Advies huisarts, probeer met otrivin en pcm. Word ik zieker of meer pijn dan ab pakken.
Prima
Fijn dat je vandaag nog bij de huisarts terecht kon. Altijd fijn om even te overleggen dan weet je hoe je moet handelen.
Hopenlijk gaat het snel over!
Ik was vandaag bij me longarts schimmelinfectie lijkt weg. Blijf toch last van me keel houden en me tong reageert een beetje raar op de medicatie nitantiene.
Had daar ook erge buikpijn van gekregen.
Nu een doorverwijzing naar kno om keel te bekijken, ben benieuwd wat daar uit gaat komen
Na de griep begin januari en inderdaad dus weer iets opgepikt begin februari knap ik nog niet echt op met name de nachten zijn een ramp ( heel benauwd en lage saturaties). Probleem waar ik wederom tegenaan loop is dat de longverpleegkundige afschuift op collega en me dus vorig weekend afwimpelde met woorden eet maar vloeibaar (gaf aan dat in door de benauwdheid bijna niet kon eten) terwijl ik al een week op soep en kleine beetjes leefde om zo toch iets binnen te krijgen. Oja en als het niet gaat bel je de huisartsenpost maar. Ik wordt van zo’n behandeling heel verdrietig vooral omdat ik meestal al niet meer durf te bellen. ( dit was niet de eerste keer). Eigenlijk doordat dit fenomeen bij mij steeds terug keert en ik blijkbaar de zaken niet goed duidelijk kan maken, of men wil het niet horen ik weet het niet meer, ga ik kijken naar andere alternatieven. (Kom ik zo op).
Vanmiddag ben ik met veel moeite van mijn kant naar de huisarts geweest. Het hoefde van mij niet, de reden waarvoor ik contact opnam was eigenlijk hoe kan ik nog iets duidelijk maken aan de longarts, zodat we misschien een stap verder komen. Ze wilden toch graag luisteren, begrijp ik maar meestal horen ze niets en wordt ik zo weer weggestuurd, dus voor mij heeft dat inmiddels geen meerwaarde. Toch akkoord gegaan en wederom wordt er niets gehoord, wist ik het is geen nacht! Kortom geen actie. Nu al een uur op heel benauwd en een saturatie van 88. Bel ik de post hiermee ook al eens gedaan wordt er gezegd omdat ik nog volzinnen spreek bel morgen maar de poli. Dus die durf ik inmiddels ook niet meer te bellen, zelf niet als hij sommige nachten zakt tot 81% Tja praten blijf ik hoe slecht het ook gaat wel, stem valt vanwege kracht wel weg maar hele zinnen krijg ik er wel uitgeperst, sorry!
Nu als beetje afleiding typ ik dus dit en sorry dat het lang word maar ben deze nachten inmiddels zo zat dat ik zelfs aan euthanasie begin te denken. Snap me niet verkeer ik ben niet depressief, wel nu iets verdrietig om het onbegrip en woorden vrijdag door de longpoli dat ze niets voor me kan doen, zelfs niet overlegd met een longarts. Loop bij een psycholoog die me al een paar keer naar huis heeft gestuurd omdat ze me te ziek/benauwd vond voor therapie (trauma ziekenhuis) en maar hamert ik zie jou je moet bellen, dit kan zo niet. Ze vind me ondanks alles heel sterk en krachtig behalve een trauma ziet zij geen depressie of ander psychische aandoeningen. Ze denkt nu dat ik me misschien te goed voordoe bij artsen. 🤷♂️. Haha dus dat zij we wel aan het onderzoeken.
Reden dat ik buiten het mezelf even uiten typ is ook omdat ik me als poh in opleiding ( staat ff stil) wel kan voorstellen dat euthanasie in je op kan komen en voorkomt bij o.a. COPD, maar ik dit uit de praktijk niet hoor bij ernstig astma. Zijn er wel eens momenten dat dit opkomt of ben ik hierin heel gek. Nogmaals ik denk er over na meer in de vorm waar ligt eigenlijk mijn grens. Zoals ik ook wel eens gesprekken met mijn naasten heb gevoerd over beademing enz. Men weet wat daarin mijn wensen zijn vanwege mijn verleden. Ik koester de betere momenten ook al zijn ze soms kort en haal daar de kracht uit om ook deze nacht weer door te komen er zijn voor mij nog teveel toekomstplannen al staan ze nu even in een ijskast tot ik weer in staat ben ze te ontdooien😂 Buiten dat weet ik heel goed uit de praktijk wat het doet met een arts dus denk er ook totaal niet licht over!
Heftig verhaal. Het gevoel hebben, niet serieus genomen te worden is altijd vervelend.
Ik dacht aan 2 dingen:
- Je kan misschien je psycholoog eens vragen om te overleggen met je longarts / longverpleegkundige. Ik denk dat dat misschien kan zorgen dat er betere afspraken gemaakt worden.
- Komen lage saturaties enkel ‘s nachts voor of ook overdag? Heb je je meettechniek laten controleren? Heeft ooit een arts deze lage saturatie vastgesteld? Ik weet dat je angstig bent van ziekenhuizen, maar zorgen dat een arts een saturatie onder de 90 vaststelt, kan het contact met je artsen wel verbeteren.
Wat naar dat je zoveel klachten ervaart en dat het niet duidelijk is waar het vandaan komt. 's Nachts voelt het dubbel zo akelig.
Het is heel fijn wanneer je een (long)arts hebt die je begrijpt maar wanneer zij geen meetbare klachten kunnen waarnemen is het voor hen moeilijk om in actie te komen (en eventueel extra of andere medicijnen voor te schrijven).
Zelf reageer ik niet zo goed op medicijnen en het herstel na een longaanval kan wel een paar maanden duren. Het herstel verloopt iedere keer weer anders en dan is het zoeken naar hoe kom ik weer op het voor mij normale gezondheids-punt.
In loop der tijd verschillende dingen geprobeerd en die het beste hielpen raadpleeg ik wanneer nodig.
Als eerste kijk je naar jezelf. Wat doe ik , komen daardoor benauwdheids verschijnselen? Kan ik ze ontlopen of verminderen door mijn medicijnen op de juiste wijze te gebruiken. Door een dagboekje bij te houden met wat je gedaan hebt en welke klachten er ontstaan zijn, krijg je soms meer inzicht over je klachten.
Laat controleren of je je medicijnen op de goede manier gebruikt. Dat kan bij de apotheek, longconsulent of een longfysio.
Een longfysio kan je leren hoe te ademen wanneer je benauwd bent.
Een logopediste kan ook heel goede adviezen geven over adem- en stemgebruik. Volgens mij zit dit in de basisverzekering. Informeer bij je zorgverzekeraar.
Maak voor de nachten een plan zodat je het gevoel krijgt dat jij bepaalt wat er gebeurt. Dat voelt heel anders dan dat je wacht tot de nacht voorbij is ook al verandert er misschien op dat moment (nog) niets aan je benauwd zijn.
Bijv. hoofdeinde van het bed wat hoger zetten. Boek lezen ter afleiding of podcast of muziek luisteren wanneer je wakker bent. Doe iets waardoor jij je prettig voelt en misschien iets door kan ontspannen.
Bekijk ook je slaapkamer. Hoe is de inrichting. Zit er iets bij waar ik (mijn longen)op zou kunnen reageren. Voor iedereen is dit weer anders dus dat kan een hele zoektocht zijn. Verander niet alles in 1x maar 1 ding per keer en na een paar weken weer 1 ding.
Bedenk hoe het met je ging toen je ergens anders sliep. Wat was daar anders dan thuis, had ik meer of minder klachten.
Kortom het is iedere keer aanpassen, zoeken naar oplossingen en hopen dat het weer beter gaat. Vertrouw op jezelf ook al is het moeilijk wanneer je lijf signalen geeft waar je niet veel mee kan of wanneer je de signalen niet begrijpt.
Gebruik je dagboekje om zicht te krijgen op je klachten.
Wat ook helpend kan zijn is iedere dag 2 of 3 dingen opschrijven, die je leuk/mooi vond of die goed zijn gegaan. Zo ben je je meer bewust van de fijne dingen, die er ook zijn.
Blijf maar hoesten en verkouden, de longarts heeft me nu een kuur voor 20 weken met Azitromycine Aurobindeo 500mg voorgeschreven 3 tabletten in de week. Hij vond de longaanvallen te snel op elkaar en wat niet veel zakken wil. Het is wel een zwaar middel, hopelijk niet veel last er van.
Al vanaf vanmorgen een stridor (hoorbare ademhaling), collega's die redelijk nieuw zijn dachten eerst dat er een telefoon ging. Die vonden het niet goed klinken. Mijn satuartie en hartslag dipt op en af. Satuartie naar de 83% maar na 2 extra pufjes foster en 4 extra pufjes salbutamol begin van de middag weer naar de 94%. De hartslag gaat van 51 naar 144. Maar de hoorbare ademhaling blijft. Maar gek genoeg voelt het niet zo benauwd als het hoort. Als het blijft morgen de ha bellen
Zit het niet hoger dan echt op je longen? Ik heb dat ook ooit gehad en toen was ik ook heel hees en dat bleef ook lang. Was achteraf meer pseudokroep dan astma. Idd erg beangstigend voor je omgeving ook.
@Daantje nee geen heesheid. Wel vaker gehad en dat komt dan bijna altijd van mijn longen inclusief hoesten. Ben ook bekend met psuedokroep, heel vaak als jong kind gehad. En als volwassenen nog wel eens.
Het zit idd wel hoog. Hoewel het nu ook begint met wheezen.
Het vreemde is dat mijn satuatie op covid na weinig tot niet zakt als ik benauwd ben. Hoewel die van het weekend ook al eenmal zakte naar 74/83%. Maar met pufjes kwam dat weer goed.
Mijn hartslag is normaal vaak hoog en eigenlijk nooit echt laag. Dat is nog het het vreemdste. Van het weekend ook al meermalen erg laag.
Voor anderen zeker meer beangstigender dan voor mezelf. Morgen maar een belletje plegen naar de huisarts. En hopen op wel wat slaap want ben onderhand erg moe. Zoiezo zijn de longen wat blijven rommelen na covid eind vorig jaar.
Fijn dat je vandaag nog bij de huisarts terecht kon. Altijd fijn om even te overleggen dan weet je hoe je moet handelen.
Hopenlijk gaat het snel over!
Ik was vandaag bij me longarts schimmelinfectie lijkt weg. Blijf toch last van me keel houden en me tong reageert een beetje raar op de medicatie nitantiene.
Had daar ook erge buikpijn van gekregen.
Nu een doorverwijzing naar kno om keel te bekijken, ben benieuwd wat daar uit gaat komen
Hai allemaal,
Na de griep begin januari en inderdaad dus weer iets opgepikt begin februari knap ik nog niet echt op met name de nachten zijn een ramp ( heel benauwd en lage saturaties). Probleem waar ik wederom tegenaan loop is dat de longverpleegkundige afschuift op collega en me dus vorig weekend afwimpelde met woorden eet maar vloeibaar (gaf aan dat in door de benauwdheid bijna niet kon eten) terwijl ik al een week op soep en kleine beetjes leefde om zo toch iets binnen te krijgen. Oja en als het niet gaat bel je de huisartsenpost maar. Ik wordt van zo’n behandeling heel verdrietig vooral omdat ik meestal al niet meer durf te bellen. ( dit was niet de eerste keer). Eigenlijk doordat dit fenomeen bij mij steeds terug keert en ik blijkbaar de zaken niet goed duidelijk kan maken, of men wil het niet horen ik weet het niet meer, ga ik kijken naar andere alternatieven. (Kom ik zo op).
Vanmiddag ben ik met veel moeite van mijn kant naar de huisarts geweest. Het hoefde van mij niet, de reden waarvoor ik contact opnam was eigenlijk hoe kan ik nog iets duidelijk maken aan de longarts, zodat we misschien een stap verder komen. Ze wilden toch graag luisteren, begrijp ik maar meestal horen ze niets en wordt ik zo weer weggestuurd, dus voor mij heeft dat inmiddels geen meerwaarde. Toch akkoord gegaan en wederom wordt er niets gehoord, wist ik het is geen nacht! Kortom geen actie. Nu al een uur op heel benauwd en een saturatie van 88. Bel ik de post hiermee ook al eens gedaan wordt er gezegd omdat ik nog volzinnen spreek bel morgen maar de poli. Dus die durf ik inmiddels ook niet meer te bellen, zelf niet als hij sommige nachten zakt tot 81% Tja praten blijf ik hoe slecht het ook gaat wel, stem valt vanwege kracht wel weg maar hele zinnen krijg ik er wel uitgeperst, sorry!
Nu als beetje afleiding typ ik dus dit en sorry dat het lang word maar ben deze nachten inmiddels zo zat dat ik zelfs aan euthanasie begin te denken. Snap me niet verkeer ik ben niet depressief, wel nu iets verdrietig om het onbegrip en woorden vrijdag door de longpoli dat ze niets voor me kan doen, zelfs niet overlegd met een longarts. Loop bij een psycholoog die me al een paar keer naar huis heeft gestuurd omdat ze me te ziek/benauwd vond voor therapie (trauma ziekenhuis) en maar hamert ik zie jou je moet bellen, dit kan zo niet. Ze vind me ondanks alles heel sterk en krachtig behalve een trauma ziet zij geen depressie of ander psychische aandoeningen. Ze denkt nu dat ik me misschien te goed voordoe bij artsen. 🤷♂️. Haha dus dat zij we wel aan het onderzoeken.
Reden dat ik buiten het mezelf even uiten typ is ook omdat ik me als poh in opleiding ( staat ff stil) wel kan voorstellen dat euthanasie in je op kan komen en voorkomt bij o.a. COPD, maar ik dit uit de praktijk niet hoor bij ernstig astma. Zijn er wel eens momenten dat dit opkomt of ben ik hierin heel gek. Nogmaals ik denk er over na meer in de vorm waar ligt eigenlijk mijn grens. Zoals ik ook wel eens gesprekken met mijn naasten heb gevoerd over beademing enz. Men weet wat daarin mijn wensen zijn vanwege mijn verleden. Ik koester de betere momenten ook al zijn ze soms kort en haal daar de kracht uit om ook deze nacht weer door te komen er zijn voor mij nog teveel toekomstplannen al staan ze nu even in een ijskast tot ik weer in staat ben ze te ontdooien😂 Buiten dat weet ik heel goed uit de praktijk wat het doet met een arts dus denk er ook totaal niet licht over!
Dag @mgg ,
Heftig verhaal. Het gevoel hebben, niet serieus genomen te worden is altijd vervelend.
Ik dacht aan 2 dingen:
- Je kan misschien je psycholoog eens vragen om te overleggen met je longarts / longverpleegkundige. Ik denk dat dat misschien kan zorgen dat er betere afspraken gemaakt worden.
- Komen lage saturaties enkel ‘s nachts voor of ook overdag? Heb je je meettechniek laten controleren? Heeft ooit een arts deze lage saturatie vastgesteld? Ik weet dat je angstig bent van ziekenhuizen, maar zorgen dat een arts een saturatie onder de 90 vaststelt, kan het contact met je artsen wel verbeteren.
Het beste,
Tamia
Hallo MMG,
Wat naar dat je zoveel klachten ervaart en dat het niet duidelijk is waar het vandaan komt. 's Nachts voelt het dubbel zo akelig.
Het is heel fijn wanneer je een (long)arts hebt die je begrijpt maar wanneer zij geen meetbare klachten kunnen waarnemen is het voor hen moeilijk om in actie te komen (en eventueel extra of andere medicijnen voor te schrijven).
Zelf reageer ik niet zo goed op medicijnen en het herstel na een longaanval kan wel een paar maanden duren. Het herstel verloopt iedere keer weer anders en dan is het zoeken naar hoe kom ik weer op het voor mij normale gezondheids-punt.
In loop der tijd verschillende dingen geprobeerd en die het beste hielpen raadpleeg ik wanneer nodig.
Als eerste kijk je naar jezelf. Wat doe ik , komen daardoor benauwdheids verschijnselen? Kan ik ze ontlopen of verminderen door mijn medicijnen op de juiste wijze te gebruiken. Door een dagboekje bij te houden met wat je gedaan hebt en welke klachten er ontstaan zijn, krijg je soms meer inzicht over je klachten.
Laat controleren of je je medicijnen op de goede manier gebruikt. Dat kan bij de apotheek, longconsulent of een longfysio.
Een longfysio kan je leren hoe te ademen wanneer je benauwd bent.
Een logopediste kan ook heel goede adviezen geven over adem- en stemgebruik. Volgens mij zit dit in de basisverzekering. Informeer bij je zorgverzekeraar.
Maak voor de nachten een plan zodat je het gevoel krijgt dat jij bepaalt wat er gebeurt. Dat voelt heel anders dan dat je wacht tot de nacht voorbij is ook al verandert er misschien op dat moment (nog) niets aan je benauwd zijn.
Bijv. hoofdeinde van het bed wat hoger zetten. Boek lezen ter afleiding of podcast of muziek luisteren wanneer je wakker bent. Doe iets waardoor jij je prettig voelt en misschien iets door kan ontspannen.
Bekijk ook je slaapkamer. Hoe is de inrichting. Zit er iets bij waar ik (mijn longen)op zou kunnen reageren. Voor iedereen is dit weer anders dus dat kan een hele zoektocht zijn. Verander niet alles in 1x maar 1 ding per keer en na een paar weken weer 1 ding.
Bedenk hoe het met je ging toen je ergens anders sliep. Wat was daar anders dan thuis, had ik meer of minder klachten.
Kortom het is iedere keer aanpassen, zoeken naar oplossingen en hopen dat het weer beter gaat. Vertrouw op jezelf ook al is het moeilijk wanneer je lijf signalen geeft waar je niet veel mee kan of wanneer je de signalen niet begrijpt.
Gebruik je dagboekje om zicht te krijgen op je klachten.
Wat ook helpend kan zijn is iedere dag 2 of 3 dingen opschrijven, die je leuk/mooi vond of die goed zijn gegaan. Zo ben je je meer bewust van de fijne dingen, die er ook zijn.
Sterkte met je zoektocht.
Groetjes Spirit
Mmg, er zijn goed tips gegeven. Heel veel sterkte!
Hier is de oorontsteking sinusitis geworden. Van de longarts antibiotica en prednisolon gekregen. Nu zal 't wel snel opknappen!
Blijf maar hoesten en verkouden, de longarts heeft me nu een kuur voor 20 weken met Azitromycine Aurobindeo 500mg voorgeschreven 3 tabletten in de week. Hij vond de longaanvallen te snel op elkaar en wat niet veel zakken wil. Het is wel een zwaar middel, hopelijk niet veel last er van.
Vervelend @Hwess. Azitromycine onderhoud gebruiken veel mensen. Hopelijk heb je inderdaad niet te veel last ervan.
Al vanaf vanmorgen een stridor (hoorbare ademhaling), collega's die redelijk nieuw zijn dachten eerst dat er een telefoon ging. Die vonden het niet goed klinken. Mijn satuartie en hartslag dipt op en af. Satuartie naar de 83% maar na 2 extra pufjes foster en 4 extra pufjes salbutamol begin van de middag weer naar de 94%. De hartslag gaat van 51 naar 144. Maar de hoorbare ademhaling blijft. Maar gek genoeg voelt het niet zo benauwd als het hoort. Als het blijft morgen de ha bellen
Zit het niet hoger dan echt op je longen? Ik heb dat ook ooit gehad en toen was ik ook heel hees en dat bleef ook lang. Was achteraf meer pseudokroep dan astma. Idd erg beangstigend voor je omgeving ook.
@Daantje nee geen heesheid. Wel vaker gehad en dat komt dan bijna altijd van mijn longen inclusief hoesten. Ben ook bekend met psuedokroep, heel vaak als jong kind gehad. En als volwassenen nog wel eens.
Het zit idd wel hoog. Hoewel het nu ook begint met wheezen.
Het vreemde is dat mijn satuatie op covid na weinig tot niet zakt als ik benauwd ben. Hoewel die van het weekend ook al eenmal zakte naar 74/83%. Maar met pufjes kwam dat weer goed.
Mijn hartslag is normaal vaak hoog en eigenlijk nooit echt laag. Dat is nog het het vreemdste. Van het weekend ook al meermalen erg laag.
Voor anderen zeker meer beangstigender dan voor mezelf. Morgen maar een belletje plegen naar de huisarts. En hopen op wel wat slaap want ben onderhand erg moe. Zoiezo zijn de longen wat blijven rommelen na covid eind vorig jaar.