Intern revalideren als je een jong gezin hebt...
27-02-2014 om 12:10 uurIk vraag mij af wie er ervaring mee heeft. Waarschijnlijk heb ik niet zo heel veel keus meer, maar graag hoor ik wat ervaringen. (Ik heb kinderen in de leeftijd van 4 tot 12 jaar). Hoe pakte jullie dit aan? Hoe lang duurt een traject vanaf aanmelding? Is het ook mogelijk om korter dan 3 maanden te revalideren of heeft dat geen zin?
hoi,
Ik heb het mee gemaakt op heideheuvel ( hilversum ) dat er ook moeders waren met kinderen in jou leeftijd.
Het is een aan jou of je de keuze kunt maken om je kinderen met opvang van andere thuis kan laten.
Je bent vanaf vrijdagmiddag 17:00 vrij tot zondagavond 22:00
Er bestaat ook een mogelijkheid om poliklinsche te gaan voor 2 dagen per week.
Maar wat ik heb gehoord het reisen kost ook behoorlijk wat energie en je mist de groep waarmee je veel kan delen en tips kan krijgen.
En die drie maanden zijn om voordat je weet.
Succes
petra
Dank je wel! Pff ,het is wel lastig! Ik wil ze niet achterlaten, maar aan de andere kant, ben ik bang dat er verder weinig opties overblijven! We gaat het allemaal nog maar eens goed op n rijtje zetten als alles wat duidelijker is, en ook ook daadwerkelijk voor interne revalidatie in aanmerking kom! Sta nog helemaal in het begin van het traject, dus vast nog tijd genoeg om erover na te denken!
Heel moeilijk voor je, zo lastig en dubbel niet fijn lijkt me.. Ten eerste mis je zelf enorm je kids, maar je bent ook bang dat je ze tekort doet of dat je er niet goed aan zal doen. Dat is natuurijk niet het geval, jij kiest hier ook niet voor, en wellicht is het na die drie maanden alleen nog maar fijner (denk ook aan praktischer, hoe ga je met situaties als benauwd zijn en kids om bijv) voor jou en je kids. Maar daar moet je dan wel eerst door heen en ik begrijp dat dat niet makkelijk is!
Bij mij op de revalidatie was een ouder die mocht de nachten thuis slapen, maar dat zijn wel uitzonderingen en dat doen ze niet snel. Maar goed als ik heb goed begrijp (omdat je zegt ik moet ze achterlaten bij een ander, we hebben geen familie in de buurt) ben je alleenstaande moeder en dat zou mogelijk wel een reden kunnen zijn om jou de nachten naar huis te laten gaan. Ik weet alleen niet of dit verstandig is aangezien dat erg vermoeiend kan zijn.
Wanneer de afstand te doen is, en je zou dit zelf willen, zou je een tussenoplossing aan kunnen dragen. Om halverwege 1 nacht thuis te slapen. En dan bijv. dinsdagavond naar huis te gaan en woensdagochtend terug te komen. Dan kost het jou niet zoveel energie en zien jullie elkaar 'maar' van maandagochtend t/m dinsdagavond niet, en van woensdagochtend t/m vrijdagmiddag niet.
Ik weet niet of dat mogelijkheden zijn voor zowel jou als de revalidatie, maar ik probeer maar even mee te denken.
Ik heb zelf ook op heideheuvel gerevalideerd maar had geen kleine kinderen, wel andere moeders met kleine kinderen meegemaakt, ik vond dat ze de partner en kinderen er in ieder geval goed bij betrekken.
ik heb ook meegemaakt dat een kind wel eens een nachtje mocht blijven logeren op de kamer van de moeder en dat was een leuk avontuur voor ze!
een moeilijke keuze, al heb je soms geen keuze en is het echt nodig!
Succes met denken en bedenk wel, je kan er enorm veel leren en van opknappen, daar kun je jaren wat aan hebben!
groetjes, Jolien
ik heb gerevalideerd op dekkerswald en daar was ook een vrouwmet een kindje van nog geen twee jaar en zij mocht dinsdag avond naar huis tot donderdagochtend dus dat zou ook kunnen.ik zou jezelf wel de revalidatie gunnen. succes!
Heb je poliklinisch al geprobeerd? Is er geen revalidatiecentrum in de buurt waar je wel thuis kan slapen en er alleen doordeweeks overdag bent zodat je wel je kids ziet?
Het gaat er niet alleen om dat je de kids ziet, het is ook het overlaten van de zorg aan een ander. Weten dat je je kind(eren) voor lange tijd 5 dagen achter laat, is alsof je moet kiezen tussen jezelf en je kinderen. Dat is juist wat het zo moeilijk maakt.
Geen antwoord Willeke, maar ik sta voor hetzelfde dilemma. En de voor de hand liggende keuzes gaan in mijn situatie niet op. Ouders zijn niet beschikbaar, andere familie woont te ver weg....
Zoefie, leuke optie bij Dekkerswald....
Dat begrijp ik maar dat moet je zonder kinderen ook. Dat heb je hoe dan ook als je kiest voor een revalidatie of het nou intern of poliklinisch is (met poliklinisch misschien nog wel erger omdat je dan ervoor moet waken dat je niet alsnog allerlei dingen erbij gaat doen). Sowieso is een revalidatie een periode waarin je alleen met je zelf en je astma bezig bent en alle andere dingen even naar de achtergrond verschuiven. Althans zo zie ik het.
Ik moet erbij zeggen dat ik geen kinderen heb en me bepaalde dingen in kan denken maar niet weet hoe het precies is en voelt als je die wel hebt dus neem me niet kwalijk als ik dingen zeg die ongelukkig of kwetsend overkomen, zo bedoel ik het niet.
Ik snap het Daantje, kwetsend was het zeker niet.
Voor mij is het zo dat mijn dochter het allemaal een stuk ingewikkelder maakt. Het is sowieso veel lastiger om rust te nemen op het moment dat je het zelf nodig hebt.
Het is ook sinds de komst van mijn dochter dat ik er zelf veel meer moeite mee heb om mijn astma onder controle te houden, juist doordat ik te vaak voor mijn dochter kies en niet voor mezelf.
Dus ja, waarschijnlijk zit het hele punt in voor jezelf kiezen, maar dat is een duivels dilemma :+
En dat betreft inderdaad niet alleen je kinderen, maar ook de rest van je gezin, familie en natuurlijk het werk.
Als ik heel eerlijk mag zijn, ben ik nu 8 weken poliklinisch aan t revalideren en ben ik heel blij dat ik niet de zorg heb voor kinderen e.a. Verplichtingen. Ik wilde in januari een cursus Frans gaan volgen echter achteraf ook heel blij dat ik na 2 weken revalideren heb besloten me niet aan te melden.
Waarom ben ik hier blij mee, omdat de volledige focus bij de revalidatie ligt. Dat is geen keus het gebeurt. In mijn situatie na de revalidatie ben ik moe en doe ik niets meer, puur omdat het niet gaat.
De dag erna kan ik iets aan mijn huishouden doen en/of een afspraak met een vriend /vriendin, in het begin zelfs niet, en de enige dag van de week dat ik me echt uitgerust voel is de zondag dan laat ik me weer op voor de komende week.
Voor mij is het voortdurend afwegen en keuzes maken. Laat staan op de dagen dat je je nog minder voelt want je gaat revalideren echter neemt dat niet je slechte momenten weg. Deze kunnen zelf meer worden door de inspanningen die je levert.
Ik merk het aan de vrouwen bij mij in de groep die wel kinderen hebben dat ze minder rust hebben en dat het continu hun aandacht ook vraagt. Ze willen wel rust nemen maar het kind moet uit school gehaald worden enzo...het huishouden nog daar gelaten.
Terwijl juist gezegd word Hou rust op de dagen dat je revalideert en ga de dagen dat je niet revalideert niet ineens heel veel doen.
Verder is er het grote verschil dat bij poliklinische revalidatie behoudens een algemene samenkomst niet stil gestaan wordt bij de psyche. Terwijl dit in de meeste gevallen wel degelijke nodig is want zeker longziekte zijn reageren sterk op stress.
Het klinkt lang 3 maanden en ik snap dat het heel lastig is om de zorg voor je kinderen over te dragen, echter zal het in mijn visie begeleid gaan worden.je zal nml niet de eerste zijn.
Ik denk dat van belang is dat je voor jezelf belangrijk is om uit te maken wat je belangrijk vind. Ik ken je situatie natuurlijk niet maar je word niet zo maar aangemeld voor klinische behandeling. Vraag jezelf af waarom ze dit gedaan hebben? Vraag na waarom ze denken dat dit passend is?
Bedenk dat het de afgelopen periode niet lekker loopt met je longen en dat juist even volledig daarop kunnen focussen je een stuk verbetering kan brengen, waardoor je minder last kan krijgen met je longen in de toekomst. Is dat ook niet iets waard?
En wat is 3 maanden op een mensen leven? Bedenk dat je misschien nu ook wel 3 maanden niet voor je gezin kan zorgen omdat je zoveel last hebt. Bedenk als je zo doorgaat je misschien nog wel veel meer last gaat krijgen in de toekomst en dat je er dan ook niet voor je gezin kan zijn.
Wel wil ik je meegeven dat als je het je kinderen goed uitlegt wat er gebeuren gaat en waarom dat ze er flexibel mee om kunnen gaan. Dit weet ik uit ervaring mijn moeder is dik een jaar in een revalidatie centrum geweest en was zelfs in het weekend niet thuis. Het jaar was voor mijn broer en mij zo voorbij. Ons leven ging gewoon door zeg maar, school vriendjes vriendinnetjes feestjes enzo.
Maak wel een keuze die het beste bij je past in mijn visie heeft de revalidatie dan meer kans van slagen
Succes met het maken van deze moeilijke keuze!