Heel erg benauwd wakker worden, en dan?

Vrijdag had ik afscheid van mijn werk, mijn contract wordt nl. niet verlengd. Ik had me er een klein beetje (voor mijn doen) druk over gemaakt, maar niet echt bewust. Ik heb ook de nacht ervoor prima geslapen, tot ik een nachtmerrie kreeg waarin ik droomde dat ik een hele erge astma-aanval kreeg. Ik had echt het gevoel dat ik geen lucht kreeg en toen werd ik wakker. Ik was eerst opgelucht, want ik kon wel ademhalen, maar toen voelde ik wel dat ik het toch wel erg benauwd had... Ik heb toen maar gelijk 2x ventolin gebruikt, 1xwerkt vaak niet bij een aanval. Maar dat duurt natuurlijk even voor het werkt.
Omdat ik wel snapte dat ik niet met de fiets kon (20min) en ik met deze benauwdheid ook niet met de bus wilde (40 min, 2x overstappen, 10 min lopen...) heb ik een collega bereid gevonden om me op te halen. Het klaarmaken om opgehaald te worden was wel een opgave, want ik was helemaal gedesorienteerd, eenvoudige dingen zoals aankleden was een hele uitdaging (als er al 1 been in je broek zit, wat doe je dan met je andere, dat werk). Broodjes smeren en in een zakje doen was ook een bijna onmogelijke taak. Ik had eigenlijk het gevoel dat ik dronken was en toch normale dingen probeerde te doen.
Op mn werk aangekomen was ik eigenlijk nog steeds niet minder benauwd (benauwder?)was. Ik werd op gegeven moment ook duizelig en had moeite om gesprekken te volgen. Ik dacht eigenlijk dat ik flauw zou vallen, omdat ik het niet meer trok. Heb uiteindelijk nog 3x ventolin gebruikt en 3,5 uur na de eerste ventolin begon ik eindelijk het gevoel te krijgen dat ik het minder benauwd kreeg. Het heeft uiteindelijk nog tot 's middags geduurd voor ik weer gewoon alles kon.

Ik vond het een hele enge ervaring, omdat ik niet echt kan vaststellen hoe benauwd ik ben (ik piep niet ofzo en ga alleen bij inspanning hijgen. Hoesten hou ik zelf tegen, want dat levert alleen maar pijn op). Ik ga gewoon langzamer en dieper ademhalen en merk dat het meer moeite kost (spieren achter mn borstbeen gaan protesteren, gaat op gegeven moment pijn doen) en door mijn desorientatie had ik wel door dat het echt niet goed ging, maar ik wist echt niet wat ik moest doen, of het nu verstandig was om naar de eerste hulp te gaan of niet. Het lijkt mij wel dat 3,5 uur voordat het goed gaat te lang is.
Het moeilijkste vond ik dat er niet zoveel te zien was aan mij, ik schuifelde dan wel als een oud vrouwtje (voor mijn gevoel dronken vanwege de desorientatie) door school, maar iedereen keek alsof ik gek was...

Ik zit erover te dubben of ik naar de huisarts zal gaan, want het gaat al 2 weken niet goed. Ik heb mijn medicatie (alvesco, normaal 1x p.d.) al verhoogd, maar ik word die 2 weken eigenlijk elke morgen een beetje benauwd wakker (met vrijdag als uitschieter) en ik heb het idee dat het alleen maar erger wordt met dit weer. En dinsdag ga ik op vakantie naar schotland (lekker regenachtig, kan ik ook zo goed tegen...) en daar wil ik wel vanalles kunnen ondernemen...

Maar vraag me vooral af wat jullie doen bij zo'n aanval?

Groetjes,

Annette