Nog maar 2 weekjes! Yay! *O* Ik heb je tot nu toe al erg knap gevonden, het is verschillende keren echt niet makkelijk voor je geweest, je bent een kanjer meid! O+
ik dacht dat je daar te beroerd voor was het idee dat het in het apparaat vliegt *) *) Vandaar de vraag maar gelukkig gaat dit waarschijnlijk wel lukken ^O^ ^O^ Sterkte in het ziekenhuis in de hoop dat ze nu iets kunnen vinden en doen voor je
Jeetje dat is heel wat meid! Ik hoop dat het straks (nu eigenlijk) wat mee zal vallen, ben benieuwd hoe 't straks gegaan is... Heel veel succes nog voor vanmiddag, vanavond en morgen! :*
Om 13.00uur werd ik verwacht in het ziekenhuis. Hiervoor moest vanaf 08.00uur in de ochtend laxeren met 1 liter endofalk (ik heb minder dan die liter gehad en liep helemaal leeg, sommige reageren volgens de assistente niet eens op 1 liter, verschilt dus erg). Rond 13.15uur werd ik binnengeroepen en gingen ze me even meten/wegen en de buikomtrek meten. Dit alles invoeren in de computer en daarna kreeg ik een band om mijn buik, deze werd vastgekoppeld aan een kastje die ik om mijn schouder droeg. Hierna kwam het doorslikken, ik ben een slechte pillen-slikker dus dat was even diep zuchten. De pil is toch wel aardig groot, gelukkig is het een capsule dus vrij glad. Ik heb er niet naar gekeken, deed water in mijn mond, duwde die pil er in en voordat ik hem kon voelen heb ik hem doorgeslikd. Het ging in één keer goed, dus toen zat die er in. Mijn kastje begon meteen te knipperen, dus de pil was al bezig met foto's maken. Hierna is het wachten, wachten en wachten. 4 uur na het inslikken mocht ik eindelijk weer wat drinken en een beschuitje eten. Nog weer 2 uur later mocht ik alles weer eten en drinken. Om 21.30uur hebben ze me afgekoppeld en kon ik gaan slapen! Ik moest een nachtje blijven. In de ochtend zou ik een buik foto krijgen om te zien waar de pil nu zat. Enkel ik moest in de ochtend toen ik wakker was rennen naar de wc en daar lag de pil al. Ik hoefde dus geen foto meer en kon lekker naar huis!
Het onderzoek verliep heel soepel en is echt vrij gemakkelijk. Het laxeren is het ergste en verder is het wat minder dat je een nachtje moet blijven. Maar goed dat ben ik wel gewend en één nachtje overleef ik dan nog wel, haha. 11 mei heb ik bel afspraak voor de uitslag. Nog een aantal weken in spanning dus!
@Bioloogje: Ik kreeg geen coloscopie. Gelukkig niet die doe ik nooit meer zonder narcose, haha. Maar ik kreeg een Video Capsule Onderzoek.
Het klinkt best wel apart, dat je eigenlijk een camera in je buik hebt. ;) Maar fijn dat het allemaal zo goed verlopen is meid. :Y Pas over een maand de uitslag, dat duurt nog best lang, even afwachten dus idd...
Het klinkt best wel apart, dat je eigenlijk een camera in je buik hebt. ;) Maar fijn dat het allemaal zo goed verlopen is meid. :Y Pas over een maand de uitslag, dat duurt nog best lang, even afwachten dus idd...
Ja is inderdaad heel raar idee. Ik was ook steeds wel bewust van; Waar zou die nu zitten? haha, dat merk/voel je niet dus ja geen idee op zo'n moment. Omdat het geen pijn doet is het ook wel interessant en is het allemaal niet erg :)
Dan nu ook nog even mijn verhaal over de afspraak bij de longarts. Longfunctie was ik zelf niet helemaal tevreden over. Dit kwam vooral vanwege het feit dat ik al zo slap was vanwege het laxeren en niet eten. Werd door dat blazen alleen maar duizeliger, haha. Daarna naar de longarts. Mega lang wachten, terwijl er niemand in de wachtkamer zat. Nou eindelijk na bijna 30minuten mochten we naar binnen. Ze was heel aardig. In feite waren alle bloed onderzoeken goed en dat betekende dat ze nu weinig kon doen. Want ja wat is het dan precies? Mijn afweer kon ze weinig meer aan doen en er waren verder geen bijzonderheden extra gevonden, dus ze kon er gewoon niets mee. Dan blijft wel de vraag waardoor komt het dan? Aller eerst wil ze de onderzoeken van MDL afwachten, want het kan heel goed zijn dat het een combinatie van klachten is die bij één aandoening horen. Mocht er weinig tot niets uitkomen dan is haar volgende stap een bronchoscopie. Om voornamelijk mijn trilharen te controleren. Zo'n scopie wil ik alleen niet, dus ik schuif het voor nu wel even voor me uit! Ook is wel het woord; Acceptatie gevallen. Mijn moeder zat ook van; wat als er nooit iets extra's uitkomt? Is het dan gewoon pech? Nou inderdaad dat zou dan gewoon dikke vette pech zijn en betekent een leven met heel veel ziek zijn en medicijnen die niet heel goed helpen. Hier wil ik nu alleen nog even niet aan denken, want dat is iets wat onwijs moeilijk te accepteren is en waar ik echt nog niet aan kan gaan beginnen. We hebben nog even goede hoop en er zijn gelukkig nog wel wat dingen die onderzocht kunnen worden!
Hé Jits, balen dat er niets meer uit die bloedonderzoeken kwam, dan wist je ten minste waarop je je kunt concentreren. Acceptatie is niet makkelijk. Mijn LA heeft me ook al vaak gezegd dat als je niet onder controle te krijgen bent, dat je dan best zo goed 'mogelijk' wordt op zo weinig mogelijk medicatie. En dan is het inderdaad zaak van te leren omgaan met je beperkingen. Ik denk soms zelf wel eens dat ik het onder de knie heb, maar als ik dan de zoveelste benauwde nacht heb, of een infectie op een moment dat het me echt niet uitkomt, dan baal ik nog steeds vreselijk :{w Ik hoop voor je dat er met al die onderzoeken toch nog wat uit de bus komt waar ze iets mee aan kunnen vangen! Veel sterkte!
Ja, hoe gaat het nu met mij? De laatste dagen zijn mijn longen goed op dreef en doen ze even niet wat ik zou willen dat ze doen. Meer benauwd en ook erg snel moe. Verder is mijn buik ook niet denderend en moet nog week wachten op de uitslag. Als er al iets uit komt, want ja dat is ook maar weer de vraag!
Verder ben ik paar dagen in Disneyland geweest, was geweldig..al was ik er wel regelmatig benauwd. Door de adrelanine van alle attrcaties ging het best goed, haha. Wel heb ik mijn enkel er een beetje kapot gelopn, hij is gezwollen en pijnlijk..dus dat is wat minder. Is ook mijn zwakke enkel, heb daar ooit mijn enkelbanden gescheurd..dus denk dat die nu gewoon overbelast is.
He hallo,
ik dacht dat je daar te beroerd voor was het idee dat het in het apparaat vliegt *) *) Vandaar de vraag maar gelukkig gaat dit waarschijnlijk wel lukken ^O^ ^O^
Sterkte in het ziekenhuis in de hoop dat ze nu iets kunnen vinden en doen voor je
Groetjes
Jeetje dat is heel wat meid!
Ik hoop dat het straks (nu eigenlijk) wat mee zal vallen, ben benieuwd hoe 't straks gegaan is...
Heel veel succes nog voor vanmiddag, vanavond en morgen! :*
Hey jitske,
wat vervelend die voorbereiding voor de colonscopie. ;( .
Hopelijk levert het onderzoek meer duidelijkheid op, succes morgen,
groetjes bioloogje
Om 13.00uur werd ik verwacht in het ziekenhuis.
Hiervoor moest vanaf 08.00uur in de ochtend laxeren met 1 liter endofalk (ik heb minder dan die liter gehad en liep helemaal leeg, sommige reageren volgens de assistente niet eens op 1 liter, verschilt dus erg).
Rond 13.15uur werd ik binnengeroepen en gingen ze me even meten/wegen en de buikomtrek meten. Dit alles invoeren in de computer en daarna kreeg ik een band om mijn buik, deze werd vastgekoppeld aan een kastje die ik om mijn schouder droeg.
Hierna kwam het doorslikken, ik ben een slechte pillen-slikker dus dat was even diep zuchten. De pil is toch wel aardig groot, gelukkig is het een capsule dus vrij glad. Ik heb er niet naar gekeken, deed water in mijn mond, duwde die pil er in en voordat ik hem kon voelen heb ik hem doorgeslikd. Het ging in één keer goed, dus toen zat die er in. Mijn kastje begon meteen te knipperen, dus de pil was al bezig met foto's maken.
Hierna is het wachten, wachten en wachten. 4 uur na het inslikken mocht ik eindelijk weer wat drinken en een beschuitje eten. Nog weer 2 uur later mocht ik alles weer eten en drinken. Om 21.30uur hebben ze me afgekoppeld en kon ik gaan slapen! Ik moest een nachtje blijven.
In de ochtend zou ik een buik foto krijgen om te zien waar de pil nu zat. Enkel ik moest in de ochtend toen ik wakker was rennen naar de wc en daar lag de pil al. Ik hoefde dus geen foto meer en kon lekker naar huis!
Het onderzoek verliep heel soepel en is echt vrij gemakkelijk. Het laxeren is het ergste en verder is het wat minder dat je een nachtje moet blijven. Maar goed dat ben ik wel gewend en één nachtje overleef ik dan nog wel, haha. 11 mei heb ik bel afspraak voor de uitslag. Nog een aantal weken in spanning dus!
@Bioloogje: Ik kreeg geen coloscopie. Gelukkig niet die doe ik nooit meer zonder narcose, haha. Maar ik kreeg een Video Capsule Onderzoek.
Het klinkt best wel apart, dat je eigenlijk een camera in je buik hebt. ;)
Maar fijn dat het allemaal zo goed verlopen is meid. :Y Pas over een maand de uitslag, dat duurt nog best lang, even afwachten dus idd...
Ja is inderdaad heel raar idee.
Ik was ook steeds wel bewust van; Waar zou die nu zitten?
haha, dat merk/voel je niet dus ja geen idee op zo'n moment.
Omdat het geen pijn doet is het ook wel interessant en is het allemaal niet erg :)
Dan nu ook nog even mijn verhaal over de afspraak bij de longarts.
Longfunctie was ik zelf niet helemaal tevreden over. Dit kwam vooral vanwege het feit dat ik al zo slap was vanwege het laxeren en niet eten. Werd door dat blazen alleen maar duizeliger, haha.
Daarna naar de longarts.
Mega lang wachten, terwijl er niemand in de wachtkamer zat.
Nou eindelijk na bijna 30minuten mochten we naar binnen. Ze was heel aardig.
In feite waren alle bloed onderzoeken goed en dat betekende dat ze nu weinig kon doen. Want ja wat is het dan precies? Mijn afweer kon ze weinig meer aan doen en er waren verder geen bijzonderheden extra gevonden, dus ze kon er gewoon niets mee.
Dan blijft wel de vraag waardoor komt het dan?
Aller eerst wil ze de onderzoeken van MDL afwachten, want het kan heel goed zijn dat het een combinatie van klachten is die bij één aandoening horen.
Mocht er weinig tot niets uitkomen dan is haar volgende stap een bronchoscopie. Om voornamelijk mijn trilharen te controleren. Zo'n scopie wil ik alleen niet, dus ik schuif het voor nu wel even voor me uit!
Ook is wel het woord; Acceptatie gevallen. Mijn moeder zat ook van; wat als er nooit iets extra's uitkomt? Is het dan gewoon pech? Nou inderdaad dat zou dan gewoon dikke vette pech zijn en betekent een leven met heel veel ziek zijn en medicijnen die niet heel goed helpen.
Hier wil ik nu alleen nog even niet aan denken, want dat is iets wat onwijs moeilijk te accepteren is en waar ik echt nog niet aan kan gaan beginnen.
We hebben nog even goede hoop en er zijn gelukkig nog wel wat dingen die onderzocht kunnen worden!
xx
Hé Jits,
balen dat er niets meer uit die bloedonderzoeken kwam, dan wist je ten minste waarop je je kunt concentreren. Acceptatie is niet makkelijk. Mijn LA heeft me ook al vaak gezegd dat als je niet onder controle te krijgen bent, dat je dan best zo goed 'mogelijk' wordt op zo weinig mogelijk medicatie. En dan is het inderdaad zaak van te leren omgaan met je beperkingen. Ik denk soms zelf wel eens dat ik het onder de knie heb, maar als ik dan de zoveelste benauwde nacht heb, of een infectie op een moment dat het me echt niet uitkomt, dan baal ik nog steeds vreselijk :{w Ik hoop voor je dat er met al die onderzoeken toch nog wat uit de bus komt waar ze iets mee aan kunnen vangen!
Veel sterkte!
Pittig joh!!
Sterkte en hopelijk komt er nog iets zinnigs uit het onderzoek van afgelopen week. Fijn dat dat meegevallen is!!
Liefs
Jorine
Ja, hoe gaat het nu met mij?
De laatste dagen zijn mijn longen goed op dreef en doen ze even niet wat ik zou willen dat ze doen.
Meer benauwd en ook erg snel moe.
Verder is mijn buik ook niet denderend en moet nog week wachten op de uitslag. Als er al iets uit komt, want ja dat is ook maar weer de vraag!
Verder ben ik paar dagen in Disneyland geweest, was geweldig..al was ik er wel regelmatig benauwd. Door de adrelanine van alle attrcaties ging het best goed, haha.
Wel heb ik mijn enkel er een beetje kapot gelopn, hij is gezwollen en pijnlijk..dus dat is wat minder. Is ook mijn zwakke enkel, heb daar ooit mijn enkelbanden gescheurd..dus denk dat die nu gewoon overbelast is.
xxx