Lang geleden

Vandaag op controle bij de kinderarts.
Voor die tijd eerst nog even een longfunctie gemaakt.
Konden daarna gelukkig gewoon doorlopen bij onze arts. Wat ben ik toch blij dat wij nu zo'n fijne dokter hebben.
Nadat ze de longfunctie bekeken had die helemaal niet goed was heeft ze nog geprobeerd om nogmaals een longfunctie te laten maken maar dan met ventolin. Maar dat lukte niet echt om daar een afspraak voor meteen te maken.
Toen vertelde ze dat ze een week eerder in Davos was geweest en nog aan onze dochter gedacht had. Zij vroeg toen wat zou je daar van vinden als je daar een paar weken naar toe zou gaan. Lekker even wat gezonde lucht op doen. Lekker even skieen enzo. Lijkt wel een gratis wintersport.
Dit was toch wel even slikken. Zeker na die maanden die zij toen in Heideheuvel heeft doorgebracht.
Met nog meer medicatie en een afspraak voor over 2 weken zijn we dus naar huis gegaan.
Het spookt nu dus de hele tijd door mijn hoofd. Wat te doen.
Ze zit natuurlijk ook in haar examenjaar.
Komt ze er nu nooit meer van af?


Zijn err mensen op dit forum die ook voor zo'n winterboots naar Davos zijn geweest?

hey kaatje

meid wat schrik ik hiervan  :'(
wat zal dit ongeloofelijk moeilijk voor jullie zijn
zeker na hh........... pffffffffff heel veel sterkte meid
we denken aan jullie
liefs en dikke knuf ukkie

Woensdagmorgen naar de huisarts toe geweest.
Dit omdat onze Sas alweer ziek was. Na die griep begin maart is ze iedere week een paar dagen ziek.
Dokter schrok van haar en we moesten een afspraak maken bij de kinderarts. Verder kreeg ze AB omdat het kon zijn dat ze bacteriele infectie op haar longen had.
Vanmorgen dus naar de kinderart toe.
Weet even niet zo goed hoe te verwoorden.
Maar de dokter zag al zo dat het niet goed ging. Toen we ons gesprek begonnen was er al meteen telefoon en dat duurde erg lang.
Na dus verteld te hebben hoe het ging mocht Sas zich gaan uitkleden. En begon de dokter tegen mij dat onze dochter al 17 jaar was en eigenlijk al alleen kon komen. Want als ze 18 was ze ook naar een longarts zou moeten en dan tussen de rochelende mannetjes moest zitten. En die dokter nog weiniger tijd voor haar zou hebben.
Verder zei ze dat ze haar naar Davos wilde sturen dat ik daar achter moest staan en niet mijn dochter zou moeten steunen in dat ze er niet heen wilt. Want het was mijn dochter haar lichaam en daar moest zij leren verantwoordelijkheid voor te nemen.
Dus ik in de verdediging dat mijn dochter al vanaf haar 3de iedere keer weer zo ziek was en heel veel dokters zag en vooral na de opname in Heideheuvel nederlands astmacentrum ook erg onzeker was geworden. Die opname heeft haar vooral geestelijk niet echt goed gedaan. En wij probeerde haar zo veel mogelijk leuke dingen te laten doen en niet alleen maar naar dokters toe te laten gaan dat ze gewoon kind moest kunnen zijn. Oei dat woord kind had ik niet mogen gebruiken want het is geen kind meer werd meteen gezegd. Klopt maar ik wil haar net als haar zus gewoon een leuke jeugd bezorgen.
Maar goed toen naar de onderzoekkamer toe en daar werd ze onderzocht. Ze schrok van haar huid die helemaal openligt. Ik natuurlijk ook. Het eczeem is onstoken en ze zei al dat kost ook heel veel energie. Toen zei ze dus tegen Saskia je hebt nu geen keuze meer en je gaat naar Davos.
Saskia in tranen. Mijn hart brak toen ik haar zo zag en ik haar troosten en begon ook meteen te huilen.
Doordat ik zelf ook zo moe ben kan ik dan mijn tranen ook niet meer houden. Dus twee huilende meiden aan de balie. Moest een afspraak maken bij de dermatoloog maar heb dat niet gedaan wilde naar huis. Bert kwam ons halen en pikte dus twee huilende dames op die verder niets zeiden.
Dit moeten we even goed laten bezinken.
Heb haar tentamen dat ze vandaag moest maken maar afgebeld. Gelukkig werkt haar mentor mee en mag ze het dinsdag inhalen.
Verder ook even mijn verantwoordelijkheden afgebeld.  Even rust voor ons gezin en ook voor mezelf. Moet straks wel energie hebben en fit zijn.
Nu dus een hoop dingen regelen.

Hey lieve kaatje en sas,

Heel veel sterkte toegewenst...
Jullie zijn 2 kanjers en jullie komen er wel :Y
leuk is het zeker niet :N maar waarschijnlijk knapt sas wel op.. ;)

Mega knuf sam

Hoi lieve Kaatje en Saskia,

Jeetje, toch weer revalideren  -O- Balen!
Het is enorm moeilijk, maar Saskia gaat er vast goede dingen uithalen! Vechten kunnen jullie wel, dat heb ik in de jaren dat ik op dit forum rondzwerf wel in jullie verhalen gelezen!
Dus zet 'm op!

Liefs en sterkte, Nina

Hoi lieve Kaatje en Saskia,

Wat vervelend dat 't helemaal niet lekker gaat met Saskia.
Ik kan me voorstellen, zeker na 't verhaal van Heideheuvel dat je je twijfels krijgt of 't haar goed zal doen om naar Davos te gaan. Maar misschien dat ze, nadat ze daar lichamelijk op gaat knappen, ook geestelijk op gaat knappen... 't Is vaak wel een ondersteuning van elkaar, voel je je lichamelijk mindern, dan geestelijk vaak ook wat minder. 't Kan ook zo zijn dat ze zich na Davos lichamelijk beter en sterker voelt, waardoor ze zich geestelijk ook veel lekkerder in d'r vel gaat zitten.
Veel sterkte!

Liefs Evi

Heel veel sterkte voor jullie.
Ik snap die dokter ergens wel maar de ene is daar al vlugger klaar voor dan de andere en je voelt al ma veel beter hoe je kind zich voelt.
Want dat blijft het altijd, hoe oud ook, je kind.

Caro

lieve kaatje en lieve sas
:'( dat jullie dit ook nog moeten meemaken pfff
heb er even geen woorden voor meid,zit hier met een brok in mn keel
het enige wat ik nu kan zeggen heel erg veel sterkte de komende tijd
weet dat ik aan jullie denk en je weet me te vinden he ;)
hele dikke knuf voor jullie allemaal

liefs ukkie

Hallo allemaal,

Even een update.
We hebben toch ons gevoel gevolgd en onze dochter is niet naar Davos gegaan. Het was best eng om tegen de dokter in te gaan en ze was ook daarna niet erg vriendelijk.
Maar we wilden nu eens naar haar onze dochterr luisteren.
Zij heeft door haar ziekte al zoveel tijd verloren op school dit jaar waren het 300 schooluren.
Zij wilde graag haar examen halen.
En dat heeft onze kanjer gedaan.
Ze is geslaagd met goede hoge punten. Een prachtlijst.
Daarna heeft ze ook nog een maand vakantiewerk gedaan. Het was echt heel zwaar werk met onmogelijke tijden om 4 uur op staan. Een uur fietsen heen en dan weer terug.
Het heeft me heel wat zorgen en slapeloze nachten gekost. Als ik haar zag met haar doodmoe koppie en zo witjes. Maar zij wilde niet stoppen met werken. Daarna is ze nog 5 weken naar Turkije geweest.
Moeders sliep niet meer. Maar ze is lekker bruin weer thuis en morgen gaat ze weer naar school.
Ze gaat na wat omzwervingen toch Havo doen. Hopelijk word dit schooljaar beter dan het vorige en zal haar astma haar niet weer zoveel plagen.

Maar moeders van dit forum hebben we geen kanjers van kinderen!