Vandaag heb ik echt bij moeten komen van mijn verlof weekendje. De verpleging was heel lief en heeft me laten uitslapen. Om 9:00 uur begon ik me ongerust te maken of er nog wel iemand kwam of dat ze me vergeten waren. Uiteindelijk heb ik maar om 9:30 uur op de bel gedrukt. Hé, je bent wakker, zei de verpleegkundige die op de bel reageerde. Ik ben al twee uur wakker, zei ik toen. Ik wilde je uit laten slapen, zei ze verontschuldigend, daarom ben ik nog niet bij je binnen geweest. Ik kon het wel waarderen, hoor!! Vandaag wel een gesprek gehad met de revalidatie arts. Het kan nog wel even duren voordat ik definitief naar huis mag. Dit verlof weekend was om te zien hoeveel energie het mij zou kosten en dat is gewoon nog heel veel. Dit kan nog niet ieder weekend omdat ik dan een dag misschien een paar dagen ervan moet bijkomen waardoor de revalidatie stagneert. Dat snap ik natuurlijk ook wel. Als alles goed blijft gaan mag ik over een week of drie à vier nogmaals een weekendje naar huis. De bedoeling is om de weekendje langzaam vlugger op elkaar te laten komen en uiteindelijk definitief naar huis te gaan en dan vanuit huis te komen voor de revalidatie. Maar ik moet zeker nog op een maand of drie rekenen mits alles goed blijft gaan. Dit viel natuurlijk wel tegen, ik had gehoopt eerder naar huis te mogen. Toen het gesprek ten einde was heb ik maar weer eens bij Isis uit :'( :'( :'(. Ik wil gewoon te vlug. Iets wat in maanden is afgebroken kun je natuurlijk niet in een maand weer opbouwen, heel logisch maar zo oneerlijk. Vandaag heb ik heel rustig aan gedaan. Ik heb veel geslapen en vanmiddag weer antistoffen gekregen. Ook nu ben ik nog steeds moe maar gelukkig minder dan gisteravond. Mijn gewicht was toch iets gedaald vanmorgen, terwijl ik verwacht had dat het iets meer zou zijn. De diëtiste legde uit dat ik nu ik ziek ben heel veel calorieën verbruik. Dat kan goed het dubbele zijn van normaal.ik moet dan wel heel veel eten om er überhaupt wat aan te krijgen. De komende maanden mag ik in mijn handjes knijpen als mijn gewicht stabiel blijft en dat kan ik alleen bereiken door 's nachts sv te krijgen en overdag alles te eten wat los en vast zit, haha. Terwijl ik twee jaar geleden al van een boterham met kaas dik werd. Wat zit het leven toch apart in elkaar. We volgen maar zo goed mogelijk haar advies op maar snoepen is iets wat ik nog heel vies vind, dus alles opeten wat los en vast zit, zit er bij mij nog niet in. Gr. Mieke
Ja, joh. Begrijpelijk dat je het allemaal veel sneller wilt en dat het moeilijk te accepteren valt dat dat domweg niet gaat. Je bent van zo diep gekomen... Gelukkig zie je rationeel gezien dat zelf ook wel in. Heb het geduld en probeer op gewicht te blijven. Sterkte daarmee, het gaat je vast lukken jou kennende. knuf ton
Nog 3 maanden en dan definitief naar huis - ik denk dat ik als ik jou was hiervoor mijn handtekening zou zetten. Dat zou toch heel mooi zijn. Je hebt al zo lang moeten wachten, 3 maanden is dan niet zoveel meer en die zijn voor je het weet, om.
Nu bijkomen van het weekend, dat hoort erbij. Even rusten en dan weer steady aan de slag, niet te wild maar met beleid. En dat je een paar weken moet wachten voordat je weer naar huis kan, dat is voor het goede doel. Je zult zien dat je volgende keer sterker bent als je weer naar huis kan en dan heb je er nog meer plezier van. Tenminste, als je alle virussen buiten de deur kunt houden.
Rustig aan weer beginnen met revalideren. Voor je het weet is er een maand om dus drie maanden is wel te overzien. Heel begrijpelijk dat je sneller wil moeilijk te accepteren maar het gaat nog niet. Hopelijk ga je de komende weken en maanden steeds sterker worden en kost een volgend weekend verlof al minder energie. Hopelijk kun je je gewicht stabiel houden en gaat het weer langzaam aan iets toenemen. Zet hem op meid je kunt het. Veel sterkte en succes met revalideren.
Wat fijn dat je een lekker weekend thuis bent geweest. Heel begrijpelijk hoor dat het teleurstellend is als je daarna te horen krijgt dat terugkeer naar huis nog wel een tijd duurt. Maar goh meid, je hebt zoveel moeten doorstaan de afgelopen maanden. Het is echt al een hele stap die je gezet hebt dat je nu al een weekend naar huis mocht. Ik ben trots op je. Ik hoop dat je inmiddels weer een beetje bent bijgekomen van het weekend. En je revalidatie weer verder op kunt pakken. Alles stapje voor stapje en voor je het weet, mag je met een paar weken het volgende weekend naar huis. Heel veel sterkte en succes met revalideren! Liefs en een dikke knuffel. Tessa
Geen goede dag geweest voor Mieke. Het weekendje thuis heeft er behoorlijk ingehakt. Ze is vannacht huilend wakker geworden ivm hoofdpijn. Mieke heeft haar hele leven al migraine aanvallen. Ook vannacht bleek dat zo te zijn. Ze begon daarbij ook nog eens flink te braken en toen ze uit bed werd geholpen om schoon goed aan te doen en het bed te verschonen, is ze flink onderuit gegaan. Gelukkig is ze niet gevallen maar konden ze haar rustig op de grond laten zakken. Ze is een minuut of vijf buiten bewustzijn geweest. Vroeg in de ochtend werden wij gebeld en zijn naar het zkh gegaan. Inmiddels was er al een scan van het hoofd gemaakt. Geen gekke dingen op te zien. Conclusie: migraine. Nadat ze medicatie heeft gehad, heeft ze de rest van de dag in het donker liggen slapen. Vanavond ben ik nog even bij haar geweest. Ze was nog erg warrig. De hoofdpijn had plaats gemaakt voor een wattebollenhoofd, zo ervaart ze dat, zei ze. Ik kan me er niet zoveel bij voorstellen omdat ik zelf eigenlijk nooit hoofdpijn heb. Verder was ze nog steeds misselijk. We zijn weer behoorlijk geschrokken. Je verwacht nu eigenlijk alleen maar vooruitgang. En natuurlijk is dit iets wat gelukkig niet ernstig is maar het hakt er wel weer in. Gelukkig is het niet thuis gebeurd.
Lieve Mieke
Ik ben super trots op je!!
Je hebt het toch maar gedaan, en het is gelukt, ik had het niet durven hopen :@
Neem een beetje een rustdag, nederland in beweging is nu op ned 1 maar die mag je vandaag overslaan hoor hahaha
Groetjes Jippie
Hoi Jippie
Ik heb je advies opgevolgd en deze aflevering aan me voorbij laten gaan. Haha!!
TOP *O* *O*
Hoi allemaal
Vandaag heb ik echt bij moeten komen van mijn verlof weekendje. De verpleging was heel lief en heeft me laten uitslapen. Om 9:00 uur begon ik me ongerust te maken of er nog wel iemand kwam of dat ze me vergeten waren. Uiteindelijk heb ik maar om 9:30 uur op de bel gedrukt. Hé, je bent wakker, zei de verpleegkundige die op de bel reageerde. Ik ben al twee uur wakker, zei ik toen. Ik wilde je uit laten slapen, zei ze verontschuldigend, daarom ben ik nog niet bij je binnen geweest. Ik kon het wel waarderen, hoor!!
Vandaag wel een gesprek gehad met de revalidatie arts. Het kan nog wel even duren voordat ik definitief naar huis mag. Dit verlof weekend was om te zien hoeveel energie het mij zou kosten en dat is gewoon nog heel veel. Dit kan nog niet ieder weekend omdat ik dan een dag misschien een paar dagen ervan moet bijkomen waardoor de revalidatie stagneert. Dat snap ik natuurlijk ook wel. Als alles goed blijft gaan mag ik over een week of drie à vier nogmaals een weekendje naar huis. De bedoeling is om de weekendje langzaam vlugger op elkaar te laten komen en uiteindelijk definitief naar huis te gaan en dan vanuit huis te komen voor de revalidatie. Maar ik moet zeker nog op een maand of drie rekenen mits alles goed blijft gaan. Dit viel natuurlijk wel tegen, ik had gehoopt eerder naar huis te mogen. Toen het gesprek ten einde was heb ik maar weer eens bij Isis uit :'( :'( :'(. Ik wil gewoon te vlug. Iets wat in maanden is afgebroken kun je natuurlijk niet in een maand weer opbouwen, heel logisch maar zo oneerlijk.
Vandaag heb ik heel rustig aan gedaan. Ik heb veel geslapen en vanmiddag weer antistoffen gekregen. Ook nu ben ik nog steeds moe maar gelukkig minder dan gisteravond.
Mijn gewicht was toch iets gedaald vanmorgen, terwijl ik verwacht had dat het iets meer zou zijn. De diëtiste legde uit dat ik nu ik ziek ben heel veel calorieën verbruik. Dat kan goed het dubbele zijn van normaal.ik moet dan wel heel veel eten om er überhaupt wat aan te krijgen. De komende maanden mag ik in mijn handjes knijpen als mijn gewicht stabiel blijft en dat kan ik alleen bereiken door 's nachts sv te krijgen en overdag alles te eten wat los en vast zit, haha. Terwijl ik twee jaar geleden al van een boterham met kaas dik werd. Wat zit het leven toch apart in elkaar. We volgen maar zo goed mogelijk haar advies op maar snoepen is iets wat ik nog heel vies vind, dus alles opeten wat los en vast zit, zit er bij mij nog niet in.
Gr. Mieke
Lekker slapen en nagenieten van dit weekend.
En geduld zal nu een heel groot doel om aan te werken, behalve aan je conditie en het verbeteren van je gezondheid.
Goed drinken hoor na al die tranen en dit warme weer.
Ja, joh. Begrijpelijk dat je het allemaal veel sneller wilt en dat het moeilijk te accepteren valt dat dat domweg niet gaat. Je bent van zo diep gekomen... Gelukkig zie je rationeel gezien dat zelf ook wel in. Heb het geduld en probeer op gewicht te blijven. Sterkte daarmee, het gaat je vast lukken jou kennende. knuf ton
Nog 3 maanden en dan definitief naar huis - ik denk dat ik als ik jou was hiervoor mijn handtekening zou zetten. Dat zou toch heel mooi zijn. Je hebt al zo lang moeten wachten, 3 maanden is dan niet zoveel meer en die zijn voor je het weet, om.
Nu bijkomen van het weekend, dat hoort erbij. Even rusten en dan weer steady aan de slag, niet te wild maar met beleid. En dat je een paar weken moet wachten voordat je weer naar huis kan, dat is voor het goede doel. Je zult zien dat je volgende keer sterker bent als je weer naar huis kan en dan heb je er nog meer plezier van. Tenminste, als je alle virussen buiten de deur kunt houden.
Succes met revalideren en veel sterkte!
Rustig aan weer beginnen met revalideren.
Voor je het weet is er een maand om dus drie maanden is wel te overzien. Heel begrijpelijk dat je sneller wil moeilijk te accepteren maar het gaat nog niet. Hopelijk ga je de komende weken en maanden steeds sterker worden en kost een volgend weekend verlof al minder energie. Hopelijk kun je je gewicht stabiel houden en gaat het weer langzaam aan iets toenemen.
Zet hem op meid je kunt het.
Veel sterkte en succes met revalideren.
Wat fijn dat je een lekker weekend thuis bent geweest. Heel begrijpelijk hoor dat het teleurstellend is als je daarna te horen krijgt dat terugkeer naar huis nog wel een tijd duurt. Maar goh meid, je hebt zoveel moeten doorstaan de afgelopen maanden. Het is echt al een hele stap die je gezet hebt dat je nu al een weekend naar huis mocht. Ik ben trots op je. Ik hoop dat je inmiddels weer een beetje bent bijgekomen van het weekend. En je revalidatie weer verder op kunt pakken. Alles stapje voor stapje en voor je het weet, mag je met een paar weken het volgende weekend naar huis. Heel veel sterkte en succes met revalideren!
Liefs en een dikke knuffel.
Tessa
Hoi allemaal.
Geen goede dag geweest voor Mieke. Het weekendje thuis heeft er behoorlijk ingehakt. Ze is vannacht huilend wakker geworden ivm hoofdpijn. Mieke heeft haar hele leven al migraine aanvallen. Ook vannacht bleek dat zo te zijn. Ze begon daarbij ook nog eens flink te braken en toen ze uit bed werd geholpen om schoon goed aan te doen en het bed te verschonen, is ze flink onderuit gegaan. Gelukkig is ze niet gevallen maar konden ze haar rustig op de grond laten zakken. Ze is een minuut of vijf buiten bewustzijn geweest. Vroeg in de ochtend werden wij gebeld en zijn naar het zkh gegaan. Inmiddels was er al een scan van het hoofd gemaakt. Geen gekke dingen op te zien. Conclusie: migraine. Nadat ze medicatie heeft gehad, heeft ze de rest van de dag in het donker liggen slapen. Vanavond ben ik nog even bij haar geweest. Ze was nog erg warrig. De hoofdpijn had plaats gemaakt voor een wattebollenhoofd, zo ervaart ze dat, zei ze. Ik kan me er niet zoveel bij voorstellen omdat ik zelf eigenlijk nooit hoofdpijn heb. Verder was ze nog steeds misselijk.
We zijn weer behoorlijk geschrokken. Je verwacht nu eigenlijk alleen maar vooruitgang. En natuurlijk is dit iets wat gelukkig niet ernstig is maar het hakt er wel weer in. Gelukkig is het niet thuis gebeurd.
Gr. Isis