Astma in de puberteit !
15-08-2005 om 22:20 uurAstma in de puberteit!
Mijn dochter heeft vanaf haar 3de jaar astma. Na jaren gezorgd te hebben dat pufjes en medicijnen goed genomen werden. Dat ze zo min mogelijk prikkels kreeg waarop ze reageerde. Moet je het op een gegeven moment los laten en moeten ze het zelf doen. En dan gaat het mis. Wie herkent dit.
Hoi Hoi..
Het was echt niet bedoeld om je een rot gevoel aan te praten..
Als jongere wil je gewoon alles behalve ziek zijn.. eigenlijk wil je gewoon normaal zijn..
Ook je dochter valt een keer hard op der snuit.. maar daar leert ze alleen maar van.. En dan moet je als moeder klaar staan om der op te vangen.. Ik heb enorm veel steun aan mijn mams gehad..
Liefs Laura
Lieve Lautje,
Je hebt mij helemaal geen rotgevoel aangepraat hooor. Juist in tegendeel. Je geeft mij de kracht om als moeder gewoon door te blijven gaan om ervoor mijn dochter te zijn.
En ook te lazten zien dat er nog hoop voor de toekomst is. Dat jij uiteindelijk ook wel ben gaan inzien dat je zelf verantwoordelijk bent voor je gezondheid.
hoi laura
ja zo is het bij marielle ook ze wil normaal zijn :Y
logisch hoor ,maar als moeder verschrikkelijk om je kind zo te zien
aan de laatste aanval heeft marielle veel shit overgehouden waaronder een trauma
en als ik dat had kunnen voorkomen had ik dat zeker gedaan
liefs ukkie
Hoi Hoi..
Mijn moeder zegt altijd.. ik had liever de astma gehad dan dat me dochter het heeft..
Mijn moeder weet ook precies wanneer ik het moeilijk heb.. Ik ben inmiddels wel 20 maar eigenlijk gaat mijn mams nog steeds altijd met me mee naar de longarts en de longconsulente.. :@
Ik studeer nu en heel graag zou ik op kamers gaan wonen.. vandaag kreeg ik toevallig een aanbieding om in een antikraakpand te gaan wonen met een aantal leuke klasgenootjes en vriendinnen.. en weer moet ik nee zeggen.. daar is het niet gesaniteerd en vochtig.. dat voelt echt wel sh*t.. Weer ben je anders..
Ik heb ook een trauma aan me laatste heftige aanval overgehouden.. met opname.. maar ik ben er inmiddels achter gekomen dat je door je ziekte je echte vrienden leert kennen.. en dat is nog harder dan het hebben van astma..
Op dit moment ben ik heel erg onstabiel en werkt eigenlijk niets.. vandaag waren me tentamens.. 6 trappen op voordat je boven bent.. ik moest apart regelen dat ik met de lift kon.. weer voel jeje dan alleen.. weer ben je anders..
En dit zou me hele leven zo blijven ben ik bang voor... Maar dat stukje acceptatie groeit..
Liefs Laura
Ik heb btw een top moeder en ook een top vader en zusje en broertje.. zij zijn er altijd voor me geweest en nog steeds..
En vooral me mams.. hoe erg ze het ook vind ze vangt me altijd op..
Liefs laura
hoi kaatje,
de hoop niet opgeven hoor! het is voor een puber net zoals laura al zei heel moeilijk om te accepteren dat je niet "normaal" bent en moet leven met beprekingen! Je dochter zal dit ook moelijk vinden en er mee worstelen! Wil ze er over praten ben er dan voor haar, maar begin er niet zelf elke keer over en aks ze het niet wil niet doen! ik heb zelf vorig jaar een tijd mijn med niet genomen omdat ik vond dat ze toch niks deden, daar ben ik dus gauw genoeg achter gekomen, ben heel ziek gewesst toen en sins dien weet ik dat ik er niet om heen kan en er mee om moet leren gaan! toen heb ik t op school vertelt enz enz en sins dien ben ik er mee bezig alles te accepteren!
dit is gewoon heel moeilijk en je hebt de steun van je famillie en achte vrienden hard nodig!
veel succces en geef de moed niet op! het komt allemaal goed
liefs susan