Wanhopig

Debbie1980 Welkom op het longforum, goed dat jij je hier aangemeld hebt.


Wat je meegemaakt hebt is niet niks, het zijn geen zweetvoeten! Je lichaam heeft een behoorlijke opdoffer gehad en ook psychisch hakt zoiets er behoorlijk in, het is heel logisch dat jij je wanhopig voelt het is een heel groot gevecht ook dat je geestelijk moet leveren. Het lichaam heeft een hele lange tijd nodig om geheel te herstellen, hierbij heb je alle hulp en steun nodig die jij maar kan krijgen. Huisarts, longverpleegkundige, misschien zelf bellen met een hulplijn en bovenal de steun van dierbaren, familie leden en als je die hebt je gezin.


Je kan altijd de longfonds advieslijn ook bellen (033) 43 41 212


Wens je heel veel sterkte en beterschap een stevige huggg voor je en een arm om je heen.

Hoi @Debbie1980


Je bent niet alleen, je bent zeer zeker niet de enige die er onzeker of verdrietig van wordt.

Of het ooit over gaat.. ik weet niet precies hoe het zit met een longembolie en het ligt natuurlijk aan de ernst van de embolie enzovoorts.


Geloof mij dat je wel steeds beter om leert gaan met het mentale aspect, ook al zullen er ook dagen zijn dat het weer even zwaar is. Het is natuurlijk ook geen schande om daar wat hulp bij te zoeken van een psycholoog bijvoorbeeld.


Ik hoop dat je hier wat steun en positiviteit kunt vinden.

Wat een lieve woorden van beide, dank je wel, krijg daar al tranen van :-/


Nou alleen mijn rechterlong en paar kleine plekjes, op de middenkwab dacht ik. Ook longontsteking plekje zagen ze toen.

Heb nu een puffer en krijg vandaag prednison voor 5 dagen omdat de longarts zegt nee dit zijn geen embolie klachten want die zijn weg (knap beoordeeld zonder scan) maar astma gerelateerd.


De angsten om weer zo ziek te worden zijn doodeng. Kan maar moeilijk accepteren dat mijn lijf me zo in zijn greep houdt

Debbie1980 Die angst hebben we hier allemaal niet dat nou gelijk jouw angsten daarmee minder worden, maar je bent niet alleen en hier zijn vele "zusjes" en "broertjes" of zo je wil lotgenoten die allemaal verbonden zijn met elkaar door de longaandoening(en). Hetzelfde geldt voor het acceptatie proces dat is een heel langzaam proces en gaat niet van vandaag en morgen. Geef jezelf en je lichaam alle tijd!


Ik heb ooit eens een gesprek met de arts gehad over mijn ziektes en diagnoses ... en dat artsen en specialisten elkaar soms tegen spreken zoals je in een ander topic ook aangeeft ... zijn eerlijke antwoord was uiteindelijk ... "... meneer u denkt toch niet dat ik mijn onzekerheden met u ga bespreken... " artsen zijn en blijven mensen, al gaan ze vaak niet over één nacht ijs. Blijf kritisch, alert, geef alles de tijd en ga mee met de golf bewegingen (flow) die er zeker zullen zijn. Luister goed naar aanwijzingen en adviezen van het verplegend personeel of artsen.


Sterkte.

Mag ik vragen wat jij precies hebt?


Het geeft wel een zekere opluchting om hier nu te zijn, ik ken niemand die hetzelfde heeft of heeft gehad. Dan heb je zoveel vragen, zoveel onzekerheden en schop je jezelf zo vaak om sterk te zijn, niet te zeuren en vooral dankbaar te zijn dat ik iets heb, wat ook weer weggaat maar dat werkt helaas niet altijd.


Vooral die vreselijke paniek in mijn lijf als er een pijn opkomt of als ik niet lekker word, die overmand me geregeld

Dat mentale gevecht is zeer herkenbaar!

Gebruik de zoekfunctie en zoek op longembolie, misschien kan je herkenbare verhalen lezen. Onthoudt wel dat ieder lichaam anders reageert en er dus veel kan verschillen in het verloop.


Sterkte met het proces en ik hoop dat je snel opknapt!

Welkom Debbie,


Kan me goed indenken dat het moeilijk is voor je. Het is ook niet niks. Hier op het forum hebben we allemaal longproblemen. Ik heb COPD . Acceptatie is zeker in het begin van je ziekte moeilijk. Ik heb de uitslag bijna 2 jaar en nog is het af en toe moeilijk en is er weer een dip. En dan is het fijn dat je hier je ei kwijt kan. :)

Ook als je niet alles aan je partner of familielid wil zeggen.


Lees het forum maar door en stel je vragen. Daar is het forum voor.


Sterkte met alles! xxx

Debbie even kort door de bocht en ingekort ... ik heb een aantal erfelijke aandoeningen, die ik dus vanaf mijn geboorte heb, waaronder enkele longaandoeningen chronisch astmatische bronchitis, allergische astma dit heet tegenwoordig ACOS, astma - copd overlappingssyndroom, diverse allergieën en de ziekte van Paget. De zenuwen zitten knel door de gevolgen en slik iets van tien pijnstillers op een dag. Daarnaast nog wat aandoeningen, ziekten waarvan sommige inmiddels achter me liggen en sommige opkomen door langdurig medicijn gebruik, noem het bijkomende ziekten en verschijnselen. Ben gewoon niet goed afgeleverd!!


Als je zo een paniek hebt moet je wellicht overwegen om de arts te vragen om oxazepam of temazepam voor te schrijven.

Nckiie dank je wel, het is zeker fijn om erdoorheen te kunnen lezen! Zit je zelf ook in dat gevecht?


Anna, wat verschrikkelijk, hoe ga je ermee om? Ik kan dit al niet accepteren.


Marcus, hoe sta jij nog overeind? Ik schaam me bijna voor mijn geklaag over iets wat weer geneest uiteindelijk.

Nee die wil ik juist niet gaan gebruiken, dat vind ik troep echt. Ik heb deze week mijn eerste hypnotherapie behandeling gehad en ik gebruik Bach rescue remedy en Bach bloesem angst en paniek.

Ik weet dat zodra ik me beter ga voelen, die angsten ook weg zullen gaan.

@Debbie1980 , soms heb je dagen dat het goed gaat. En dan is het weer mis. Ligt er ook aan of je teveel hebt gedaan. En dan zie je ook het ineens niet meer zitten. Ff klagen hier en ze herkennen het. Duurt een paar dagen en dan is het weer over. :) Maar het blijft moeilijk!