Naar de psycholoog

idd dat komt door het democratisch geleuter maar dat maakt psychs zelf niet onbewkwaam :) ik vind niet verkeerd je mening ik vind het jammer want het kan wel degelijk nuttig zijn. 8-)

toen nina aan haar hart werdt geopereert toen ze 6mnd oud was hebben wij in het wkz
begeleiding gehad daarbij vanuit het wkz door een klinisch spygoloog
deze was wel heel betrokken en was er ook voor ons
tot na de operatie hebben we zeer goed contackt met hem gehad
ik weet niet of dat komt dat hij aan wkz verbonden was of toeval
verder met spygs van buiten het zuiekenhuis hebben we deze ervaring niet
en dat is heel jammer  :Y

groetjes ukkie

en ja de spygische hulpverlening in nederland lat nogal te wensen over dat verzin ik niet dat is algemeen bekend en onderzocht

Waar komt deze info vandaan Ukkie? Het is niet iets wat ik herken of onderschrijf. Ik ben dus erg benieuwd naar je bronnen.

Je hoeft geen psychische hulp te hebben, als je niet gemotiveerd bent helpt het over het algemeen toch niet. Het is wel jammer als je het op het eerste gezicht meteen verwerpt vind ik, je geeft jezelf dan geen kans. Als je slechte ervaringen hebt kan ik me er wel iets bij voorstellen maar dan nog: elke psycholoog is toch anders omdat elk mens anders is.

ik loop nu zelf stage in een instelling voor ouderenpsychiatrie en er wordt goed en integer omgegaan met de mensen die hulp krijgen. Ik zie mensen ook echt beter worden, dat is heel mooi om te zien.

Wat ik me trouwens afvraag is de afweging die mensen maken: waarom ga je wel naar een psycholoog en waarom niet? Welke factoren spelen dan mee?

hoi hilde
wat fijn dat het werk wat je doet zo goed gaat  :Y en dat mensen er beter van worden
dit is geweldig nieuws natuurlijk hoort het overal zo te gaan
maar ik weet ook van andere ouders dat met name in de jeugdafdelingen dit niet zo mooi verloopt.
dit is toch ook regelmatig in het nieuws geweest en ook hier zijn kamervragen over geweest
dus het is niet iets wat ik verzin  :N
over mijn persoonlijke situatie ga ik hier niet uitwijden,wat ik er wel over wil zeggen is dat ik heel erg gemotiveert was om het probleem aan te pakken
maar als je in een jaar vier verschillende mensen je verhaal moet vertellen voelt dat niet meer zo vertrouwt,ik heb het nu dan wel over ruim 20jaar geleden
de een werdt ziek kwam niet meer terug,de ander kreeg elders een baan en van de laatste 2weet ik niet eens waarom die verdwenen zijn
je komt bij een spyg met heel persoonlijke dingen wat vaak al niet makkelijk is om te vertellen en als je dan net wel iemand had die je 100% vertrouwde waren ze ineens weg en kon je weer van voor af aan beginnen en ja dan bleek ineens die nieuwe weer een hele andere kijk en aanpak te hebben
en als je al op het randje staat waar  ik toen stond kun je wel na gaan hoe ik me gevoelt heb :'(
ik kwam van de wal in de sloot om het zo maar te zeggen.

dus ik heb voor mezelf toen besloten dit nooit meer!!!!

ik geloof ook best dat er mensen zijn die het wel treffen en een hele fijne vertrouwensband met hun spyg hebben maar helaas is het bij mij anders gelopen

liefs ukkie

Hai Ukkie,

Gelukkig is het tegenwoordig allemaal beter geregeld dan 20 jaar terug. Ik moet ook wel erbij zeggen dat ik alleen te maken heb met patienten boven de 65  :)
Geld speelt helaas een grote rol, voor jeugdhulp is er nog steeds te weinig geld helaas. De algemene hulpverlening verloopt voor zover ik weet wel goed.

Nou ja, ieder zijn ervaring. Daarom vanaf nu weer ontopic: wie gaat er naar de psycholoog, wie niet en waarom ga je wel/niet? En hoe is je ervaring met psychologen?

Groetjes
Hilde