Benauwd en tandartsafspraak.
17-12-2012 om 09:03 uurMorgen voor het hele gezin een afspraak staan, behalve voor mijn man. Maar ik ben de laatste dagen al benauwd, wordt altijd al benauwd bij de tandarts (soort vooroorlogse beul) dus ik belde net dat ik het nu niet zie zitten om daar in de stoel te liggen en dat gewroet in mijn mond, het idee dat ik daar lig en ze tandsteen weg schraapt zorgt er al voor dat ik bij voorbaad al benauwd ben en omdat ik dat nu al ben durf ik het niet aan.
Ik belde net om dat aan te geven. In plaats van wat medeleven en menselijkheid was het van: ja we gaan het gewoon proberen morgen en als het niet gaat stoppen we. Ik was even stil gevallen en hing op. Maar later dacht ik, dat is toch niet normaal. Wat als ik benauwd word daar. Ik heb wel drie kinderen bij me die naar school moeten, ik moet zelf thuis komen. Is een beetje empathie nou te veel gevraagd?
Ik heb vanmorgen gebeld en aangegeven dat ik de afspraak voor mijzelf voor morgen wil afzeggen, hun wilden daar niet aan. Ze zei: we kijken morgen wel hoe het gaat. Nou als ze morgen moeilijk doen dan mogen ze gelijk mijn dossier mee geven en dat van de kinderen en mijn man en zoek ik een ander.
geen discussies aangaan morgen hoor, is zo slecht voor je kinderen (die willen vast ook niet naar de ta). dat was dan ook de grootste reden dat ik vond dat je t vandaag duidelijk moet afzeggen.
Heel stellig weiger om te gaan liggen.
Als jij niet gaat liggen in de stoel kan de tandenbeul niets doen.(sorry, vanuit je verhaal gehoord kan ik niet anders concluderen)
En idd bij het onvermogen van de tandarts om met je in gesprek te gaan over een nieuwe afspraak zou ik regelrecht mijn biezen pakken en nooit meer terug komen.
Als er gevraagd wordt voor een nieuwe afspraak...aangeven dat je dan met geen van de leden van het gezin terugkomt...
Maar goed, ik wil je bovenal sterkte wensen en zoals we hier zeggen "de kop der veur"(doorzetten).
Ik kwam bij de tandarts met de kinderen, ze zag mijn gezicht en zeï: ik maak voor jou apart wel een andere afspraak, want ik zie al dat het niets wordt. Zo pfffft viel even tien kilo van mijn schouders af. De oudste is helaas weg gelopen toen ze een klem gegroeide melkkies wilde verwijderen, maar daar reageerde ze heel gelaten op. Andere twee echt keurig gedaan, middelste een gaatje gevuld, jongste gaf pijn aan maar heeft geen gaatjes maar krijgt drie nieuwe kiezen. Tja dat doet zeer in een klein mondje.
Fijn!!
Je kent het spreekwoord:"Men lijdt het meest van het lijden dat men vreest?"!!!!!!