Spannend
30-07-2006 om 16:23 uurDag allemaal,
Ik heb een zoon van elf die binnenkort wordt opgenomen ter observatie. Ik heb het zelf verzocht bij de kinderarts want thuis en in combinatie met controles krijgen we zijn astma niet onder controle. Hij begint te puberen en dus hebben we onderling woorden over het inname van zijn medicijnen. Hij baalt dat zijn ziekte alles bepaalt. Zijn sociale leven, zijn eetgewoontes want hij heeft ook last van koemelkeiwit allergie, zijn presteren op school en hij wordt soms niet begrepen door anderen. De afgelopen maanden hebben we bezoek gehad van een longverpleegkundige van de GG&GD die kwam kijken of er thuis wat verbeterd kon worden. Mijn huis is in orde en dus kon niets meer toegevoegd worden en toch gaan de klachten niet over of minder worden. Het enige opmerking is dat we aan een drukke kruising wonen. Medicijnen zijn in de loop der tijd aangepast maar toch is hij benauwd en heeft continu slijm productie.
We zijn een hecht team en dus is het voor ons beide spannend dat hij van huis gaat voor een maand. Hij gaat naar Heideheuvel.
Zijn verblijf daar begon eigenlijk met het idee om hem mee te laten doen met het Summerschool programma, maar tijdens de intakegesprek was het duidelijk geworden dat er meer gedaan moest worden. Mijn kinderarts heeft ons de afgelopen jaren echt goed bijgestaan maar hij weet op dit moment ook niet zo goed wat we anders kunnen doen om mijn zoon te stabiliseren en dat mijn zoon accepteert dat er iets met hem aan de hand is. Hij probeert zo "gewoon" mogelijk voor te komen om geen "negatieve aandacht" te krijgen. Op school negeert hij zijn benauwdheid zodat de andere kinderen niet hoeven te zien dat hij zijn Ventoline aan het gebruiken is. Hij blinkt niet meer uit in dingen waar hij goed in is want dan hoeven ze hem geen nerd te noemen en ga zo maar door. Het vervelende is dat hij nu naar groep 8 gaat en gaat weer tussen een groep kinderen zitten die hem in het verleden ontzettend hebben gepest omdat hij niet in hun straatje past. (Lang verhaal). Aan de school heb ik ook niet veel steun/begrip wat zijn astma betreft. Tijdens de entreetoets weken was hij niet lekker en was vaak naar het ziekenhuis voor consultatie. Resultaat hij heeft bar slecht gescoord. ;( Het zit hem dwars dat het niet goed is gegaan en dat is nog een aandachtspunt voor mij. -O-
Ik kan doorgaan met wat er allemaal nog speelt maar ik hou het hierbij. Alleen wil ik nog kwijt dat het voor mij ontzettend pittig is.
Observatie begint op 5 augustus a.s. en hij mag ieder weekend naar huis. *O* Daar ben ik zo ontzettend blij mee want ik vond het al zo voor mij benauwend om hem zo weinig te zien. :Y
hoi,Lily ik wil je veel sterkte wesen met je zoon en met zijn opname.Ik hoop voor jullie dat het allemaal goed uitpakt.Groetjes Yolanda :W :W
:) Bedankt Yolanda. Ik hoop dat het voor ons beide meevalt.
Hoi Lily
Dat is dus wel een spannende tijd voor jullie beiden! Als ik jouw verhaal zo lees, dan probeer hij het vooral allemaal te negeren en net te doen alsof er niets aan de hand is. Waarschijnlijk is dat voor hem helemaal niet zo'n geschikte manier van omgaan met het probleem (ook al denkt hij van wel). Op Heideheuvel zal hij ook wel begeleiding krijgen met dit soort dingen. Want er zijn nog veel andere manieren van omgaan met astma, of een chronische ziekte natuurlijk.Voor jou is het ook moeilijk denk ik. Probeer er maar het beste van te maken, hij is al 11 ;) en als hij er van opknapt dan wordt het straks misschien ook nog wel gezellige thuis! Hou je ons op de hoogte hoe het gaat en wat hij allemaal leert?
Bedankt iedereen. :)
Het gaat morgen beginnen. Ben vreselijk gestressed maar ik weet dat het goed komt. Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het met ons gaat. :Y
heel veel sterkte met de opname :Y
liefs ukkie
ook namens mij heel veel succes met de opname !!
groetjes samantha
lily kids onder elkaar hebben het daar al snel leuk en steunen elkaar hoor :Y
marielle heeft nu na 3jaar nog steeds contackt met een meisje uit alkmaar
ze komt 25aug hier een nachtje logeren,ik hoop dat je zoon er ondanks alles ook een leuke tijd heeft
liefs ukkie
Hallo allemaal,
Mijn zoon is sinds zaterdag op de Heideheuvel. Reuze spannend. Eerst keek hij er naar uit om daar naartoe te gaan maar naarmate de dag dichterbij kwam vond hij het niet zo'n goed idee. Vooral om het feit dat hij mij alleen moest laten. -O- Daar aangekomen moest er van alles geregeld en besproken worden zo druk hadden we het dat hij/wij geen erg in had/hadden dat we elkaar na al dat gesjees elkaar vreselijk zouden missen. ;(
Missen ja..maar niet zo erg als het is geweest. Thuis aangekomen heb ik hem gebeld op onze afgesproken tijdstip. Hij vond het nog leuk maar miste me al. Die avond en de dag erna heb ik het ontzettend zwaar gehad. Het huis voelt zo leeg aan. Ik telde iedere minuut totdat ik hem weer kon spreken. :-\ Zondag was ook zwaar voor hem. Hij was wel weggeweest met de groep en leiding maar s'avonds was moeilijk. Gelukkig kon hij gebruik maken van het internet en hebben we met elkaar gechat na onze telefoon gesprek. Dat gaf enigszins verlichting. :s)
Maandag was leuker. Hij klonk opgewekter en dus maakte dat mij wat meer gerustgesteld. Ook het feit dat we ongeveer een uur gechat hadden vond ik natuurlijk geweldig. *O* Maar dinsdag sloeg het weer om en dat ontstemde mij ook. We keken allebei halsreikend uit naar woensdag (bezoekdag). Ik heb enkele uren daar doorgebracht. Ons wederzien was heel emotioneel. O+ Ik hoorde zelf een andere ouder zeggen: "Goh wat een omhelsing!" :Y Hij gaf gelijk aan dat hij weg wou. Ik wou zo graag toegeven, maar probeerde mijn verstand het werk te laten doen. De rest van de middag ging goed. ^O^ De kinderen hadden hun eigen activiteiten en wij ouders werden beziggehouden met informatie bijeenkomsten. Daarna konden we gebruik maken van het zwembad. De kinderen genoten ontzettend. Het gezamelijk eten was ook een succes.
Alleen de centrale keuken was weereens vergeten dat mijn zoon een koemelkeiwitallergie had toen ze de toetjes hadden meegegeven. Het was chocolademouse en hij voelde zich weereens buitengesloten. De leiding had nog wat waterijssen liggen en dus werd er één voor hem gehaald. "Weer een waterijs! zei hij "Niet eerlijk!". Hij vond het niet eerlijk dat wij lekkers hadden en at het waterijs niet op. Ik keur zijn reactie niet goed maar ik begrijp hem wel. :Y
Er waren wat incidenten die dag waar ik niet zo blij mee was en gaf dat ook aan. Voor de rest was het oke.
We kijken er allebei er naar uit dat hij zaterdag naar huis komt. *O* Helaas moet hij zondag avond er weer heen. We zien wel of het verstandig is. Het is wel nodig maar als hij emotioneel eronder gaat lijden dan houdt het voorlopig op.
Ik zeg dit want er is een andere jongen die ook wat langer daar verblijft zijn ouders/huis vreselijk mist en regelmatig aan het huilen is. Hij is wat gewicht verloren vanwege dit gemis.
Dat is iets dat ik mijn zoon niet wil aandoen. Verblijven in Heideheuvel is dat niet waard.
hoi
bedankt voor jouw update. terwijl ik dit lees, vraag ik me af of jij ook een soort begeleiding krijgt. of hebben ze dat niet op heideheuvel? want dit zou een mooie gelegenheid zijn om ook elkaar te leren 'loslaten' misschien. natuurlijk is het moeilijk voor jou en mis je hem, en andersom ook, maar aan de andere kant is hij al 11 jaar en zou het ook leuk moeten (kunnen) vinden met andere kinderen, in een omgeving waar iets van hem gevraagd wordt, en waar hij zich misschien beter zal gaan voelen. want je schrijft over het andere kind dat gewicht verloor etc. maar er zijn toch vast ook veel kinderen die het er heerlijk hebben? die genieten en ook mogen genieten, zo weg van hun ouders? sommige kinderen hebben het gevoel dat ze niet blij mogen zijn als ze niet thuis zijn. en dan wordt het nooit iets. hoe moeilijk jij het ook hebt, het is goed als een kind dat weet. vandaar eigenlijk mijn vraag over begeleiding van dit soort dingen. jullie hebben natuurlijk samen een hele sterke band, door alles wat er al is voorgevallen en de ziekte, maar dat betekent niet dat jullie niet los van elkaar gelukkig kunnen zijn. sterker nog: het zou goed zijn als jullie los van elkaar kunnen genieten. en dat mag. daar is niets verkeerds aan en het wil niet zeggen dat je elkaar niet mist. snap je een beetje wat ik bedoel?
en met dat toetje.... het is op zich erg slordig dat ze daar niet aan denken, zeker met de kinderen die zij moeten verzorgen. maar dit soort dingen gebeuren en het wil helemaal niet zeggen dat hij buitengesloten wordt. gewoon vergeten, zoiets zal wel vaker gebeuren (helaas).
anyway, het is bijna weekend en dan zien jullie elkaar weer lees ik. sterkte en wijsheid toegewenst!
Hallo maxfoto,
Om eerlijk te zijn zou ik niet weten of ze ouders begeleiding geven. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Ik zal trachten je uit te leggen wat er bij mij speelt. Ik ben weleens vaker weggeweest van huis...vakantie etc. zonder mijn zoon. Maar hij was bij mensen die ik kende en wist dat hij op ieder ogenblik van de dag toegangelijk was voor mij en ik voor hem.
Het niet hebben van zijn mobiel om even te sms'en of te bellen beschouwen we als een handicap. Als het mogelijk was voor hem om op een willekeurig moment ff van zich te laten horen of dat ik een berichtje kan achterlaten prettig zijn. Al zou hij het niet gebruiken is de optie om het te kunnen doen voldoende zijn. Intussen hebben we de mogelijkheid gevonden om berichten voor elkaar achter te laten op het internet.
Hij is ook vaker weggeweest maar nogmaals niet bij totale vreemden.
Ja, onze ervaringen van de afgelopen jaren heeft inderdaad een sterke band gecreeerd.
Hij vermaakt zich wel. Voor mij is dat bijzaak want kinderen vinden altijd iets om zich te vermaken alleen of samen.
Hij is niet schuw of zo maar wij delen veel samen als er iets gebeurt...leuk of niet.
Hij red zich wel alleen... het moet gewoon leuk blijven voor ons beide. :Y