Wie kan mij helpen met mijn vraag

op mijn 34ste baarde ik een zoon (Tim 20 jaar geleden)
op mijn 37ste een dochter (Renée 17 jaar geleden)
longarts wilde vaker controle, al mijn medicijnen kon ik blijven gebruiken. Bij Tim heb ik in de 6e week zelfs een kuurtje prednison gehad, zwangerschap was nog niet duidelijk, ging goed maar ik vond het achteraf wel eng
zwangerschap werd gecontroleerd door een gyneacoloog, iedere maand een echo de groei van de baby te volgen
de eerste 3 maanden van beide zwangerscghappen ben ik flink meer benauwd geweest dan normaal, vooral bij inspanning.
bij Tim, heb ik een zware bronchitis doorgemaakt, baby bleef goed groeien. Ik had toen de laatste 3 maanden iets meer lucht dan normaal. bij Renée helaas heel de zwangerschap benauwder dan normaal geweest.

beide geboortes zijn in het ziekenhuis geweest.
bij de geboorte van Tim ook prednisontabletten gebruikt vanwege benauwdheid, geboortes op zich gingen supervlot, maar dat is familiar, was bij mijn zussen, tantes, moeder ook
ik was na beide geboortes heel dun, woog nog maar ong 50 kg (ik ben 1 meter 78) had onvoldoende borstvoeding, vooral Tim heeft veel honger gehad de eerste weken, omdat ik het wel wilde proberen
later werden dat dus flesjes, ging ook goed.
Tim is wel allergisch geworden Renée niet, beide hadden als kind wel astma, nu niet meer

Het belangrijkst om erover te zeggen is dit; Het moederschap is het mooiste wat mij in mijn leven is overkomen, het heeft mij heel veel wijsheid, liefde, persoonlijke groei, kortom "alles"gebracht. Ik had het niet willen missen, ook al kost het me in het dagelijks leven meer moeite dan gezonde vrouwen

Tania, ik zou in overleg gaan met je longarts, je huis goed saneren enz.
En snel de beslissing nemen, anders ben je te oud.
ik vond dit een fijne vraag
wil je meer weten, dat is ok
groetjes Elly

ook belangrijk, mijn kinderen zijn gezond ter wereld gekomen en hebben niet geleden onder mijn astma.
de moeizame borstvoeding van Tim heeft hem geen schade gebracht, ik voedde hem gewoon vrijwel heel de dag.

de peuter/kleutertijd was voor mij om te moederen fysiek wel zwaar, daarin heeft mijn man ook veel betekend

Dank je wel voor jullie antwoorden!
Alleen, ik heb nog genoeg vragen,....daar komen ze:
-moeten jullie nu meer rekening houden met je eigen astma omdat er kinderen zijn? En zo ja, hoe dan?
Ik moet namelijk nu al veel rekening houden met mijn astma/allergieen/voedselintoleranties.
-moet je je zelf veel op zij zetten, heb je dan helemaal geen tijd meer voor jezelf en je astma? Hoe moet ik dan zien? Wordt je alleen maar overspoeld door een kleine en daarna groter kind?
Waarschijnlijk borrelen er nog genoeg onduidelijke vragen op dit gebied.
Ik hoop dat jullie me kunnen en willen helpen. Dat zou ik erg fijn vinden.

Zelf heb ik gekozen voor geen kinderen, al ben ik dol op kinderen. Dit omdat ik ernstig astma heb en astma erfelijk is. Ik wilde niet dat mijn kinderen ernstig ziek zouden zijn, of dat ze een moeder zouden hebben die veel ziek was.
Mijn familie heeft dit goed opgevangen en zo heb ik veel nichtjes en neefjes te logeren (ze zien me geloof ik als een suikertante :s) )

Het zijn allemaal hele persoonlijke afwegingen, en er is in mijn ogen geen goed of fout. wat wel erg belangrijk is om alle voors en tegens af te wegen

Interessant topic :) Zelf ben ik nu 25 en beginnen mensen om me heen (collega's) zo af en toe eens te vragen hoe het zit met mijn kinderwens. Mijn vriend zegt altijd dat hij geen kinderen wil maar ik heb het idee dat dat ook is omdat hij studeert en er gewoon nog nooit goed over nagedacht heeft. Zelf wil ik op zich wel kinderen maar niet persé ten koste van alles ofzo. Samen zijn we ook gelukkig. Laatst heb ik per ongeluk drie dagen met een lege puffer gepuft en dat in combinatie met ongunstig weer zorgde ervoor dat ik heel erg ziek werd, veel benauwd was en tien dagen prednisolon nodig had om weer een beetje op te knappen. Met m'n huidige medicijnen is zwanger worden niet verstandig en als ik al niet drie dagen zonder kan, hoe dan negen maanden? Veel mensen om me heen schrikken wel als ik dat vertel omdat ze er zo luchtig over doen maar ik ben er gewoon heel eerlijk over. Vind het ergens ook wel moeilijk om als ik straks eindelijk een keer goed ingesteld ben te zeggen 'uh, ik wil zwanger worden en dat mag niet met deze medicijnen'. Hoe pak je dat aan?

Wat voor werk doe je op dit moment? Als je alleen maar zittend werk kunt doen vanwege je astma, dan is het moederschap misschien te zwaar. Het kost een heleboel energie, en het is een project van ong 20 jaar, zegt mijn man altijd.
ik vind de liefde, de persoonlijke groei, de directe feedback die je van kinderen ontvangt onvervangbaar.
Het lijkt me vreselijk om geen kinderen te hebben, ook al vragen ze veel van mij.

Vragen ter overweging;
Kun jij je eigen ADL (Aktiviteiten dagelijks leven) zonder moeite doen, met jouw huidige astma?
Met jonge kinderen komen daar nogal wat aktiviteiten bij, heb je daar energie voor?
Kun je je wb astma permiteren dat het met je ziekte tijdens de zwangerschap misschien slechter (hoeft niet, kan wel) zal gaan?
Heb je een goed contact met je longarts, vertrouw je hem/haar?

ik kan mijn dagelijkse activiteiten redelijk/goed doen. Ben wel sneller moe merk ik, na het avondeten ben ik vaak erg moe.
Ben nu werkzoekende in het onderwijs als leerkracht, dit beroep kostte mij erg veel energie. Na de kids legegeven te hebben ook nog actief deelnemen aan vergaderingen. Ben inmiddels van full-time naar parttime gegaan, hier heb ik nog tijd en energie voor mezelf. Dat is wel fijn merk ik!
Het blijft een moeilijke keuze vind ik, het is aan mij want mijn partner zou wel kinderen willen maar de keus ligt bij mij zei hij, dat dat is wel erg fijn. Maar....blijf het een moeilijke keuze vinden.....