Terugval...

ThanX Silvie!

Ben nu alsnog ingeschreven bij t CWI, omdat ik toch n uitkering moet hebben.
De caraverpleegster (& ook t CWI) hadden mij geadviseerd n bezwaarschrift in te dienen over t besluit van t UWV, die heb ik opgesteld en ga volgende week ook met m'n huisarts dit overleggen dat ik van hem ook een schrijven meekrijg -of van de longarts-.
Heb t gevoel alsof ik in een nachtmerrie leef...
Helaas heb ik geen partner / relatie met wie ik deze last kan dragen of mij hierin kan steunen.
Kom de dagen maar moeilijk door en voel me behoorlijk verloren en opgesloten.
Kan maar moeilijk genieten van t leven zo...
De caraverpleegster heeft mij doorverwezen naar n maatschappelijk werkster, zij is nog op vacantie, maar kijk erg uit naar hoe zij mij hier verder in kan helpen...
Dit is dan ook voor nu mijn houvast.
Ben behoorlijk van de kaart -nog steeds- :(

Hai Viv,

Maatschappelijk werk is niet verkeerd, heb ik ook een tijd bij gelopen.
Zij staan ook heel objectief in de situatie, terwijl als je er zelf in zit is het ook niet zo raar dat je op een gegeven moment niet meer weet wat je moet doen.
Goed dat je nu toch ingeschreven bent bij het CWI en dat bezwaarschrift zou ik zeker schrijven.
En kop op met een beetje hulp wordt het straks echt wel weer wat beter.
Sterkte en laat je er niet onder krijgen.

Groeten Silvie :W

ThanXxX lieve meid ;)  :W

Ff n update...;
Heb gisteren bij de huisarts een spuit ingezet gekregen voor m'n allergiën.
Die schijn je ingezet te kunnen krijgen als je naast t gebruik van je gebruikelijke medicatie toch nog last blijft behouden. Ook weer n neusspray meegekregen, de nasacort.
Voel mezelf nog niet in staat om te kunnen werken, dus heb mij vandaag alsnog weer ziek gemeld vanuit de WW.
Wil natuurlijk weer werken, maar zie zelf dus duidelijk in dat ik niet zomaar ergens full-time aan de slag kan gaan. Het CWI wil mij niet tegenmoet komen om mij te begeleiden naar een passende baan, die vinden dit de taak van t UWV, bij t UWV vinden ze dit weer een taak voor t CWI...  :?
Over de beslissing van de keuringsarts heb ik inmiddels een bezwaarschrift ingediend en wacht nu weer die beslissing af...
Echt om gestoord van te worden  >:(
Vrijdag een afspraak met maatschappelijk werk, kom zo echt maar moeilijk de dagen door.
Soms echt de neiging om t hoognodige te pakken en naar Spanje te vluchten...
Weg uit deze afschuwelijke nachtmerrie.
:? :? :? :? :? :? :? :? :?

Hai Viv,

Succes vandaag bij het MW(maatschappelijk werk).
Vervelend dat je zo in de lappenmand ik hoop dat je snel iets opknapt.
Ik hoop dat je  spoedig antwoord hebt op jouw bezwaarschrift ennnne vluchten naar Spanje neee  :Nniet doen.
Mocht je ooit willen emigreren dan moet dat een wel overwogen stap zijn en geen vlucht.

Veel liefs en sterkte, :W
Silvie

ThanX Silvie.

Nee, ik laat mij niet wegpesten omdat ik een lastige aandoening heb.
Zaak is dat ik begeleid wordt naar het vinden van een passende baan, zoals ze dat zo mooi omschrijven.
Of dat nou via het CWI of het UWV gebeurd, wat maakt dat uit.
Gisteren weer gebeld met het CWI, die vinden dit dus zaak van het UWV en visa versa...
Na een pittig gesprek met mijn vaste contact persoon van het CWI ben ik dan toch (eindelijk) doorverwezen naar een reïntegratieadviseur van het UWV die gevestigd is binnen het CWI... Pfffffffff!!!
Had ze ook wel eens veel eerder mee kunnen komen, maar ja, gelukkig is het me dan toch gelukt.
Heb die dame gezegd dat ik weet wat mijn plichten zijn maar ook mijn rechten en dat ik daar onderhand ook wel eens in tegemoet gekomen mag worden.
Maar voordat eindelijk eens iets geregeld kan worden, bahbah...
De logica is ver te zoeken ook het sociale, behulpzame aspect.
Het wordt in theorie allemaal zo mooi omschreven, maar in de praktijk loopt het toch wel heel anders.
Hier in NL wordt je bijna gedwongen je als een aso op te stellen, ben je gewoon vriendelijk en zacht van aard, nou dan zijn ze zo klaar met je, zetten ze je zo in een hoekje.
Zie hier maar eens tegen op te boksen terwijl je je al beroerd genoeg voelt.
>:( :N

ik zit een beetje in dezelfde situatie,ik ben in april ontslagen,mede vanwege mijn vele ziekmeldingen,ik heb na heen en weer geslinger van het DWI en het CWI eindelijk na vier maanden geld gekregen,ik ben ook alleen dus ik kan op niemand financieel terugvallen.
intussen moest ik wel verplicht naar een simulatiebedrijf waar ik 32 uur per week moet werken,doe ik dat niet verlies ik mijn uitkering,ik hou het absoluut niet vol en weet eigenlijk niet waar ik het zoeken moet en van de benauwdheid en van de moeheid,intussen heb ik wel met mijn klantmanager van het DWI een nieuwe keuring kunnen krijgen,ik hoop dat de keuringsarts mij op 20 uur houd want dat lukt me nog net,maar 32 uur is me echt teveel,maandag moet ik er naar toe dus ik hoop maar dat het een redelijke arts is

Heel veel sterkte!!!
Het is verschrikkelijk hoe hard en bijna onmenselijk die instanties zijn...
We hebben het al moeilijk zat met ons eigen, alsof we nog ns een keer gestraft worden omdat we ziek zijn en dat gewoonweg zelf niet in de hand hebben...
Kan dr zo kwaad en verdrietig om worden.
Heb bijna elke dag (of nacht) een huilbui, vreselijk ongelukkig voel ik me in deze situatie.
Doe erg m'n best toch het positieve te blijven zien, denk vooral veel aan mijn nichtjes...
Zou ook wel heel graag een partner willen maar mannen zijn zo sex gericht bezig, dat dr ook een mens in dit lijf zit die meer nodig heeft, schijnt ze niet te interesseren.
Het leven valt mij nu zo zwaar, de kracht en het vertrouwen ben ik nu behoorlijk kwijt.

Hoop ook echt voor jou dat je gehoord wordt en de gepaste hulp / gedeeltelijke afkeuring krijgt.
Die zou voor mij ook veel goed doen, hoe graag ik toch liever full-time werkzaam wil kunnen zijn, dit trek ik gewoonweg ook niet.
Het is al moeilijk zat om zelf toe te geven dat je arbeidsgehandicapt bent, maar dat aan zo'n instantie duidelijk gemaakt te krijgen... :?
Toch -weer- een schrijven zien mee te krijgen van de huisarts, longarts en van wie dan ook bij wie je onder behandeling bent, of bent geweest.
Jou / mijn woord alleen is niet genoeg, helaas.
Wil je erkenning krijgen en zo ook datgene waar je gewoonweg recht op hebt moet je t hard spelen.
Wat niet meevalt als je zacht van aard bent...

Heeeeeeeel veeeeel sterkte!!!
Lief zijn voor jezelf en vechten voor datgene waar je recht op hebt -dat is nu mijn houvast-!!!
XxX Viv.

hoi viv

ik wil je allereerst heel veel sterkte toewensen met de instanties , want ik weet hoe het gaat .
je bent een nummer , ze voeren je beperkingen in , in de computer en dan komen daar functies uitrollen die je moet kunnen . het gaat er dan niet om  of de functie echt bestaat , of dat er uberhaupt wel werk in is , maar jij moet dat kunnen , volgens de computer . maar als ze eens echt gaan luisteren naar de persoon dan komen daar eens andere dingen uit . maar nee , je bent in nederland en je bent burgerservicenummer.................!! 
ik heb zelf ook een herkeuring gehad en nu nog maar voor 11% afgekeurd . ik ben een aantal jaren terug zelf op zoek gegaan naar werk . en uiteindelijk zag ik een advertentie van schoolvervoer chauffeur .
een ideale baan voor mij , want volgens contract hoef ik s'morgens maar van 7.00 tot 9.30 en s'middags van 14.30 tot 16.30  te werken . als ik me goed voel en ze bellen me voor een extra rit kan ik ja of nee zeggen . ze kunnen me n.l. niks verplichten . omdat ik een schoolvervoer contract heb , ben ik in de schoolvakanties vrij . dit is echt een rustpunt waar ik elke keer naar toe leef .  ik spaar voor die vakanties uren , zodat ik dan toch loon betaald krijg ,  ik zou ook geen ander contract willen , omdat ik nu dus zelf heel veel vrijheid heb om te bepalen of ik iets wel kan of niet .
een nadeel is het wel: ik heb soms moeite met nee zeggen , en dan rijd ik weer extra , terewijl het eigenlijk teveel is .
je kunt via het cwi of via het uwv een jobcoach krijgen die je gaat helpen bij het vinden van werk en evt ook meegaat naar herkeuringen en dergelijke .
ik wens je veel succes en we zullen voor je duimen .
groetjes tassie