Onbegrip voor kinderen met astma #3

Ik zou ook met de poli bellen of naar de poli gaan. Zo kunnen ze nogmaals naar haar longen luisteren. Bij kinderen kan de situatie zo veranderen. Voor een aantal jaren terug met onze dochter gehad, vrijdags niets te horen bij haar longen en een aantal dagen later dus wel. Gewoon doen hoor! Je kent je eigen kind het beste.

Wat een zorgen Eefje! Ik kan 't me goed voorstellen. Ik zou niet langer wachten en naar de poli bellen als ik jou was, en daarbij ook duidelijk je eigen zorgen kenbaar maken. Succes! Ik hoop dat je meisje snel op kan gaan knappen!

Hallo Eefje!

Wat vervelend die zorgen he? Het is zo herkenbaar....ik zelf denk ook vaker namen ze mijn zoontje maar op dan kan je inderdaad de zorgen even overdragen en ben je op de juiste plaats.
Maar als het nu slechter gaat en ze heeft zelfs koorts zou ik zeker weten bellen. Dan zul je wel meteen kunnen langskomen.....gewoon doen. Je meisje hoeft niet onnodig lang zo kortademig te zijn.....zielig he?

Heel veel sterkte met je dochtertje....mijn zoontje was ook 2 bij zijn eerste aanval....

Ben benieuwd hoe het inmiddels gaat...

Groetjes Manon

Mariad,

Ik herken toch echt wel veel in de verhalen van jouw zoon hoor....dat benauwd zijn maar toch zijn de longen dan schoon als ze luisteren.....tja en dan doen ze gewoon niets....
Na school is mijn zoontje echt kapot moe....hij komt de school uit....helemaal wit met rood omrande ogen...kijkt me aan en als ik dan iets verkeerds doe of zeg in zijn ogen dan is t mis.....wordt hij boos, huilen gewoon onhandelbaar. De uitslag rond de mond is nu wel weg en je merkt dat hij ook niet meer zo benauwd is. Dus denk ik zelf dat het dan een verkoudheid is die op zijn luchtwegen slaag....of toch vanuit zijn keelamandelen. Als die chronisch ontstoken zijn dan wordt je ook moe....steeds door je mond ademen.
Morgen hebben we een afspraak bij de KNO arts....het is moeilijk....wel of niet eruit. Bij ons in t ziekenhuis zijn ze hier ook vrij terug houdend in...maar goed als t niet nodig is dan hoeft t voor mij ook niet. Maar als hij in zn geheel dan wel zou opknappen....tja dan weeer wel. Maar goed die zekerheid kan niemand je geven....

Ga jij op school poetsen....zou ik ook kunnen doen. Omdat Sem na school zo moe is heb ik daar ook wel vaker aan gedacht. Zijn allergie voor de huisstofmijt....hij heeft ook aldoor een loopneus.

Wij staan onder behandeling bij een nurse practitioner...gespecialisseerd in longziekten zij overlegt met de kinderarts. Ik lees hier op het forum wel eens over een kinderlongarts....zou die meer kunnen zeggen?
Ik weet bij Sem gewoon niet....soms voel ik me zo'n zeur. Maar dan denk ik moet ons kind zo zijn leven verder doorbrengen? Steeds vermoeid....altijd een loopneus....steeds verkouden....hoesten....
Sem heeft ook een slechte conditie....als hij een stukje heeft gerend dan is hij helemaal buiten adem en moet hij stoppen....maar hij gaat maar door en door....steeds over zijn eigen grenzen heen....dat alleen al is vermoeiend natuurlijk.

Moeilijk......je kan er ook niet met veel mensen over praten. Zij zeggen dan echt zo van oh wat is er dan met Sem? Ja uhhhhhh....ik heb vaak geen puf om steeds alles uit te leggen. Maar morgen bij de KNO arts moeten we toch echt even alles duidelijk op tafel leggen.....

Wil niet zo negatief overkomen....maar je maakt je soms gewoon zo'n zorgen. Ik wil geen overbezorgde moeder zijn maar ik wil ook niet dat ik achteraf denk had ik maar dit of dat gedaan.....
Toen Sem zijn eerste aanval had toen hadden wij het gewoon helemaal niet in de gaten....ging naar de huisarts voor advies....hij ademnt zo raar....meteen doorgestuurd naar de longpoli en opgenomen....oeps!
Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik hem nu te zeer in de gaten hou....

Eefje, ik sluit me aan bij de andere, en zou zeker vandaag (inmiddels misschien al gedaan) de poli bellen. Dit verhaal klinkt mij heel bekend in de oren met onze oudste boy! En het neemt jou weer een stukje onzekerheid weg als je weet waar je aan toe bent. Moet wel zeggen dat ik ook altijd wachte tot het uiterste, maar op een gegeven draaide de knop om en ging ik toch bellen, en eigenlijks nooit voor niets. Ik hoop dat je dochtertje snel geholpen word, en zich snel weer wat beter gaat voelen! En...dat jij het ook een beetje vol kan blijven houden, want het is zwaar om je kind zo benauwd te zien en niets te kunnen doen!!

Hoe gaat met jou zoon Mariad? Nog last van de wisseling naar heeeel koud?

Manon, Wat een herkenbaar verhaal, bij ons is het de afgelopen weken ook moe uit school, rood omrande ogen, boos, huilen, onhandelbaar etc. Elke dag ben je benieuwd hoe ze uit school komen he? Ook herken ik me er in dat je je af en toe gewoon een zeur vind, maar misschien komt dat wel om dat de mensen zo bot reageren! Zometeen lekker alles bij de KNO arts op tafel gooien, dat kan al enorm opluchten (weten we uit ervaring) Wij hebben een lieve kno arts, die het heel serieus neemt, en dat geeft je een fijn gevoel als je weer weg gaat. Jouw hele verhaal is heel herkenbaar! Hoe gaat het nu op dit moment dan?

Hier blijft het hetzelfde. De juf belde gisteren, en zei dat hij af en toe op zijn armen gaat liggen, en zegt dat hij moe is. Zij denkt dat hij haar soms uitprobeerd. Zelf denk ik van niet, omdat hij uitproberen meestal op een andere manier doet. Thuis is hij ook erg moe. Wel vond ze hem ontzettend naar hoesten op school en ook vond ze hem er wel moe uit zien. Ze had ook het idee dat hij moe werd van alle kinderen om hem heen. Herkennen jullie dit?

Oh wat fijn dat jullie zo met me meeleven! Echt bedankt!

Ik heb inderdaad het ziekenhuis gebeld vanmorgen. Vannacht is ze twee keer huilend en benauwd wakker geworden en hebben we haar moeten puffen (waren we al wel van plan, maar nu kwam ze uit zichzelf, nog binnen de vier uur...). Vanmorgen was ze huilerig, koortsig en nog steeds benauwd.
We mochten om 13.30 uur langskomen op de poli. Ik heb mijn dochtertje 's morgens nog lekker laten slapen, ze was zo moe!
Op de poli was haar saturatie goed (97%) dus ik dacht in eerste instantie dat ik toch voor niets gekomen was. Ze had nog wel hoge koorts en verhoogde hartslag. De dienstdoende arts hoorde wel een verlengde uitadem en ook piepen! Dus toch! Ze stelde voor om te vernevelen en wilde bekijken hoe ze hier op zou reageren (mocht er weinig verschil zijn dan zou waarschijnlijk alleen een verkoudheid de boosdoener zijn). Ze moest wel 10 minuten vernevelen, echt lang! Na weer 10 minuten kwam de arts luisteren en inderdaad, piep weg en geen lange uitadem meer. Het vernevelen had haar sowieso goed gedaan, ze kreeg weer praatjes haha!
Mijn dochtertje heeft een stootkuur prednisolon gekregen (in eerste instantie voor 3 dagen, daarna contact opnemen met arts en overleggen) en het advies om om de 4 uur 4 keer te puffen met Ventolin en daarmee mochten we naar huis. Eindelijk ging ik met een goed gevoel naar huis! Wel balen dat ze weer pred nodig heeft, maar ik ben toch blij dat mijn eigen gevoel klopt. Misschien leer ik nog wel om daar op te vertrouwen in de toekomst.

Ze was dus verneveld rond een uur of 3. Al rond half 7 tijdens het avondeten zag ik haar weer witjes worden, kreeg ze rode ogen en moest ze weer veel hoesten. Ze haalt het gewoon niet om om de vier uur te puffen. Echt zielig vind ik dat. Dat ze zo afhankelijk is van die puffjes. Heftig hoor. 

Echt bedankt voor alle reacties. Vind ik echt fijn om te lezen!

Volgende keer zal ik ook weer op jullie reageren. Nu even ontspannen, het was een heftige dag.

Eefje, wat naar dat er toch een kuur prednisolon nodig is maar hopelijk knapt je dochter nu snel op. Ik kan me voorstellen dat je ook blij bent dat je eigen gevoel klopte en je wordt er ook zelfverzekerder van voor de toekomst is mijn ervaring. Veel beterschap en inderdaad maar even ontspannen!

@britt en manon: dat moeilijke gedrag na school is zo ontzettend herkenbaar voor mij. Het kost jezelf ook echt bakken energie dag in dag uit. Ik was zo blij toen dat ineens over was toen mijn zoon in groep 3 zat en toen het dit jaar weer begon door dat klaslokaal vond ik dat ook meteen vreselijk.
Britt, als je al benauwd bent en niet lekker, is het ook niet fijn om in een volle klas te zitten. Het lijkt me ook niet dat het met aandachtstrekken te maken heeft.
En ja, andere mensen in je omgeving is dit moeilijk uit te leggen maar daarom bespreken we het gewoon hier toch :)
Manon, veel sterkte vandaag bij de KNO-arts. Ik hoop dat je er wat verder mee komt. Het lijkt me toch ook dat een kinderarts of kinderlongarts bij je zoon betrokken moet zijn.


Bij ons gaat het redelijk al kreeg mijn dochter ineens uit het niets een pseudokroep-aanval deze week (nog nooit gehad!). De aanval was niet al te zwaar gelukkkig en met een paar uur raar blafhoesten weer over. Maar ik ben dit dus alleen van mijn zoon gewend.

Nou we zijn vrijdag bij de KNO arts geweest...we waren helemaal voorbereid...hele lijst opgeschreven met alle klachten...die hebben we niet nodig gehad. Hij was t helemaal met ons eens. Het is het proberen waard of die keelamandelen het probleem zijn. Dat ze vaak onstoken zijn is een feit dus 28-2 staat de operatie gepland. Dat viel ons even mee zeg!

@ Mariad: bij de behandeling is wel zeker een kinderarts betrokken maar die zien we eigenlijk zelf pas als er problemen zijn. De nurse practioner overlegt wel alles met de kinderarts. In november hebben we een gesprek met de KA gehad, dat was wel fijn maar goed die vertelde ons echt niets meer dan dat we al wisten.

Gisteren begon ons zoontje ineens flink te hoesten...dan houden wij ons hart al vast! En gisteravond ineens 39,5 koorts. We zijn meteen gaan puffen met Ventolin en dat hielp wel een beetje maar dat was steeds van korte duur. Hij heeft wel zeker 5 uur achter elkaar door gehoest....en dan twijfel je echt moet je bellen ja of nee..is het geen "normale" verkoudheid....en ineens sliep hij vrij rustig...pfff gelukkig. Nu vanmorgen gaat t wel weer wat beter. Maar onze dochter is ook flink aan t hoesten. Zij is nooit benauwd zij heeft een droge zeehondenhoest....volgens de KA is dat pseudo kroep. Dat komt steeds terug bij een verkoudheid....normaal groeien ze daar overheen rond 6 a 7 jaar. Ze is inmiddels 7,5 .....tja zegt de KA het zijn natuurlijk gemiddeldes....

Eens afwachten hoe het vandaag/vanavond weer gaat!

Groetjes Manon

Hier even een update van mijn dochtertje:
Het gaat het gelukkig elke dag beter! De prednisolon slaat goed aan, want haar ademhaling is veel rustiger geworden. Ook heeft ze geen koorts meer. Ze is nog wel verkouden en moet best veel kuchen. Als ze een beetje druk doet, eindigt dit nu steeds in een hoestbui. De Ventolin hebben we inmiddels afgebouwd naar 4 keer per dag 1 puff en dat gaat goed (we kwamen van om de 4 uur 4 puffs!!!). Dus het gaat hier zeker de goede kant op.
Maar toch, dit was nu alweer de derde stootkuur pred in een jaar (maart '11 - oktober '11 - februari '12). Ik vind het nogal wat!
Aanstaande woensdag moeten we langs bij de longverpleegkundige. Zij gaat ons uitleg geven over het voor ons nieuwe medicijn Qvar. Hopelijk gaat ze het daar goed op doen en zal ze minder reageren op al die infecties en gaan we een beter jaar tegemoet!

@Manon
Heftig stukje had je geschreven (02-02). Vooral:  "Ik weet bij Sem gewoon niet....soms voel ik me zo'n zeur. Maar dan denk ik moet ons kind zo zijn leven verder doorbrengen? Steeds vermoeid....altijd een loopneus....steeds verkouden....hoesten....
Sem heeft ook een slechte conditie....als hij een stukje heeft gerend dan is hij helemaal buiten adem en moet hij stoppen....maar hij gaat maar door en door....steeds over zijn eigen grenzen heen....dat alleen al is vermoeiend natuurlijk." Kreeg er echt een naar gevoel van, maar herken er ook wel wat van. Niet zozeer van zijn gedrag, maar meer van jouw gevoel. Dat je je zo hulpeloos voelt soms, en medelijden hebt met je eigen kind.

Ik hoop dat het weghalen van de amandelen een hoop klachten zullen wegnemen! Over een paar weken is het al zo ver, spannend hoor!
Hopelijk heeft je zoon een gewone griep en houden jullie het met Ventolin onder controle. Ik herken zeer zeker je zorgen, al bij het eerste hoestje. Dat heb ik dus ook. Ik merk ook dat het mezelf veel energie kost, die zorgen. Ik ben er gewoon de hele tijd mee bezig als mijn dochtertje zo ziek is. Succes voor aankomende nacht!

@Maria
Ookal pseudo-kroep. Ik ken dat dus helemaal niet. Komt dat vaker voor bij kinderen met astma, of is het een gewone kinderziekte (zoals de 6e ziekte, daar is mijn dochtertje echt goed ziek van geweest!). Gaat het nu weer goed met je dochter?

@Britt
Bedankt voor de reacties! ik ben ook blij dat ik heb gebeld en niet heb afgewacht. Uiteindelijk weet je diep van binnen toch wel hoe het zit. Hoewel: ik ben ook een keer 'voor niets' naar de huisartstenpost geweest. Voel ik me nog steeds een beetje stom over. Maar ja, we hebben ook al wat meegemaakt natuurlijk...

@manon, wat fijn dat je een goed gesprek had bij de KNO-arts. Ook heel fijn dat er zo snel een datum is voor de operatie. Ik hoop zo voor jullie dat dat de oorzaak is en dat je zoontje echt enorm opknapt. Beterschap voor hem en ik hoop dat deze virusaanval onder controle blijft.
Jouw dochter heeft dus ook nog steeds last van pseudokroep-aanvallen. Raar is dat toch he!

@Eefje. Dat klinkt een stuk beter! Fijn dat het zo aanslaat. Natuurlijk is het veel dat ze in een jaar drie kuren nodig heeft gehad. Ik hoop inderdaad voor jullie dat het komend jaar een stuk beter zal gaan.
Over je vraag. Pseudokroep wordt veroorzaakt door een virus in de bovenste luchtwegen. Mijn zoon kreeg op de leeftijd van 1 jaar zijn eerste aanval uit het niets en die was heel heftig. Heel erg benauwd met een rare blafhoest, ik vond het doodeng!  Daarna elk jaar een aantal keer en vaak naar de huisartsenpost ermee. Maar de laatste jaren zwakken de aanvallen af ook omdat wij direct na de start van de aanval meteen extra met steroiden puffen (in overleg met de huisarts). Dat werkt goed bij onze kinderen. Ik vind het nu wat minder eng. Maar misschien zijn de aanvallen ook minder zwaar omdat ze wat ouder zijn, ik weet het niet (en onze kinderarts ook niet).

Wij hebben een heerlijk weekend gehad. Geschaatst met onze kinderen. En dat ging super! Onze zoon had nergens last van, stortte niet in. Heerlijk om te zien.