Daarom bel ik idd altijd vroeg, als ik benauwd ben, alhoewel de assistentes mij onderhand zo goed kennen dat ze het al horen als het weer zo ver is....en zorgen dat ik bij benauwdheid gewoon dezelfde dag nog terecht kan
Met longklachten kan ik altijd wel terecht, als het niet bij de huisarts is dan wel bij zijn vrouw of iemand in opleiding en als hij hoort dat ik er zit, komt ie altijd wel ff langs dan. Ze vragen ook vaak of het kan wachten tot morgen en als ik dan 'nee' zeg doen ze ook niet moeilijk. Ik probeer de huisarts nu wel te vermijden omdat hij me altijd prednison geeft zowat.
Altijd balen, prednisolon. Ben nog niet klaar met mijn kuurtje, maar dan merk ik toch weer van die dingen, ik word er somber van, krijg eetneigingen... ik ha het nodig nu, maar het is rotspul. Blij dat ik het laatste jaar maar weinig pred hoefde te slikken
Ik dit jaar sinds maart drie kuren en voor mij is dat veel. In maart was ik er echt ff verdrietig over omdat het zolang goed gegaan was en van die kuur was ik ook heel erg beroerd dus nu staat het me alleen nog maar meer tegen. De longverpleegkundige weet dat ik het alleen wil als het niet andesr kan, dat scheelt.
Ik heb een tijd gehad dat 5 of 6 kuren niks was (per jaar). Sinds vorig jaar maart/april/mei (een lange kuur en een ziekenhuisopname) was dit mijn tweede, waarvan de eerste maar 5 dagen was... dus daar ben ik blij mee...
Ik zat altijd op een aantal per jaar (vaak eind september en december, vorig jaar was m'n eerste pred-loze kerst). Na m'n revalidatie en starten met Xolair had ik anderhalf jaar niets. Ik heb van de zomer één van twee weken gehad en sinds maart echt al heel veel antibioticakuren. Ben net klaar met deze van zes weken.
In maart eerst Klacid, van de zomer een aantal keer doxy, een keer zithromax en nu de afgelopen weken Klacid op voorschrijven van de KNO-arts voor m'n holtes maar het gaf me in mijn hoofd ook wel een hoop rust dat ik niet steeds bang hoefde te zijn dat m'n longen ontspoorden.
Daarom bel ik idd altijd vroeg, als ik benauwd ben, alhoewel de assistentes mij onderhand zo goed kennen dat ze het al horen als het weer zo ver is....en zorgen dat ik bij benauwdheid gewoon dezelfde dag nog terecht kan
Met longklachten kan ik altijd wel terecht, als het niet bij de huisarts is dan wel bij zijn vrouw of iemand in opleiding en als hij hoort dat ik er zit, komt ie altijd wel ff langs dan. Ze vragen ook vaak of het kan wachten tot morgen en als ik dan 'nee' zeg doen ze ook niet moeilijk. Ik probeer de huisarts nu wel te vermijden omdat hij me altijd prednison geeft zowat.
Altijd balen, prednisolon.
Ben nog niet klaar met mijn kuurtje, maar dan merk ik toch weer van die dingen, ik word er somber van, krijg eetneigingen... ik ha het nodig nu, maar het is rotspul. Blij dat ik het laatste jaar maar weinig pred hoefde te slikken
Ik dit jaar sinds maart drie kuren en voor mij is dat veel. In maart was ik er echt ff verdrietig over omdat het zolang goed gegaan was en van die kuur was ik ook heel erg beroerd dus nu staat het me alleen nog maar meer tegen. De longverpleegkundige weet dat ik het alleen wil als het niet andesr kan, dat scheelt.
Ik heb een tijd gehad dat 5 of 6 kuren niks was (per jaar).
Sinds vorig jaar maart/april/mei (een lange kuur en een ziekenhuisopname) was dit mijn tweede, waarvan de eerste maar 5 dagen was... dus daar ben ik blij mee...
Ik zat altijd op een aantal per jaar (vaak eind september en december, vorig jaar was m'n eerste pred-loze kerst). Na m'n revalidatie en starten met Xolair had ik anderhalf jaar niets. Ik heb van de zomer één van twee weken gehad en sinds maart echt al heel veel antibioticakuren. Ben net klaar met deze van zes weken.
Wat voor ab krijg je dan?
In maart eerst Klacid, van de zomer een aantal keer doxy, een keer zithromax en nu de afgelopen weken Klacid op voorschrijven van de KNO-arts voor m'n holtes maar het gaf me in mijn hoofd ook wel een hoop rust dat ik niet steeds bang hoefde te zijn dat m'n longen ontspoorden.
Ik hoop dat het met een sisser overwaait en dat je je morgen beter voelt... en geen nieuw ab hoeft...
Hopen mag altijd