Van en voor Ieke10 #3

Wat een schrik en wat een narigheid Isis!
Hopelijk komt er niets vervelends uit die CT-scan.
Sterkte voor Mieke maar ook voor jullie weer!

Getver zeg, wat een verhaal weer. Heel veel sterkte voor jullie en hoop dat alles meevalt.

Na een kwartiertje wachten kwam Mieke terug. Ze lag weer in bed met een ic-jasje aan. Gelijk kwamen bij mij de ic beelden weer terug. Ik had moeite om mijn tranen binnen te houden. Ze heeft weer zuurstof, maar geen sonde. Ook zie ik een katheterzak aan het bed hangen en een grote bak die af en toe borrelt en waar wat rode vloeistof inzit. Dit is niet goed, denk ik dan. Ik kijk naar de zuurstofklok en zie 5 liter. Ze ademt oppervlakkig. De verpleegkundige sluit Mieke weer aan op de afdelingsapparatuur en sluit ook weer de monitor aan. Inmiddels weet ik wat de cijfertjes allemaal betekenen en zie dat alles matig is. Mieke zelf slaapt en kreunt bij aanraken. De verpleegkundige sluit de gordijnen en vraagt of ik mee wil lopen. In de verpleegpost zie ik Pieter en Petra met tranen in hun ogen. Dan is het voor mij ook klaar en begin ik te huilen. De verpleegkundige geeft me een glaasje water en een doos tissues, dan begint ze te vertellen. Ik heb vanmorgen Mieke een sonde gegeven maar dat lukte niet zo goed. Ze kon zich slecht ontspannen en moest steeds kokhalzen. Bij poging nummer drie heb ik een collega gevraagd en toen is het gelukt. Mieke heeft toen een half uurtje gelegen en daarna wilde ze zelf graag onder de douche. Ik had aangeboden om op bed te wassen, maar ze wilde douchen. Eigenlijk ging dat best goed totdat ze even moest gaan staan om goed te kunnen afdrogen. Ze trok wit weg en zakte in elkaar. Met haar hoofd is ze toen op de kraan gevallen en met haar ribbenkast is ze op de douche stoel gevallen. Ik heb de noodbel ingedrukt en haar met mijn collega's uit de douche gehaald en in bed gelegd. Ook de arts was op de bel afgekomen en heeft haar gelijk nagekeken. Haar controles waren matig. Ze ademde slecht en reageerde slecht op aanspreken en braakte. Er is een ct-scan van haar hoofd en borstkas gemaakt. We moeten nog even wachten op de arts voor de uitslag. De verpleegkundige haalde voor iedereen wat te drinken en kwam na 10 minuten met de arts terug.
Een vervelend ongeluk, begon hij zijn verhaal. Ze heeft een scheurtje in haar schedel waar ze de kraan geraakt heeft en een hersenschudding. Dat verklaart ook het braken. Daarnaast heeft ze een rib gebroken en die heeft haar linker long aangeprikt. Dit was haar beste long. Omdat ze een longkwab mist van haar rechter long en daar ook nog een beschadiging zit van de schimmel infectie. Er is een longdrain aangebracht om de linker long, die nu is ingeklapt weer op zijn plaats te zuigen. Dit zal een paar dagen gaan duren. Nu heeft ze nog niet zoveel pijn omdat alles nog verdoofd is maar dat gaat de komende uren veranderen. Ook de hersenschudding zal hoofdpijn geven. De komende uren gaan we kijken hoe het gaat. De ic arts is inmiddels gevraagd om mee te kijken en indien nodig zal ze daar naar toe gaan voor ondersteuning van ademhaling en pijn. Als het nodig is zal ze gesedeerd gaan worden de komende dag(en).
We kijken elkaar aan en kunnen niet geloven wat er allemaal is gezegd. Dan vraagt Pieter komt het nog goed, dokter. Kan ze dit nog wel erbij hebben? Ik weet het niet, is zijn antwoord. De tijd zal het leren, maar de eerste 24 uur zijn hier cruciaal in. Maar ze is een vechter dat heeft ze al vaker laten zien. Dan breekt Pieter en begint te huilen. De verpleegkundige en de arts verlaten de ruimte en dan zijn we alleen. Pieter is zo boos, hij gooit al zijn frustratie eruit. Net nu het goed gaat gebeurt er zo iets. Dat zou toch niet mogen. Hij slaat met zijn vuisten op tafel. Ik pak ze vast en weet hem te kalmeren, maar ik denk er net zo over. Samen lopen we naar Mieke. Haar gezicht is behoorlijk blauw en daar waar ze de kraan geraakt heeft zit een gaas waar wat bloed door heen komt. Ik kan niet naar haar kijken zonder een brok in mijn keel van boosheid, onmacht en verdriet.

Gr. Isis

wat een verhaal weer, ben er gewoon stil van en zit met een brok in me keel.
heel veel sterkte weer, ook voor jullie allemaal

Afschuwelijk.........  ;(
Oma Akke

Pfff heftig... ik wens jullie veel sterkte!

Jeetje..... Heel veel sterkte voor jullie allemaal!

Ik heb hier tranen in mijn ogen.
Wat erg.
Hoop dat het allemaal goed komt.
Veel sterkte en een dikke knuffel
Liefs Rachel

Ik kan me jullie boosheid, onmacht en verdriet zo goed voorstellen. Waarom moet Mieke zoveel doorstaan? Een ongeluk, alsof dat er ook nog wel bij kan. En dan nog met zoveel pech. Dit is ook niet goed voor haar andere long (die met de schimmelinfectie), denk ik?

Vanaf hier kan ik niets anders doen dan heel hard duimen voor Mieke en jullie allemaal heel veel sterkte wensen.

Wat heftig! Wat verschrikkelijk! Net als het weer een stapje beter gaat.. weer 10 grote stappen achteruit.
Ik denk aan jullie.
Heel veel sterkte!