Van en voor Ieke10

Wat vervelend om te lezen dat het weer zo slecht ging vannacht kan me voorstellen dat zij en jullie erg moe worden van de pieken en dalen.Maar ook weer een beetje hoop nu ze toch weer terug mag naar de afdeling.
Heel veel sterkte!

Groetjes Erika

Heel veel sterkte voor jullie allemaal!!

Liefs

He bah wat een schrik weer.
Wil jullie heel veel sterkte wensen en voor Mieke heel veel beterschap.

lieve zus, wat heftig.... hier ook de tranen in mijn ogen... arme mieke, wat hard werken om er weer bovenop te komen.
Heel veel sterkte, en nog een veel dikkere knuffel

Het houdt maar niet op met de tegenslagen. Dan denk je eindelijk dat de weg naar boven is ingezet, dan gebeurt er dit! Heel zwaar wat zij allemaal moet doorstaan, en jullie als familie. Heel veel sterkte! En nogmaals veel beterschap!

Heel veel sterkte voor jullie  allemaal
Heel veel beterschap voor Mieke

hier ook weer gelijk de tranen in de ogen en de koude rillingen over m n rug.ik vind t zo ontzettend rot voor jullie.          maar ik vind t ook zo super van je dat je toch ook aan ons denkt en ons op de hoogte houd.ik waardeer t enorm.sterkte meid

Ik heb het Mieke beloofd. Soms vergeet ik het wel eens, zoals gisteren, maar dan gebeurd er te veel. Nu heeft ze een gesprek met de psycholoog. Ze huilde vandaag alleen maar en wilde naar huis. Het maakte niet uit of dat wel verantwoord zou zijn als ze maar gewoon thuis kon zijn. Femke (vpk) nam Mieke over van de ic en heeft toen ze ondanks veel aandacht, praten, adviezen en noem maar op het ook niet meer wist overlegd met de arts en samen hebben ze besloten om een kennismakingsgesprek te regelen met een psycholoog. Die is er nu en praat met Mieke en Pieter. Ik hoop dat ze er wat rustiger van wordt. Ook Isis komt vanavond nog. Ik had haar aan de lijn terwijl Mieke zo aan het huilen was. Eigenlijk wilde ze gelijk al komen maar zat voor haar werk deze week aan de andere kant van het land. Maar vanavond komt ze even deze kant op. Ze mag nu niet opgeven, had Isis geroepen anders doe ik haar wat. Zorg dat ze zich niet verplaatst. Gelukkig kan dat ook zomaar niet. Ze kan niet eens meer staan op dit moment. Al haar spieren die ze het afgelopen jaar, samen met Isis gekweekt heeft zijn zowat weg. Wat een paar weken zkh met je doet, onvoorstelbaar. Ze is inmiddels hier zo'n 10 kg afgevallen wat haar totaal nu op 50 kg zet. De voeding die ze via haar centrale lijn krijgt is niet voldoende om op gewicht te blijven. Ze gebruikt nu zoveel. De arts zei vanmorgen: ik kan alleen maar bidden dat er door de AB niet ook nog eens diarree bijkomt want dan wordt het dwijlen met de kraan open en ben ik bang dat we de strijdt gaan verliezen.
Vanmorgen is er een zeer belangrijke beslissing gevallen voor de komende week. Wanneer Mieke een hartstilstand krijgt zal er niet meer gereanimeerd gaan worden. Wel mag ze nog wanneer ze dit zelf wil naar de ic voor beademing of bloeddruk ondersteuningen. Dit is besloten omdat ze gister heel duidelijk aangaf niet meer te willen. Haar lichaam raakt uitgeput. Reanimatie nu zou betekenen dat ze als een kasplantje verder moet als ze er überhaupt door heen komt. De beslissing was voor ons allemaal even slikken. We hebben met z'n drieën besloten het niet tegen onze ouders te zeggen. Pieter heeft het wel besproken met hun dochters. Beide zijn vandaag de hele dag hier, wat denk ik wel goed is. Stel dat het fout afloopt dan hebben ze ook gezien dat hun moeder ook wel erg ziek was. Het is wel heel moeilijk voor die twee pubers. De een huilt veel en de ander is om niks al boos. Gelukkig hebben zij al een paar weken psychologische hulp. Dat had Mieke al voor ze geregeld voordat ze ziek werd. Maar goed ik probeer toch om positief te blijven. Ze is een bikkel en een knokker (woorden van Isis) en zelf zegt ze altijd onkruid vergaat niet, dus zal ze ook deze crisis wel weer overwinnen. En als ze dat doet en ze knapt weer helemaal op dan wil ik samen met haar een wereldreis gaan maken. Daar hadden we het al over toen ik nog heel klein en Mieke mijn grote zus aan het pureren was. Maar door drukte is het er nooit van gekomen.

Lieve Petra,

Tot nu toe heb ik alleen maar meegelezen (en natuurlijk meegeleefd).
Ik kan me wel voorstellen dat ze er even genoeg van had, maar hoop wel dat ze weer uit de put kan komen (misschien met die leuke pyama die jij gaat kopen aan!).
Wat een moeilijke dingen hebben jullie met zijn allen moeten bespreken, dat zal niemand van jullie in de koude kleren zijn gaan zitten.
Dus gewoon een dikke virtuele knuf vanaf hier.
En ik bid dat het vanaf nu beter zal mogen gaan!

Liefs, Marieke

Heel veel sterkte voor jullie allen.
Dikke knuf voor jou en Mieke. O+