Van en voor Ieke10 #3

Bedankt voor de update wat een heftig verhaal weer! Kan best voorstellen dat er bij jullie nu boosheid naar boven komt dat is heel begrijpelijk. Ik vind het ook knap dat jij Isisaltijd weer de moed hebt om het verhaal weer aan ons te vertellen.Maar weet ook dat het van je afschrijven wat lucht geeft.

Heel veel sterkte en kracht toe gewenst!

Groetjes Erika

Lieve schatten, wat krijgen jullie het te verduren. Ik heb alles met tranen in de ogen gelezen. Soms is het allemaal zo oneerlijk, net nu het iets beter leek te gaan, gebeurt er zoiets. Heel begrijpelijk dat jullie gebroken, boos, verdrietig zijn en het hier moeilijk mee hebben.
Isis ik hoop dat Mieke naar je luisteren wil en er evt op ic toch gesedeert kan worden.
Voor jullie allemaal een hele dikke knuffel.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst.

geen woorden..... schrik van deze berichten
zelf een woord als sterkte of kracht voelen tekortschieten....

Ook ik schrik ervan.
Heel veel kracht en sterkte voor jullie allemaal.

In gedachten bij jullie, zonder woorden.

Wat verschrikkelijk dat dit gebeurd is. Ik denk ook aan jullie!

Bedankt weer voor jullie lieve woorden allemaal. Het lucht inderdaad op als ik er over kan schrijven. Voor mij wordt het dan duidelijker wat er allemaal gebeurt en ik word gedwongen om na te denken over hoe ik me voel.
De kinderen van Mieke zijn even geweest. Een emotioneel bezoekje weer. Ze zijn erg geschrokken van hun moeder. Pieter en Petra zijn met de kinderen naar huis gegaan en ik blijf bij Mieke vannacht. We hebben samen over deze nieuwe situatie gesproken. Ze kan zich nog maar weinig herinneren van haar val. Alleen weet ze nog dat ze stik benauwd werd en pijn voelde in haar hoofd en borstkas. Het volgende wat ze weet is dat ze ons zag en daarna gelijk weer een helse pijn voelde en moest braken. Het braken is nu met een continue infuuspomp onder controle. Maar zowel de pijn in haar borstkas als de pijn in haar hoofd zijn erg. Ze noemt naar mij een pijnscore van 8 à 9. Daar heb ik op ingehaakt. Uiteindelijk moest ze heel erg huilen maar dat ging niet goed door de pijn. Ik ben net als een poosje geleden bij haar in bed gaan liggen en heb haar als een kind in mijn armen genomen en laten huilen. Gezegd dat het goed was en dat ze niet sterk hoeft te wezen en dat het nu verstandig is om een poosje te slapen totdat ze het weer zelf kan. Uiteindelijk heeft ze toegestemd. Ze is nu een uurtje op de ic en sinds een kwartiertje ligt ze rustig te slapen. De arts verwacht dat ze een dag of twee nodig heeft en dan weer wakker gemaakt kan worden.
Vannacht slaap ik thuis. Mieke is in goede handen en ik kan nu weinig voor haar betekenen. Volgens de arts hier worden er geen gekke dingen verwacht.
Hoe ik me nu voel: ik voel me leeg en verslagen. Ik kan niet begrijpen waarom dit is gebeurd. Ik vraag me steeds af of het voorkomen had kunnen worden. De boosheid ebt langzaam weg en maakt plaats voor verdriet. Mieke zal er ook dit keer wel weer komen want ze is en blijft mijn bikkel met een vechterstalent die maar weinige bezitten. Voor ze in slaap werd gebracht zei ze: Isis ik zie je weer over een paar dagen, maak je over mij niet te veel zorgen. Toen brak ik, ik heb haar huilend in mijn armen genomen, gekust en gezegt dat ze mijn bikkel is en ik er van overtuigd ben dat ze weer gaat knokken. Toen ik haar losliet, sliep ze en moest ik aan de kant zodat ze haar comfortabel konden neerleggen en konden aansluiten.
Gr. Isis

Och. Lieve Mieke en mensen die haar liefhebben.
Wat moeilijk voor jullie allemaal. Als ik al zo verdrietig en geschrokken ben...ik kan me niet voorstellen hoe dit voor jullie moet.zijn. Heel veel kracht en sterkte en liefde toegewenst.
En inderdaad, geweldig dat Mieke zo'n vechter en bikkel is.

beste isis en pieter en petra  en mieke en kinderen.

Ik vind jullie allemaal bikkels het is erg knap hoe jullie hier met elkaar en voor elkaar voor knokken.
ik denk aan jullie.
Sterkte en een knuffel voor allemaal.
ps kan ik mischien een kaartje sturen ?

Net even gebeld naar het ziekenhuis. Mieke heeft een goede nacht gehad. Controles blijven stabiel en ze ligt rustig te slapen. Pak van mijn hart weer, nu kan ik tenminste rustig gaan werken. Vanmiddag ga ik weer naar Mieke.

Gr. Isis