Het heeft even niets met longen te maken, maar ik baal van mijn collega. Ik moet een klas delen met een collega: ik 2 avonden, hij 2 avonden. Maar hij maakt zich overal gemakkelijk vanaf en ik moet voortdurend door het boek racen om ervoor te zorgen dat de mensen toch alle stof gezien hebben.
Als ik hem vraag om een boek te geven aan een nieuwe cursist, dan komt hij aan met smoesjes: zijn sleutel paste niet op het boekenlokaaltje (terwijl hij er wel andere spullen had meegenomen en niet teruggelegd), het secretariaat was gesloten (yeah right), enz. Of hij zegt dat hij een oefening heeft gegeven, maar de les erna kom ik erachter dat hij gelogen heeft. Bovendien doet hij te weinig in een les.
Na zijn eerste les had hij trouwens aan de klas gevraagd wie ze het beste vonden, hem of mij. Jammer voor hem: de cursisten vonden mij beter en hij kreeg een knalrode kop.
Deze week was het echt het toppunt. De bussen en trams staakten en hij had de school gebeld dat hij zo niet naar school kon komen (naar zijn andere klas 's middags). Dus heeft de school alle cursisten een sms gestuurd dat zijn lessen die dag niet doorgingen. Wat denk je: loopt meneer 's avonds verbaasd op school rond omdat de cursisten er niet zijn. Want 's avonds ging zijn les wel door, dan neemt hij altijd de auto (!!!). Dus hij heeft een auto, maar toch kan hij 's middags niet op school komen! Wat een enthousiasme zeg!
Maar nu lopen we dus weer wat verder achter op ons schema. Ik heb dit al besproken met onze coördinator. Die heeft eerst eens een informele babbel met hem gedaan. En wat blijkt: hij is erg enthousiast over het werk en over onze samenwerking. Hij vond mij zelfs een hele toffe en nogal perfectionistisch. Vrees dat ik eens een duidelijk gesprek met hem moet hebben, maar ik kijk er niet naar uit.
Natuurlijk vervelend dat een baal hoekje nodig is, maar fijn dat het er is. Jullie in elk geval sterkte!
Pffff, vanwege mijn ziekte, met name de vermoeidheid daarvan, draait mijn leven nu om twee dagen school. Deze probeer ik in elk geval af te maken. Mijn vriend doet ontzettend veel voor mij, gaat vrijwillig mee naar alle afspraken van het ziekenhuis, en doet veel in het huishouden. Daarom werd het tijd mijn vriend te bedanken met een dagje weg! Ik weet dat ik daarna dagen moe ben, maar dat heb ik er graag voor over. Ik keek er echt na uit, omdat ik de laatste tijd steeds minder kan doen. Laat staan spontaan een dagje weg. Alleen dan begint het plannen: vandaag zou hij kunnen, dinsdags is de enige dag in de week dat hij vrij is, maar dit is mijn enige dag les, de dag die ik, als ik alle lessen zou volgen, wel zou kunnen missen. Maar nu ik maar alleen deze twee dagen (dinsdag en donderdag) in de week naar school kan, doe ik mijn best daar wel bij te zijn. Mij in te zetten zodat de docenten in elk geval niet kunnen zeggen dat ik mijn best niet heb gedaan. Mijn lief wou zijn lessen op donderdag wel afzeggen dus zouden we aankomende donderdag gaan, want hoera hoera mijn les zou niet doorgaan.
Helaas gaan mijn lessen nu donderdag wel door, ik heb zelfs een presentatie, dus dat kan ik niet makkelijk missen. Vooral omdat ik mijn vorige presentatie al door mijn groepsleden heb laten doen. Die overigens ontezettend veel begrip opbrengen voor mij. erg fijn. Maar maakt schuldgevoel bij mij groter als ik donderdag door zo'n reden er niet zal zijn. Vandaag was ik op school, wat blijkt, de studenten die een presentatie moesten geven hadden niet het juiste boek. Niet veel aan te doen nu, maar OF had het eerder gezegd, OF had het boek eerder besteld, het is al zo'n 4 weken bekend dat ze moeten presenteren en wat ze moeten presenteren. En toen konden we weer naar huis wat de leraar betreft. Ik heb nog aangeboden mijn presentatie vandaag te houden, maar dat kon alleen donderdag omdat dan meer docenten kunnen. Dus, vandaag hadden mijn vriend en ik gewoon zonder al te veel moeite eigenlijk een dag weg gekund. Helaas was hij op het moment dat ik op school te horen kreeg dat het niet door ging al aan het werk.
Dus helaas pindakaas, wordt het maar een half (vermoeiend) dagje uit op een andere dag waarop ik 's ochtends naar school moet. Het kan niet verplaatst worden want het is een event dat alleen deze week plaats vindt, ook had ik de kaarten al gekocht. Het is nogal een stukje reizen, dus omdat ik donderdag in de ochtend wel les heb, komen we best laat en vermoeid aan. Diegenen die moesten presenteren weten mijn verhaal niet, ik heb er ook zeker geen behoefte om het aan hen te vertellen, ik ga niet persoonlijk met ze om. Maar bah, wat zit mij dit dwars. En dan gaat de docent er zo gemakkelijk mee om. Op zo'n moment ga ik niet naar de docent toe, daar ben ik dan te emotioneel voor. (ja, ik ben een echte vrouw haha)
Ik wilde even kwarkbroodjes voor mn collega's bakken, lekker morgenvroeg bij de koffie.... zet ik de magnetron aan ipv de oven. alles zwart, overal rook :X
Gek genoeg ben ik neit benauwd :s) zou mijn astma eindelijker in rustiger vaarwater komen? en de cakjes die wel goed -in de oven- gebakken zijn, die eet ik nu lekker op
Vandaag heb ik gepraat met mijn collega. Ik vind het moeilijk om zo'n gesprek te beginnen, dus ik zei maar dat hij het me niet altijd gemakkelijk maakt. Maar het werd een beetje welles-nietes-gesprek met veel smoesjes (nee, dat zou ik nooit doen, het secretariaat was gesloten, mijn sleutel paste niet, mijn computer was gecrasht, dat weet ik niet meer, daar kan ik niets aan doen, ik wist niets van een staking, enz). Allemaal dingen die op zich misschien wel zouden kunnen, maar net iets teveel.
Hij gaf me het gevoel dat het aan mij lag, maar ik weet gewoon dat bepaalde dingen niet kloppen (bijv: hoe kan je materiaal meenemen uit een lokaal als je sleutel niet op de deur past? Waarom zegt hij dat het secretariaat gesloten was als ze daar zeggen dat ze open waren? Waarom zegt hij dat hij kopies heeft uitgedeeld als niemand ze heeft?).
Enfin, als het nu niet verbetert, kan ik het aankaarten bij onze adjunct. Het is niet netjes om dat achter zijn rug te doen, maar hij weet nu wat me dwarszit. Hopelijk betert het nu en hoef ik verder niets aan te kaarten.
Ben ik net weer hersteld om te sporten, komt er een forse griep overheen. Nu al meer dan een week ziek, en ik voel me belabberd!! Dadelijk eerst even naar de huisarts, kijken wat hij zegt...
Het heeft even niets met longen te maken, maar ik baal van mijn collega. Ik moet een klas delen met een collega: ik 2 avonden, hij 2 avonden. Maar hij maakt zich overal gemakkelijk vanaf en ik moet voortdurend door het boek racen om ervoor te zorgen dat de mensen toch alle stof gezien hebben.
Als ik hem vraag om een boek te geven aan een nieuwe cursist, dan komt hij aan met smoesjes: zijn sleutel paste niet op het boekenlokaaltje (terwijl hij er wel andere spullen had meegenomen en niet teruggelegd), het secretariaat was gesloten (yeah right), enz. Of hij zegt dat hij een oefening heeft gegeven, maar de les erna kom ik erachter dat hij gelogen heeft. Bovendien doet hij te weinig in een les.
Na zijn eerste les had hij trouwens aan de klas gevraagd wie ze het beste vonden, hem of mij. Jammer voor hem: de cursisten vonden mij beter en hij kreeg een knalrode kop.
Deze week was het echt het toppunt. De bussen en trams staakten en hij had de school gebeld dat hij zo niet naar school kon komen (naar zijn andere klas 's middags). Dus heeft de school alle cursisten een sms gestuurd dat zijn lessen die dag niet doorgingen. Wat denk je: loopt meneer 's avonds verbaasd op school rond omdat de cursisten er niet zijn. Want 's avonds ging zijn les wel door, dan neemt hij altijd de auto (!!!). Dus hij heeft een auto, maar toch kan hij 's middags niet op school komen! Wat een enthousiasme zeg!
Maar nu lopen we dus weer wat verder achter op ons schema. Ik heb dit al besproken met onze coördinator. Die heeft eerst eens een informele babbel met hem gedaan. En wat blijkt: hij is erg enthousiast over het werk en over onze samenwerking. Hij vond mij zelfs een hele toffe en nogal perfectionistisch. Vrees dat ik eens een duidelijk gesprek met hem moet hebben, maar ik kijk er niet naar uit.
#@mamm-loic, wat een lastige situatie... ik hoop dat je er snel iets aan kunt doen...
@mamm-loic; Een hele lastige en vervellende situatie, niet makkelijk zo een gesprek. Succes met het gesprek en hopelijk kom je tot een oplossing.
Natuurlijk vervelend dat een baal hoekje nodig is, maar fijn dat het er is. Jullie in elk geval sterkte!
Pffff, vanwege mijn ziekte, met name de vermoeidheid daarvan, draait mijn leven nu om twee dagen school.
Deze probeer ik in elk geval af te maken. Mijn vriend doet ontzettend veel voor mij, gaat vrijwillig mee naar alle afspraken van het ziekenhuis, en doet veel in het huishouden. Daarom werd het tijd mijn vriend te bedanken met een dagje weg! Ik weet dat ik daarna dagen moe ben, maar dat heb ik er graag voor over. Ik keek er echt na uit, omdat ik de laatste tijd steeds minder kan doen. Laat staan spontaan een dagje weg. Alleen dan begint het plannen: vandaag zou hij kunnen, dinsdags is de enige dag in de week dat hij vrij is, maar dit is mijn enige dag les, de dag die ik, als ik alle lessen zou volgen, wel zou kunnen missen. Maar nu ik maar alleen deze twee dagen (dinsdag en donderdag) in de week naar school kan, doe ik mijn best daar wel bij te zijn. Mij in te zetten zodat de docenten in elk geval niet kunnen zeggen dat ik mijn best niet heb gedaan. Mijn lief wou zijn lessen op donderdag wel afzeggen dus zouden we aankomende donderdag gaan, want hoera hoera mijn les zou niet doorgaan.
Helaas gaan mijn lessen nu donderdag wel door, ik heb zelfs een presentatie, dus dat kan ik niet makkelijk missen. Vooral omdat ik mijn vorige presentatie al door mijn groepsleden heb laten doen. Die overigens ontezettend veel begrip opbrengen voor mij. erg fijn. Maar maakt schuldgevoel bij mij groter als ik donderdag door zo'n reden er niet zal zijn.
Vandaag was ik op school, wat blijkt, de studenten die een presentatie moesten geven hadden niet het juiste boek. Niet veel aan te doen nu, maar OF had het eerder gezegd, OF had het boek eerder besteld, het is al zo'n 4 weken bekend dat ze moeten presenteren en wat ze moeten presenteren. En toen konden we weer naar huis wat de leraar betreft. Ik heb nog aangeboden mijn presentatie vandaag te houden, maar dat kon alleen donderdag omdat dan meer docenten kunnen. Dus, vandaag hadden mijn vriend en ik gewoon zonder al te veel moeite eigenlijk een dag weg gekund. Helaas was hij op het moment dat ik op school te horen kreeg dat het niet door ging al aan het werk.
Dus helaas pindakaas, wordt het maar een half (vermoeiend) dagje uit op een andere dag waarop ik 's ochtends naar school moet. Het kan niet verplaatst worden want het is een event dat alleen deze week plaats vindt, ook had ik de kaarten al gekocht. Het is nogal een stukje reizen, dus omdat ik donderdag in de ochtend wel les heb, komen we best laat en vermoeid aan. Diegenen die moesten presenteren weten mijn verhaal niet, ik heb er ook zeker geen behoefte om het aan hen te vertellen, ik ga niet persoonlijk met ze om. Maar bah, wat zit mij dit dwars. En dan gaat de docent er zo gemakkelijk mee om. Op zo'n moment ga ik niet naar de docent toe, daar ben ik dan te emotioneel voor. (ja, ik ben een echte vrouw haha)
Ik wilde even kwarkbroodjes voor mn collega's bakken, lekker morgenvroeg bij de koffie.... zet ik de magnetron aan ipv de oven. alles zwart, overal rook :X
Gek genoeg ben ik neit benauwd :s) zou mijn astma eindelijker in rustiger vaarwater komen?
en de cakjes die wel goed -in de oven- gebakken zijn, die eet ik nu lekker op
Jij baalt natuurlijk nu omdat je de goede moet op eten _O- _O-
Vandaag heb ik gepraat met mijn collega. Ik vind het moeilijk om zo'n gesprek te beginnen, dus ik zei maar dat hij het me niet altijd gemakkelijk maakt. Maar het werd een beetje welles-nietes-gesprek met veel smoesjes (nee, dat zou ik nooit doen, het secretariaat was gesloten, mijn sleutel paste niet, mijn computer was gecrasht, dat weet ik niet meer, daar kan ik niets aan doen, ik wist niets van een staking, enz). Allemaal dingen die op zich misschien wel zouden kunnen, maar net iets teveel.
Hij gaf me het gevoel dat het aan mij lag, maar ik weet gewoon dat bepaalde dingen niet kloppen (bijv: hoe kan je materiaal meenemen uit een lokaal als je sleutel niet op de deur past? Waarom zegt hij dat het secretariaat gesloten was als ze daar zeggen dat ze open waren? Waarom zegt hij dat hij kopies heeft uitgedeeld als niemand ze heeft?).
Enfin, als het nu niet verbetert, kan ik het aankaarten bij onze adjunct. Het is niet netjes om dat achter zijn rug te doen, maar hij weet nu wat me dwarszit. Hopelijk betert het nu en hoef ik verder niets aan te kaarten.
ps: smakelijk Ems!
Als ik beetje tussen de regels doorlees, heb jij het gesprek knap gevoerd en was het niet makkelijk. Goed hoor en succes de komende tijd.
ben ik het helemaal mee eens. je doet het op de goede manier, eerst met je collega en als dat niet opleverd verder gaan. succes!
Reactie op Marcusik baal heel erg :+
Ook ik baal op dit moment van mijn lichaam :X
Ben ik net weer hersteld om te sporten, komt er een forse griep overheen. Nu al meer dan een week ziek, en ik voel me belabberd!!
Dadelijk eerst even naar de huisarts, kijken wat hij zegt...