k wil niet klagen... hoe doe jij dat?

Hoi allemaal,

Ik vind dit zo herkenbaar.
Veel mensen in mijn omgeving weten niet dat ik astma heb (al maak ik er geen geheim van), of ze begrijpen de impact ervan niet.
Krijg dan ook vaak te horen dat iedereen wel eens verkouden is of een griepje heeft en dat AB en prednison echt niet gezond zijn, dat je dat niet moet gebruiken. Hetzelfde met de cortico steroiden.
En krijg je van die opmerkingen dat het vanzelf wel over gaat en dat zij nooit naar een dokter hoeven, of ik wel gezond eet enzo.

Meestal heb ik ook geen problemen om mijn dagelijkse werzaamheden gewoon uit te voeren.
Ik hoest hooguit wat meer (voor de buitenwereld dan, ik heb wel meer klachten).
Tijdens sporten is het een ander verhaal, dan heb ik veel klachten en meestal loop of fiets ik 'gewoon' achteraan in mijn eigen tempo.
Het heeft wel lang geduurd voor ik dit kon accepteren (blijft moeilijk) en de opmerkingen naast me neer leg. Tegenwoordig gebruik ik mijn inhalers gewoon in het openbaar en zeg ik dat ik astma heb, dat is wel eens anders geweest.

Ik wil ook niet overkomen als een klager, dus meestal zeg ik maar dat het goed gaat. Of hooguit dat ik slecht geslapen heb en moe ben...

Ik zeg meestal dan op die vraag; het gaat z'n gangetje.
Daardoor zeg ik niet dat het goed met me gaat, maar ook niet dat ik me zo ontzettend rot voel.
Ben der laatst wel op betrapt bij mijn vriend, toen zei ik het ook, en toen zei hij eigenlijk meteen, Ja maar het is eigenlijk niet goed als het bij jou z'n gangetje gaat,  :X
En tegen mijn moeder die ik vaak aan de telefoon heb biecht ik het ook gewoon op.
Op mijn werk zeg ik dat het wel redelijk gaat, en ik heb daar laatst ook een goed gesprek kunnen hebben.
Over mijn astma en mijn lichaam nu. Dus wat dat betreft is iedereen op de hoogte, waarvan ik hem of haar op de hoogte wil hebben.

Tegen mensen die ik nauwelijks ken of maar zo af en toe een keertje spreek zeg ik meestal " goed " en begin daarna over een gezelliger onderwerp. Deze mensen weten dan ook niet dat ik astma heb en ik heb dan ook niet de behoefte om het te vertellen. Bij de mensen die ik goed ken en bij mijn fietsvriendinnen hoef ik niet met "goed" aan te komen. Zij zien mij vaker benauwd en voelen heel goed aan als iets niet goed gaat. Onze sportinstructeur is dan weer veel minder begripvol: hij vind astma maar "aanstellerij dat tussen de oren zit"! Niet te filmen, die mensen bestaan echt!
Toch heb ik ook thuis wel last van onbegrip hoor. Mijn man is een hele lieve schat maar soms wil hij bijvoorbeeld sporten of ergens naartoe op een dag dat ik me niet lekker in mijn vel voel. Hij werkt de hele week en heeft zich dan enorm op iets verheugd. "Dan neem je toch een extra puf" of " je moet je daar maar eens overheen zetten" hoor ik dan vaak. Niet leuk hoor, zo simpel is het niet. Gelukkig toont hij de laatste tijd wat meer begrip maar ja, ik heb dan ook nog niet zo heel lang astma, ook voor hem is het wennen wat wel en niet kan.

Sportieve groeten,

Spinner

Hallo,

Ik ben zelf een heel gesloten persoon maar soms is het maar beter om het wel te vertellen. Anders gaan ze denken dat je gewoon chagerijnig bent of dat je geen zin hebt. Mensen proberen vaak iets achter iets te zoeken.
Maar zoals iedereen ook al zegt, moet je wel selectief blijven in wie je selecteert voor het vertellen. Er zijn ook genoeg mensen die het eerder vragen om sociaal te zijn en dus het helemaal niet aan willen horen.
Succes ermee.

Gr

Ik zeg meestal wel goed hoor maar het ligt er aan wie het vraagt.Als ik merk dat ze echt uit belangstelling vragen vertel ik wel de waarheid. Maar heb van huis uit geleerd om die vraag met wel goed hoor te beantwoorden.Anders volgt de ene vraag de ander en voor je het weet heb je iets vertelt wat je niet wilde vertellen.
Groetjes Troeltje

Wat vervelend dat het al langere tijd niet goed gaat Ems. Ik hoop dat het gekwakkel een keer op gaat houden en je je wat fitter gaat voelen. Dan zijn dit soort problemen ook wat makkelijker hè.

ik voel me zo 'klagen', en probeer het gesprek nadat ik t kort heb verteld hoe t met me gaat een andere kant op te sturen... wat dan een wat leuker gesprek wordt volgens mij.

Heel herkenbaar! Ik moet eerlijk bekennen dat ik heel vaak hetzelfde doe. Ikzelf ben op mijn werk wel eerlijker geworden dan dat ik was, omdat ik weet dat ze 't toch wel zien en zo vaak 'liegen' voelt dan ook niet helemaal fair naar hun.

* Ik zeg bij mensen die ik amper spreek zobiezo bijna altijd dat 't goed gaat, tenzij 't echt niet goed gaat (dan kun je er vaak ook niet omheen).

* Bij mensen die ik vaker spreek varieert het ook... Het ligt er ook aan hoe hun ermee omgaan vind ik namelijk. Vrienden of familie die er helemaal tragisch over gaan doen (vaak goed bedoelt hoor...) maar daar heb ik geen zin in, dus wimpel ik het gauw een beetje naar 't postitieve.

* Bij mensen die er prettig op reageren (toch meeleven maar niet helemaal dramatisch over gaan doen) dan vind ik het zelf ook makkelijker bij. Kun je toch je ei kwijt, zonder dat 't de hele tijd daarover moet gaan.

Maar ik snap je goed hoor Ems, vooral als 't langere tijd niet goed gaat zit je in dubio; je wilt niet glashard liegen, maar eigenlijk heb je ook niet veel zin om telkens te moeten zeggen dat 't niet zo goed gaat.

hoe gaat het is meer een standaard vraag geworden waar mensen eigenlijk niet echt antwoord op hebben, Ik vertel alleen insiders dus hoe het gaat verder zeg ik, ach de longen he, maar verder gaat het goed hoor  O-)

Ik probeer altijd in te schatten of ze ECHT willen weten hoe het gaat of dat het een standaardopeningszin is voor een gesprek.
En soms heb ik ook geen zin in het hele gedoe (weer) uitleggen enzo.
Of inderdaad altijd maar te klagen. Het zou heerlijk zijn om als antwoord op de vraag hoe het gaat gewoon zonder reserves 'uitstekend!' te kunnen zeggen.

Maar je kan ook niet altijd maar blijven zeggen dat 'het wel (goed) gaat' want dat gaat je ook een keer opbreken. Mijn astma is de laatste 2 jaar niet goed onder controle (met ups en downs natuurlijk, maar goed, uiteindelijk ben ik al een jaar of 2 wat aan het kwakkelen) en ik ben wel erg lang blijven zeggen dat 'het wel goed ging'.  En 'soms een beetje benauwd'. Of 'ach, ik hoest een beetje veel...'. Vooral op mijn werk merk ik dat ik wel duidelijk moet zijn, anders wordt het onderschat (en dat gebeurd al zo gauw bij astma...).

Maar het blijft lastig

Wat balen ems, al dat gekwakkel is helemaal niet fijn!Hoop dat er snel weer betere tijden aan komen voor je!

Ik herken jouw dilemma ook echt enorm. En zo te horen geldt dit voor velen!
Ook ik zeg al vaak 'goed hoor' en begin dan over wat anders. Zeker met mensen die ik iets minder ken. Bij sommigen heb ik ook echt het idee dat ze het alleen vragen als algemene begroeting, en een ander antwoord dan 'goed' niet willen horen. En wil niet er over klagen, zeker niet als het langere tijd niet goed gaat!

Toch loop ik hier soms ook wel mee tegen de wand. Laatst vroeg m'n vriend me waarom ik zo vaak 'goed' zeg, terwijl dat eigenlijk niet zo is. Als ik ergens niet mee naar toe ga vragen mensen vaak wel aan hem hoe het met me is en waar ik ben. Hij geeft dan wat makkelijker dan ik aan dat het niet goed met me gaat en dat ik er de puf niet voor heb die dag en dat het al langere tijd niet goed gaat. Alleen als ik dan de volgende keer weer blij verkoop dat het prima gaat zie je mensen soms toch kijken... En krijgt m'n vriend soms het gevoel dat mensen denken dat hij het allemaal erger maakt, terwijl dat absoluut niet zo is.
Dit heeft me wel aan het denken gezet, en probeer nu soms toch wat eerlijker te zeggen dat het wat minder gaat. Ik merk dan vanzelf wel of mensen meer willen horen of niet. Vaak zeg ik dan, 'niet zo' of 'veel benauwd' etc. Al blijft mn eerste reactie eigenlijk nog steeds vaak 'goed'...