dodelijk ongeluk voor m'n neus zien gebeuren
16-12-2013 om 22:50 uurGoedenavond allemaal, al is hij voor mij alles behalve goed.
Dit heeft niks met mijn astma te maken maar ik wilde het zo graag even kwijt.
Omstreeks 7 uur reed ik met mijn moeder op de A9 richting huis, toen een honda civic ons passeerde hoorden wij een gigantische klap met daarna een zee van vonken. Ik riep: 'Klapband kijk uit!' en dus we gingen meteen de vluchtstrook op.
Toen zagen we een motor onder die auto vandaan komen. Ik schrok en schreeuwde: 'Waar is hij? Waar is de motorrijder? We moeten hem helpen!' en sprong zonder na te denken uit de auto en rende een halve kilometer terug over de vluchtstrook. En daar lag hij... Het gevoel wat je dan krijgt is niet te beschrijven en ik wist ook meteen dat hij er niet meer was. Ben gigantisch in paniek geraakt en heb voor het eerst in mijn leven een hele erge hyperventilatie aanval gehad. Mijn hart bleef maar overslaan, ik trilde als een rietje, ik ademde helemaal verkeerd, was erg misselijk en dacht dat ik ging flauwvallen.
Mijn moeder heeft meteen 112 gebeld en die waren er snel, maar tevergeefs. De motorrijder was al dood.
De man die in botsing kwam met de motorrijder was vlak voor ons gestopt en was ook schreeuwend uitgestapt. : ' shit, shit, godverdomme, nee, shit!' bleef hij maar roepen en ook hij zag dat het al te laat was.
Ik heb nu al de hele avond paniek aanvallen. Ik tril nog steeds, ik heb het vreselijk koud, mijn hart gaat te keer, ik voel me flauw en ben steeds misselijk. Ik zit vol ongeloof..
Ik had er nooit heen moeten rennen want dan had ik hem niet zo zien liggen. Maar op dat moment denk je niet. Er zijn al genoeg mensen in de wereld die geen vinger uitsteken als er iets gebeurd namelijk.
Omstanders hadden hem vlak daarna bedenkt met een witte doek. Ik en mijn moeder zijn aangemeld voor slachtofferhulp. Deze ga ik ook aannemen want ik trek dit niet..
Hoe ga ik dit gevoel overleven...
En ik bedenk me net dat dit verhaal niet op deze plek hoort. Sorry, ik denk nu helemaal niet na...
Ach Angela.....wat goed dat je hier schrijft!
Wat een heftige ervaring! Wat een schrik. Wat een paniek!!
Je hebt vanuit je hart gehandeld en bent erheen gegaan. Is niet fijn, want je hebt erge dingen gezien, maar je hebt je gevoel gevolgd, en dáár krijg je geen spijt van.
k Hoop dat ze je goed gaan helpen bij slachterofferhulp. dat heb je nodig en heb je recht op.
Ik wens je heel veel sterkte! Je bent dapper!!!!!!
Wat knap!! De meeste hebben met recht zoiets dit is ver naast mijn bed doorrijden maar.
Hopelijk krijg je veel hulp bij slachtofferhulp, zodat je dit goed kan verwerken en het een plaats kan geven.
Sterkte, kanjer.
Dit is een nachtmerrie.
Heel veel sterkte met het verwerken hier van.
Hopelijk betekent slachtofferhulp heel veel voor je.
Sterkte!
Sterkte!! Ik hoop dat je hier snel hulp bij krijgt...
Het is al lang geleden maar ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Op de A2 nabij Vianen.
2 motorrijders komen veel te hard de oprit op rijden. De voorste gaat zo hard dat hij de bocht de snelweg op niet haalt. Schiet vlak voor mijn auto langs in een vonkenregen, zo plat lag hij, over de linkerbaan waar ik reed en knalt op de vangrail. Motorfiets vliegt de lucht in en slaat over de vangrail heen naar de andere weghelft en ik zie de berijder tegen de vangrail stuiteren en zijn nek breken. Ik kan hem nog ontwijken maar mijn zwager die achter me reed en veel minder zicht had op het gebeurde niet... Ja, nachtmerrie, ik stond ook te trillen als een rietje, rubberen benen...
Ik denk er nog maar zelden aan maar ik lees je bericht hier en alles komt als in een film weer glashelder terug, het blijft op je netvlies gebrand staan. Na verloop van tijd slijt het wel maar echt vergeten doe je het nooit.
Veel sterkte, ik weet hoe het voelt... De machteloosheid, de zinloosheid en schrik van dat moment.
Hoe is het nu met je? Heb je een beetje kunnen slapen?
Super dat je het hele verhaal al hebt kunnen opschrijven hier.
Heel veel sterkte en zoek hulp bij slachtofferhulp.
Ik heb ooit alleen maar een auto gezien die van achteren helemaal was ingedeukt met een motor daarachter en een persoon onder een wit laken, maar dat maakte al zoveel indruk.
Afschuwelijk, je bent zo kwetsbaar op een motor. En ik ben ze vaak ineens kwijt in mijn spiegels, ze rijden vaak zo gevaarlijk.
dapper van je.ik denk dat ze je goed kunnen helpen bij slachtofferhulp.succes
Meid toch! Wat een vreselijke nare ervaring moet dat geweest zijn! Erover praten is heel goed. Hoe is het nu met je?
Veel succes met het verwerken hiervan!