Naar de psycholoog

Ik wil ook graag even reageren. Ik ben zelf student psychologie. De meeste studenten die ik ken hebben zelf genoeg meegemaakt of genoeg inlevingsvermogen om mensen met een chronische ziekte te kunnen helpen. We hebben zelfs gezondheidspsychologie gehad, met interviews met (chronisch) zieke mensen.
Het is niet leuk als mensen na 1 bezoek aan 1 psycholoog zeggen dat ze er geen reet aan hebben.

Uit onderzoek is gebleken dat de band tussen psycholoog en client het belangrijkste is in de hele behandeling. Als je dus geen klik voelt met je psycholoog is het tijd om een andere te zoeken, er zijn er genoeg dus profiteer daarvan.

'Gelul uit boekjes': deze opmerking laat zien dat niet iedereen weet wat psychologie inhoudt. Het is niet zomaar wat praten. De boeken en therapieen zijn gebaseerd op (praktijk)onderzoeken en praktijkvoorbeelden en er wordt steeds meer onderzoek gedaan zodat we meer mensen nog beter kunnen helpen.

Psychologen hebben er minimaal 4 jaar studie opzitten, de gezondheidszorgpsychologen hebben er nog 2 jaar extra opzitten en voeren dan ook een beschermde titel.

Een psycholoog is dan wel een vreemde, maar wel iemand met een gedegen opleiding en een luisterend oor die geheimhoudingsplicht heeft. Je kunt dus je hart uitstorten zonder je bezwaard te voelen over tijd die je gebruikt van iemand.

Het is nog altijd je eigen vrije keus om naar een psycholoog te stappen, maar wijs het niet bij voorbaat af door dingen te beweren die niet kloppen of waar je geen bewijs voor hebt.

ik spreek puur uit eigen ervaring ik ben al 34 jaar chronisch ziek en heb genoeg spygs gezien
en wat ik schrijf is mijn ervaring!!!!
maar zoals ik zeg de een heeft er wel baat bij en de ander niet
en dat geheimhoudingsplicht ts een lachertje
marielle dr verhaal was in een tijdchrift terug te lezen en zo kan ik nog wel even doorgaan
en ik hoef niemand iets te bewijzen hier hoe de geestelijke zorg in veel gevallen het  laat afweten
ik maak het met mn dochter nu weer mee de klik is er wel maar het is te gecomliseert allemaal
10jaar lang van kastje naar de muur
8maanden na de aanvallen en we wachten nog steeds op traumabegeleiding
nee hier heb je mn 06nr(ben aleen nooit bereikbaar)
op een gegeven moment ben je leeg en heb je ze nodig,is je kind depresief,heeft nachtmerries
zoek ut zelf maar uit
terwijl je aangeeft aan iedereen die erbij betrokken is dit gaat niet goed
dus sorry als jij je persoonlijk in je vak voelt aangevallen maar dit is hoe wij het ervaren hebben
ik praat nu veel met mn begeleider van stichting mee
door haar voel ik me begrepen en gesteunt,op haar kan ik rekenen en bij haar mag ik alles kwijt

groetjes ukkie

Hoi ukkie,

Ik vind het erg jammer dat jij die ervaring hebt. Wat ik vooral jammer vind is dat door jouw negatieve houding je andere mensen de kans ontneemt om onbevooroordeeld naar een psycholoog te gaan. Ik heb zelf ook gesprekken gehad met psychologen, die erg prettig waren. Die gesprekken hebben me uit een depressie kunnen trekken, wat mij betreft dus geslaagd.

dacht dat dit forum bedoelt was om ervaringen te delen met lotgenoten
dus ja ook de negatieve!!!!

dan zau je dus nergens meer je mening over mogen geven omdat mensen dan onbevooroordeelt
zauden gaan.........door mijn uitspraak.
ik neem aan dat iedereen hier heel goed voor zich zelf kan beslissen of ze naar een
psycholoog  willen of niet.

ukkie

Hallo allemaal!

Ik heb zelf wel goede ervaringen met een psycholoog. Bij de universiteit hebben ze studentenpsychologen waar je gratis gebruik van kunt maken als de omstandigheid er toe leidt dat je studie gehinderd wordt. Dat was bij mij zeker het geval. In eerste instantie ging ik naar de psycholoog voor 4 overlijdensgevallen binnen 1,5 jaar, waarvan 3 erg jong waren (15,18 en 21 jaar). Door weg te stoppen wat dat allemaal met mee deed en iedereen voor te houden dat het goed ging, kreeg ik veel angstgevoelens. Door de psycholoog heb ik er weer over moeten praten. Ik vond het heel moeilijk om met hem het daar over te hebben en dat had hij al snel door. Daarom ben ik toen brieven gaan schrijven en zelf had ik ook niet de behoefte dat hij die allemaal zou lezen. Wel heb ik het aan mijn vriend, ouders en mijn beste vriendin laten lezen. Zij begrepen toen ineens veel beter hoe ik me voelde en waarom ik soms zo "raar" reageerde als er bepaald liedje werd gedraaid op de radio of wanneer het over de dood ging. Nu zul je misschien zeggen dat ik dat ook wel zonder psycholoog de brieven had kunnen schrijven. Dat is misschien ook wel waar. Maar ik nogal hard voor mijzelf: niet zeuren, gewoon doorgaan. En door elke 14 dagen (en later eens per maand) naar de psycholoog te gaan en elke keer een stukje te behandelen en een opdracht mee te krijgen, kreeg ik mijn gedachten weer op een rijtje. Uiteindelijk durfde ik het ook toegeven aan vrienden die wat verder weg staan, dat het soms ff niet gaat. En dat is voor mij een heel belangrijk geweest! Mensen zien je dan niet als een aansteller (wat ik dacht), maar begrijpen je veel beter, waardoor de band veel beter wordt.
In de tijd dat ik bij de psycholoog was, kreeg ik ook mijn eerste longontsteking en later de tweede. Ook hebben we toen hele gesprekken gehad over astma en de gevolgen ervan: Het accepteren van dingen die je niet meer kunt en het kijken naar dingen die je juist wel kunt. De psycholoog heeft mij geholpen alle dingen op een rijtje te zitten en er over te praten, zodat ik me veel beter voel. Natuurlijk voel ik mij ook nog wel KL*te, als er weer eens iets tegen zit of dat ik iets wil doen, maar dat dat niet lukt. Maar ik probeer nu er positiever tegen aan te kijken en mijn gevoelens te uiten (of schrijven en praten) en dan ben je al een stuk frustratie kwijt (is mijn ervaring).
Al met al ben ik in een jaar tijd zo'n 15 tot 20 keer geweest en ik ben erg blij dat ik die stap heb genomen! Want er heerst nog altijd een soort taboe op... wat ik erg jammer vind..

Ik vind het idd jammer dat je na een eerste keer al zegt dat je er niets aan hebt. Zelf merkte ik dat de band moet groeien en dat het ook voor psychologen erg moeilijk is om na 1 keer al een soort van behandelplan op te stellen. Maar als je er zelf niet achter staat, zal het natuurlijk nooit werken. Want zo iemand kan het natuurlijk niet voor jou doen. Uiteindelijk zul je het toch zelf moeten doen, alleen kan zo iemand je daar bij helpen.
Iedereen is natuurlijk vrij om er het zijne van te denken en iedereen moet zelf beslissen of ze wel of niet naar een psycholoog willen.

Mijn ervaringen zijn iig positief!

Groetjes,
Esther

mijn huisarts zei dat het misschien wel verstandig was om met een pscyholoog te gaan praten. Dit omdat ik nu echt iun een visueze cirkel zit. Benauwd en dus veel thuis, isolement, angst om benauwd te krijgen blablabla. Nu vroeg ik me af of er mensen waren die hier al ervaring mee hebben gehad en hoe ze dit vonden? groetjes lara

Hoi Lara,

Ik denk dat het voor sommige mensen heel goed zou kunnen zijn een psygoloog. Ik zelf heb 1x een afspraak gehad in het WKZ, dit ook voor meer dingen dan alleen astma..Maar voor mij was het niks, hij vond zelf ook dat hij mij niet kon helpen omdat ik er al heel goed mee omga en er niet zoveel psygische verder was. Dus voor mij werktte dat niet zo..vond ik zelf ook. Maar dat is mijn ervaring, en omdat jij zelf al aangeeft angsten te hebben etc..denk ik dat het voor jou wel zou kunnen werken. Je kan altijd een intake doen en zien hoe jij en de psygoloog er tegen over staan..je kan altijd stoppen als het niet bevalt!

Succes!

:X ik zeg niks hierover heb ik elders op het forum al gedaan  :?