copd en single
25-08-2013 om 19:29 uurIk ben single en ben het alleen zijn zowat moe!
Mijn dochter van 14 vaker weg , mama veeeeeeeeeeeeel alleen.
Oudere kinderen hebben hun eigen gezinnetje .
Maar met mijn copd (g3) weer ik eigenlijk best alles.
Daardoor is mijn 'vrienden' kring wel heel erg dun bezaaid!
Datingsite dat ken ik ook wel , maar echt mijn ding niet .
Hoe gaan de nog ''singles ' hier die er vast zijn :P mee om .
Mijn ploegenwerk , werk 4 dagen in een wasserij vergt ook veel dus het weekend is recupereren >:(
Zo geraak ik natuurlijk nooit aan de man :P :P
Tips ,suggesties allemaal welkom *) *)
Beste Whoopylady,
Je gevoelens worden niet genegeerd en ik denk alleen dat je er weinig mee geholpen bent als we je alleen sterkte toewensen.
Je dagen blijven dan nog hetzelfde en je blijft alleen. Daar verandert niets aan, tenzij je zelf verandert.
Jij bent ziek geworden, dus jij moet je grenzen gaan verleggen, veranderen. Niet je kinderen en niet je vrienden.
Als je je ziekte in stilte wilt dragen, terwijl je het er eigenlijk wel uit zou willen schreeuwen, is dat niet goed voor je gezondheid.
Je doet je kinderen onrecht aan door te doen alsof er niets aan de hand is. Ze zijn vast niet blind, maar weten niet hoe ze er mee om moeten gaan.
Leg ze beetje bij beetje uit wat je dwars zit. Overspoel ze niet. Vraag gewoon of ze jou een dagje op komen halen en weer thuis brengen, al is het 1x in de maand.
Het hebben van zonen is bijvoorbeeld heel anders dan dochters. Zonen richten zich op hun gezin. Dochters voelen zich veilig bij hun moeder.
Moeders van dochters EN zonen zullen dat doorgaans beamen.
Mijn zonen staan altijd voor me klaar, als ik het ze maar vraag. Leer met je zuurstof omgaan, durf er mee naar buiten te komen. Schaf een rollator aan, waar je de fles in een tas kan meenemen. We gaan naar de lente toe. Een wandelingetje kan wonderen verrichten. Kijk de wereld in en niet naar de straatstenen. Je moet gewoon over die drempel heen. Doe iets. Misschien heb je te veel begrip van je vriendin verwacht. Bel haar, praat het uit. Dat moet toch kunnen als je elkaar al 30 jaar kent. Misschien wil ze je best helpen om over die drempel heen te komen. Dat kan alleen als je het haar vraagt. Verbreek die stilte, anders kom je niet verder. Ik weet niet of je op zo’n antwoord zit te wachten. Het is wel mijn reactie. Ik wens je heel veel moed en succes.
Hallo,
Nee hoor,op deze topic kun je al zorgen kwijt...zoiets "lucht" op.
Even je zinnen verzetten.
Groetjes, :W
Zeer juist wat marcus aangeeft!
ook ik heb '''regelmatig'' dipjes , depressief nee hoor!! ik leef bijzonder graag!! *) *)
Mijn voormalig ha heeft me ooit gezegd je heb een depressie ,nee dit klopt niet daar ben ik zelf al wel achter *)
Het is ook allemaal niet gemakkelijk!
sterkte en je komt er weer wel ^O^ ^O^ ^O^
Clasina en Marcus...
Wat hebben jullie het beide goed verwoord......bedankt daarvoor!!
Lieve Marcus, en Hildje
Dank voor jullie begrip ^O^ en verstandige uiteenzetting, ik probeer er moed uit te putten, echter....gister ook nog te horen gekregen dat mijn zus longkanker heeft en niet behandelt wil worden ;( ze is pas 61 pfff ik laat het maar even inwerken en probeer weer verder te gaan.
sterkte en moed lieve lotgenoten
lieve groet Whoopylady
Vanavond weer 3 onbekende gasten te eten vanuit het `eet thuis mee` project. Ben weer erg benieuwd zoals altijd. Nog even goed bij mezelf te rade gegaan of ik me goed genoeg voel, maar het gaat wel goed komen, het ophoesten van slijm is met name ´s ochtends. Rustig aan dan breekt het lijntje niet tenslotte is het credo.
Misschien even wat recht zetten nu moeten jullie niet denken dat dit onder daten valt maar wel onder "mensen over de vloer" hebben, gastvrijheid, gezelligheid en ontmoeten lees meer hier.
zoals ''komen eten'' in belgie maar dan op tv :P
tof!!
Wat een goed initiatief van die stichting, Marcus. Het positieve delen! ^O^
De "vriendschap" is afgesprongen,de klik was niet aanwezig...langs beide kanten.
Daarom had het ook geen nut...om verder samen te blijven. :N