Mijn huisarts is ook prima op zich. Ik vind alleen dat hij te snel prednison voorschrijft. Volgens mij hoort mijn huisarts me al piepen als ik mezelf helemaal top voel.
Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik piep heel vaak, ook als ik licht benauwd ben. Het is bij mij in de meeste gevallen gelukkig niet zo dat als ik piep gelijk een kuur moet, gelukkig niet... dan zou ik wel erg vaak aan een kuur moeten. Laatst was ik eens bij de HA voor wat anders, en omdat het wat kwakkelend ging qua longen, luisterde hij die ook gelijk. Ik piepte maar zelf voelde ik me toen juist beter. Het geluid van de longen wil bij mij lang niet altijd wat zeggen. En ik vind het ook fijn als dat de HA samen overlegt over de kuur. Ik hoef niet perse een kuur als ik dat zelf niet nodig vindt. En zo gaat dat ook op de HAP eigenlijk, zowel qua kuren (pred? ab? beiden?) voorschrijven, als het wel of niet insturen naar SEH. Bij zowel eigen HA als HA'en op HAP is vrijwel altijd overleg mogelijk. :Y
@ Evi: bij mij gaat het doorgaans ook wel in overleg hoor. Meestal krijg ik het mee en mag ik zelf beslissen of ik eraan begin en wanneer. Het probleem is ook een beetje dat als ik bij de huisarts kom met klachten er vaak niet zoveel andere opties meer zijn voor hem dan me een kuurtje prednison voor te schrijven. Ik piep ook regelmatig, ook als ik me verder helemaal niet zo benauwd voel maar weet ook niet goed of wat ik hoor, altijd correleert met hoe mijn longen klinken door de stethoscoop.
Toen er bij mij astma vermoed werd kwam ik bij de praktijkondersteuner terecht, die stelde astma vast (in overleg met huisarts natuurlijk ook). Kreeg medicijnen en bleef daar onder controle. Destijds was die ha ook de enigste in de praktijk en ik heb wel eens het gevoel gehad dat iedereen bij hem chronische aanstelleritis had (het is natuurlijk niet zo, maar er zijn wat dingen voorgevallen waardoor ik dat gevoel kreeg), voelde me er ook niet echt op m'n gemak bij. De praktijkondersteuner was gelukkig wel redelijk, maar omdat het met m'n astma toen nog niet lekker ging en ik erg moe bleef heb ik maandenlang gezeurd om een doorverwijzing voor m'n la.
Dus ik ben naar de la gegaan wat mij heel erg goed beviel, daar ging het steeds beter en ik ben sinds kort weer terug bij de praktijkondersteuner. Inmiddels zit er een andere (pas afgestudeerde) prakijkondersteuner en is er een andere huisarts bij gekomen. En dat bevalt mij prima ^O^ Deze 2 overleggen goed met elkaar, ik kreeg hele goede uitleg en ze luisteren ook echt. Ik kan er in ieder geval goed terecht met vragen en ze hebben ook echt geluisterd naar mijn verzoek voor andere medicatie via een vzk en ik heb het gekregen ook.
Een aantal dagen per week zit deze praktijkondersteuner er en is er een telefonisch spreekuur, mag dan ook altijd bellen met vragen etc. Bij niet acute klachten mag ik haar ook bellen. De rest van de week is hetzelfde, maar dan is de andere praktijkondersteuner er (en kan ik indien nodig ook bellen).
Ik moet wel even een paar kanttekeningen plaatsen: Toen er astma vastgesteld werd, was ik 16 en nu 20, dus leeftijd heeft waarschijnlijk ook wel een rol gespeeld in hoe ik alles meegemaakt heb. Bovendien ben ik inmiddels een stuk zelfstandiger natuurlijk.
En wat mijn ha's betreft: Die eerste kon ik het gewoon niet mee vinden, met mijn huidige ha gewoon wel. En aangezien de ha ook over mijn behandeling gaat, is het ook belangrijk hoe goed je band daarmee is.
Conclusie: Ik ben zeker tevreden met de praktijkondersteuners. Het is wat laagdrempeliger dan de la/lvk in het ziekenhuis.
In de tijd dat mijn astma geheel onder controle was, hoefde ik niet meer naar de longarts. Ik werd vanuit de huisartsenpraktijk begeleid door een lvk en 1x pj werd longfunctie afgenomen. Dit ging goed totdat mijn astma instabieler begon te worden. Heb toen zelf weer om terugverwijzing naar de longarts gevraagd. Heb nu een duidelijk behandelplan en weet wanneer ik bij longarts of huisarts aan moet kloppen. Ook bij twijfel kan ik altijd mijn longarts bellen.
Ik ben vorig jaar via de ha bij de la terecht gekomen. Na diverse onderzoeken werd uiteindelijk de diagnose astma gesteld. Vervolgens terugverwezen naar de huisarts. Veel onduidelijkheid was er nog en ik was blij toen ik bij de ha te horen kreeg dat er een praktijkondersteuner is en die zou contact met mij opnemen. Gebeurde niet en toen ik de huisarts daarover sprak en over mijn onzekerheid, kreeg ik te horen dat ik pas over een half jaar weer op controle hoefde te komen.
Omdat ik graag meer wil weten over de ziekte en wat ik zelf kan doen om mijn gezondheid te verbeteren (eten, bewegen, etc.), voelde ik me aardig tekort gedaan. Uiteindelijk maar boekje van het longfonds aangevraagd in de hoop dat ik daar iets mee kan. Daar staat zeker nuttige informatie in en dus ook over dat zorgplan. Hier dus ook niet gemaakt.
Ik weet ook wel dat het verder goed gaat met mij en ik gebruik ook alleen maar Symbicort en het is nu onder controle maar het zou fijn zijn als mensen voor wie de ziekte nieuw is, goed worden begeleid.
Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik piep heel vaak, ook als ik licht benauwd ben. Het is bij mij in de meeste gevallen gelukkig niet zo dat als ik piep gelijk een kuur moet, gelukkig niet... dan zou ik wel erg vaak aan een kuur moeten.
Laatst was ik eens bij de HA voor wat anders, en omdat het wat kwakkelend ging qua longen, luisterde hij die ook gelijk. Ik piepte maar zelf voelde ik me toen juist beter. Het geluid van de longen wil bij mij lang niet altijd wat zeggen.
En ik vind het ook fijn als dat de HA samen overlegt over de kuur. Ik hoef niet perse een kuur als ik dat zelf niet nodig vindt. En zo gaat dat ook op de HAP eigenlijk, zowel qua kuren (pred? ab? beiden?) voorschrijven, als het wel of niet insturen naar SEH. Bij zowel eigen HA als HA'en op HAP is vrijwel altijd overleg mogelijk. :Y
Slecht en nog slechter
Hoe bedoel je?
@ Evi: bij mij gaat het doorgaans ook wel in overleg hoor. Meestal krijg ik het mee en mag ik zelf beslissen of ik eraan begin en wanneer. Het probleem is ook een beetje dat als ik bij de huisarts kom met klachten er vaak niet zoveel andere opties meer zijn voor hem dan me een kuurtje prednison voor te schrijven. Ik piep ook regelmatig, ook als ik me verder helemaal niet zo benauwd voel maar weet ook niet goed of wat ik hoor, altijd correleert met hoe mijn longen klinken door de stethoscoop.
Toen er bij mij astma vermoed werd kwam ik bij de praktijkondersteuner terecht, die stelde astma vast (in overleg met huisarts natuurlijk ook). Kreeg medicijnen en bleef daar onder controle. Destijds was die ha ook de enigste in de praktijk en ik heb wel eens het gevoel gehad dat iedereen bij hem chronische aanstelleritis had (het is natuurlijk niet zo, maar er zijn wat dingen voorgevallen waardoor ik dat gevoel kreeg), voelde me er ook niet echt op m'n gemak bij. De praktijkondersteuner was gelukkig wel redelijk, maar omdat het met m'n astma toen nog niet lekker ging en ik erg moe bleef heb ik maandenlang gezeurd om een doorverwijzing voor m'n la.
Dus ik ben naar de la gegaan wat mij heel erg goed beviel, daar ging het steeds beter en ik ben sinds kort weer terug bij de praktijkondersteuner. Inmiddels zit er een andere (pas afgestudeerde) prakijkondersteuner en is er een andere huisarts bij gekomen. En dat bevalt mij prima ^O^ Deze 2 overleggen goed met elkaar, ik kreeg hele goede uitleg en ze luisteren ook echt. Ik kan er in ieder geval goed terecht met vragen en ze hebben ook echt geluisterd naar mijn verzoek voor andere medicatie via een vzk en ik heb het gekregen ook.
Een aantal dagen per week zit deze praktijkondersteuner er en is er een telefonisch spreekuur, mag dan ook altijd bellen met vragen etc. Bij niet acute klachten mag ik haar ook bellen. De rest van de week is hetzelfde, maar dan is de andere praktijkondersteuner er (en kan ik indien nodig ook bellen).
Ik moet wel even een paar kanttekeningen plaatsen:
Toen er astma vastgesteld werd, was ik 16 en nu 20, dus leeftijd heeft waarschijnlijk ook wel een rol gespeeld in hoe ik alles meegemaakt heb. Bovendien ben ik inmiddels een stuk zelfstandiger natuurlijk.
En wat mijn ha's betreft: Die eerste kon ik het gewoon niet mee vinden, met mijn huidige ha gewoon wel. En aangezien de ha ook over mijn behandeling gaat, is het ook belangrijk hoe goed je band daarmee is.
Conclusie: Ik ben zeker tevreden met de praktijkondersteuners. Het is wat laagdrempeliger dan de la/lvk in het ziekenhuis.
In de tijd dat mijn astma geheel onder controle was, hoefde ik niet meer naar de longarts. Ik werd vanuit de huisartsenpraktijk begeleid door een lvk en 1x pj werd longfunctie afgenomen. Dit ging goed totdat mijn astma instabieler begon te worden. Heb toen zelf weer om terugverwijzing naar de longarts gevraagd. Heb nu een duidelijk behandelplan en weet wanneer ik bij longarts of huisarts aan moet kloppen. Ook bij twijfel kan ik altijd mijn longarts bellen.
Ik ben vorig jaar via de ha bij de la terecht gekomen. Na diverse onderzoeken werd uiteindelijk de diagnose astma gesteld. Vervolgens terugverwezen naar de huisarts. Veel onduidelijkheid was er nog en ik was blij toen ik bij de ha te horen kreeg dat er een praktijkondersteuner is en die zou contact met mij opnemen. Gebeurde niet en toen ik de huisarts daarover sprak en over mijn onzekerheid, kreeg ik te horen dat ik pas over een half jaar weer op controle hoefde te komen.
Omdat ik graag meer wil weten over de ziekte en wat ik zelf kan doen om mijn gezondheid te verbeteren (eten, bewegen, etc.), voelde ik me aardig tekort gedaan. Uiteindelijk maar boekje van het longfonds aangevraagd in de hoop dat ik daar iets mee kan. Daar staat zeker nuttige informatie in en dus ook over dat zorgplan. Hier dus ook niet gemaakt.
Ik weet ook wel dat het verder goed gaat met mij en ik gebruik ook alleen maar Symbicort en het is nu onder controle maar het zou fijn zijn als mensen voor wie de ziekte nieuw is, goed worden begeleid.
Mijn HA weet uiteraard van mijn ziekte, maar meer ook niet. Geen begeleiding of zorgplan oid. Geen ervaring dus!
Bij mij ook precies zo... :?
ben een jaar geleden van longarts weer naar huisarts gestuurd, maar geen begeleiding helemaal niks