Weer op de spoedeisende hulp
11-12-2005 om 17:43 uurhallo allemaal
we hebben helaas weer een heftige nacht met onze marielle achter de rug
gisterenmiddag begon ze weer te kuchen dit werdt stedds erger dus we zijn om de 3uur gan vernevelen
gisterenavond is ze na slapen bij frans bauer naar bed gegaan
mijn vriend ging een half uurtje erna douchen en kwam mij halen
ga maar even bij haar kijken wand denk dat ze medicijnen nodig heeft
boven aangekomen schrok ik me lam
ze hapte naar lucht en stikte dus bijna
we hebben meteen weer vernevelt dit hielp dus helemaal niks het werdt aleen maar erger
omdat we de deur plat lopen in het ziekenhuis heb ikdie meteen gebeld,ja we konden komen
ik heb gezegt haar zo niet zelf te gaan vervoeren tis ruim een half uur rijden en dat zag ik niet zitten
we moesten meteen 112 bellen en dat hebben we ook gedaan
de tijd van het wachten was verschrikkelijk het was maar 10minuten maar het leken wel uren en ik had echt het gevoel dat elke minuut de laatste kon zijn
in de verte hoorde we de ambulance al aankomen marielle riep mama laat ze opschieten ik red het niet
toen ze er waren vloog er een meteen naar boven en die schrokken flink
ze kreeg meteen weer een verneveling en zuurstof en werdt aangesloten op de monitor
en ja ze moest mee naar het ziekenhuis,kees bleef thuis en ik ging mee de ambulance in
met sirene waren we in 10minuten in het jkz daar stonden ze ons al op te wachten en kreeg ze nog een verneveling en werd ze eindelijk rustig
na overleg met de artsen is er besloten haar voor 3dagen prednison te geven,echt blij was ik er niet mee
maar het was dat of elk uur vernevelen en dat is ook niet goed
nu is ze weer thuis en redelijk stabiel
bij mezelf komen nu alle emoties los het beeld van haar raak ik nog even niet kwijt komt wel weer goed ,tis effe allemaal teveel de laatste tijd
morgen even contackt met r eigen longarts opnemen hoe nu verder
ik hoop dat dit toch echt de laatste keer was :Y
hoiiiiiiiii kaatje
ja daar hopen we wel op maar daar ziet het nu nog niet naar uit eerst maar alles weer opbouwen qa conditie dat zwemmen zal haar zeker goed doen ze krijgt dan ook les van een bekende de verpleegster van school :Y met als assistente dr mams
van mn 13e tot mn 17e heb ik intensief gezwommen en daar is mijn astma toen erg door verbetert
ik hoop dat het marielle ook zal helpen
Hoi Ukkie
Het is alweer en tijdje geleden dat je dit topic opende..
Toch ben ik wel erg nieuwsgierig hoe het nu met Mariëlle is.
Is ze al een beetje over de schrik heen??
En hoe gaat het nu met haar en jullie??
groetjes
Rianne
hoi rianne
helaas gaat het hier al een tijdje heel erg slecht
ik heb er hier op het forum niet over geschreven
sinds 10dec is marielle heel erg verandert en eigenlijk zijn we bang dat het nooit meer hetzelfde zal worden.ze heeft door die aanval een trauma gekregen en heeft het erg zwaar
daarbij komt dat ze vanaf begin januarie hevige rugpijn heeft gekregen zomaar uit het niets
dit begon tussen dr schouderbladen en verspreide uit over haar hele rug
we zijn hiervoor bij een orthopeed geweest en die heeft een botscan gemaakt om te kijken of er woekeringen in het bot waren
deze botscan was gelukkig goed geen woekeringen te zien
maar de pijn is erg heftig en pijnstillers doen 0,00 dus nu krijgt ze de 24e februarie een mri scan
ook heeft ze pijn bij de aanhechting van haar ribbenkast waardoor het ademen pijn doet en ze dus heel opervlakig adem haalt,volgens haar longarts staat dit los van haar astma
op dit moment kan ze bijna niks en gaat ze halve dagen naar school/of revalidatie
er komt nu overleg met revalidatiearts en de longarts hoe nu verder
groote afstanden doet ze in de rolstoel anders komt ze helemaal nergens meer
we zijn hier als gezin kapot van,het is heel zwaar je kind zoveel pijn te zien lijden en het zo zien vechten met het leven dit hoort niet bij een kind van 12 jaar :'(
we hopen dat er uit de mri wat komt waar we mee verder kunnen
volgende week krijgen we ook de uitslagen van alle testen rond haar geheugen en ontwikkeling
meer dan afwachten en r voor haar zijn kunnen we nu niet doen
ik hou jullie op de hoogte en mochten er leden zijn die meer willen lezen kijk dan maar op mn web-log
heel veel liefs ukkie
he wat een verhaal daar schrik ik echt van dat dat kan gebeuren wij wensen jou en je dochter echt veel sterkte toe groetjes van petra
Lieve Ukkie
Wat verschrikkelijk zeg. ;(
Wat kost dit veel incaseringsvermogen!!!!
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Dit grijpt me wel aan.
Zo'n jonge meid met nog een heel leven voor zich...en dan zoveel pijn en ellende krijgen.
Vreselijk.
Ook voor jullie als gezin vraagt dit ontiegelijk veel.
Ik kan me niet voorstellen hoe dat zou zijn.
Ik leef erg met jullie mee.
Liefs en een hele dikke houd-taai-knuffel voor jullie allemaal.
Liefs Rianne
hey ukkie,
het zit jullie ook niet mee zeg! ik wil jullie heel veel succces wensen en kan alleen maar voor jullie hopen dat er na deze moeilijke periode dadelijk een fijne periode komt!
heel veel succes
liefs susan