Moe maar voldaan lig ik nu op dit moment in mijn bed! Het ging goed vandaag. Ik ben twee keer in de revalidatiezaal geweest. Ik heb gefietst en geroeid en nog grondoefeningen gedaan. Natuurlijk allemaal wel weer een stapje minder dan voor de migraine maar ik heb het wel weer gedaan. Morgen nogmaals op dit niveau en dan daarna terug naar waar ik ben blijven steken. Fysiotherapeut was niet ontevreden. Isis heeft weer meegetraind. Op deze manier leert ook zij weer van alles bij wat betreft revalidatie. Zij is ook degene bij ons op de sportschool de personen begeleidt om weer te gaan sporten na een ziekte of blessure samen met de fysio op het sportcentrum. Voor mij is het heel fijn als ze erbij is. Dan vind ik al dat saaie trainen een stuk leuker omdat zij mij wel aanspoort. We lachen dan ook wat af. Het gemene is alleen dat zij een conditie heeft waar ik niet aan kan tippen, helaas.
Fijn dat jullie weer samen getraind hebben. Samen is zeker gezelliger als alleen en maakt moeilijke of saaie oefeningen een stuk minder onplezierig. Vind zelf het fietsen altijd saai maar als ik onderwijl met een groepsgenoot aan het kletsen ben is het zo voorbij en lang niet meer zo saai. Mooi dat het weer goed ging na de migraine. Hopelijk lukt het je na morgen weer terug te gaan naar je oude niveau.
Als ik tijdens het sporten zou moeten lachen, dan kan ik niet veel meer :@
Ik kan al even niet sporten ivm Pleuritis, maar om weer op mijn oude (zeer lage) niveau terug te komen dat zal me weer veel tijd gaan kosten. Aansporen werkt bij mij averechts, want ik wil maar al te graag.
Mijn advies zou dan ook zijn, probeer het toch vooral voor jezelf en je gezin te doen en op jouw tempo en laat je niet te ver opzwepen op meer. Beter elke week 1 klein stapje omhoog en de lijn enigszins vasthouden, dan nu hard en snel en dan weer een diep dal.
En roeien, mmmm, dat is wel een hele zware inspanning voor iemand die ook nog een open hart operatie heeft gehad, doe maar heel voorzichtig. Naar het water gaan en bootjes kijken lijkt mij een beter plan ;)
Als ik tijdens het sporten zou moeten lachen, dan kan ik niet veel meer :@
Ik kan al even niet sporten ivm Pleuritis, maar om weer op mijn oude (zeer lage) niveau terug te komen dat zal me weer veel tijd gaan kosten. Aansporen werkt bij mij averechts, want ik wil maar al te graag.
Mijn advies zou dan ook zijn, probeer het toch vooral voor jezelf en je gezin te doen en op jouw tempo en laat je niet te ver opzwepen op meer. Beter elke week 1 klein stapje omhoog en de lijn enigszins vasthouden, dan nu hard en snel en dan weer een diep dal.
En roeien, mmmm, dat is wel een hele zware inspanning voor iemand die ook nog een open hart operatie heeft gehad, doe maar heel voorzichtig. Naar het water gaan en bootjes kijken lijkt mij een beter plan ;)
Sterkte Jippie
Hoi Jippie
Dat opzwepen valt wel mee hoor, Isis weet wel wat ze doet, maar het helpt me wel om net iets meer eruit te halen dan wanneer ik alleen 3 keer 10 een oefening moet doen. Ik ben dan geneigd om maar 3 keer 8 te doen of maar 2 keer 10 omdat het allemaal zo saai is. Wanneer Isis mee doet telt ze hardop mee en kan ik gewoon niet smokkelen. Ook moedigd ze me aan door te zeggen, kom op je kunt het of als we fietsen. Ja nog één te gaan om in te halen! En dan moet ik daar om lachen. Het maakt het net even makkelijker. Voor ik in het ziekenhuis belandde trainde ik ook vaak een uurtje met Isis alleen en in die tijd ging mijn conditie zo goed vooruit. Wanneer ik eigenlijk niet meer kon zei ze: nog vijf stappen dan heb je het verdient. Voor mij helpt dat. Roeien gaat in een laag tempo en de lichtste stand, hoor! Voor mij is dat al heel wat en ik houd het maar een halve minuut vol. Fietsen gaat beter. Maar ook dat gebeurt in de lichtste stand maar dan wel 10 minuten. Naar het water en bootjes kijken is denk ik iets te intensief, want daar moet ik een eindje voor rijden. Ik houd het wel bij vogeltjes kijken hier in het park rond het ziekenhuis! Ik vind het wel lief dat je zo bezorgt bent en me adviezen geeft. Maar mijn revalidatie gebeurt in overleg met de revalidatie arts en de fysiotherapeut. Zij weten wel wat er gedaan kan worden.
Wat een slechte nacht heb ik gehad. Wat was het enorm benauwd. Ik kreeg haast geen lucht en ik heb daardoor nauwelijks geslapen. Er is van alles geprobeerd. Zuurstof, vernevelen, arts, plaspillen (arts hoorde vocht in de longen). Maar niets had het gewenste resultaat. Nu gaat het gelukkig weer een beetje. Ik heb de zuurstof nog wel aan, anders is het nog niet helemaal je van het. Nu ben ik alleen doodop door het slechte slapen. Vandaag maar een beetje bijslapen. Ik hoop dat er minder benauwd weer komt!!
Matig dagje door gebrek aan slaap. Vanmorgen toch geprobeerd om te revalideren. Dit lukte niet zonder zuurstof. Ondanks de zuurstof toch steeds kort van adem. Ik baalde hier van met als resultaat jullie raden het al: huilen toen Isis vroeg in de middag kwam. Ik was ook zo teleur gesteld en moe. Ik zie dan alles zo zwart in en zie het allemaal niet meer zitten. Maar Isis weet dat dan gelukkig weer te sussen. Geen revalidatie meer vandaag voor jou maar gewoon aandacht van mij, zei ze. Ze is bij me gaan zitten en heeft me getroost en daarna gemasseerd. Daarna ben ik zo ontspannen dat ik twee uur heb liggen slapen. Isis was er nog toen ik weer wakker werd. We zijn toen even naar buiten geweest. Vanavond is Pieter geweest en ook bij hem heb ik opnieuw gehuild. We hebben samen op bed gelegen en ik heb heerlijk tegen hem aangelegen. Ik mis dat lichamelijke contact zo enorm. Het voelt zo vertrouwd en veilig. Morgen komen mijn kids terug van vakantie. Kan ik ze weer even lekker knuffelen. Ik kan haast niet meer wachten.
Geeft helemaal niets hoor, dat je hebt moeten huilen. Je wilt zo graag, maar je lijf geeft soms aan dat het echt even niet gaat. En heel eerlijk gezegd het was ook een hele benauwde zwoele nacht, dat je long hier dan op reageert is helemaal niet raar. Maar heel begrijpelijk dat je stappen vooruit wilt zetten en niet stil wilt blijven staan of helaas soms ook en stapje terug moet doen. Fijn dat je even lekker tegen Pieter aan gelegen hebt. De geborgenheid en het vertrouwde gevoel wat dat met zich mee brengt.... Ik hoop dat je vanacht goed kunt slapen en morgen een betere dag hebt. Liefs Tessa
Betere nacht gehad. Voel me nu ook een stuk minder moe. Revalideren ging ook weer beter. Roeien blijft zwaar, fietsen gaat goed. Daar hoef ik ook alleen maar mijn benen te laten draaien. Grondoefeningen blijf ik moeite houden met het onder controle houden van mijn ademhaling. Ik vergeet dan vaak om adem te halen. Daar word ik dan weer duizelig van. Eten gaat weer beter. Sondevoeding alleen nog ' 's nachts. Zuurstof is weer uit. Satisfactie is nu weer 94-95% en dat is goed voor mij. Of te wel ik heb een goede dag. Maar ik ben ook zenuwachtig want dadelijk komen mij kinderen. Ik heb ze zo gemist.dat zal wel even huilen worden. Gr. Mieke
Moe maar voldaan lig ik nu op dit moment in mijn bed! Het ging goed vandaag. Ik ben twee keer in de revalidatiezaal geweest. Ik heb gefietst en geroeid en nog grondoefeningen gedaan. Natuurlijk allemaal wel weer een stapje minder dan voor de migraine maar ik heb het wel weer gedaan. Morgen nogmaals op dit niveau en dan daarna terug naar waar ik ben blijven steken. Fysiotherapeut was niet ontevreden. Isis heeft weer meegetraind. Op deze manier leert ook zij weer van alles bij wat betreft revalidatie. Zij is ook degene bij ons op de sportschool de personen begeleidt om weer te gaan sporten na een ziekte of blessure samen met de fysio op het sportcentrum. Voor mij is het heel fijn als ze erbij is. Dan vind ik al dat saaie trainen een stuk leuker omdat zij mij wel aanspoort. We lachen dan ook wat af. Het gemene is alleen dat zij een conditie heeft waar ik niet aan kan tippen, helaas.
Gr. Mieke
Fijn dat jullie weer samen getraind hebben. Samen is zeker gezelliger als alleen en maakt moeilijke of saaie oefeningen een stuk minder onplezierig. Vind zelf het fietsen altijd saai maar als ik onderwijl met een groepsgenoot aan het kletsen ben is het zo voorbij en lang niet meer zo saai.
Mooi dat het weer goed ging na de migraine. Hopelijk lukt het je na morgen weer terug te gaan naar je oude niveau.
Bedenk dan maar dat ik daar ook niet aan kan tippen terwijl ik met mijn astma toch veel sport ;) Gezellig hoor, Mieke en jij komt er ook wel weer!
Als ik tijdens het sporten zou moeten lachen, dan kan ik niet veel meer :@
Ik kan al even niet sporten ivm Pleuritis, maar om weer op mijn oude (zeer lage) niveau terug te komen dat zal me weer veel tijd gaan kosten. Aansporen werkt bij mij averechts, want ik wil maar al te graag.
Mijn advies zou dan ook zijn, probeer het toch vooral voor jezelf en je gezin te doen en op jouw tempo en laat je niet te ver opzwepen op meer. Beter elke week 1 klein stapje omhoog en de lijn enigszins vasthouden, dan nu hard en snel en dan weer een diep dal.
En roeien, mmmm, dat is wel een hele zware inspanning voor iemand die ook nog een open hart operatie heeft gehad, doe maar heel voorzichtig. Naar het water gaan en bootjes kijken lijkt mij een beter plan ;)
Sterkte
Jippie
Hoi Jippie
Dat opzwepen valt wel mee hoor, Isis weet wel wat ze doet, maar het helpt me wel om net iets meer eruit te halen dan wanneer ik alleen 3 keer 10 een oefening moet doen. Ik ben dan geneigd om maar 3 keer 8 te doen of maar 2 keer 10 omdat het allemaal zo saai is. Wanneer Isis mee doet telt ze hardop mee en kan ik gewoon niet smokkelen. Ook moedigd ze me aan door te zeggen, kom op je kunt het of als we fietsen. Ja nog één te gaan om in te halen! En dan moet ik daar om lachen. Het maakt het net even makkelijker. Voor ik in het ziekenhuis belandde trainde ik ook vaak een uurtje met Isis alleen en in die tijd ging mijn conditie zo goed vooruit. Wanneer ik eigenlijk niet meer kon zei ze: nog vijf stappen dan heb je het verdient. Voor mij helpt dat.
Roeien gaat in een laag tempo en de lichtste stand, hoor! Voor mij is dat al heel wat en ik houd het maar een halve minuut vol. Fietsen gaat beter. Maar ook dat gebeurt in de lichtste stand maar dan wel 10 minuten.
Naar het water en bootjes kijken is denk ik iets te intensief, want daar moet ik een eindje voor rijden. Ik houd het wel bij vogeltjes kijken hier in het park rond het ziekenhuis!
Ik vind het wel lief dat je zo bezorgt bent en me adviezen geeft. Maar mijn revalidatie gebeurt in overleg met de revalidatie arts en de fysiotherapeut. Zij weten wel wat er gedaan kan worden.
Wat een slechte nacht heb ik gehad. Wat was het enorm benauwd. Ik kreeg haast geen lucht en ik heb daardoor nauwelijks geslapen. Er is van alles geprobeerd. Zuurstof, vernevelen, arts, plaspillen (arts hoorde vocht in de longen). Maar niets had het gewenste resultaat. Nu gaat het gelukkig weer een beetje. Ik heb de zuurstof nog wel aan, anders is het nog niet helemaal je van het. Nu ben ik alleen doodop door het slechte slapen. Vandaag maar een beetje bijslapen. Ik hoop dat er minder benauwd weer komt!!
Gr. Mieke
Matig dagje door gebrek aan slaap. Vanmorgen toch geprobeerd om te revalideren. Dit lukte niet zonder zuurstof. Ondanks de zuurstof toch steeds kort van adem. Ik baalde hier van met als resultaat jullie raden het al: huilen toen Isis vroeg in de middag kwam. Ik was ook zo teleur gesteld en moe. Ik zie dan alles zo zwart in en zie het allemaal niet meer zitten. Maar Isis weet dat dan gelukkig weer te sussen. Geen revalidatie meer vandaag voor jou maar gewoon aandacht van mij, zei ze. Ze is bij me gaan zitten en heeft me getroost en daarna gemasseerd. Daarna ben ik zo ontspannen dat ik twee uur heb liggen slapen. Isis was er nog toen ik weer wakker werd. We zijn toen even naar buiten geweest. Vanavond is Pieter geweest en ook bij hem heb ik opnieuw gehuild. We hebben samen op bed gelegen en ik heb heerlijk tegen hem aangelegen. Ik mis dat lichamelijke contact zo enorm. Het voelt zo vertrouwd en veilig.
Morgen komen mijn kids terug van vakantie. Kan ik ze weer even lekker knuffelen. Ik kan haast niet meer wachten.
Gr. Mieke
Geeft helemaal niets hoor, dat je hebt moeten huilen.
Je wilt zo graag, maar je lijf geeft soms aan dat het echt even niet gaat. En heel eerlijk gezegd het was ook een hele benauwde zwoele nacht, dat je long hier dan op reageert is helemaal niet raar. Maar heel begrijpelijk dat je stappen vooruit wilt zetten en niet stil wilt blijven staan of helaas soms ook en stapje terug moet doen.
Fijn dat je even lekker tegen Pieter aan gelegen hebt. De geborgenheid en het vertrouwde gevoel wat dat met zich mee brengt.... Ik hoop dat je vanacht goed kunt slapen en morgen een betere dag hebt.
Liefs Tessa
Betere nacht gehad. Voel me nu ook een stuk minder moe. Revalideren ging ook weer beter. Roeien blijft zwaar, fietsen gaat goed. Daar hoef ik ook alleen maar mijn benen te laten draaien. Grondoefeningen blijf ik moeite houden met het onder controle houden van mijn ademhaling. Ik vergeet dan vaak om adem te halen. Daar word ik dan weer duizelig van.
Eten gaat weer beter. Sondevoeding alleen nog ' 's nachts. Zuurstof is weer uit. Satisfactie is nu weer 94-95% en dat is goed voor mij.
Of te wel ik heb een goede dag. Maar ik ben ook zenuwachtig want dadelijk komen mij kinderen. Ik heb ze zo gemist.dat zal wel even huilen worden.
Gr. Mieke
wat fijn dat het revalideren weer wat beter gaat.
veel plezier met je kinderen straks.