April 2020 – corona virus

Wat ik na de angst om corona te krijgen het ergste vind is dat ik mijn kleinkinderen niet meer kan zien. We hebben er twee en de jongste is gister 3 geworden. Cadeautjes gaan met de post en natuurlijk is er beeldbellen en mijn man en ik hebben een filmpje voor haar gemaakt. Maar je wilt ze gewoon lekker op schoot. We zullen het vol moeten houden. Daarnaast heb ik lymfoedeem waar ik normaal 1x in de 5- 6 weken voor behandeld wordt. Ik heb een schat van een therapeute die helpt met advies en wat ik zelf kan doen maar ik merk dat het er zo niet beter op wordt.


En dan het virus zelf, ik ben misschien te panisch maar ik kom alleen buiten in de tuin en een wandeling of fietstochtje in de buurt. Nu heb ik het geluk dat ik op het platteland woon, dus ruimte genoeg. Mijn man doet alle boodschappen, vind ik af en toe vervelend voor hem. Als hij het krijgt, krijg ik het waarschijnlijk ook maar toch ga ik niet meer een winkel in. Ik wordt heel onzeker van dat voortdurend opletten.

Mijn zwager (75) is net weer thuis van 10 dagen ziekenhuis (corona) en mij zus zegt dat hij zowel geestelijk als lichamelijk een wrak is en dat de artsen hebben gezegd dat herstel lang kan duren. Mijn zus heeft tot nu toe nergens last van. En dat is een geluk want ze heeft copd, nog niet heel erg maar toch. Toen haar man nog thuis was, was ze een paar dagen wat rillerig maar dat heeft ze wel vaker dus ze weet nu niet of ze het virus heeft gehad of niet. Zou fijn zijn als dat op een gegeven moment getest kan worden.


We redden het wel maar ik vind het af en toe beangstigende tijden. Ook verlammend soms. Vooral omdat ik al maanden aan het kwakkelen ben met schimmelinfecties en al weken weer snotterig, mometason lijkt niet meer te werken en nee voel me gelukkig meestal niet ziek. Huisartspraktijk is twee weken gesloten en waarneming bellen vind ik nog niet nodig. Maar normaal had ik vast even de praktijkverpleegkudige om advies gevraagd. Maar ik ben heel blij dat dit forum bestaat.


Voor iedereen sterkte in deze moeilijke tijden.

Hallo Hiske,


Veel sterkte!! Mijn dochter en gezin wonen gelukkig vlakbij en mijn schoonzoon komt zeker 5 keer in de week even langs tijdens joggen, belt even aan, we kijken elkaar op afstand in de ogen en de hele familie doet eens in de week een rondje, er wordt aangebeld en het geluksgevoel om ze te zien en ook, dat ze gezond zijn is enorm. Ik wil ze allemaal knuffelen .. vasthouden en realiseer me hoe gelukkig ik ben, dat ik deze momenten heb. Veel sterkte met alles ook voor alle andere forumleden natuurlijk!

Dank @Joanie Fijn dat jij op die manier je familie kunt zien. Mijn zoon, schoondochter en kleinkinderen wonen ook niet ver weg maar zeker kleindochter zou niet begrijpen dat ze niet naar binnen kan. Dus gaan we maar niet bij elkaar langs.

Ik hoop dat het na 1 juni weer kan, want ze een jaar lang niet zien dat hou ik denk ik niet vol.


Jij ook sterkte en goed weekend.

Dank @Joanie Fijn dat jij op die manier je familie kunt zien. Mijn zoon, schoondochter en kleinkinderen wonen ook niet ver weg maar zeker kleindochter zou niet begrijpen dat ze niet naar binnen kan. Dus gaan we maar niet bij elkaar langs.

Ik hoop dat het na 1 juni weer kan, want ze een jaar lang niet zien dat hou ik denk ik niet vol.


Jij ook sterkte en goed weekend.

Bedankt Hiske. Het zou fijn zijn als je wat rust gevonden hebt in/met deze situatie. Laten we met elkaar er het beste van maken en vooral voorzichtig zijn.

Lieve groet.

We zullen het er mee moeten doen maar ik heb het gevoel dat ik zoveel mis. En er zijn, zeker in deze tijd, veel ergere dingen.


❤️Hiske