depri na stellen diagnose copd 3 of gold 3.

Tuurlijk is het voor iedereen anders. Kan alleen maar voor mijzelf spreken, diagnose 9 jaar terug copd 4, ook jong. Maanden me laten meeslepen tot het moment dat ik in december besloot het heft in eigen hand te nemen en weer door te gaan met mijn leven en proberen de COPD een plekje te geven wat mij aardig gelukt is. Door het revalidatietraject ben ik meer gaan sporten en hoe gek ook dat geeft lucht. Ik werk nog steeds, 32 uur, en doe verder ook het huishouden nog. Niet zoals voorheen een paar uur achter elkaar en dan hele huis schoon. Maar goed een dag heeft meer dan een paar uur. 2,5 jaar terug na een ic opname door de bewuste griep heel slecht geweest, moest zelfs opnieuw leren lopen. Stapje voor stapje weer vooruit gegaan en zit alweer ruim op het niveau van voor mijn opname. Het is absoluut niet gemakkelijk maar acceptatie van je ziekte is het belangrijkste wat er is. Want als je dat kunt zul je ook merken dat je meer kunt dan je nu denkt.

Al 9 jaar in gold 4?en dan nu nog zo vitaal het is idd voor iedereen anders heeft u er ook emfyseem bij? of alleen de bronchitis

Het is de knop in je hoofd. Die kan om. Al die dingen die je noemt, gaan je gewoonlijk niet in de koude kleren zitten. Maar doordat je aan de COPD denkt, vult het je hele hoofd en is er geen ruimte meer voor lichtpuntjes. Ik heb COPD2/3 en ik werk nog steeds fulltime, op een dag na, met kleuters. Natuurlijk gaat alles minder, maar het geeft me juist bergen energie, door niet steeds aan de kwaal te hoeven denken. Ik begrijp je, want ging door hetzelfde dal, tot ik besloot weer de regie over mijn eigen leven te nemen. Nu is het goed.

Liefs en sterkte.

Het klopt wel wat je zegt ik wist in 2013 dat ik copd had maar merkte er niks van en was nog zo fit als een hoenetje de jaren daarna wel wat kortademig viel mij op maar verzette mij er gewoon tegen en ging gewoon door...maar nu afgelopen januari dat de longarts voor eerst zei je bent wel behoorlijk achteruitgegaan kwam het binnen bij mij en dacht ik ben echt ziek en wordt nooit meer beter ben er met een jaar of twee niet meer...wat er toen gebeurde met mij is niet uit te leggen ineens sliep ik niet meer was doodsbang kreeg het met de dag benauwder mijn hoofd is idd helemaal gevuld met copd nu zie idd geen lichtpunt meer en wordt met de dag slechter wat miss nog niet bij copd2 past al die klachten...vanaf volgende week ga ik wel 2 x per week sporten bij de fysio...en wat je zegt ik moet het gaan accepteren miss worden de klachten dan minder

Hallo ,zijn er meer mensen die dit ook hebben, ik voel me na het stellen van de diagnose gold 3 in januari vaak erg depri en kan er ook nog niet goed mee omgaan.

Ik heb nog moeite om naar mijn eigen lijf te luisteren en ook moeite met de mensen om mij heen. Niet mijn man of mijn dochter die begrijpen dat ik geen iets niet kan op dat moment maar bv ik moet weer reintegreren op het werk en daar vindt ik het ook moeilijk om mijn grenzen aan te geven.

Ik wil altijd alles uitleggen en dat lukt me nu niet , en ik kan ook nog niet goed uitleggen dat het de ene dag wel redelijk gaat en de andere dat pet is. Zijn er meer menden die dit ervaren?

Voor mij is het erg herkenbaar, sinds 2008 de diagnose COPD 3, vorig jaar is gebleken dat het ernstig longemfyseem is, Daarnaast hebben ze een kleine tumor gevonden. Een operatie was niet mogelijk omdat mijn conditie te slecht is. De tumor is bestraald en nu niet meer zichtbaar. Je zou zeggen : goed nieuws en maar weer verder, helaas heb Ik sindsdien een ernstige depressie en ook weer de nodige exacerbaties gehad. Heel vaak vraag ik mij af waarvoor is nog door zal gaan. Heb nu wel anti depressiva en hulp bij een psycholoog en psychiater.

Ben je pas begonnen met de medicatie en help het een beetje denk je?

Ik heb zelf copd2 en ernstig emfyseem en mentaal en fysiek voel ik me erg achteruitgaan nu...vorig jaar nog zo goed te pas en ineens kom je in een hel terecht van angsten depressie benauwder worden het sloopt...want je weet het wordt niet beter