Naar de psycholoog

hey hey hilde,

ik heb net op school de gesprekken afgerond met een maatschappelijkwerker... ik heb daar heel veel aan gehad... en we hebben het vaak over mijn astma en copd gehad... ze is inderdaad erg objectief en geeft goede tips....soms vond ik dingen die zei zij heel moeilijk en confronterend... Ik zorg namelijk vaak niet goed voor mezelf... maar om goed voor andere te kunnen zorgen moet je eerst goed voor jezlf kunnen zorgen.. en dat is moelijk om toe te geven.. het heeft mijn zeker geholpen om mijn astma en copd een plekje in mijn leven te geven ook al heb ik het er soms nog wel erg kwaad mee. Ook heb ik geleerd eerder andere mensen aan te spreken op gedrag of om meedewerking te vragen.. dit durfde ik eerst echt niet maar ik besef nu dat dit soms gewoon echt moet!
ik hoop dat het jou ook helpt

veel succes
liefs susan

Mijn gymleraar praat weleens met me maar niet over mijn astma. Ik dnek gewoon om aardig te zijn.
Als je het hebt is het dan beter naar een psycholoog te gaan?
(Ikzelf heb psychologen niet zo hoog zitten en wil daar ook niet zo snel heengaan.  :-\)

Hoi buffy,

Of je naar een psycholoog gaat ligt een beetje aan hoe erg je er mee zit. Een psycholoog kan je helpen alles voor je op een rijtje te zetten. Als je naar een psycholoog gaat wil dat niet zeggen dat je gek bent. Bovendien zijn de meeste erg aardig. Kijk maar naar mij  ;) (ik ben in opleiding voor psycholoog).
Je hoeft het natuurlijk niet te doen, het is je eigen keuze.
Ik heb ervoor gekozen het wel te doen omdat ik me depressief voelde worden, dat is niet echt een leuk vooruitzicht.
Hoe ga je om met je astma e hoeveel problemen heb je er mee?

Hoi,

Ik denk niet dat ik er zo heel erg goed mee omga. Ik heb het pas 3 jaar en ik wil het het liefst vergeten dat ik het heb, gewoon met de rest meedoen en als ik het heb net doen of er niks aan de hand is.
Een tijdje geleden moest iedereen meedoen met een voetbal toernooi en toen ik na een paar minuten al niet meer mee kon doen was ik erg boos op mezelf dat ik het niet kon. Ik weet niet of ik toen depressief was maar wel een beetje denk ik, nu denk ik er steeds aan.
Maar in het algemeen zit ik er wel mee. Het meest als ik gym heb, dat ik niet mee kan doen met de rest.
En het toch verborgen wil houden, dat is vrij moeilijk.

hey butterfly,

kan het zo zijn dat je je schaamt om er met een psycholoog te gaan praten??? is niet lullig bedoelt maar mischien zie je er daarom niet zo hoog over denkt???
ik schaamde me er eerst ook voor en wilde het absoluut niet... maar soms heb je dingen gewoon nodig en dit is een goede manier om er mee om te leren gaan vindt ik.

liefs susan

Hoi,

Ik heb gewoon nooit gedacht dat het nodig was. Mijn vader zegt, dat ik ermee moet leren leven en daarmee klaar. Hij wil er nooit over praten en wil net doen of ik het niet heb. Dus ben ik dat ook maar gaan doen. Ik weet niet of het zo'n goed idee is om met een psycholoog te praten en ik dacht dat dat ook niet echt hoefde als je alleen maar astma had en geen ernstig probleem.

Hallo,

De afgelopen week ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat praten zeer goed is voor je. Vroeger praatte ik nooit over dingen die me dwars zaten. Wat er ook was, ik hield mijn mond.
Nu afgelopen week met de dood van Mitchel ben ik wel gigantisch veel met mensen gaan praten. In het begin was het meer in de zin van dat anderen daar erover begonnen tegen mij en langzaam ontdekte ik dat het erg goed hielp om het niet zelf te willen verwerken, maar met anderen. Nu heeft de dood van een belangrijk iemand een groter inpact in één klap dan astma op de langere termijn, maar ik ben ervan overtuigd dat het goed is. Ik heb het geluk dat ik mensen in mijn privéleven heb waarmee ik kan praten over wat me dwarszit en wat ik moeilijk vind wat betreft astma, maar als je dat niet hebt, zou ik toch echt een keer een psycholoog opzoeken. Je kan het altijd proberen en als je het uiteindelijk niet prettig vindt of je hebt na het serieus geprobeerd te hebben het idee dat het niet helpt, kun je altijd stoppen. Maar stel nou dat het wel werkt...wat zou dat dan heerlijk zijn als je je prettiger zou voelen...

Liefs,

Annemarie

Hallo!

Ik ga nu ongeveer 2 jaar naar een klinisch psycholoog in het ziekenhuis. Ik ben daar naartoe verwezen na een ziekenhuis opname.
Ik had erg veel moeite met het accepteren van mijn astma en alles wat ik daardoor niet meer kon.

Ik moet zeggen dat ik er heel veel aan heb gehad. Nu heb ik nog maar heel af en toe een afspraak. maar dat is toch wel fijn. Dan kan ik weer even alle punten opnoemen waar ik tegen aan liep. En als er oplossingen zijn dat helpt ze me daarmee.
Maar ook met het accepteren heb ik af en toe een dip, en dan ik het ook goed om erover te praten.
Ik ben er dus heel positief over. Je moet niet meteen denken dat je gek bent als je naar een psycholoog gaat. Deze person kan jou gewoon een zetje in de goede richting geven als je er zelf even niet meer uit komt in een moeilijke periode van je leven.
Wel vindt ik dat het moet klikken. Het kan natuurlijk zo zijn dat je bij een psycholoog komt waar je je verhal niet aan kunt/wilt vertellen. Dan is het niet meteen een slecht idee geweest om de stap te nemen naar een psycholoog. Maar dan moet ik in goed overleg een andere aanvragen.
We zijn allemaal mensen, en het moet wel goed klikken willen de gesprekken nut hebben.
Dus dat is in ieders belang!

Groetjes Marjolein  *O*

Hoi,

Het is niet dat ik door de astma depressief ben maar als ik dan moet gymmen dan vraag ik me wel af, wat kan ik nu weer niet doen door mijn astma. Eerst was dat niet zo.
Voor de rest probeer ik er niet zoveel aan te denken maar dat gaat nu steeds moeilijker raar genoeg sinds ik toen vrij boos op mezelf was geworden eerst dacht ik dat ik het had geacepteerd. Maar ik liet op dat moment mijn team (waar ik mee was) in de steek.
Ik weet niet of het zo'n goed idee is om naar een psycholoog te gaan. Het kan wel helpen om te praten maar ik weet niet behalve een zetje wat zij voor me kan doen, welke oplossingen er zijn.

Hoi Buffy 15!

Ik wist ook niet wat een psycholoog voor me kon doen. En ik keek er ook een beetje sceptisch tegenaan.
Maar de enige manier om daar achter te komen is om een intake gesprek te doen.
Dat is een orienterend gesprek voor beide kanten. De psycholoog bekijkt waarmee hij jou zou kunnen helpen. En jij kan vragen op welke manieren de psycholoog jou zou kunnen helpen/steunen/sturen.
Voor allebei is het dus aftasten. Na dat eerste gesprek kun je beslissen of je ermee verder wilt.
En als je in een later stadium toch denkt dat het niets voor je is, dan stop je er dan toch mee?
Het is geen verplichting! Je moet je er goed bij voelen!

Ik dacht ook dat ik het geacepteerd had....maar daar ben ik toch wel van terug gekomen.
Nu gaat het steeds beter. Wel met vallen en opstaan, maar ik zit beter in mijn vel.

Succes!  *O*
Liefs Marjolein