Leven na een longembolie, lotgenoten gezocht!
06-03-2014 om 18:39 uurHallo,
Ik heb een kleine longembolie in mijn rechter onderlong! Ik heb dit opgelopen als een complicatie van het kraambed ;(. Ik ben hierdoor heel bang geworden. Ik heb 3 kleine kids van 3,5 jaar, 2 jaar en 5 weken. Ik heb zoveel om voor te leven maar ben daardoor ook heel angstig ;(
Ik ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten, om dingen te delen. Leuke dingen maar ook minder leuke dingen. Angsten en gevoelens. Ik merk dat ik veel moeilijke dagen heb en ik ben bang om alleen te zijn. Het ging echt beter met me tot ik van de week weer benauwder werd ( waarschijnlijk teveel gedaan). Ik zit dan ook direct weer in de stress en ben dan veel op zoek naar een hart onder de riem :).
Wie wil ook ervaringen delen?
Groetjes dora
*O* *O* *O* *O* *O* *O* *O* Heerlijk !!! Ik heb aan je moeten denken !! Dat is echt geweldig nieuws , er zal een pak van je hart vallen ! Genieten nu Ilse !
Wat betreft je snelle hartslag , dat heb ik ook . Als ik me wat vermoeider voel en meer moet inspannen dan wil mijn hart wel eens op hol slaan . Ben ik al voor naar de cardioloog geweest , kon geen kwaad . Misschien komt dat ook wel omdat we een gedeelte van onze long kwijt zijn en ons hart toch harder moet werken ( en niet alleen ons hart , ons hele lichaam ! ) . Maar ik ben zo blij voor je ! groetjes ! :W
Fin Ilse, geweldig. Een hele opluchting. Nu kan je je weer concentreren op de leukere dingen! *O*
Oma Akke
^O^ ^O^ dat verdient toch wel een feestje! *)
Oh Ilse wat een fantastisch nieuws *O* *O* op naar een goed herstel.
Wat een goed nieuws Ilse *O* ^O^
Wat een opluchting Ilse, fijn om dit te lezen! *O*
Heel fijn voor je Ilse. Wat een opluchting zal dit voor je zijn.
En nu veel succes met het verdere onderzoekstraject.
Groetjes, Anara
hoi allemaal,
ik heb al een bericht van Ilse gehad waar ik veel aan had.
ook ik heb een dubbele longembolie opgelopen
ben 47 jaar, afgelopen juni gekregen na een tof reisje New York.
het is nu 6 maanden geleden bijna maar ik heb nog heel veel klachten
benauwd
hoge hartslag, in rust boven 100 zonder medicijnen
pijn op de borst
snel moe.
ik kan nu ong 15 min wat doen met inspanning en dan slaat de benauwdheid toe.
werk 2 keer 2 uur per week maar kost me veel energie.
heb zelf een paard daar stap ik wat op rond, grrrrr
hoe gaat het bij jullie?
ben blij met dit forum want eigenlijk weet niemand wat en hoe het verder gaat.
duurt allemaal lang hoor!
Dag Irma,
Het is een kwestie van vallen en weer opstaan, leren luisteren naar wat je lichaam aankan, en stilaan weer proberen je grenzen te verleggen, maar die grens niet overschreiden.
Proberen niet te veel te denken aan wat je niet meer kan, maar blij zijn met de kleine stapjes vooruit die je maakt. De ene dag gaat dat goed, en een andere dag is het weer ontzettend moeilijk om het te accepteren.
Als je hartslag in rust nog boven 100 is in rust is het normaal dat je snel moe bent, het enige wat je kan doen is zo rustig mogelijk weer opbouwen.
Zelf heb ik het geluk dat ik bij de fysio terecht kan, hij heeft een klein fitnesszaaltje in zijn praktijk waar ik mag trainen zo vaak ik wil, dat is veel aangenammer dan in een sportschool, want daar voel ik me echt niet goed tussen al die getrainde mensen.
Misschien vind jij in de buurt ook zo een plek.
Heel veel succes met je herstel!
Ilse
jammer dat er verder geen lotgenoten meer zijn dan alleen Ilse