Toch raar
23-03-2011 om 10:50 uurMaanden lang loop ik al te tobben met mijn gezondheid. Astma en atypische rhinitis (niet allergisch) Het is allemaal niet rustig te krijgen. Blijf continu roepen dat het niet goed gaat. Steeds aan de prednisolon stootkuren. Steeds maar rondjes lopen. De druk van het werk, willen toch een goede moeder te zijn, een partner. Steeds maar door proberen te lopen, niet te vechten tegen de druk, met alles mee gaan. Hoe veel het ook kost. Wat ik er ook van vind. Zoeken naar oplossingen. Roepen in de woestijn en niemand lijkt het te horen.
En dan opeens zegt de longarts, we gaan je opnemen. Weg uit de prikkels die zo slecht voor je zijn, verder onderzoeken. Kijken of we de boel toch rustiger kunnen krijgen. Erkenning.
gisteren is de beslissing genomen en vanaf het moment dat ik thuis ben, ben ik toch zoooo moe. Ik krijg niets meer uit mijn handen, wil alleen maar slapen. Gek wat zoiets met je doet. En wat het kennelijk al die tijd al gedaan heeft.
Hey
Je hebt als topic gekozen toch raar maar zo raar vind ik het helemaal niet. Het is heel erg normaal dat je aan de verwachtingen van je werk en je gein wilt voordoen maar dat het toch best lastig is met je gezondheid.
Fijn dat je opgenomen word en er verder word gekeken zodat er eindelijk iets aan gedaan kan worden.
Dat je nu ineens heel erg moe bent is erg verklaarbaar. Je hoeft nu niet te vechten en het mag er nu zijn. Om deze rede zijn veel mensen vaak in de vakanties ziek.
Sterkte tijdens je opname. weet je al waneer deze plaats gaat vinden?
Groetjes Yvette
Hey Yvette,
Nee ik weet nog niet wanneer het plaats zal vinden. Zal vandaag of morgen een oproep krijgen.
Ik had deze reactie bij mijzelf niet verwacht. Weet wel dat ik me al een hele tijd wanhopig voel en niet meer weet hoe ik het allemaal rond moet breien. Zat met veel boosheid en verdriet. Het "moet ik het hiermee doen de rest van mijn leven"gevoel. Zal voor veel mensen hier wel herkenbaar zijn.
Het kwam ook omdat de kno arts me had verteld dat de lente eigenlijk het enigste was wat nog verlichting van mijn klachten kon geven. En nu is het lente en ik crash weer. Dus daar moet ik het ook al niet van hebben.
Maar idd. wat je zegt klinkt logisch, het mag er nu zijn. Mijn roepen is gehoord. Gelukkig
je bent lichamelijk en geestelijk gewoon op, maar het moeten , is iets wat je moet gaan veranderen. ;)
sterkte, het is niet niets. en veel herken ik wel
virtuele knuffel voor jou!
Ja Jade, ben ik helemaal met je eens, maar ja. ik wordt gedwongen door het werk. En als ik aangeef dat het niet gaat door benauwdheid en pijn, krijg ik dat 'het te doen is omdat ik het rustig aan kan doen' en het komt er in feite op neer dat ik niets in te brengen heb. Het gaat zoals zij willen en als ik niet op kom dagen, heb ik kans (zoals de ba al heeft gedreigd) dat ze me dan beschuldigen van werkweigering. Terwijl ik tot nu toe nog overal aan meegewerkt heb en duidelijk motivatie heb laten zien. Het is een keihard beleid en dat in de zorg. Gelukkig gaan we zo niet met onze patiënten om.
maar wat zegt de bedrijfsarts daar dan van, je kan toch in beroep gaan tegen de bedrijfarts als die je aan het werk stuurt, het is voor de werkgever erg moeilijk natuurlijk, maar je gezondheid gaat voor.
zwaar hoor als je zo een hoek gedreven wordt.
Het is een getouwtrek van je welste. Met de ba ook al aan de stok gehad. Nu bezig info van de kno op te vragen. Dat heeft ook al heel wat voeten in de aarde gehad. Uiteindelijk heeft de kno de ba gebeld om hem te zeggen dat hij een brief moet faxen. Idioot toch?Maar goed, ik hoop dat de opname snel komt. Dat geeft iig even lucht.
Aaaarrrhhhh, die BA's denken echt dat ze heel wat zijn soms.
Mijn LA had me donderdag gezegd dat ik pas weer aan het werk mocht als ik bij haar op controle was geweest en ze me groen licht had gegeven.
Gister naar de BA, die zegt doodleuk dat hij wel bepaalt wanneer ik weer mag werken.
Dus ik mag niks bepalen, de LA mag niks bepalen, nee... HIJ bepaalt.
Ik ben altijd nog baas over mijn lichaam, als ik ziek ben ben ik ziek en als ik kan werken, dan werk ik.
LA staat gelukkig boven BA.
Ik had zo'n zelfde voorgeval. La zei dat ik goed moest rusten, Ba wilde me direct weer aan het werk hebben omdat ik makkelijk 24 uur i/d week kon werken.
Uiteindelijk heeft LA gewonnen, door dat ik mijn ontslag had ingediend, ook mede door een slechte sfeer op het werk. Had het idee dat ik bij me volgende ziekmelding me spullen kon inleveren. Manager was het ziek zijn van mij zat. Heeft hij ook letterlijk zo gezegd.
Het is ook totaal niet waar wat hij zegt. Hij adviseert jouw werkgever en die bepaald!! En jij kunt dus samen met je werkgever bedenken wat je wel en niet kunt. Het is echt heel zinnig om de wet poortwachter eens te lezen. Heel verhelderend op dit vlak!
Ik kom nu vanaf sept bij een ba voor mijn schouder
Sinds dec heb ik een vaste ba na veel problemen met de anderen gehad te hebben
(ze lieten mijn 140 km reizen en tol betalen terwijl er eentje op 10 min lopen zit, na lang zeuren krijg ik wel onkosten vergoeding voor de 140km en toltunnel)
Ik heb een heel meedenkende ba, ik mocht juist niet te snel gaan werken en heel langzaam opbouwen
Anders zit ik weer veel te snel in de ziektewet.
Ik zou de 2e week in maart eindelijk weer 25 uur gaan werken werd ik met spoed aan mij knie geopereerd
Nu heb ik nog niets vernomen van de ba