Hoe voel jij je vandaag? #129
02-10-2014 om 17:28 uur GeslotenVanmiddag werd ik gebeld door de KNO-arts met de uitslag van de kweek uit mijn kaakholte. Er is niets vreemds gevonden maar gezien er toch viezigheid zat en ik toch klachten heb, krijg ik een antibioticakuur (Klacid) voor zes weken! Eerste week twee keer per dag twee en daarna vijf weken twee keer per dag één. Schrok er wel ff van maar hoop dat het werkt en ook een gunstig effect heeft op mijn longen zodat ik niet meer bij elke verkoudheid hoef te dubben of ik antibiotica moet gaan slikken of niet :P Vorige keer had ik wel last van m'n darmen, hoop dat het nu beter gaat.
Verder is de benauwdheid weggetrokken in de loop van de dag. Heb zelfs m'n vier uur pufs nog niet genomen. Voel me wel weer wat beter maar nog wel beetje last van m'n keel. Rustig aan nog maar, doet me blijkbaar wel goed.
Edit: apotheek nog even gebeld omdat de Klacid volgens de bijsluiter interactie kan hebben met de theolair. Ze hebben het uitgezocht en ik mag het gewoon samen gebruiken. Ook met de anticonceptie pil.
Dank allen :) Fijn!
@ Daantje: Goh wat apart dat je fietstest goed ging. Eigenlijk ook wel positief maar kan me indenken dat je liever een 'slechte' uitslag gehad had. Ik weet niet precies hoe zo'n fietstest gaat, maar bekijken ze ook je uithoudingsvermogen? Kan best dat je een goede conditie hebt maar gewoon niet lang kan volhouden (tenniste, dat merk ik aan mezelf. Mijn hartslag is vrij laag wat duidt op een goede conditie. Maar bij een half uur fietsen ben ik toch echt doodop). Revalidatie is meer dan sporten toch? Gelukkig dat het er goed uitzag bij de KNO :)
@ Edelweiss; Mist is inderdaad een killer ;) Maar fietsen in de regen is ook niet heel prettig. Al is de lucht daarna wel lekker 'schoon' :)
@ Evi: dank je wel :) Ik hoop het ook!
@ Ieke: Dat klinkt heftig! Ik hoop dat je snel opknapt :)
Tja, ik snap nog steeds niet waarom ik me nou zo slecht voel. Mijn conditie gaat nu ook met sprongen achteruit merk ik, fietsen word steeds zwaarder (ik voel mijn spieren na 5 minuten al zo verzuren dat ze het gewoon niet meer doen), sporten doe ik niet meer en eigenlijk ben ik na werk zo uitgeteld dat ik niks sociaals meer (kan) doen. Daarnaast ben ik steeds benauwder en heb ik weer dat typische 'astma hoestje' dag en nacht. Echt opladen doe ik dus ook niet. Dat terwijl ik me niet ziek voel. Maar eens goed aan de longarts vragen wat mijn opties zijn denk ik..
Mwah, niet zo zeer dat ik liever een slechte uitslag wil. Ben ook wel weer blij en trots dat ik dit bereikt heb met zelf sporten maar zoek meer een verklaring voor mijn klachten. Ze meten van alles met die fietstest, oa je uithoudingsvermogen (je moet net zolang fietsen tot je niet meer kan en het wordt steeds zwaarder). Daarom wil ik eerst het overleg afwachten want misschien is er toch iets uitgekomen waar ik nog wel wat mee kan. Poliklinische revalidatie is vooral gericht op conditieopbouw al krijg ik er wel gesprekken met een psycholoog bij en is er ook een diëtist en een maatschappelijk werker aan verbonden. Bij een klinische revalidatie is daar volgens mij meer aandacht voor.
Zou het niet beter zijn om (tijdelijk) minder te werken of je ziek te melden zodat je even echt goed kan herstellen?
@ mamm-loic: als je het gevoel hebt dat je je nu niet maximaal kan inspannen zoals je dat normaal kan, dan zou ik even overleggen of het niet verstandiger is om de test toch weer te verzetten. Zo staat het bij mij wel in de folder en anders krijg je natuurlijk ook geen betrouwbare uitslag.
@ Ieke: wat vreselijk balen! Ik geloof in intuïtie, maar nu hoop ik toch dat je je vergist.
Hier een beginnende verkoudheid. Hopelijk komen er geen gekke dingen van.
Vrijdag heb ik normaal gesproken eindelijk die beruchte fietstest die al 2x is uitgesteld door het zh. Die stomme verkoudheid komt dus nogal ongelegen. Of kan dat geen kwaad voor een fietstest?
Hier gaat het ook niet lekker. Vandaag de foster opgehoogd naar 2x2 en de salbutamol naar 4x per dag. De astma speelt weer flink op. Straks maar weer op tijd naar bed.
@mila,beterschap en sterkte
@ Daantje: Slim van je :) Waar gaat jouw voorkeur naar uit?
Ik denk dat ik inderdaad minder moet gaan werken. Doe ik liever niet, maar ik zie ook geen andere optie. Al lijkt me revalideren wat jij gaat doen ook best interessant :) Al heb ik wel het gevoel dat ik er 'niet erg genoeg' voor ben.
@ Mamv2: dank je :) Jij ook!
@ Daantje het MDO is idd vandaag en aangezien je de mail aan de LC hebt gestuurd zal deze nog niet bekend zijn geweest bij de fysio en heeft het elkaar gekruist. Ben heel benieuwd wat je te horen krijgt. Als je echt meer behoefte hebt aan psychisch ondersteuning en hoe thuis alles toe te passen kun je idd veel beter klinisch gaan revalideren. klinische revalidatie trekt je ook even uit de verplichtingen en het " moeten". Je hoeft dan echt even niets in de zin van huishouden en werk opbouwen en een sociaal leven te onderhouden. Tuurlijk zal het daar ook zwaar zijn. Maar je focus komt volledig bij je zelf te liggen.
@ Mieke ik duim voor je dat je niet ziek gaat worden en niet naar het ziekhuis hoeft.
@puckie het zit jou ook niet mee he!
@ Jorine fijn dat je redelijk tevreden bent met hoe het nu gaat!
Hier gaat t langzaam aan steeds beter maar merk dat ik flink inlever qua conditie. Lig ook al vanaf vrijdag avond op bed. Gisteren wel t water deels ververst in mijn aquarium...gelijk benauwder. Dus rustig aan.
Net mijn klanten afgebeld die vrijdag zouden komen voor een massage...wat is dat vervelend om te doen.
Niet dat ze vervelend reageren hoor...maar het is gewoon niet leuk.
Voor iedereen die het nodig heeft beterschap en of een knuffel!
Zoo veel mensen ziek zeg..
voor iedereen die het nodig heeft: heel veel beterschap en geduld gewenst met het herstel want wat kan het soms tegen zitten als ik al jullie persoonlijke verhalen lees..
Heel veel sterkte voor degene die het nodig hebben, zou zelf niet weten hoe ik hoe het allemaal zou rooien als het mij zo tegen zou zitten.
Zelf heb ik vorige week voor het eerst sinds ik de diagnose astma heb gehad, een flinke exacerbatie te pakken gekregen. In eerste instantie alleen met een ab kuur begonnen en thuis gebleven. halverwege vorige week was ik zo benauwd dat ik niet eens meer 10 - 15 m. kon lopen, moest gewoon pauzeren halverwege de gang. (woon in een studentenhuis). Bij avondmedicatie voor het slapen gaan stond ik opgegeven moment zo hard te hoesten dat de tranen me uit de ogen rolden en ik braakneigingen kreeg en daarna weer een teug lucht moest nemen.. heel naar was ik er van.. Gelukkig had mijn ha ook voor de zekerheid receptje prednison mee gegeven en helaas had ik hem toch nodig. In het begin deed de ab kuur wel wat, maar naar mate de dagen verstreken werd ik steeds slechter. Gelukkig heb ik hele lieve huisgenootjes, een van de meiden heeft voor mij het receptje opgehaald bij de apotheek want een stukje van 10 minuten wandelen ging hem gewoon niet worden.. Toen ik eenmaal met de prednison was begonnen ging het heel snel, kreeg veel meer lucht en kon weer makkelijker sputum op hoesten want zat echt heel erg vol. vooral liggen in bed gaf veel vermoeiende hoestbuien.
Inmiddels heb ik weer wat energie, moet wel rustig aan doen want fietsen, traplopen en even boodschappen doen is een toch wel een hele opgave. Ik probeer optimistisch te blijven, want ik ben wel aan de beterende hand. Ga van het weekend weer naar de sportschool om te overleggen mijn trainingsschema weer aan te passen zodat ik rustig aan, geleidelijk mijn conditie weer kan gaan opbouwen. Inmiddels ben ik toch gaan accepteren dat er soms periodes zijn dat het lichamelijk wat slechter gaat, vind het alleen altijd zo vervelend om naar een piek in de conditie weer uit een dal te moeten klimmen .. :-\
Ik heb nu herfstvakantie (ik studeer) en heb nu tijd om voor me eerste toetsen te leren en deze week nog even te pakken om goed te herstellen. Merk dat het zo makkelijk gaat om meer te willen doen dan dat ik eigenlijk aan kan, gelukkig heb ik de afgelopen paar jaren goed leren luisteren naar mijn lijf. dat heeft iemand me ooit als advies gegeven en het zo waar! soms laat je lijf je in de steek, maar meestal voel ik het wel als ik wat meer aan kan of als ik te veel gedaan heb. Het gaat allemaal met vallen en opstaan, vallen betekend niet persé dat ik het niet goed doe. Zolang ik maar niet blijf liggen ;)
Moet zeggen dat ik erg blij ben om net als jullie allemaal hier te delen over hoe het gaat. Jullie snappen het als geen ander wat het is om benauwd te zijn, beperkt te worden door je aandoening. En ik heb ook veel goeie tips hier gevonden hoe je kunt om gaan met weersomstandigheden die invloed hebben op astma (mist, kou, regen etc.)
voor iedereen die het nodig heeft: heel veel beterschap, hopelijk herstel je snel zodat je weer de dingen kunt doen die je normaal gesproken doet. En als je tegenslag ervaart die niet gaat veranderen wens ik je veel sterkte en dat je rust en acceptatie mag vinden..
groetjes Lia
Vandaag even op het werk geweest. Eigenlijk te lang. Was al niet zo lekker en nu ook niet. Was met de auto en dat ging gelukkig wel goed. Nu ff paar dagen rust en maandag pas weer langs. Wel proberen thuis wat te doen maar dat is veel minder intensief. Merk dat het toch nog niet meevalt. Wil gewoon teveel te snel maar ben wel blij dat m'n lijf aangeeft dat het echt nog niet lukt.
Werd gebeld door de longverpleegkundige. Ze hadden mijn mail besproken in het overleg. Mijn conditie was niet superslecht maar er was zeker nog wat te verbeteren, zeker gezien mijn leeftijd. Dat vond ik raar klinken want volgens mij vergelijken ze je gegeven met referentiewaarden van mensen van jouw leeftijd maar toch. Ze dachten dat ik toch nog wel wat te verbeteren had en wat aan de revalidatie kon hebben. De psycholoog zat er ook bij en die zou me oproepen voor een afspraak zodat ik daar ook mee aan de slag kan. Het was ze alleen niet helemaal duidelijk wat nou mijn hoofdvraag was maar dat heb ik wel uit kunnen leggen. Hun advies voor nu is dus toch om poliklinisch te gaan revalideren en daar ga ik nu ook wel voor. Het sporten kan iig nooit kwaad denk ik maar ben wel blij dat de psycholoog er ook bij komt en me hopelijk gaat helpen met een hoop dingen. Zo is het toch meer dan alleen conditie opbouwen en dat is wel goed denk ik. Ze vonden het beter als ik alles gelijk toe kon passen in mijn omgeving en ik vraag me ook af of ik op dit moment dingen niet alleen maar slechter maak door er even echt helemaal uit te aan met een klinische revalidatie maar dat kan altijd nog als ik hier niet voldoende aan blijk te hebben. Dinsdag heb ik intake bij de fysio en daarna bespreken ze me eigenlijk pas echt in het overleg (wist ik ook niet). Hoop dan nu maar dat ik snel terecht kan.
Ik voel me nog niet lekker en intens moe.. Overdag slapen probeer ik niet, maar vanmiddag was het niet anders.. toch maar ff geslapen. Hopelijk weer wat beter zodra het minder vochtig wordt. :Y
@ Mamv2: Wat vervelend! En dat nog wel op je verjaardag... Beterschap!
@ Mila: Het is ook allemaal niet makkelijk meid en soms een heel gepuzzel... waar doe je nu wel/niet goed aan. Misschien biedt hulp bij de lvk nog meer inzichten/advies?
@ Lia en Dine: Fijn dat het langzaamaan wat beter met jullie gaat.. En Lia gerust van je afschrijven als je dat goed doet! Het is inderdaad soms moeilijk, al is het goed bedoeld, om het voor mensen zonder astma te begrijpen...
@ Daantje: Wel jammer... Ik denk dat poliklinisch je tijdelijk wel wat kan helpen, maar dat het op de lange termijn maar beperkt hulp geeft en je op den duur in hetzelfde blijft hangen.
Denk eerlijk gezegd dat er echt een switch moet komen en je bredere hulp nodig hebt, ook qua mind(setting) om echt verder te komen en je beter gaat voelen (zowel lichamelijk als mentaal).
En achteraf nog evt. klinisch revalideren? Ja, maak je het jezelf dan niet dubbel moeilijk... eerst poliklinisch en dan alsnog klinisch. Klinisch revalideren komt nooit uit, maar ik denk als het een keer moet.. JUIST nu het beste moment was geweest, nu je toch al aan het oriënteren bent op je werk, bij de BA loopt, etc.
Maar het blijft jouw en hun besluit. En wat je ook doet, daar wens ik je wel veel succes mee natuurlijk!
@ Evi: ik heb een beetje mixed feelings en weet nog niet zo goed wat ik er echt van moet denken maar ga er ook maar vanuit dat ze me in dat overleg met mijn mail erbij het beste kennen en weten wat goed voor me is en dat ik daar dan nu maar voor moet gaan. Hoe goed bedoelt jullie adviezen ook zijn (en daar ben ik heel blij mee en waardeer ik ontzettend en is absoluut niet vervelend bedoelt en hoop ook niet dat jullie er mee stoppen), jullie kennen me nooit zo goed en hebben nooit alle gegevens zoals mijn longarts en longverpleegkundige die hebben. Ik merk aan mezelf dat ik ook uit moet kijken dat ik daar wel op blijf vertrouwen.