Vermoeidheid
08-04-2011 om 14:12 uurIk heb allergisch astma. Dit is een jaar gelden geconstateerd, dus er zijn nog steeds dingen en vragen waar ik tegenaan loop.
Sindsdat ik met de medicatie ben begonnen, ben ik snel moe en slaap ik slecht.
Nu heb ik een week of 6 griep gehad. Daarbij had ik heel erg veel last van mijn luchtwegen. Ik blijf benauwder dan voorheen, en de medicatie is niet afdoende. daarom heb ik volgende week ook een afspraak bij de longarts. Hij wil me aan xolair hebben, maar dat moet eerst overlegd worden me mijn allergoloog, en dat duurt allemaal heel erg lang.
Nu ben ik nog steeds erg moe. Zo erg, dat ik minder ben moeten gaan werken. Is dit normaal, en wat zijn jullie ervaringen?
Ik wordt er namelijk heel onzeker van.
Dat is goed, de mijne zei dat ik zeker ook een groot deel zal binnen krijgen, al heb ik een ander gevoel erbij. En zei dan nog wat vol te houden ermee, wel makkelijk gezegd als je elke keer er hoestbuien van krijgt.
Ik heb het ook dat ik ondanks mijn medicijnen soms heel moe ben. Kan dan eigenlijk alleen nog maar een potje grienen van vermoeidheid. Kennen jullie dat? Ik weet niet eens precies waar het door komt. Veel praten boijft bij mij heel lastig. De longarts zei vorige week dat het wel nooit helemaal over zou gaan - gewoon goed op kezelf letten. Ik heb gelukkig een geweldige werkgever en kan twee dagen per week thuis werken, anders zou k het echt niet redden.
Deze week enorme moeheid op het werk ervaren. Ik had niet de zwaarste patienten, zou deze klus normaal gesproken makkelijk kunnen klaren, maar door de vermoeidheid kreeg ik het niet voor elkaar en uiteindelijk liep in tegen de middagpauze te janken. Mijn collega's schoten te hulp en toen kwam alles toch nog goed. It is zo frustrerend.
Ik blijf even thuis ivm de vermoeidheid. Ik ben al weken over mijn grenzen aan het gaan en nu gaat het even niet meer. Ik heb niet van het weekend kunnen genieten wegens gewoon te moe. Lesgeven gaat meestal wel, dan werk ik in feite op adrenaline. Ik kom ook altijd heel energiek thuis. Het nadeel daarvan is wel dat ik niet meteen kan gaan slapen als ik 's avonds (rond 22.30) thuiskom.
Gisteren had ik wel wat moeite tijdens de les om mijn hersens bij elkaar te houden. Ik kwam ook niet energiek thuis. Eenmaal thuis had ik niet eens de hersenen om gewoon het juiste Word-document te openen toen ik wou gaan voorbereiden. Mijn concentratie is even zoek. Het stomme is dat ik dan domweg voor de pc blijf hangen (onnozele spelletjes). Ik weet dat ik beter even ga liggen om te rusten, maar ik geraak niet van mijn stoel.
Ik ben precies een auto die niet echt in panne valt, maar die gewoon niet lekker rijdt en teveel verbruikt. En je kan zo'n auto wel even aan de kant laten staan, maar daarna rijdt hij niet ineens wel lekker.
Straks even naar de HA, ben benieuwd wat hij zegt. Want wat kan hij doen? Ik zit te schipperen tussen instabiliteit (moe!) en de bijwerkingen van mijn medicatie (ook moe + andere klachten). Eerst maar eens wat uitrusten zeker? Maar wat daarna?
Je bent een auto waarin een waarschuwingslampje knippert op het dashboard. Je kunt nog doorrijden, maar er is iets niet goed. Als je het blijft negeren, gaat de auto straks echt kapot en duurt het lang voordat je hem gerepareerd en wel terughebt uit de garage.
Ik heb het lampje ook net iets te lang genegeerd, totdat het constant bleef branden en van kleur veranderde. Sterkte en beterschap!
@mamm-loic sterkte en beterschap. Hoop dat je goed kan uitrusten en je energie weer opgeladen wordt.
Noot. Van de zorgverzekeraar mag je hier in Nederland eerder naar een burnout centrum dan naar Davos is mijn idee. Weet niet hoe het in België zit maar misschien is het een idee een weekje of twee naar een burnout centrum. Wellicht is de thuis situatie daar een struikelblok voor.
De HA heeft me een week ziekteverlof gegeven. Mijn longen klonken goed, maar mijn bloeddruk was voor mijn doen hoog (130/80, normaal 110/70). De HA heeft bloed genomen en daar kan ik morgen voor bellen. Vreemd dat ik zo moe ben bij zuivere longen. :?
Reactie op MarcusBij een burnout is er denk ik wel meer aan de hand. Ik voel me niet depressief ofzo, alleen maar moe. En idd doe je niet zomaar de deur achter je dicht met een zoontje van 6. Het lijkt me erg drastisch.
Burnout hoeft niet de reden te zijn om in zo een centrum een weekje te verblijven en het is naar mijn idee ook niet altijd dat burnout en depressie hand in hand gaan een misvatting die vaker gemaakt wordt. Ken iemand die elk jaar in het voorjaar een week naar zo een centrum gaat om tot rust te komen de zorgverzekeraar vergoed het ook nog, het mag wat kosten. Misschien is het beter om van herstelcentrum te spreken.
Sterkte beterschap en succes
Hallo allemaal,
In de diverse topics wordt veel gesproken over vermoeidheid. Ik heb van de LA een verwijsbrief gekregen voor een allergoloog en KNO arts.
In mijn geval blijkt dat doordat mijn neus dagelijks zo dicht zit ik 's nachts erg slecht slaap en daardoor erg moe ben. Van de week bij de KNO arts geweest en ik word begin volgend jaar geopereerd aan mijn neus en wordt de helft van de slijmvliezen verwijderd en een "obstakel" verwijdert.
Afgelopen Maandag een bezoek aan de allergoloog (niet zo fijne man, communicatie was erg slecht) gebracht. Het sterke vermoeden is dat ik een "bio gene amine" intolerantie heb. De symptomen passen 1 op 1 bij mijn klachten. Dichte keel, dikke opgezette handen,voeten, enkels, gezicht, slecht slapen, ernstige vermoeidheid!
M'n neus en deze intolerantie zouden weleens een van de belangrijkste redenen kunnen zijn dat mijn astma instabiel blijft.
Wie weet heeft iemand hier iets aan! Mocht iemand vragen hebben, schroom niet.
Sterkte en beterschap voor de zieken onder ons
Yvonne
Bedankt voor je reactie Yvonne. Ik herken me niet in jouw verhaal, maar ik hoop dat de operatie gaat helpen.
Ik denk dat ik voor mezelf wel een logische verklaring heb gevonden:
astma --> vermoeidheid --> stress --> verhoogde bloeddruk
Zelfs als astma onder controle raakt (zuivere longen), gaat de rest van het cirkeltje gewoon door.
En mijn longen klinken wel zuiver, maar bij inspanningen voel ik toch een soort druk op mijn longen (onderin, langs de zijkanten).
Het gekke is: nu ik er eindelijk aan toegeef, voel ik pas goed hoe moe ik ben. Gisteravond had ik zo'n gespannen hoofd. Geen hoofdpijn, dat heb ik nog nooit gehad, maar zo'n gespannen gevoel. Sinds ik toegeef dat het me teveel wordt, val ik ook moeilijker heel slaap, heel maf.
En ik zou zoooooo graag stoppen met die #&^§ Montelukast. Rotspul! Ik heb de dosis wel weer verlaagd, maar de bijwerkingen blijven hangen (ja, je wasbak loopt ook niet goed leeg als de kraan voor de helft blijft lopen). Maar ik ben die rare dromen zo beu! Soms weet ik niet wat ik nu gedroomd heb of wat echt gebeurd is. En als ik probeer te slapen, gaan gedachten soms over in waanbeelden, zodat ik mezelf even klaarwakker moet maken om weer even orde op zaken te stellen. Allemaal dingen waar ik de Montelukast van verdenk. Maar als ik ermee stop, gaan mijn longen weer sputteren en begint mijn cirkeltje weer opnieuw.
Sorry voor het geklaag, ik hoop dat ik deze week wat beter uitgerust raak.