dodelijk ongeluk voor m'n neus zien gebeuren
16-12-2013 om 22:50 uurGoedenavond allemaal, al is hij voor mij alles behalve goed.
Dit heeft niks met mijn astma te maken maar ik wilde het zo graag even kwijt.
Omstreeks 7 uur reed ik met mijn moeder op de A9 richting huis, toen een honda civic ons passeerde hoorden wij een gigantische klap met daarna een zee van vonken. Ik riep: 'Klapband kijk uit!' en dus we gingen meteen de vluchtstrook op.
Toen zagen we een motor onder die auto vandaan komen. Ik schrok en schreeuwde: 'Waar is hij? Waar is de motorrijder? We moeten hem helpen!' en sprong zonder na te denken uit de auto en rende een halve kilometer terug over de vluchtstrook. En daar lag hij... Het gevoel wat je dan krijgt is niet te beschrijven en ik wist ook meteen dat hij er niet meer was. Ben gigantisch in paniek geraakt en heb voor het eerst in mijn leven een hele erge hyperventilatie aanval gehad. Mijn hart bleef maar overslaan, ik trilde als een rietje, ik ademde helemaal verkeerd, was erg misselijk en dacht dat ik ging flauwvallen.
Mijn moeder heeft meteen 112 gebeld en die waren er snel, maar tevergeefs. De motorrijder was al dood.
De man die in botsing kwam met de motorrijder was vlak voor ons gestopt en was ook schreeuwend uitgestapt. : ' shit, shit, godverdomme, nee, shit!' bleef hij maar roepen en ook hij zag dat het al te laat was.
Ik heb nu al de hele avond paniek aanvallen. Ik tril nog steeds, ik heb het vreselijk koud, mijn hart gaat te keer, ik voel me flauw en ben steeds misselijk. Ik zit vol ongeloof..
Ik had er nooit heen moeten rennen want dan had ik hem niet zo zien liggen. Maar op dat moment denk je niet. Er zijn al genoeg mensen in de wereld die geen vinger uitsteken als er iets gebeurd namelijk.
Omstanders hadden hem vlak daarna bedenkt met een witte doek. Ik en mijn moeder zijn aangemeld voor slachtofferhulp. Deze ga ik ook aannemen want ik trek dit niet..
Hoe ga ik dit gevoel overleven...
Heel veel sterkte Cento en idd erover blijven praten, ik heb altijd aan reddend zwemmen gedaan en ook daar dingen gezien (goddank nog geen doden) waar je haren van te bergen rijzen de meeste mensen vinden het leuk om te kijken ipv om te helpen............. je hart zit op de goede plek en neem de tijd om dit te verwerken sterkte
Die meneer van slachtoffer hulp vertelde me dat er 3 reacties zijn die een mens op zo'n moment heeft.
- verstarren
- vluchten
- vechten
Ik had de vechtreactie maar ik kan me voorstellen dat veel mensen ook verstarren bij zo'n aanzicht.
Wat ik nu allemaal voel is heel normaal zegt hij en over een paar weken belt hij me om te vragen hoe het dan is.
Ik heb wel het gevoel dat ik emotioneel voorbij het ergste ben. Ik zie de beelden nog wel voor me en voel me er nog steeds rot over maar het voelt niet meer zo intens dus dat is een goed teken denk ik.
Ik kijk nou trouwens wel 10x in mijn spiegels omdat ik wel een beetje angst heb dat er een motorrijder in mijn dode hoek kan zitten maar dat is denk ik ook normaal.
Iedereen heel erg bedankt voor de steun dat helpt ook al heel veel!
Fijn te horen dat het ietsje beter gaat. sterkte verder!
Dat wat jij hebt meegemaakt blijft nog wel een tijdje in je hoofd rond spoken, maar blijf erover praten, dit helpt je om de gebeurtenis te verwerken.
Ik spreek uit ervaring, voor mij is het ondertussen 23 jaar geleden dat ik betrokken was bij een ongeval met dodelijke afloop, kreeg een bromfietser onder de vrachtwagen.
Na het ongeval ben ik naar huis gegaan en heb ook gebruik gemaakt van slachtoffer hulp, tevens heb ik een soort van begeleiding gehad ivm het rijden met een vrachtwagen.
Om een lang verhaal kort te maken zo nu en dan heb ik nog de kriebels als ik iets zie wat lijkt op wat ik heb meegemaakt, maar doordat ik er veel over gepraat heb is dit veel minder dan net na het ongeval.
Wat er gebeurt is is erg zat maar het klinkt misschien hard maar probeer ermee te leven, heb ik ook moeten doen.
Het gaat een tijdje duren voordat je het allemaal op een rijtje hebt staan, praat erover dit lucht op.
Succes met de verwerking