Zelf astma en allergie: hebben jullie nagedacht over erfelijkheid?
18-08-2005 om 17:41 uurHai,
tja, mijn vraag staat eigenlijk al bij het onderwerp. Ik ben 28 en heb astma, allergie, eczeem en hooikoorts. Het zit bij ons in de familie (moeders kant). Mijn vriend en ik willen in de nabije toekomst ;) graag kinderen.
Zijn er hier mensen die voordat ze aan kinderen begonnen hebben nagedacht over de erfelijkheid? Hebben jullie voorzorgsmaatregelen genomen? Welke? En hoe is het nu met jullie en de kinderen?
Ben benieuwd naar reacties,
groetjes,
Loutje
Noch ik noch mijn man hebben astma of veel last van allergieën. Onze zoon heeft zes maanden borstvoeding gekregen, ik kom zeer zelden in rokerige ruimtes, heb enorm goed opgelet .. en toch zat hij vanaf zijn zeven maanden aan medicatie. Hij is ondertussen 2,5 jaar en neemt zware medicatie voor zijn leeftijd.
Neen ik heb niet gedacht over erfelijkheid. Komt er hier ooit een tweede ? Geen idee. De ziekte van onze zoon is leefbaar, al zijn de ziekenhuisbezoeken en verblijkven natuurlijk wel minder (laatste was gelukkig al weer zes maanden geleden toen hij intraveneus cortisone kreeg en antibiotica voor zijn longontsteking).
In zo'n geval (jullie hebben zelf beide geen last van astma) zal ook niet nagedacht (kunnen) worden over erfelijkheid als onder meer astma lijkt mij. Zekerheid heb je toch nooit ergens over en iets uitsluiten is eigenlijk ook niet goed mogelijk.
Daarentegen kan ik me wel voorstellen dat jullie nu niet weten of er ooit een tweede komt :)
Hoi,
Zelf heb ik astma en mijn vriend heeft astmatische verschijnselen (niet-gediagnosticeerd). Bieden hebben we een huistofmijtallergie en zijn we allergisch voor honden en katten (en alle andere beesten met haren ;))
Onze zoon is behoorlijk erfelijk belast. Het was dus ook een kans van hoger dan 50% dat hij astmatisch en / of allergisch zou zijn. Tot nu toe blijft het binnen de perken. Van benauwdheid is alleen na ziekzijn sprake, maar dat is vaak zelfs zonder ventolin (wel voorgeschreven door huisarts) onder controle teh ouden.
Uit voorzorg heb ik meer dan een jaar borstvoeding gegeven en hebben wij contact met dieren gedoseerd.
Ook wanneer je kind niet erfelijk belast is loopt het een risico een luchtwegaandoening te krijgen. Ik denk dat je het moet relativeren. Als (aanstaande) ouder doe je er alles aan om een aandoening te voorkomen, maar sommige dingen heb je helaas niet in de hand. ;)
Groet,
Mirjam
Wij hebben er wel over nagedacht, en toch het risico genomen. Nu hebben onze beide dochters wel astmatische aanleg, en de oudste heeft daar meer last van dan de jongste, maar gelukkig niet in hele ernstige mate. Ik heb dan ook de hoop dat ze er overheen groeien
Die hoop blijf ik ook houden! Het is ook onmogelijk om te zeggen dat de kids er over 10 jaar nog last van hebben.
Ik heb ook gelezen dat je nooit over astma heen kunt groeien, maar dat er slechts een rustige periode aanbreekt. Die periode kan een aantal jaar duren zodat het lijkt dat het weg is.
Groetjes Martha
Ik denk er wellicht toch wat te zwaar over.
Mijn vriend en ik willen straks ook wellicht kinderen, maar het feit dat ik astma heb en het veel in de familie voor komt zet me wel aan het denken.
Mijn zus (met dochtertje van bijna 1 jaar oud) vindt dat ik er te zwaar aan til.
Ook al denk ik het aan te kunnen om een kindje met astma te krijgen, wat vraag ik van zo'n kind? Die vraagt er niet om? Mijn halfbroertje is 5 jaar en als ik die zie dan breekt mijn hart soms. Zo lief, vrolijk en geweldig kind, maar soms ook zo ziek!
En wanneer ik zelf weer beroerd ben en een kind er bij heb waar ik ook voor moet zorgen......Trek ik dat?
Wellicht zie ik het idd te zwaar, maar liever goed over nagedacht dan helemaal niet. Toch?
Ik lees graag mee met jullie ervaringen en wellicht krijg ik een andere kijk op de zaak ;)
Ik snap ergens je twijfel ook wel, maar wie zegt dat jullie kindje astmatisch wordt? Daar krijg je geen garantie voor! En ook al heb je een perfecte zwangerschap en is er niets met je aan de hand, dan nog kunnen er heel veel dingen gebeuren. Zo had ook ik een zorgeloze zwangerschap tot 34 weken. Toen werd ineens mijn zoontje geboren en bleek dat ik zwangerschapsdiabetes had, wat dus niemand wist. Daardoor woog hij maar liefst 8 pond bij zijn geboorte. Hij heeft zuurstofgebrek gehad en daardoor een herseneschadiging opgelopen. Zijn orgaantjes waren qua zwangerschapsduur niet ouder dan 29 weken, dus met name zijn longen hadden het zwaar te verduren. Hij heeft aan de beademing gelegen, wat niet geheel zonder longschade gaat. Hij was 3 maanden toen hij zijn eerste longontsteking had, is de eerste 2 jaar alleen maar ziek geweest. Zijn eerste woordje was puf, want we hebben dat ding wat gebruikt, en nog steeds! Maar hij is bovenal wel het zonnetje in huis, altijd vrolijk en heeft ons nog zoveel te leren!
Wat ik dus eigenlijk bedoel te zeggen is dat je in een mensenleven slechts 2 garanties krijgt: Je wordt geboren en je gaat een keer dood. De een gaat eerder dan de ander. Je kan er gewoon niets over zeggen hoe het leven van je kindje eruit gaat zien. Weet jij veel of je partner er tijdens je zwangerschap vandoor gaat, of voor hetzelfde geldt loop je morgen onder een bus. Moet je je leven laten leiden door onzekerheden, dat je op een dag bejaard wakker wordt en nog altijd denkt:" Goh, hoe zou het geweest zijn als we toch een kindje hadden gekregen?"
Groetjes Martha
Hi,
mijn man heeft een lichte astma, ik ben zelf allergisch (neus), maar we hebben er eigenlijk niet bij stil gestaan. Oudste heeft nergens last van, nr. 2 heel heftig, veel eczeem en nu begint de astma op te komen en de baby van 7 maanden rochelt constant en heeft eczeem. Veel erger allemaal dan mijn man ooit gehad heeft als kind. Alle tijd die dit kost is voor mij wel een overweging om het bij drie kinderen, die we gekregen hebben, te laten.
Beste Martha,
Je hebt gelijk hoor, er kan zoveel gebeuren. Dat weet ik ook wel. Maar hoe zal ik het zeggen.....
Ik weet dat de kans aanwezig is dat mijn kind astma kan krijgen.......die zekerheid heb ik wel. Dus daar kan ik overna denken en info over inwinnen.
Alles wat ook allemaal kan gebeuren dat is onbekend en heb je geen invloed op. Kan je je ook niet op voorbereiden.
Het astma gedeelte wel. Ik zeg niet dat onze keuze hiervan af hangt, maar net wat ik al eerder zei. Liever het doemscenario en alsnog kiezen voor kinderen en blijken dat alles 100% meevalt. Of gewoon helemaal nergens aan denken en met je neus tegen de muur lopen omdat je de mogelijkheid helemaal niet overwogen hebt. Snap je mijn (rare) gedachtengang?
Mijn vriend zegt dat zijn genen zo sterk zijn dat overwint alles............... ;) Ik hoop dat hij gelijk krijgt.
Ik vind het iig fijn om eens de meningen van andere te lezen!
Nog een andere kijk dan op je verhaal:
Neem jij het je ouders kwalijk dat jij gekomen bent en astma hebt? Vind jij jou leven van zo'n slechte kwaliteit dat je geen kinderen zou willen krijgen?
Het is bij tijd en wijlen inderdaad zwaar om een kind met astma te hebben. Maar na 2 jaar ziek te zijn geweest gaat het nu erg aardig met mijn zoontje (ok, hij heeft net een longontsteking gehad) maar hij hoefde niet opgenomen te worden in het zikeenhuis, en hij loopt inmiddels ook weer lekker rond te huppelen. En hij moet elke dag medicijnen innemen, maar ik zou hem voor geen goud willen missen! En ook mijn jongste prinsesje van 3 maandjes jong is aan de puf, en nog totaal geen beeld van hoe het met haar longen zou gaan de komende jaren. Maar ook dat weerhoud ons niet van een eventueel 4de kindje.