copd en single
25-08-2013 om 19:29 uurIk ben single en ben het alleen zijn zowat moe!
Mijn dochter van 14 vaker weg , mama veeeeeeeeeeeeel alleen.
Oudere kinderen hebben hun eigen gezinnetje .
Maar met mijn copd (g3) weer ik eigenlijk best alles.
Daardoor is mijn 'vrienden' kring wel heel erg dun bezaaid!
Datingsite dat ken ik ook wel , maar echt mijn ding niet .
Hoe gaan de nog ''singles ' hier die er vast zijn :P mee om .
Mijn ploegenwerk , werk 4 dagen in een wasserij vergt ook veel dus het weekend is recupereren >:(
Zo geraak ik natuurlijk nooit aan de man :P :P
Tips ,suggesties allemaal welkom *) *)
Spannend!!!! In ieder geval wens ik je veel plezier.
en? hoe was je afspraakje? :)
Joepie... *O*
Wie zoekt die vindt...heb iemand gevonden,want alleen is maar alleen.
Zij is 55 plus enik ben zestig....we fietsen samen en gaan regelmatig eens iets drinken,om elkaar nog beter
te leren kennen...ik voel me nu rustiger dan int veleden,de stress en het gepieker die zijn verdwenen.
En nu op naar betere tijden. ^O^ ^O^ ^O^
[quote author=Guido 123 link=topic=18739.msg448132#msg448132 date=1391244922]
Joepie... *O*
Wie zoekt die vindt...heb iemand gevonden,want alleen is maar alleen.
Zij is 55 plus enik ben zestig....we fietsen samen en gaan regelmatig eens iets drinken,om elkaar nog beter
te leren kennen...ik voel me nu rustiger dan int veleden,de stress en het gepieker die zijn verdwenen.
En nu op naar betere tijden. ^O^ ^O^ ^O^
[/quote]
succes en ja veel geluk ^O^ ^O^
[quote author=Guido 123 link=topic=18739.msg448132#msg448132 date=1391244922]
Joepie... *O*
Wie zoekt die vindt...heb iemand gevonden,want alleen is maar alleen.
Zij is 55 plus enik ben zestig....we fietsen samen en gaan regelmatig eens iets drinken,om elkaar nog beter
te leren kennen...ik voel me nu rustiger dan int veleden,de stress en het gepieker die zijn verdwenen.
En nu op naar betere tijden. ^O^ ^O^ ^O^
[/quote]
harstikke leuk voor je Guido, en veel plezier samen *O* ^O^ :Y
[quote author=Guido 123 link=topic=18739.msg448132#msg448132 date=1391244922]
Joepie... *O*
Wie zoekt die vindt...heb iemand gevonden,want alleen is maar alleen.
Zij is 55 plus enik ben zestig....we fietsen samen en gaan regelmatig eens iets drinken,om elkaar nog beter
te leren kennen...ik voel me nu rustiger dan int veleden,de stress en het gepieker die zijn verdwenen.
En nu op naar betere tijden. ^O^ ^O^ ^O^
[/quote]
guido, heel veel plezier samen en veel geluk ^O^ ^O^ *O* *O*
Guido, wat vind ik dat fijn en leuk voor je, ik wens je veel geluk.
Guido wat leuk, dat is een mooie tijd die vele schrijvers en dichters door de eeuwen heen geïnspireerd heeft tot het maken van vele liefdesbundels en proza.
Wens je een hele mooie toekomst samen en dat het een mooi en gelukkig pad is dat jullie samen gaan bewandelen.
Hoi lotgenoten,
Wat een herkenning weer zeg, ook ik ben single , nadat mijn lieve man overleed , bleef ik werken, 13 tot 14 uur maakte ik per dag, kwam alleen nog thuis om te douchen en te slapen. Ook toen had ik al COPD maar wuifde het weg, kom op dacht ik, niet flauw zijn en nam de benauwdheid op de koop toe, ik rookte en ging er vanuit dat de benauwdheid daarvan kwam. zag de ernst er niet van in!
nu 7 jaar later ben ik aangemeld voor longtransplantatie en is er het afgelopen jaar erg veel gebeurd.
Sinds 2 maanden volledig afgekeurd, vrienden lieten me als een baksteen vallen , zelfs een vriendin waar ik 30 jaar mee bevriend was, oké, het zij zo!!! Na diverse opnamen in ziekenhuis, zit ik nu altijd maar thuis, ik ben geen type om hulp te vragen ook niet aan mijn kinderen, zij hebben hun eigen leven , ik draag deze ziekte in stilte, maar heb de laatste tijd veel huilbuien , voel mij erg alleen , en heb behoorlijk angst voor de toekomst, toch vind ik het moeilijk om te denken aan een eventuele nieuwe partner . Mijn kinderen zeggen zo vaak, mam ook met zuurstof kan je eruit hoor en gezellige dingen ondernemen, maar ik kan dat niet, noem het schaamte of wat dan ook, ik wil niet dat anderen mij zo zien dan wel meemaken!
Nu zullen jullie zeggen, er is nog zoveel om voor te leven, maar dat zie ik nu niet meer hoor, het blijft tobben!
ik ben van naturen een optimistisch vrolijk en een humoristisch mens, maar daar is nu weinig van terug te vinden. Als mijn kids en kleinkids erzijn , presenteer ik mij zoals ik was voor ik ziek werd, doe ik vrolijk en liefdevol, het kost mij veel energie maar als ik hen dan vrolijk zie ben ik blij dat ik het maar weer voor elkaar heb gebokst , zijn ze weg dan lig ik echt voor pampus pffff en wederom komt de angst weer opzetten!
Al met al.... ik voel me rot!
Iedere dag is hetzelfde , ik word er niet vrolijker van!
Sorry lui, al weer kom ik depri over nu ik het overlees ! Ook hier op het forum bemerk ik dat je gevoelens genegeerd worden, ben ik de enige hier die zo in een dip zit, en is dit normaal!?
Ik zie wel weer, ik worstel maar kom boven!
@whoopylady, Je verhaal is herkenbaar en neen het is geen depri iets, in mijn ogen ben je ook niet depressief of dat je in een dip zit. Zelf heb ik lang tegen het beeld gevochten dat ik depressief zou zijn. Een beeld dat je soms door je omgeving of zogenaamde hulpverlening opgedrongen wordt. Heb hierin gelijk gekregen ben verre van depressief.
Het is een leven met vele drempels en struikelblokken wegens mijn ziekte. Momenten dat je niet eens je eigen vuilnis aan de weg kan zetten zelfs. De keuze hebt de vuilnis tot volgende week te laten staan of hulp in te schakelen. De acceptatie dat er dagen achter elkaar zijn dat je alleen maar op de bank kan liggen. Maar in een dip zitten of depressief zijn nee dat zeker niet, eerder in een fase waarin acceptatie en ontdekking welke uitdagingen er nog in het leven zijn die ik fysiek aan kan een hoofdzaak spelen. Een fase waarin het creëren van een "levensruim" waarin ik zoveel mogelijk fysiek alles aan kan centraal staat. Helaas kwam de ontdekking dat dit "levensruim" niet in Nederland is, maar ver buiten de grenzen van Nederland. Belangrijkste is dat je jouw doelen goed stelt en je grenzen bewaakt, en neem van mij aan de doelen zijn totaal anders geworden bij mijzelf door mijn ziekte. Het is een ongelooflijke ontdekkingstocht en aan jezelf wat je daar van maakt, de wereld is zo groot als je die zelf denkt!!
@whoopylady, Wens je heel veel sterkte, op dit forum kan je altijd je verhaal kwijt of via een post of via een persoonlijk bericht.