Toch raar
23-03-2011 om 10:50 uurMaanden lang loop ik al te tobben met mijn gezondheid. Astma en atypische rhinitis (niet allergisch) Het is allemaal niet rustig te krijgen. Blijf continu roepen dat het niet goed gaat. Steeds aan de prednisolon stootkuren. Steeds maar rondjes lopen. De druk van het werk, willen toch een goede moeder te zijn, een partner. Steeds maar door proberen te lopen, niet te vechten tegen de druk, met alles mee gaan. Hoe veel het ook kost. Wat ik er ook van vind. Zoeken naar oplossingen. Roepen in de woestijn en niemand lijkt het te horen.
En dan opeens zegt de longarts, we gaan je opnemen. Weg uit de prikkels die zo slecht voor je zijn, verder onderzoeken. Kijken of we de boel toch rustiger kunnen krijgen. Erkenning.
gisteren is de beslissing genomen en vanaf het moment dat ik thuis ben, ben ik toch zoooo moe. Ik krijg niets meer uit mijn handen, wil alleen maar slapen. Gek wat zoiets met je doet. En wat het kennelijk al die tijd al gedaan heeft.
140 km :? die zijn niet wijs joh..
Inderdaad, maar ik kwam de avond laat ervoor pas achter omdat ik keek hoe laat ik er moest zijn
Ik woon in Bergen op Zoom en moest naar Terneuzen ook nog eens niet te doen met het ov
Dus mijn moeder om 23.00 uur nog gebeld dat zij moest rijden
Kom je daar aan en bleek dat ik dus gewoon in Bergen op Zoom moest zijn
Deze ba had ik al wel eens gehad en heeft mij er toch even tussen gezet en binnen 5 min weer buiten
Hokjes geesten!!
:N o wat erg zeg.
Reactie op EstherBIn de volgende brief stond wel dat ik voortaan altijd in Bergen op Zoom moet zijn
(soms kunnen ze wel leren van hun eigen fouten)
Soms denk ik van hun zelf
Gelukkig voelde ik mij niet ziek zat alleen met mijn arm in een mitella en dan geeft het zo moeilijk zwemles
140 km rijden voor een gesprek van vijf minuten. En dat laten ze dan door zieke mensen doen. Wat is hier nou ziek dan.
Vandaag weer bij de LA op controle geweest.
Het gaat een stuk beter met me en ik mag na de controle bij de BA weer aan het werk woensdag.
Heb het met haar ook even gehad over de reactie van de werkgever vrijdag.
Ik moest me toen weer ziek melden omdat ik van de BA eigenlijk weer aan het werk had gemoeten.
Daarop kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis (mijn werkgever),
"Ja hallo, je hebt om 4 uur een afspraak".......
Dat was alles, geen naam, niet waar ik moest zijn geeneens een beterschap.
Ik had al meerdere telefoontjes gehad vanuit het ziekenhuis die dag (LA, baas etc), dus ik was enigszins verbaasd over dit belletje.
Alsof de secretaresse van PZ mij uit eigen zak moest betalen ofzo.
De LA vond dit ook niet normaal en ik ga dus morgen maar eens naar het hoofd van PZ bellen.
Ik moest er maar bij zeggen dat ik eigenlijk een opname indicatie had donderdag, maar door goede thuismedicatie (vernevelen) ik dat bespaart ben gebleven.
Eigenlijk vind ik dat PZ er niks mee te maken heeft wat ik precies mankeer, maar ik ga het toch aankaarten.
Leuk he, zo'n werkgever.
Ik moet er wel bij zeggen dat mijn baas wel heel begripvol is gelukkig.
Het blijft een spanningsveld he? HIer net zo hoor. Ik blijf gewoon een sfeer voelen waarin ik merk dat ze er zat van zijn. pushen, pushen en nog eens pushen. Nu willen ze steeds dat ik meer op de activiteitentherapie aan het werk ga. En op zich probeer ik uiteraard alles, maar: Ik kom er binnen, staat er iemand te schuren. Mis. Een ander moment kom ik binnen, is iemand aan het houtbranden; mis. Het wordt me gewoon steeds duidelijker dat ik daar niet kan zijn. Dit is dus iets wat ik snel moet aangeven bij de ba. Maar goed. Volgende week woensdag wordt ik opgenomen, en volgende week donderdag zou ik naar de ba dus dat mag ff wachten.
Heb vanmorgen een telefoongesprek gehad met PZ, ze gaan met die medewerker praten en daarna laten ze me weten hoe dat gesprek verlopen is.
Zometeen naar de BA, hopelijk kan ik morgen weer aan het werk.
Het blijft een gevecht helaas, maar ik laat niet meer met me sollen.
Succes!!