Van en voor Ieke10 #4
12-03-2013 om 09:48 uur GeslotenHoi allemaal
Bedankt voor jullie lieve reacties en steun. De ok is goed verlopen. De uiteindelijke bloeding kwam van de milt maar het bloed was rond de lever gaan zitten. De milt van Mieke is verwijderd. Wat dat voor consequenties heeft weten we nog niet maar dat zullen we nog wel horen. Ze is rond 1 uur naar de ok gegaan en kwam om 8:45 weer terug. En natuurlijk weer een slang erbij, dit keer een wonddrain. Ze heeft weer opnieuw veel ingeleverd de afgelopen dagen, maar ook dit keer verwacht ik dat ze zich er weer doorheen knokt. Met pijn in mijn hart kijk ik naar haar en zie een teer mensje liggen tussen al die medische apparatuur in dat grote ziekenhuisbed. Ik duim, bid en smeek dat dit de laatste tegenslag is en dat ze hierna gewoon kan opbouwen. Ik ga nu mijn bedje opzoeken om er vanavond weer voor Mieke te kunnen zijn.
Gr. Isis
Een hele dikke knuffel, verder zit ik hier met kippenvel en denk aan jullie.
Ik denk dat ze er diep doorheen moet, ze heeft zoveel om een plekje te geven. Goed dat alle hulptroepen al klaar staan.
Ik ben trots op Mieke, maar zeer zeker ook op jullie. En hou haar gewoon vast, dat is meer dan woorden!!
Groetjes Jippie
Lieve allemaal en Mieke,
Het is ook allemaal niet niks wat ze heeft meegemaakt.
Fijn dat jullie weer klaar staan voor haar.
Met jullie hulp gaat ze er doorheen komen al zal het zijn tijd nodig hebben.
Heel veel sterkte voor jullie allen.
Mieke zet hem op meid je kunt het.
Denk aan jullie, dikke knuffel
Heel begrijpelijk maar oh zo moeilijk deze reactie en verwerkingen...
Ik wens Mieke ontzettend veel sterkte en kracht, maar ook voor jullie als close familie/vrienden heel veel sterkte!! Wat is dit ook voor jullie allemaal moeilijk, je zit met je eigen zorgen en verwerking maar natuurlijk ook met die van Mieke. Voor jullie allemaal heel veel sterkte!! Ik vind 't ontzettend knap hoe zowel Mieke als jullie hiermee omgaan!
Deze vond ik wel toepasselijk voor jullie allemaal:
Wat ontzettend zwaar voor mieke, voor jullie
lichamelijk is ze door een heel diep dal gegaan (en gaat ze nog), geestelijk komt vaak een grote stap later... Heel gezond, erg normaal, maar ook intens heftig.
Heel veel sterkte lieve mensen!
Hey Isis,
Je hoeft niet in de gezondheidszorg te werken om haar goed te kunnen steunen. Soms is even gewoon haar hand vastpakken en bij haar blijven zonder praten al heel erg veel :Y twijfel niet aan jezelf, ik denk dat je er eentje uit de 1000 bent voor Mieke!
Hoi Isis en allemaal,
Hierbij véél sterkte voor jullie allemaal!!!!!!
Er zijn voor haar is belangrijk maar voor jullie valt het ook allemal niet mee.
Niet alléén Mieke is een bikkel >>>> jullie allemaal!!!! petje af!!!!
vele groetjes en allemaal een dikke knuffel
Mieke, ik heb je laatste berichtje van jouzelf gelezen. Wat is het zwaar om dit allemaal te verwerken. Je wilt veel en beseft dan dat bepaalde, opgenschijnlijk simpele dingen, gewoon niet gaan. Het heeft tijd nodig, alles zal echt in hele kleine stapjes moeten. Want wat jij allemaal hebt doorgemaakt en hoe lang jij alleen maar op een ziekenhuisbed hebt gelegen, dat is onbeschrijflijk. Ik hoop echt dat je, met de ondersteuning die je hebt, of misschien nog wel met meer ondersteuning, het traject van de revalidatie gaat doorlopen. Ik hoop dat je heel snel, onder deskundige begeleiding, je revalidatie weer oppakt.
Ook begrijp ik dat het heel confronterend is om te zien hoe je eraan toe was. Aan de andere kant, is het niet mooi dat je dit overleefd hebt en dat je straks (op langere termijn) weer perspectief hebt? Ik wens je veel sterkte bij de verwerking. Ik begrijp dat het niet zomaar gaat, maar hoop dat je ook mentaal weer op de been komt.
Isis en Pieter en andere familie, ik wens jullie ook heel veel sterkte om hiermee om te gaan. Wat knap wat jullie allemaal voor haar doen.
Heel veel sterkte allemaal.
Een hele dikke knuffel voor jullie allemaal.!
Heel veel sterkte en kracht om ook deze periode door te komen.
In gedachten stuur ik jullie allemaal veel zonnestralen toe en hoop dat de zon gauw weer voor jullie gaat schijnen.
Mieke je hebt zoveel meegemaakt de afgelopen periode. En als je heel ziek bent, ben je alleen bezig met vechten en overleven. Dat de verwerking en het verdriet komt nu je je net wat beter begint te voelen is echt niet gek. Ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt.
Pieter, Isis, kinderen van Mieke, Petra voor jullie is het zeker net zo heftig. Het is niet makkelijk als dit een dierbaar iemand overkomt. Het gevoel van machteloosheid is zeker niet fijn. Ik hoop dat jullie daarin steun bij elkaar vinden. Maar er alleen maar zijn voor Mieke is heel belangrijk en waardevol.
Hoi Allemaal
Bedankt voor jullie lieve reacties, dat doet goed. Pieter, Petra en ik hebben vandaag een gesprek gehad met de verpleegkundige specialist psychiatrie. Hij heeft ons uitgelegd wat er nu met Mieke gebeurt. De zwaarste klappen heeft ze inmiddels doorstaan. Haar brein heeft dit verdrongen omdat een mens dit anders niet zou kunnen overleven. Maar nu ze zich beter gaat voelen en weer vertrouwen begint te ontstaan laat haar brein de wegstopte ic ellende langzaam tot zich doordringen. Dit veroorzaakt angst en beelden. Maar dit hoeven totaal niet met de werkelijkheid te rijmen. Mieke heeft tenslotte niet bewust de ic periodes meegemaakt. op deze manier probeert ze alles te verwerken. En dat mag. Hoe vervelend dat ook is voor haar en haar omgeving. Maar het moet wel in banen geleid worden anders kan het uitlopen op een depressie en dan is ze nog verder van huis. Nu op dit moment is ze amper te bereiken. Ze leeft in haar eigen wereld en waarschijnlijk bestaat die uit veel angst. Het enige wat wij nu kunnen is er voor haar zijn. Haar veiligheid bieden door er zoveel mogelijk te zijn en haar warmte en liefde te geven. Die veiligheid zal haar angst doen reduceren. Dit kan voor ons heel frustrerend zijn omdat we er niets voor terug krijgen. Maar waarschijnlijk zal ze omdat ze die veiligheid ervaart weer uit haar wereldje komen en weer open gaan staan om op te knappen. Het was voor ons heel duidelijk en verhelderend. Ik ben blij dat ons dit is aangeboden.
Ook vandaag ligt ze diep onder de dekens het liefst in het donker. Het huilen is iets minder nu. slapen doet ze nauwelijks. ze ligt voor zich uit te staren met hele doffe ogen. Soms moppelt ze wat, maar echt iets zeggen is er niet bij. Pieter heeft geprobeert vanmiddag een poosje bij haar te liggen maar dat wilde ze niet. Pieter is net naar huis gegaan en ik blijf hier nu tot morgen ochtend. Dan neemt Petra het van mij over. Makkelijk vind ik de situatie niet. Ik heb liever dat ze verteld wat er is en hoe ik haar kan helpen, maar helaas gaat dat nu niet. Ik ben er voor haar, houd haar hand vast en wil als ze dat toe laat vanavond naast haar gaan liggen. Haar laten voelen dat ik er voor haar ben en haar veiligheid kan bieden. Maar ik hoop toch vlug dat we ook weer samen kunnen lachen. Maar dat komt wel weer, eerst hier doorheen.
Gr. Isis