@Purple, wat een schrik! Hoe is t nu? Wens je veel beterschap!!
@Bloempje74, het is ook moeilijk om met n ondernemend gezin op vakantie te gaan oa en dan binnen je grenzen te blijven... Heb door vaak mn neus te stoten en met advies van lieve begrijpende mensen geleerd in te zien dat ik er voor mn gezin kan zijn op n heel andere manier.. We vragen teveel van onszelf omdat we denken dat dit de manier is! Een uitgeruste moeder, die niet mee ging kajakken maar thuis haar rust nam en zorgde dat er bv n stapel lekkere pannenkoeken klaar staat voor haar actieve lievelingen die thuiskomen, wordt enorm gewaardeerd! Heb er zelf ook lang tegen geschopt maar nu ik niet meer zovaak over mn grenzen ga en duidelijk communiceer met iedereen om me heen, ben ik van mn longen/astma niet meer zo vaak ziek.. Het loont echt, je lijf zal je dankbaar zijn!! Het is n stuk acceptatie denk k en dat kost seker tijd en strijd en verdriet.. Dat weet ik ook.. Veel sterkte hoor en bespreek dit ook in Davos He! Het team is erg kundig en behulpzaam, weet t uit ervaring;
@emsepems, fijn dat je nu duidelijk hebt wat de juiste behandeling is voor je! Dat geeft rust, als t nodig is niet twijfelen maar direct pillen slikken!
Heb zo n zelfde beleid:) 60 Mg pred en 2 tavegyl, niet afwachten of de reactie doorzet maar hup, gelijk medicatie erin! Hoop dat t jou ook zo goed helpt! Sinds ik dat zo adequaat doe, geen stootkuur meer nodig gehad voor mn longen na n reactie.. Blij mee!!
n Opsteker dat je van je arts zo n compliment krijgt:) Fijn!!
Mij gaat goed, naar omstandigheden! De flixo vernevelingen klaar en medicatie weer 'normaal'! Hier een tevreden mens!
leuke reactie Milly over je stapel pannenkoeken. Waarschijnlijk gaat Bloempje dat nog allemaal leren in de revalidatie ;-)
voor mijn revalidatie riep ik heel vaak: ik moet (moet was ophangen, moet boodschappen doen, moet met de kinderen zwemmen, moet naar.... ). Men vroeg daar; ga je dood als je het niet doen? Nee dus..... Het heeft lang geduurd voordat mijn woordje moet weg was.
Waar ik tijdens mijn revalidatie heel erg veel aan heb en heb gehad is 'omdenken'. Wanneer iets niet lukt, dan lukt het of een andere manier wel:
* te ver gefietst en te moe om terug te fietsen, pak de trein
* te ver gewandeld en te moe om terug te wandelen, pak de bus of taxi en eis niet van jezelf dat je terug moet lopen
* te moe om eten te koken? zorg ervoor dat er altijd iets in de vriezer ligt, ook potjes groenten/soep zijn ideaal.
* te moe door een actie? schroom niet om een film te kijken of een tukje te doen.
* kleding kopen kan ook op internet, als winkelen niet lukt, geldt ook voor de wekelijkse boodschappen.
* zwemmen met de kinderen? chloor enzo. Spelen in de speeltuin, of cakjes bakken en daarna samen film kijken is ook heel gezellig.
* over je grenzen gegaan. probeer een oplossing te zoeken voor de volgende keer als er weer zoiets dreigt te gebeuren, bak pannenkoeken en verras je gezin ipv mee te gaan kajakken bv
- Laatst wilde ik heel graag naar schiermonnikoog maar het was te vermoeiend om te lopen door luchtweginfectie. Ik heb een ebike gehuurd en had een heerlijke dag zonder helemaal 'af' te zijn
- zoals de meesten weten wandel ik graag lange afstand wandelingen. Vaak doe ik rond de 18 km. Maar er zijn heus regelmatig dagen dat ik wandelen wil maar dit veel te ver is. Ik ga dan wel wandelen, maar dan 5 km en pak langer een terrasje. Jammer van het uur heen en terug rijden? ach.... het is maar hoe je het ziet.
mijn levensmotto is dan ook, kan het niet links om dan maar rechts om :-) Het maakt mijn leven leuker
Precies @emsepems, zo heb ik dat daar ook geleerd en nu opnieuw omdat ik er beperkingen bij heb gekregen.. De ene mens 'leert' sneller dan de andere, helaas behoor ik tot de groep die doorgaat tot t eindje.. Dus zodoende kan ik @Bloempje74 erg goed begrijpen eigenlijks.
Daarbij komt dat je bij revalidatie nog zoveel kan leren, thuis moet t je t zelf en dan zit je als moeder midden in je gezin.. Blijkt t toch n tikje moeilijker dan wanneer je alleen was tijdens opname! Vind ik..
Hele goede tips @ Emsepems! Vind omdenken ook heel knap, n andere manier om de dingen te bekijken..
Daarbij is ieders astma anders, is de een meer beperkt dan de ander.. Het is de kunst om je eigen lichaam te leren verstaan!
Helemaal waar Milly. Daarbij heb ik een jaar gerevalideerd (was toen normaal), en nu is de revalidatie vaak 3 maanden.... scheelt nogal wat leertijd :-)
Heerlijk om te lezen hoe er met beperkingen wordt omgegaan.
Omdenken kan je ruimte geven om toch je ding te doen zonder over je grenzen te gaan.
De woorden die mij helpen met de vraag van; moet het nu, zijn: mañana (Spaans voor morgen).
Kan dit ook morgen, dat vraag ik mezelf af wanneer het even wat minder gaat.
En het woord combineren: Moet het nu of kan ik het doen samen met iets anders. Bijv. beneden verzamelen van wat mee naar boven moet en bedenken wat kan ik nog meer doen als ik toch al boven ben (en andersom) zodat ik niet te vaak achter elkaar de trap op en af moet.
@Milly @emsepems @goudvisje Dank jullie wel dames en dat van de pannenkoeken onthoudt ik, dat is een mooie.
Helaas wil ik altijd graag alles meemaken en ga ik makkelijk over mijn grenzen... terwijl ik weet dat ik het niet moet doen.
Kajakken heb ik lang over getwijfeld maar ik vind kajakken geweldig en mijn dochter had nog nooit gekajaked. Tja..
En dat omdenken probeer ik steeds meer te doen.
Maar verandering en aanpassingen hebben tijd nodig.
En het moeten is er al aardig af bij mij maar op vakantie is het toch moeilijker dan thuis. Weet dat de kids graag willen dat ik overal bij ben en dat maakt het best moeilijk.
Ik heb nog een hoop te leren.
Bedankt voor jullie reactie en ik neem jullie tips zeker mee.
Vandaag een rustig dagje 1,5 uur museum gehad en daarna lunch op een terras en verder weinig.
Weer is hier ook aan het omslaan en dat is merkbaar.
En goed nieuws vanaf maandag komt er iedere week 3,5 uur hulp thuis. We komen er wel stapje voor stapje.
@Milly, @emsepems, @goudvisje, @balling, @Spirit en @Bloempje74 (hoop dat ik niemand vergeet, anders excuus) wat een fijne stukjes om terug te lezen. Ook ik heb nog veel te leren qua grenzen. Omdenken lukt al steeds beter, maar sommige dagen valt alles zó tegen.
Ik lig nog steeds in het ziekenhuis. Vandaag heb ik gehoord dat mijn revalidatie is uitgesteld. Ik heb twee (ontstoken) open wonden en daarmee kan ik niet naar Davos. Enerzijds infectiegevaar, anderzijds kan de revalidatie niet goed starten als ik niet kan zwemmen en sporten. Ik snap het helemaal, maar oh wat doet het zeer. Wéér uitstel! En wat staat me de komende weken nog te wachten? Dit komt door de prednison, maar tegelijk is die weer verhoogd ivm de operatie van afgelopen week. Ik weet het vandaag allemaal niet zo, ben een soort fontein die alsmaar overstroomt. Inmiddels is het half twee in de nacht, maar van slapen komt het nog niet. Hè bah wat loop ik weer te klagen.
Morgen een nieuwe dag, waarin we hopelijk de oplossing tegen de pijn vinden. Met name rondom het spoelen van de wonden zit ik namelijk tegen het plafond.
Ik probeer altijd positief af te sluiten, maar hoe doe ik dat vandaag? Misschien maar met de troostchocola die in mijn ladekastje ligt...
Purple-lief, je hoeft hier niet altijd positief af te sluiten, al lijkt met die chocola wel heerlijk voor je. En klagen is op zijn tijd ook zo fijn... al valt dit voor mij niet onder klagen maar onder t kopje ellende.
Dik ellende weer, en wat ontzettend *^&*#*$%#*&^^ dat Davos is uitgesteld. Ja, ik snap het ook, maar snap ook jou gevoel van verdriet en onrust.
Hou je ons op de hoogte?
Dikke knuffel
(ja, het is midden in de nacht, het lijkt dat de kenacort injectie mij met name s nachts zoooo warm maakt dat ik wakker wordt... zal er wel bij horen)
@Purple, wat een schrik! Hoe is t nu? Wens je veel beterschap!!
@Bloempje74, het is ook moeilijk om met n ondernemend gezin op vakantie te gaan oa en dan binnen je grenzen te blijven... Heb door vaak mn neus te stoten en met advies van lieve begrijpende mensen geleerd in te zien dat ik er voor mn gezin kan zijn op n heel andere manier.. We vragen teveel van onszelf omdat we denken dat dit de manier is! Een uitgeruste moeder, die niet mee ging kajakken maar thuis haar rust nam en zorgde dat er bv n stapel lekkere pannenkoeken klaar staat voor haar actieve lievelingen die thuiskomen, wordt enorm gewaardeerd! Heb er zelf ook lang tegen geschopt maar nu ik niet meer zovaak over mn grenzen ga en duidelijk communiceer met iedereen om me heen, ben ik van mn longen/astma niet meer zo vaak ziek.. Het loont echt, je lijf zal je dankbaar zijn!! Het is n stuk acceptatie denk k en dat kost seker tijd en strijd en verdriet.. Dat weet ik ook.. Veel sterkte hoor en bespreek dit ook in Davos He! Het team is erg kundig en behulpzaam, weet t uit ervaring;
@emsepems, fijn dat je nu duidelijk hebt wat de juiste behandeling is voor je! Dat geeft rust, als t nodig is niet twijfelen maar direct pillen slikken!
Heb zo n zelfde beleid:) 60 Mg pred en 2 tavegyl, niet afwachten of de reactie doorzet maar hup, gelijk medicatie erin! Hoop dat t jou ook zo goed helpt! Sinds ik dat zo adequaat doe, geen stootkuur meer nodig gehad voor mn longen na n reactie.. Blij mee!!
n Opsteker dat je van je arts zo n compliment krijgt:) Fijn!!
Mij gaat goed, naar omstandigheden! De flixo vernevelingen klaar en medicatie weer 'normaal'! Hier een tevreden mens!
leuke reactie Milly over je stapel pannenkoeken. Waarschijnlijk gaat Bloempje dat nog allemaal leren in de revalidatie ;-)
voor mijn revalidatie riep ik heel vaak: ik moet (moet was ophangen, moet boodschappen doen, moet met de kinderen zwemmen, moet naar.... ). Men vroeg daar; ga je dood als je het niet doen? Nee dus..... Het heeft lang geduurd voordat mijn woordje moet weg was.
Waar ik tijdens mijn revalidatie heel erg veel aan heb en heb gehad is 'omdenken'. Wanneer iets niet lukt, dan lukt het of een andere manier wel:
* te ver gefietst en te moe om terug te fietsen, pak de trein
* te ver gewandeld en te moe om terug te wandelen, pak de bus of taxi en eis niet van jezelf dat je terug moet lopen
* te moe om eten te koken? zorg ervoor dat er altijd iets in de vriezer ligt, ook potjes groenten/soep zijn ideaal.
* te moe door een actie? schroom niet om een film te kijken of een tukje te doen.
* kleding kopen kan ook op internet, als winkelen niet lukt, geldt ook voor de wekelijkse boodschappen.
* zwemmen met de kinderen? chloor enzo. Spelen in de speeltuin, of cakjes bakken en daarna samen film kijken is ook heel gezellig.
* over je grenzen gegaan. probeer een oplossing te zoeken voor de volgende keer als er weer zoiets dreigt te gebeuren, bak pannenkoeken en verras je gezin ipv mee te gaan kajakken bv
- Laatst wilde ik heel graag naar schiermonnikoog maar het was te vermoeiend om te lopen door luchtweginfectie. Ik heb een ebike gehuurd en had een heerlijke dag zonder helemaal 'af' te zijn
- zoals de meesten weten wandel ik graag lange afstand wandelingen. Vaak doe ik rond de 18 km. Maar er zijn heus regelmatig dagen dat ik wandelen wil maar dit veel te ver is. Ik ga dan wel wandelen, maar dan 5 km en pak langer een terrasje. Jammer van het uur heen en terug rijden? ach.... het is maar hoe je het ziet.
mijn levensmotto is dan ook, kan het niet links om dan maar rechts om :-) Het maakt mijn leven leuker
Precies @emsepems, zo heb ik dat daar ook geleerd en nu opnieuw omdat ik er beperkingen bij heb gekregen.. De ene mens 'leert' sneller dan de andere, helaas behoor ik tot de groep die doorgaat tot t eindje.. Dus zodoende kan ik @Bloempje74 erg goed begrijpen eigenlijks.
Daarbij komt dat je bij revalidatie nog zoveel kan leren, thuis moet t je t zelf en dan zit je als moeder midden in je gezin.. Blijkt t toch n tikje moeilijker dan wanneer je alleen was tijdens opname! Vind ik..
Hele goede tips @ Emsepems! Vind omdenken ook heel knap, n andere manier om de dingen te bekijken..
Daarbij is ieders astma anders, is de een meer beperkt dan de ander.. Het is de kunst om je eigen lichaam te leren verstaan!
Helemaal waar Milly. Daarbij heb ik een jaar gerevalideerd (was toen normaal), en nu is de revalidatie vaak 3 maanden.... scheelt nogal wat leertijd :-)
Heerlijk om te lezen hoe er met beperkingen wordt omgegaan.
Omdenken kan je ruimte geven om toch je ding te doen zonder over je grenzen te gaan.
De woorden die mij helpen met de vraag van; moet het nu, zijn: mañana (Spaans voor morgen).
Kan dit ook morgen, dat vraag ik mezelf af wanneer het even wat minder gaat.
En het woord combineren: Moet het nu of kan ik het doen samen met iets anders. Bijv. beneden verzamelen van wat mee naar boven moet en bedenken wat kan ik nog meer doen als ik toch al boven ben (en andersom) zodat ik niet te vaak achter elkaar de trap op en af moet.
En dan denk ik weer vaak: Traplopen is goed voor de conditie en maakt je lichaam weerbaarder tegen infecties. Dus loop ik veel op- en af.
Maar ik herken en probeer ook te leren, dat doseren. Dat is lastig maar soms broodnodig.
@Milly @emsepems @goudvisje Dank jullie wel dames en dat van de pannenkoeken onthoudt ik, dat is een mooie.
Helaas wil ik altijd graag alles meemaken en ga ik makkelijk over mijn grenzen... terwijl ik weet dat ik het niet moet doen.
Kajakken heb ik lang over getwijfeld maar ik vind kajakken geweldig en mijn dochter had nog nooit gekajaked. Tja..
En dat omdenken probeer ik steeds meer te doen.
Maar verandering en aanpassingen hebben tijd nodig.
En het moeten is er al aardig af bij mij maar op vakantie is het toch moeilijker dan thuis. Weet dat de kids graag willen dat ik overal bij ben en dat maakt het best moeilijk.
Ik heb nog een hoop te leren.
Bedankt voor jullie reactie en ik neem jullie tips zeker mee.
Vandaag een rustig dagje 1,5 uur museum gehad en daarna lunch op een terras en verder weinig.
Weer is hier ook aan het omslaan en dat is merkbaar.
En goed nieuws vanaf maandag komt er iedere week 3,5 uur hulp thuis. We komen er wel stapje voor stapje.
@Milly, @emsepems, @goudvisje, @balling, @Spirit en @Bloempje74 (hoop dat ik niemand vergeet, anders excuus) wat een fijne stukjes om terug te lezen. Ook ik heb nog veel te leren qua grenzen. Omdenken lukt al steeds beter, maar sommige dagen valt alles zó tegen.
Ik lig nog steeds in het ziekenhuis. Vandaag heb ik gehoord dat mijn revalidatie is uitgesteld. Ik heb twee (ontstoken) open wonden en daarmee kan ik niet naar Davos. Enerzijds infectiegevaar, anderzijds kan de revalidatie niet goed starten als ik niet kan zwemmen en sporten. Ik snap het helemaal, maar oh wat doet het zeer. Wéér uitstel! En wat staat me de komende weken nog te wachten? Dit komt door de prednison, maar tegelijk is die weer verhoogd ivm de operatie van afgelopen week. Ik weet het vandaag allemaal niet zo, ben een soort fontein die alsmaar overstroomt. Inmiddels is het half twee in de nacht, maar van slapen komt het nog niet. Hè bah wat loop ik weer te klagen.
Morgen een nieuwe dag, waarin we hopelijk de oplossing tegen de pijn vinden. Met name rondom het spoelen van de wonden zit ik namelijk tegen het plafond.
Ik probeer altijd positief af te sluiten, maar hoe doe ik dat vandaag? Misschien maar met de troostchocola die in mijn ladekastje ligt...
Purple-lief, je hoeft hier niet altijd positief af te sluiten, al lijkt met die chocola wel heerlijk voor je. En klagen is op zijn tijd ook zo fijn... al valt dit voor mij niet onder klagen maar onder t kopje ellende.
Dik ellende weer, en wat ontzettend *^&*#*$%#*&^^ dat Davos is uitgesteld. Ja, ik snap het ook, maar snap ook jou gevoel van verdriet en onrust.
Hou je ons op de hoogte?
Dikke knuffel
(ja, het is midden in de nacht, het lijkt dat de kenacort injectie mij met name s nachts zoooo warm maakt dat ik wakker wordt... zal er wel bij horen)
@Purple jeetje wat een ellende. Ik snap ook dat het uitgesteld is.
En klagen mag altijd en ben het met ems eens dit is dikke ellende.
Heel veel sterkte en hiop dat je gauw wat opknapt.
@emsepems hoop dat je nog wat kan slapen sterkte.
Hier de zoveelste nacht ook weer benauwd wakker. Sterkte allen.