Astma en huisdieren?
18-08-2005 om 13:59 uurOmdat mijn vader en ik allebei astma hadden mochten we vroeger dus geen huisdieren. Ik was heel gek op dieren dus toen ik op mezelf woonde kwamen al vlug een aantal huisdieren. Maar van mijn astma had ik toen ook geen last. Alleen op poezen en katten reageer ik wel heel heftig.
Toen we verhuisde naar een groot huis en ik geen fulltime baan meer had. Kreeg ik van mijn man een hondje. Was er zo gelukkig mee het was al heel lang een grote wens van mij. Toen na 5 jaar kreeg ik mijn dochter en die kreeg op haar derde last van astma. En natuurlijk word er dan gezegd de hond moet weg.
Maar uit de allergie testen bleek wel steeds dat ze geen allergie voor honden had wel voor katten en andere dieren.
Na 16 jaar moest ik mijn hond laten inslapen. Dit deed mij veel verdriet. Twee jaar later na een lang ziekbed en de diagnose reuma hebben we na een half jaar gewikt en gewogen toch weer een hond genomen. Het hele gezin is er hartstikke blij mee en hij heeft weer vrolijkheid in ons gezin gebracht. Voor mij is hij heel belangrijk omdat ik iedere dag dus lekker moet wandelen wat goed is voor mijn conditie en pijnlijke spieren. Maar ook voor de sociale kontakten die je hebt met een hond.
Maar sinds kort na de laatse allergie test blijkt dus dat onze dochter dus wel een allergie voor honden te hebben. Nu zitten wij dus echt in dubio. Moeten we de hond nu weg doen? Maar houden zoveel van haar en zouden daar heel veel verdriet van hebben. Mijn dochters roepen dan lopen we weg want ook zij willen hun lieve viervoeter niet kwijt.
Maar ik wil ook niet dat mijn dochter steeds ziek is.
Wie herkent hier iets in?
Nou dat hoop je dan maar hahahahahaha
Laat me nu nog even in die waan ;)
Hoi Tifoon even over dat paardrijden hé, wou mijn dochter vroeger ook zo graag maar zij kreeg er ook last van waren we maar tien minuutjes binnen. Maar heb jij je wel eens afgevraagt wat het met je doet als je toch door blijft gaan?
Wil je niet van paardesport afhalen hoor is jou eigen keuze, maar ik snap heel goed waarom de specialist alleen maar zei van oke dan? Want als jij er weinig moeite voor doet wat moet hij dan nog doen snapje hij doet dit voor jou zelf hij weet heel goed waarom hij dat moet zeggen.
Is niet gemeen bedoelt hoor wil je alleen maar een tip voor jou zelf geven van wat het bij je kan doen dan krijg je er met de dag steeds meer last van. ( MIJN ERVARING EN DAT VAN MIJN ZOON) Ik heb die beslissing ook moeten nemen voor mijn zoon. (toen was hij zeven maanden) die hoeste elke dag zo erg dat was echt niet goed. Ik deed hem weg en na twee weekjes hoeste hij helemaal niet meer, dus ja ik vond mijn zoon toch wel even belangrijker als mijn papagaai. Gelukkig had ik hem een goed tehuis gegeven hij ging naar mijn oudste zus toe en die heeft hem tot een paar weekjes terug heel goed verzorgt de papagaai is 24 jaar geworden helaas al overleden nu. Maar jij rijd paard moet je hem dan ook weg doen? of zit je op zo,n sportschool? Ik snap jou wel hoor daar niet van, is echt een hele moeilijke keuze, maar voor je gezondheid?
Wij hebben onze Belle nu twee jaar. Eerste jaar geen last gehad. Maar deze winter dus wel heel erg. Maar begon wel weer met een griep vooraf en dan sukkelt ze vaak zo'n winter door.
En het klopt dat het bij mijn dochter veel erger is geworden sinds haar puberteit. Maar ook vlak voor haar menstruatie is ze vaak een dagje benauwd. Maar dat kan natuurlijk ook liggen aan haar slechte medicijngebruik en het negeren van haar astma. Je weet het niet en zoekt naar oorzaken.
Wij hebben nooit huisdieren gehad en ik reageerde als kind wel behoorlijk op katten.
Daarentegen had ik dat in mindere mate met honden. Op zich vind ik dieren wel gezellig hoor :)
Kan me ook best wel voorstellen dat het verschrikkelijk is voor mensen als hun huisdier de deur uit zou moeten :'(
Maar wat nou als het omgekeerd is? :P
Hahahaha Dit heb ik ook wel eens geroepen. Stel je voor dat ik allergisch was voor mijn dochter dan zou niemand het in zijn hoofd krijgen om te roepen doe je dochter maar het huis uit. Maar het blijft voor mij wel een probleem. Denk zelf of eigenlijk weet ik zelf dat we er allemaal heel erg verdrietig van worden en als mijn dochter toch nog klachten blijft houden dan krijg je volgens mij last van schuldgevoelens maar ook van verwijten. Een hele moeilijke beslissing.
Trouwens voor de hond zelf is het ook niet bevorderlijk toen mijn dochter naar heideheuvel ging heeft ze meer dan een week niet gegeten.
Kan ik mij voorstellen.
Mijn dochters riepen precies hetzelfde hoor. Asl Belle naar het asiel gaat gaan we mee. Dan haal ik jullie weer op was mijn antwoord. Wij houden nu eenmaal van dieren dat is onze pech.
Dus ik kan mij voorstellen dat je het moeilijk heb als je zus een kitten heeft en dat je weet dat dit nooit voor jou is weggelegd.
Er zijn zoveel mensen die niet van dieren houden die er ook geen last van hebben voel mij dan wel gestrafd hoor.
Ja dat gevoel ken ik, van waarom geven ze dat allergie niet aan iemand die toch niet van katten houdt? Niet dat ik het mijn zus niet gun hoor maar ik moet er echt wat afstand van houden, letterlijk en figuurlijk. Anders ga ik het veel teveel missen. Ik ben zelf wel nogal een onrustig typje en merk nu dat ik wat sneller opgejaagd ben. Die kat gaf me vaak toch wat afleiding en rust, weet ook niet hoe het komt. Eén van de vele mysteries van de band tussen mens en dier denk ik ;).
Ja het schijnt inderdaad dat mensen van huisdieren rustig worden. Uit testen blijkt dat dieren heel positieve effecten hebben op mensen. Bloeddruk gaat ervan omlaag enz. Mensen zijn gelukkiger minder eenzaam. In Belgie schijnt de koning zelfs ervoor te zijn om huisdieren toe te laten in het ziekenhuis omdat het een positief is voor het genezingsproces.
Dus ik begrijp precies wat je bedoelt. Daarom is mijn hond ook zo belangrijk voor mij. Soms heb ik zo'n pijn in mijn spieren maar dan moet ik er wel uit. Denk dan loop maar een klein rondje maar als mijn hond dan zo enthousiast en blij rond loop te rennen loop ik wel weer de grote ronde en dat geeft mij achteraf dan weer een goed gevoel. Sowieso brengt Belle ons allemaal steeds weer opnieuw aan het lachen met zijn gekke capriolen en lachen is toch gezond he'!