Ook ik wil even ongegeneerd balen , bah bah zit al weken binnen, iedere dag lijkt hetzelfde. Voel mij zo beperkt in mijn doen en laten. Ben benauwd en erg moe , zit nu veel aan de zuurstof, dat wel verlichting geeft! Toch doe ik mijn huishouding zij het op een laag pitje uiteraard ! Ik trek het gewoon niet meer, zie het niet meer zitten, stuit tegen zoveel onbegrip aan, en stomme opmerkingen dat ik nu niemand meer wil ontvangen! Voor mij hoeft het niet meer, verwacht niks meer en ben gestopt met al de medicatie en puffers ben er klaar mee!!! Ook heb ik de persoonlijke verzorging stopgezet, schiet niet op, ik kan hier echt niet mee omgaan!
Sorry lui, ik begrijp nu ik dit zo lees dat ik vrij depressief overkom maar zo voel ik mij ook!
Ook ik wil even ongegeneerd balen , bah bah zit al weken binnen, iedere dag lijkt hetzelfde. Voel mij zo beperkt in mijn doen en laten. Ben benauwd en erg moe , zit nu veel aan de zuurstof, dat wel verlichting geeft! Toch doe ik mijn huishouding zij het op een laag pitje uiteraard ! Ik trek het gewoon niet meer, zie het niet meer zitten, stuit tegen zoveel onbegrip aan, en stomme opmerkingen dat ik nu niemand meer wil ontvangen! Voor mij hoeft het niet meer, verwacht niks meer en ben gestopt met al de medicatie en puffers ben er klaar mee!!! Ook heb ik de persoonlijke verzorging stopgezet, schiet niet op, ik kan hier echt niet mee omgaan!
Sorry lui, ik begrijp nu ik dit zo lees dat ik vrij depressief overkom maar zo voel ik mij ook!
Hoi whoopylady
Ik begrijp wat je bedoeld ik zit hier bijna met hetzelfde probleem hoor! Ik heb sinds 2 jaar COPD gold4 en longemfyseem en ik heb tot 2x toe een klaplong gehad, sinds vorig jaar oktober ben ik niet echt meer buiten geweest en dat doe ik graag want ik heb 3 honden en die missen natuurlijk ook onze uitstapjes! Maar ik ben sindsdien dus aan het afglijen zeg maar ik heb geen fut meer als ik al van de kamer naar me keuken moet dus naar buiten wandelen gaat al zowiezo nie meer! Ook de mensen en hun commentaar die het zogenaamd beter weten ben ik zat, ze weten niet hoe ik me werkelijk voelt omdat er niks te zien valt aan de buitenkant, maar ik verzorg me nog steeds wel en zie er ook wel nog hetzelfde uit alleen wat kilos lichter! Ik heb al eens in een zware depressie gezeten en ik wil daar voor blijven waken dat ik er niet weer in val want dat was nl ook geen pretje ook slik ik nog medicijnen voor een paniekstoornis en zal daar nooit meer vanaf komen (overgehouden aan die depressie) dus ik blijf nog steeds vechten tegen alles en iedereen en als ik er geen zin in heb geef ik mensen tegnwoordig maar gelijk ben je er het snelst klaar mee!
Ik wens je in ieder geval alle wijsheid toe en probeer toch goed voor jezelf te blijven zorgen! Want er is er maar 1 belangrijk in deze en dat ben JIJ
Fijn dat je dit herkend , maar minder voor je dat je met je honden niet naar buiten kan, echt balen he meis? Ik heb het zelfde als jij COPD gold 4 en emfyseem alleen komt dit van mij door chemicaliën ! Ben idd erg depri omdat ik mij heel beperkt voel , mijn wereld is zo klein geworden, en op begrip hoef je niet te rekenen, men is zo met zich zelf bezig niet dan? Ook ik zie er nog goed, ook mager maar niks te zien aan de buitenkant. Ik klaag niet hoor is echt niet mijn stijl dus trek ik mij terug.
Hoop nog wat van je te horen meis samen sterk oke?
Ik herken het, het onbegrip van de buitenwereld. Dan gaat het niet om mijn longen, maar om andere dingen. Wat doe je dan? Ja, terugtrekken. Beter niets zeggen dan wel wat zeggen en teleurgesteld raken over de reactie. Kan echt niet begrijpen wat buitenwereld die ik lang niet gesproken heb, aandraagt. Ze snappen mijn situatie niet bepaald, ook als ik dat net uitgelegd heb. Wel begrip van professionals die mijn situatie van dichtbij zien en van sommige andere mensen die kampen met lastige gebreken en/of slechte gezondheid.
Op dit moment heb ik een hekel aan mijn lijf!!! Ik kan er nooit op rekenen. Als ik een verandering wil maken gooit mijn lijf roet in het eten. Maar toch moet het veranderen. Ik kan zo niet doorgaan. Ik verlies de laatste jaren steeds een stukje conditie, zelf sporten bij de fysio lijdt tot blessures en ik doe werkelijk bijna niets ;( Ik had me opgegeven voor een leefstijlprogramma bij een fysiopraktijk. Wat kilo's afvallen, wat meer bewegen (sporten kun je het bij mij nauwelijks noemen), maar nog voor ik start zit ik met 2 slijmbeursontstekingen... ik ben het zo zat!
Ohhhhhh, ik snap het helemaal, hier nog een die onbegrip krijgt. Ik wil een klein beetje waardering hebben voor de dingen die ik wel nog doe. Nu voel ik me een drol, die je zo weg kan spoelen. Ja, ook ik ben weer somber. Ik beleef in mijn dromen meer als op de dag, dus is het de om gekeerde wereld. Ik heb long-enfy en gold 3 en ik baal hier ook hevig van.
Ja, ik snap het ook helemaal. Ik heb ook zo de balen van mijn lijf. In oktober ging het goed en was ik bij de fysio van de obesitaspoli weer begonnen te trainen om ook kilo's kwijt te raken en wat aan mijn conditie te doen, maar na 2 weken was het al weer mis en toen ik het toch probeerde, zij het aangepast belandde ik in het ziekenhuis. Sinds 3 weken ging het nu weer goed en sinds donderdag is het weer mis. Ik vraag me ook af waarom ik de medicijnen nog blijf gebruiken. Zonder word ik ziek, maar weet ik tenminste waarom en met de medicijnen voel ik me ook ziek en kan ik ook niets. Ik baal zo, want de laatste 2 jaar duurt het iedere keer 2 1/2 - 3 1/2 maand voordat het weer over is en ik wil nog zo graag mee blijven doen met mijn werk en dergelijke. Ik begon weer plannen te maken om ook weer op familiebezoek te gaan, nog aardig wat in te halen, maar ook dat is weer van de baan. Het word voorlopig weer thuis zitten. In ieder geval de laatste 2 maanden al wel 5 kg afgevallen, met 's morgens havermout en fruit, de rest van de dag aan de modifast en rauwkost. Dat is aardig vol te houden.
« Gepost op: Vandaag om 16:04:19 » Antwoord met citaatCitaat Bewerk berichtVerander
HoiHoi,es even iets van me afschrijven hoe het ook kan lopen als je ziek bent. Oktober 2011,na een paar ziekenhuisopnames vanwege mijn longen,wordt er opnieuw een longfunctietest en die is dusdanig verslechterd dat mij geadviseerd wordt om te gaan revalideren. Na veel wikken en wegen de knoop door gehakt en in januari 2012 voor assesment naar Hornerheide gegaan...na gesprekken met alle disciplines,kreeg van hen alle het advies om klinisch te gaan revalideren,kreeg alleen nog het eindgesprek met de longarts daar....iemand die me nog nooit gezien had en die blijkbaar niet naar haar eigen team wilde luisteren en me mededeelde dat het poli-klinisch zou gaan gebeuren. Ikwist niet beter en ben 3 dagdelen per week gaan revalideren in het zkh en na een week of 9 werd het het team aldaar wel duidelijk,dat ik aan poliklinisch revalideren niet genoeg zou hebben. Na inzet en bemoeienis van mijn eigen longarts ben ik aan gemeld voor een klinische reva in dekkerswald,daar ben ik opgenomen in september 2012 opgenomen voor 12 weken. Op dat moment ben ik er nog steeds vanuit gegaan dat ik terug zou keren naar mijn eigen werk als voorraadbeheerder bij een medische groothandel,daar was mijn revalidatie ook op gericht,al vroegen ze me regelmatig of het wel realistisch was om weer fulltime aan de slag te gaan na de reva. Begin december 2012 weer voor 2 uurtjes per dag aan de slag gegaan,maar tijdens de eerste dag werd me al verteld dat ik niet meer in mijn eigen functie terug zou kunnen keren,dat het wilde professionaliseren en er extern een vacature voor uitgezet werd.Ik zou iets anders te doen krijgen grrrr na een paar dagen werd me al duidelijk,dat mijn collega/vervangster tijdens de reva's,mijn baan was aangeboden inc.scholing etc. Het volgende smoesje van mijn bosmanbaas,was dat mijn functie voor 50% administratief en 50% in het magazijn was en zij die functie niet konden loskoppelen,(de arbo-arts had geconstateerd dat het gedeelte in het magazijn niet gezond voor me was) en ik daarom dus niet in mijn oude functie terug kon. Mijn nieuwe baantje???? fulltime in het magazijn en het verwerken van retouren met bacterie-vervuilde artikelen. Nu heb ik buiten mijn instabiel allergisch astma ook bronchiëctasieën en erg gevoelig voor allerlei beestjes. Toen ik aangegeven had,dat dat niet de bedoeling was en het niet gezond voor me was (had in dekkerswald geleerd voor mijn gezondheid op te komen),kreeg ik te horen dat ze dan geen functie meer voor me hadden en ik werd naar huis gestuurd en 100% ziekgemeld. Terug naar de arbo-arts en die vond het zo beter en vond de wia de beste uitweg voor me,maar zette niet in haar advies dat ik niet kan werken. De spanning en stress liepen hoog op en ik ging weer achteruit qua gezondheid...spoor 2 werd ingezet,maar ook die konden weinig tot niets voor me doen,kon geen contuïniteit leveren door mijn veelvuldige infectie's. Dus maar afgewacht tot de wia-keuring....die was vorige week en vandaag zat ik al de arbeidsdeskundige en weet je wat?Ik ben 100% arbeidsgeschikt bevonden!!!!!!! Nu ben ik dus ten einde raad....ik heb gemiddeld 10 tot 15 keer per jaar of een luchtweginfectie of een longontsteking,ik zit op onderhouds-prednison(10mg) en AB(zithromax) en krijg daarbij een keer of 10 per jaar een stootkuur pred....de laatste paar maanden weer diverse keren opgenomen in het zkh. Verder gebruik aan medicijnen : Xolair (1x per 2 weken,2 spuiten met 150MG),spiriva,foster,nasonex,singulair,combivent-vernevelingen,kalktabletten,vitaminespuiten,desloratadine,pantoprazol,oxazepam omme rustig te houden,zophiclon om te kunnen slapen en nog ben ik hartstikke onstabiel....maar kom niet in aanmerking voor de wia,maar ga de ww in en moet gewoon 4 sollicitatie's in de week gaan ???!!! Ommijn eventuele nieuwe werkgever geen oor aan te naaien ga ik er dus wel bij vermelden,dat ik gemiddeld 2 weken per maand ziek ben of ie daar rekening mee wil houden. Als ik het zelf niet mee gemaakt zou hebben,zou ik denken dat dit alles niet waar kon zijn. Wat een lachertje dat UWV,de patiënt wordt in dit geval bestraft,mijn werkgever?die komt er gewoon mee weg na alle leugens,eerstejaars-evaluatie 14 weken telaat ingediend,in week 96 kwam ik erachter,dat ze me nooit ziekgemeld hadden en dat ik daarom geen wia-papieren had ontvangen etc etc etc echt heel bizarre zaken en zij komen er gewoon mee weg bij het uwv,geen enkele sanctie en ik mag weer aan het werk.... Zo kan het ook lopen,als je denkt naar je lichaam te moeten luisteren en op te moeten komen voor jezelf. Misschien een beetje een onsamenhangend verhaal en ben vast veel belangrijke zaken vergeten te vermelden.Ohja,ik had professionele hulp van stichting MEE. Dank je wel nederland,hartelijk bedankt....
Het is erg jammer, als we de moed gaan verliezen......al begrijp ik dit wel. Soms heb ik er ook helemaal genoeg van en wil dan het liefst van de wereld aflopen! Weer eens een afspraak afzeggen, niet kunnen meezingen met een concert, geen puf om lekker te lopen of te fietsen enz.
Wanneer ik al die berichten lees, zie ik, dat er veel meer mensen zijn, die af en toe ook zo denken en er helemaal genoeg van hebben! Omdat je dagelijks moet vechten voor schone lucht, je longen parten spelen en je dus KORTADEMIG EN VOORAL MOE wordt. Het is gewoonweg niet aan je omgeving uit te leggen, hoe het voelt, als je voortdurend loopt te zweten en te hijgen, door gebrek aan zuurstof.
Toch probeer ik mijzelf goed te blijven verzorgen, omdat ik het leuk vind om een "good looking women" in de spiegel te zien, dan vóel ik me ook al veel beter....Ik probeer actief deel te blijven nemen aan de maatschappij, omdat je anders zó eenzaam wordt.
Ik begrijp het wel, als je de moed gaat verliezen, geen puf meer hebt, je lichaam wilt inleveren tegen een gezond lijf met veel energie! Ook ik trek me dan terug, wil eigenlijk niemand zien en spreken, wil eigenlijk in bed blijven liggen enz. Maar het lost niets op: je voelt je dan nóg zieker!
Binnenkort ga ik praten met een psychologe om alles eens op een rijte te zetten en om anders te kunnen denken, anders omgaan met mijn ziekte, minder depressief te zijn..... Er zijn altijd van die personen, die komen aanzetten met advies over yogalessen, ademhalingstrechnieken en meer van die korte termijn hulpjes. Goed ademen is zeker belangrijk, maar doen alsof de kwaal verholpen is???? Dat getuigt van onbegrip....Ik heb zelfs hypnose gevolgd.....helpt niets!
JE KUNT WEL DENKEN DAT ALLES OVER IS EN JE GEEN LONGKLACHTEN MEER HEBT, NIET ALLERGISCH BENT VOOR PARFUM, ROOK, FIJNSTOF EN AL DIE IRRITERENDE STOFFEN, WAAR JE ZIEK VAN WORDT.
De waarheid is : BLIJF DIE MEDICIJNEN INNEMEN, WANT ALLEEN DAARDOOR WORDEN JE LONGEN STERKER EN BESCHERMD TEGEN AL DIE TRICKERS.
IK WENS IEDEREEN HEEL VEEL STERKTE, MOED EN KRACHT EN OOK EEN GEZONDER LEVEN TOE.
T baalhoekje ik ga het even omgooien tot t verdrietig hoekje want dat ben ik.....
Vandaag een opruim dagje gehad. Mijn studiespullen uitgezocht en t meer en deel weggedaan. Ik hoefde alleen mijn eind project nog maar te doen. Helaas is het nu wegens mijn algehele conditie niet meer mogelijk om het binnen het gestelde termijn af te ronden....sowieso t werk dat ik deed wat gerelateerd is aan de studie kan niet meer en zou ik ook niet meer willen....toch alles door m'n handen laten gaan is raar...
Ook vandaag ook de laatste foto's van mijn katten weggehaald. Ook alle inentingsboekjes en stambomen van mijn overleden katten weggedaan. Ook de contracten van de katten die ik het afgelopen jaar weg heb moeten doen weggedaan......Dag hobby...dag 35 jaar leven met katten van de 36 die ik er leef maar vooral dank jullie wel voor alle mooie, leuke momenten.
Wie mij dit dik een jaar geleden verteld had, had ik heel dom aangekeken.....
Ook ik wil even ongegeneerd balen , bah bah zit al weken binnen, iedere dag lijkt hetzelfde.
Voel mij zo beperkt in mijn doen en laten. Ben benauwd en erg moe , zit nu veel aan de zuurstof, dat wel verlichting geeft! Toch doe ik mijn huishouding zij het op een laag pitje uiteraard ! Ik trek het gewoon niet meer, zie het niet meer zitten, stuit tegen zoveel onbegrip aan, en stomme opmerkingen dat ik nu niemand meer wil ontvangen! Voor mij hoeft het niet meer, verwacht niks meer en ben gestopt met al de medicatie en puffers ben er klaar mee!!! Ook heb ik de persoonlijke verzorging stopgezet, schiet niet op, ik kan hier echt niet mee omgaan!
Sorry lui, ik begrijp nu ik dit zo lees dat ik vrij depressief overkom maar zo voel ik mij ook!
Hoi whoopylady
Ik begrijp wat je bedoeld ik zit hier bijna met hetzelfde probleem hoor!
Ik heb sinds 2 jaar COPD gold4 en longemfyseem en ik heb tot 2x toe een klaplong gehad,
sinds vorig jaar oktober ben ik niet echt meer buiten geweest en dat doe ik graag want ik heb 3 honden en
die missen natuurlijk ook onze uitstapjes!
Maar ik ben sindsdien dus aan het afglijen zeg maar ik heb geen fut meer als ik al van de kamer naar me keuken moet dus naar buiten wandelen gaat al zowiezo nie meer!
Ook de mensen en hun commentaar die het zogenaamd beter weten ben ik zat, ze weten niet hoe ik me werkelijk voelt omdat er niks te zien valt aan de buitenkant, maar ik verzorg me nog steeds wel en zie er ook wel nog hetzelfde uit alleen wat kilos lichter!
Ik heb al eens in een zware depressie gezeten en ik wil daar voor blijven waken dat ik er niet weer in val want dat was nl ook geen pretje ook slik ik nog medicijnen voor een paniekstoornis en zal daar nooit meer vanaf komen (overgehouden aan die depressie) dus ik blijf nog steeds vechten tegen alles en iedereen en als ik er geen zin in heb geef ik mensen tegnwoordig maar gelijk ben je er het snelst klaar mee!
Ik wens je in ieder geval alle wijsheid toe en probeer toch goed voor jezelf te blijven zorgen!
Want er is er maar 1 belangrijk in deze en dat ben JIJ
Groetjes Jolanda
Halllo Jolanda,
Fijn dat je dit herkend , maar minder voor je dat je met je honden niet naar buiten kan, echt balen he meis?
Ik heb het zelfde als jij COPD gold 4 en emfyseem alleen komt dit van mij door chemicaliën !
Ben idd erg depri omdat ik mij heel beperkt voel , mijn wereld is zo klein geworden, en op begrip hoef je niet te rekenen, men is zo met zich zelf bezig niet dan?
Ook ik zie er nog goed, ook mager maar niks te zien aan de buitenkant.
Ik klaag niet hoor is echt niet mijn stijl dus trek ik mij terug.
Hoop nog wat van je te horen meis samen sterk oke?
Lieve groet, Whoopylady
Ik herken het, het onbegrip van de buitenwereld. Dan gaat het niet om mijn longen, maar om andere dingen. Wat doe je dan? Ja, terugtrekken. Beter niets zeggen dan wel wat zeggen en teleurgesteld raken over de reactie. Kan echt niet begrijpen wat buitenwereld die ik lang niet gesproken heb, aandraagt. Ze snappen mijn situatie niet bepaald, ook als ik dat net uitgelegd heb. Wel begrip van professionals die mijn situatie van dichtbij zien en van sommige andere mensen die kampen met lastige gebreken en/of slechte gezondheid.
Op dit moment heb ik een hekel aan mijn lijf!!!
Ik kan er nooit op rekenen. Als ik een verandering wil maken gooit mijn lijf roet in het eten. Maar toch moet het veranderen. Ik kan zo niet doorgaan. Ik verlies de laatste jaren steeds een stukje conditie, zelf sporten bij de fysio lijdt tot blessures en ik doe werkelijk bijna niets ;(
Ik had me opgegeven voor een leefstijlprogramma bij een fysiopraktijk. Wat kilo's afvallen, wat meer bewegen (sporten kun je het bij mij nauwelijks noemen), maar nog voor ik start zit ik met 2 slijmbeursontstekingen... ik ben het zo zat!
Ohhhhhh, ik snap het helemaal, hier nog een die onbegrip krijgt. Ik wil een klein beetje waardering hebben voor de dingen die ik wel nog doe. Nu voel ik me een drol, die je zo weg kan spoelen. Ja, ook ik ben weer somber. Ik beleef in mijn dromen meer als op de dag, dus is het de om gekeerde wereld.
Ik heb long-enfy en gold 3 en ik baal hier ook hevig van.
Groetjes Greet
Ja, ik snap het ook helemaal. Ik heb ook zo de balen van mijn lijf. In oktober ging het goed en was ik bij de fysio van de obesitaspoli weer begonnen te trainen om ook kilo's kwijt te raken en wat aan mijn conditie te doen, maar na 2 weken was het al weer mis en toen ik het toch probeerde, zij het aangepast belandde ik in het ziekenhuis. Sinds 3 weken ging het nu weer goed en sinds donderdag is het weer mis. Ik vraag me ook af waarom ik de medicijnen nog blijf gebruiken. Zonder word ik ziek, maar weet ik tenminste waarom en met de medicijnen voel ik me ook ziek en kan ik ook niets. Ik baal zo, want de laatste 2 jaar duurt het iedere keer 2 1/2 - 3 1/2 maand voordat het weer over is en ik wil nog zo graag mee blijven doen met mijn werk en dergelijke. Ik begon weer plannen te maken om ook weer op familiebezoek te gaan, nog aardig wat in te halen, maar ook dat is weer van de baan. Het word voorlopig weer thuis zitten.
In ieder geval de laatste 2 maanden al wel 5 kg afgevallen, met 's morgens havermout en fruit, de rest van de dag aan de modifast en rauwkost. Dat is aardig vol te houden.
Sterkte voor iedereen!
ongelofeloos
« Gepost op: Vandaag om 16:04:19 »
Antwoord met citaatCitaat Bewerk berichtVerander
HoiHoi,es even iets van me afschrijven hoe het ook kan lopen als je ziek bent.
Oktober 2011,na een paar ziekenhuisopnames vanwege mijn longen,wordt er opnieuw een longfunctietest en die is dusdanig verslechterd dat mij geadviseerd wordt om te gaan revalideren.
Na veel wikken en wegen de knoop door gehakt en in januari 2012 voor assesment naar Hornerheide gegaan...na gesprekken met alle disciplines,kreeg van hen alle het advies om klinisch te gaan revalideren,kreeg alleen nog het eindgesprek met de longarts daar....iemand die me nog nooit gezien had en die blijkbaar niet naar haar eigen team wilde luisteren en me mededeelde dat het poli-klinisch zou gaan gebeuren.
Ikwist niet beter en ben 3 dagdelen per week gaan revalideren in het zkh en na een week of 9 werd het het team aldaar wel duidelijk,dat ik aan poliklinisch revalideren niet genoeg zou hebben.
Na inzet en bemoeienis van mijn eigen longarts ben ik aan gemeld voor een klinische reva in dekkerswald,daar ben ik opgenomen in september 2012 opgenomen voor 12 weken.
Op dat moment ben ik er nog steeds vanuit gegaan dat ik terug zou keren naar mijn eigen werk als voorraadbeheerder bij een medische groothandel,daar was mijn revalidatie ook op gericht,al vroegen ze me regelmatig of het wel realistisch was om weer fulltime aan de slag te gaan na de reva.
Begin december 2012 weer voor 2 uurtjes per dag aan de slag gegaan,maar tijdens de eerste dag werd me al verteld dat ik niet meer in mijn eigen functie terug zou kunnen keren,dat het wilde professionaliseren en er extern een vacature voor uitgezet werd.Ik zou iets anders te doen krijgen grrrr na een paar dagen werd me al duidelijk,dat mijn collega/vervangster tijdens de reva's,mijn baan was aangeboden inc.scholing etc.
Het volgende smoesje van mijn bosmanbaas,was dat mijn functie voor 50% administratief en 50% in het magazijn was en zij die functie niet konden loskoppelen,(de arbo-arts had geconstateerd dat het gedeelte in het magazijn niet gezond voor me was) en ik daarom dus niet in mijn oude functie terug kon.
Mijn nieuwe baantje???? fulltime in het magazijn en het verwerken van retouren met bacterie-vervuilde artikelen.
Nu heb ik buiten mijn instabiel allergisch astma ook bronchiëctasieën en erg gevoelig voor allerlei beestjes.
Toen ik aangegeven had,dat dat niet de bedoeling was en het niet gezond voor me was (had in dekkerswald geleerd voor mijn gezondheid op te komen),kreeg ik te horen dat ze dan geen functie meer voor me hadden en ik werd naar huis gestuurd en 100% ziekgemeld.
Terug naar de arbo-arts en die vond het zo beter en vond de wia de beste uitweg voor me,maar zette niet in haar advies dat ik niet kan werken.
De spanning en stress liepen hoog op en ik ging weer achteruit qua gezondheid...spoor 2 werd ingezet,maar ook die konden weinig tot niets voor me doen,kon geen contuïniteit leveren door mijn veelvuldige infectie's.
Dus maar afgewacht tot de wia-keuring....die was vorige week en vandaag zat ik al de arbeidsdeskundige en weet je wat?Ik ben 100% arbeidsgeschikt bevonden!!!!!!!
Nu ben ik dus ten einde raad....ik heb gemiddeld 10 tot 15 keer per jaar of een luchtweginfectie of een longontsteking,ik zit op onderhouds-prednison(10mg) en AB(zithromax) en krijg daarbij een keer of 10 per jaar een stootkuur pred....de laatste paar maanden weer diverse keren opgenomen in het zkh.
Verder gebruik aan medicijnen : Xolair (1x per 2 weken,2 spuiten met 150MG),spiriva,foster,nasonex,singulair,combivent-vernevelingen,kalktabletten,vitaminespuiten,desloratadine,pantoprazol,oxazepam omme rustig te houden,zophiclon om te kunnen slapen en nog ben ik hartstikke onstabiel....maar kom niet in aanmerking voor de wia,maar ga de ww in en moet gewoon 4 sollicitatie's in de week gaan ???!!!
Ommijn eventuele nieuwe werkgever geen oor aan te naaien ga ik er dus wel bij vermelden,dat ik gemiddeld 2 weken per maand ziek ben of ie daar rekening mee wil houden.
Als ik het zelf niet mee gemaakt zou hebben,zou ik denken dat dit alles niet waar kon zijn.
Wat een lachertje dat UWV,de patiënt wordt in dit geval bestraft,mijn werkgever?die komt er gewoon mee weg na alle leugens,eerstejaars-evaluatie 14 weken telaat ingediend,in week 96 kwam ik erachter,dat ze me nooit ziekgemeld hadden en dat ik daarom geen wia-papieren had ontvangen etc etc etc echt heel bizarre zaken en zij komen er gewoon mee weg bij het uwv,geen enkele sanctie en ik mag weer aan het werk....
Zo kan het ook lopen,als je denkt naar je lichaam te moeten luisteren en op te moeten komen voor jezelf.
Misschien een beetje een onsamenhangend verhaal en ben vast veel belangrijke zaken vergeten te vermelden.Ohja,ik had professionele hulp van stichting MEE.
Dank je wel nederland,hartelijk bedankt....
groet patrick
:s)
Hallo lieve lotgenoten!
Het is erg jammer, als we de moed gaan verliezen......al begrijp ik dit wel. Soms heb ik er ook helemaal genoeg van en wil dan het liefst van de wereld aflopen! Weer eens een afspraak afzeggen, niet kunnen meezingen met een concert, geen puf om lekker te lopen of te fietsen enz.
Wanneer ik al die berichten lees, zie ik, dat er veel meer mensen zijn, die af en toe ook zo denken en er helemaal genoeg van hebben! Omdat je dagelijks moet vechten voor schone lucht, je longen parten spelen en je dus KORTADEMIG EN VOORAL MOE wordt. Het is gewoonweg niet aan je omgeving uit te leggen, hoe het voelt, als je voortdurend loopt te zweten en te hijgen, door gebrek aan zuurstof.
Toch probeer ik mijzelf goed te blijven verzorgen, omdat ik het leuk vind om een "good looking women" in de spiegel te zien, dan vóel ik me ook al veel beter....Ik probeer actief deel te blijven nemen aan de maatschappij, omdat je anders zó eenzaam wordt.
Ik begrijp het wel, als je de moed gaat verliezen, geen puf meer hebt, je lichaam wilt inleveren tegen een gezond lijf met veel energie! Ook ik trek me dan terug, wil eigenlijk niemand zien en spreken, wil eigenlijk in bed blijven liggen enz. Maar het lost niets op: je voelt je dan nóg zieker!
Binnenkort ga ik praten met een psychologe om alles eens op een rijte te zetten en om anders te kunnen denken, anders omgaan met mijn ziekte, minder depressief te zijn.....
Er zijn altijd van die personen, die komen aanzetten met advies over yogalessen, ademhalingstrechnieken
en meer van die korte termijn hulpjes. Goed ademen is zeker belangrijk, maar doen alsof de kwaal verholpen is???? Dat getuigt van onbegrip....Ik heb zelfs hypnose gevolgd.....helpt niets!
JE KUNT WEL DENKEN DAT ALLES OVER IS EN JE GEEN LONGKLACHTEN MEER HEBT, NIET ALLERGISCH BENT VOOR PARFUM, ROOK, FIJNSTOF EN AL DIE IRRITERENDE STOFFEN, WAAR JE ZIEK VAN WORDT.
De waarheid is : BLIJF DIE MEDICIJNEN INNEMEN, WANT ALLEEN DAARDOOR WORDEN JE LONGEN STERKER EN BESCHERMD TEGEN AL DIE TRICKERS.
IK WENS IEDEREEN HEEL VEEL STERKTE, MOED EN KRACHT EN OOK EEN GEZONDER LEVEN TOE.
T baalhoekje ik ga het even omgooien tot t verdrietig hoekje want dat ben ik.....
Vandaag een opruim dagje gehad. Mijn studiespullen uitgezocht en t meer en deel weggedaan. Ik hoefde alleen mijn eind project nog maar te doen. Helaas is het nu wegens mijn algehele conditie niet meer mogelijk om het binnen het gestelde termijn af te ronden....sowieso t werk dat ik deed wat gerelateerd is aan de studie kan niet meer en zou ik ook niet meer willen....toch alles door m'n handen laten gaan is raar...
Ook vandaag ook de laatste foto's van mijn katten weggehaald. Ook alle inentingsboekjes en stambomen van mijn overleden katten weggedaan. Ook de contracten van de katten die ik het afgelopen jaar weg heb moeten doen weggedaan......Dag hobby...dag 35 jaar leven met katten van de 36 die ik er leef maar vooral dank jullie wel voor alle mooie, leuke momenten.
Wie mij dit dik een jaar geleden verteld had, had ik heel dom aangekeken.....
Dank je wel longen ik hou ook van jullie...dus...