onbegrip!
13-05-2009 om 14:48 uurIk was in grote twijfel....ga ik het wel op het forum zetten, of doe ik het niet!
Ik heb besloten het toch te doen, dan ben ik het kwijt en met andere woorden misschien vind ik hier dan wat steun.
Ik ben al een heel schooljaar bezig enige vorm van begrip te krijgen voor Jord en zijn astma.
Vanmorgen is Jord voor het eerst sinds weken thuis te zijn geweest voor 2 uurtjes weer naar school geweest.
Gisteren op school een gesprek met Jord en zijn mentor gehad, met de vraag hem een beetje op te vangen en te ondersteunen in zijn verhaal.
Na drie kwart school jaar en vele e-mails en gesprekken met de uitleg over zijn vorm van astma zei de mentor gisteren uiteindelijk, 't ja het is toch eigenlijk wel een ziekte, nietwaar!
Door het onbegrip voor zijn astma van school is de drempel voor het terug gaan naar school steeds groter en groter aan het worden.
De afspraak was dat Jord zou proberen aan de klas uit te leggen wat zijn astma nu precies inhoud en wat voor beperkingen hij soms heeft door zijn astma.
Bloed nerveus, maar dapper ging hij dan toch naar school.
Mijn hart brak toen hij thuis uit school kwam en zijn verhaal vertelde.
Hij is onderworpen aan een soort kruisverhoor erger nog hij heeft 3 kwartier lang verantwoording af moeten leggen voor het feit dat hij astma heeft en daardoor vaak niet in staat is om naar school te komen.
Want je ziet toch niets aan hem en ze hebben hem met regelmaat buiten gesignaleerd, gekker nog je was met koninginnendag (+/- 30 min) op de kermis etc.!
Ik kan wel janken, hoe hopeloos moet dit mannetje zich gevoeld hebben en dat voor een klas vol "gezonde"kinderen.
De geplande opname in Davos maakte dan wel enige indruk en de lachende kinderen werden (wonder boven wonder) door de mentor de klas uit gezet.
Sta je ziek op, verzamel je al je moed om toch naar school te gaan en dan overkomt je dit.
Buiten Jord om heb ik direct school gebeld en heb daar vrijdag een gesprek, want dit accepteer ik niet.
Jord is nog jong (13) en heeft nog steeds veel moete met de acceptatie van zijn toch wel ernstige astma.
Ik was zeer onder de indruk van het prachtige verhaal van Nina en heb dit aan Jord laten lezen om hem misschien wat te motiveren.
Hopelijk kan hij als hij wat ouder is er ook zo mee omgaan, dan zal de wereld er voor hem veel stralender uitzien.
Het doet pijn je kind vaak zo ziek te moeten zien, maar het doet nog veel meer pijn als je hoort dat je kind verantwoording voor zijn ziek zijn (astma) af heeft moeten leggen.
Sorry maar het moest er gewoon even uit
Een verdrietige moeder!
Jeetje.... heb hier eigenlijk geen woorden voor.. wat vreselijk... voor Jord maar ook voor jou als moeder... BAH...
Heel veel sterkte.. het doet me goed te horen hoe je er voor je kind bent. dat vind ik echt geweldig... mijn complimenten daarvoor
oh wat verschrikkelijk voor Jord ;( !
het leven met astma en het aanvaarden van je ziekte is al zo zwaar,
het onbegrip van de buitenwereld is soms onbegrijpelijk :?
ik wens Jord en u heel erg veel sterkte en zet ze daar op school maar eens op hun plaats >:(!
groetjes
Hey,
Pff... dit hoor je jammer genoeg zo vaak :'(
Heb het zelf ook gehad op school... daardoor werd het nog moeilijker om te accepteren. Zelfs op mijn mbo opleiding (verpleegkunde) was met de introductie dagen nog veel onbegrip.
Enige wat ik kan zeggen, jord blijf eerlijk over je astma, als je dat niet meer doet krijg je ook onbegrip. Maar daar heb je nu weinig aan. Ik hoop dat je snel naar Davos kan om daar op te knappen !
Zet hem op !
he hallo,
Ik ben niet heel actief op het forum dit omdat het met mij ook niet goed gaat en ik ben ook bezig met een aanvraag naar Davos al vanaf 1 maart dit omdat de verzekeraar momenteel op zich laat wachten.
Maar ik las het verhaal van jou en Jord wat heb ik het met hem te doen want onbegrip van buitenstaande maakt het allemaal niet makelijker.
Wat ik me afvroeg is het niet mogelijk om hem naar een andere school te doen waar hij een nieuwe start kan maken en dat hij zich weer serieus genomen voelt. Ik weet dat dit heel veel vraagt maar om je helemaal te moeten verantwoorden en noem alles maar op gaat ook niet in je koude kleren zitten.
Zelf heb ik namelijk ook een werkgever gehad (nu WIA) die zij uiteindelijk dat ze het begrepen maar ondertussen moest ik met harde bewijzen en feiten komen en dan nog verliesen en een aangepaste baan HO maar ja uiteindelijk met veel gezeur en advocaatje zonder slagroom :X :X
Uiteindelijk ben ik 100% afgekeurd.
Dit is ook zo'n voorbeeld wat je ook doet het werkt vaak niet en het onbegrip blijft wat je ook probeerd. Soms is een nieuwe stap dan beter.
Ik hoop voor Jord dat hij gauw naar Davos kan en dat hij mag opknappen en dat het ook een kind mag zijn
Liefs suzanne
He Els, dit is echt heel vervelend :X Had gehoopt dat het anders gelopen was... Maar geef Jord maar een dikke knuffel, want hij heeft het toch wel gedaan! Wie weet na Davos in een nieuwe klas misschien dat ie het opnieuw kan proberen, op Davos kunnen ze hem vast goed helpen bij het voorbereiden van een soort spreekbeurt :Y
Ben verder wel nieuwsgierig wat hij van mijn verhaaltje/blog vond O-)?
Sterkte daar! Liefs, Nina
lieve moeder, geef Jort maar een dikke pluim van mij, want hij heeft het toch gedaan!!! Megagoed gedaan, heel dapper.
heel verdrietig dat zijn klasgenootjes en zijn mentor zo reageerden...
Is het een idee om met de maatschappelijk werkster/longverpleegkundige een gesprek aan te gaan met de mentor?
en ik denk net wat nina zegt, in Davos zal hij vast goed geholpen worden bij een nieuwe spreekbeurt.
Weet je, ik hoop voor jullie mannetje dat hij snel naar davos kan, daar kan opknappen!!
sterkte (W)
Bedankt voor jullie steun ^O^
Vandaag gesprek met school gehad.
Zij hebben min of meer excuses aangeboden en ons laten weten de situatie rondom Jord te hebben onderschat >:(
Zij gaan voor Jord aan de slag om voor het volgend schooljaat een zogeheten "rugzakje" aan te vragen, zodat er niet weer op deze manier een jaar verloren zal gaan.
Nu "opname Davos valt" is het dus blijkbaar wel ernstig genoeg :?
Wederom heb ik uitgelegd wat intrinsiek astma nu precies inhoud en wat door astma soms je beperkingen zijn en dat je beperkingen alleen maar groter worden als je omgeving (in dit geval school) je niet serieus neemt.
Maar ook heb ik ze uitgelegd wat de mogelijkheden zijn als je astma hebt, alleen soms met wat aanpassingen en in een iets ander tempo.
Tuurlijk was de meest makkelijke oplossing geweest: iknpakken en op naar een andere schooll!
Maar dit vind ik een te makkelijke stap, het kost enorm veel energie en lijkt soms een verloren strijd te gaan worden, maar ik zal vechten voor mijn kind, want hij heeft namelijk net zoveel rechten als "gezonde" kinderen. :Y
Ook zal het volgend schooljaar een longverpleegkundige voorlichting op school aan docenten gaan geven om begrip te kweken voor ons kind en zijn astma (en daarmee hopelijk nog meer kinderen met astma mee helpen).
Mijn gevecht is dus niet voor niets geweest, mijn negatieve gevoel heeft weer plaats gemaakt voor positiviteit.
En de belangrijkste factor is "ons kind geeft het niet op", dus WIJ ook niet.
Els
Els, ik sluit me helemaal aan bij Emsepems: Jord verdient een grote pluim. Hij toont karakter.
Het is fijn dat de school nu eindelijk inziet dat ze op een andere, betere manier met Jord en z'n astma om moeten gaan. Helaas, dat gaat nooit vanzelf, daar is strijf voor nodig.
Succes Jord en Els.
Oma Akke
Hi Els
Wat geweldig moedig van je dat je toch iets hebt kunnen schrijven dat wat er gebeurd is met Jord.
En zeer moedig van Jord.
Davo's zal hem echt goed doen.
Onze dochter heeft ook vaak ademhalingsmoeilijkheden, ze is 23.
Wij wonen in Nordhorn Duitsland.
We liepen tegen iemand aan die ons vertelde over mensen met astma en dat ze een apparaat gebruikt met olie en water dat helpt en zodoende veel beter te kunnen ademen.
Dit kon ook voor kinderen.
Onze dochter heeft er veel baat bij.
Sta er niet te veel bij stil Els , er zullen altijd mensen (kinderen) zijn die geen begrip hebben of willen hebben voor Jord. Stap daar over heen en trek het je niet aan, anders blijft het alleen maar aan je vreten.
Er is een oplossing voor Jord.
Echt goed dat je de strijd niet opgeeft, de aanhouder wint.
Liefs,
Stephan en Laura
Hey
Tsjonge wat een verhaal, ik ben ook ongeveer rond dzelfde leeftijd en weet hoe moeilijk het is om niet geacsepteerd te worden.
En jord hier is een tip:
Ik zou als ik jou was de test 'met het rietje' doen, dat heb ik ook gedaan toen er in mijn klas veel onbegrip was, daarna begrepen ze veel beter hoe het voelt om astma te hebben!
En eh; ik vind het egt heeel dapper dat je zoiets durft, bij mij moest eerst de mentor het uitleggen (voordat dat met dat rietje) en ik schaamde me helemaal kapot, ik vind het egt dapper dat je dat durft!
Maar nogmaals ik zou het egt proberen, en als dat niet lukt ga dan met je mentor praten!
Als je mentor ze goed aanpakt (zkr bij mij; dan moet je zo de hele week nablijven) dan weet ik zkr dat ze wel wat meer begrip krijgen ;)