Ervaringen met klaplong/VATS
10-10-2013 om 21:03 uurBeste Allemaal,
Graag wil ik deze link delen, waar je de ervaringen van anderen kan lezen die ook (meerdere keren) een klaplong hebben gehad, eventueel gevolgd door een VATS operatie. Toen ik net terug kwam uit het ziekenhuis had ik er zelf de behoefte aan die te lezen. http://www.dokter.nl/forum/longen/50193-klaplong-ervaringen-uitwisselen-met-lotgenoten?start=200
Groeten
:W
Dank je wel Andries1974,
Wellicht kunnen we onze VATS ervaringen hier ook kunnen delen; Ik merk dat ik hier ook behoefte aan heb.
Laat ik mij eerst even voorstellen: Mijn (forum-) naam is Cloffie, 30 jaar en heb 3 jaar geleden (20-12-2010) voor het eerste een spontane klaplong gehad. Vier dagen aan de drain en op dag 5 mocht ik het ziekenhuis in Venlo weer verlaten, met het idee dat de kans op herhaling 1 op 3 is (hierdoor gestopt met roken, wat voorheen nog niet eerder lukte). Nu (achteraf dus) heb ik gemerkt dat dat idee mij gewoon ook 3 jaar angst heeft bezorgd op herhaling. Elk pijn scheutje in je borstkas wakkerde die angst weer aan. Deze angst werd 2 weken geleden bevestigd:
Bij het opstaan die donderdagmorgen 21-11-2013, kreeg ik een herkenbare pijnscheut in mijn linker-borstkas. Eerst dacht ik weer: "verkeerd gelegen? Of een vastzittende spier?" Vlug naar de wc en de pijn nam niet af, dus toen was het voor mij snel duidelijk: De huisartsenpost bellen heeft geen zin, dit is te herkenbaar. Direct 112 gebeld waar al snel actie werd ondernomen.
Om 20:15 werd ik voor het eerst in mijn leven in een ambulance naar het ziekenhuis (in Venlo) gebracht, na het toedienen van 20ml. morfine via het inmiddels aangebrachte infuus. Na het maken van longfoto's bleek dat mijn long weer volledig was ingeklapt en werd er weer een drain ingebracht. Balen, wand ik had na 2,5 jaar eindelijk mijn conditie weer terug van 0 naar het niveau van voorheen.
Het inbrengen van de drain was wederom weer een ongelofelijk pijnlijke ervaring. Van de verdoving die vooraf werd ingebracht, heb ik niets gemerkt waardoor ik schreeuwend van de pijn 1,5 week hees ben geweest! Na een morfinepil onder de tong kon ik 15 min. later naar de longafdeling worden gereden. Omdat ik nog steeds veel pijn had kreeg ik hier weer een morfinepil onder de tong. Gelukkig werd de pijn toen draaglijk.
Bij mijn intakegesprek op de Longafdeling werd me verteld dat er voor mij een spoedoperatie was ingepland op maandag 25 nov 2013. Na 5 dagen aan de drain kreeg ik dus een VATS.
Op de operatietafel werd een epudirale verdoving (ruggenprik) ingebracht. Tijdens deze operatie hebben ze longtopje verwijderd, zwakker blaasjes weggehaald, opgeruwd en geplakt met talkpoeder.
De epiduraal werd na de operatie aangesloten aan een pca (morfinepomp), welke op 10 mg/uur werd ingesteld (en later op 12 ivm. extreme pijn).
Omdat de verzorging mijn pijnspiegel te laag afstelden (miscommunicatie van de verzorgers, slecht luisteren naar de Pijn-arts) heb ik veel pijn gehad. Zaterdagmiddag (30-11-2013) was mijn long netjes uitgeklapt en s'avonds werd de drain afgeklemd en het waterslot uitgeschakeld. Eindelijk, Ik mocht na 10 dagen het bed uit! Zelf naar het toilet gaan was nog nooit zo fijn, ipv die vervelende po-stoel.
Zondagmorgen 1-12-2013 werden er longfoto's gemaakt, alles bleek prima ontplooid. Toch kreeg ik zondagmiddag weer enorme pijn, links in mijn borstkas. Ook vanuit de rug had ik pijn. Bezoek afgebeld en er werden opnieuw foto's gemaakt, waarop ik s'avonds weer hoorde dat deze nog prima ontplooid waren. Toch kon niemand mij vertellen waar die pijn in de borstkas vanaf kwam. Ik heb toen aangegeven dat ik met zoveel pijn niet naar huis durfde. Thuis heb ik immers geen morfine in geval van nood, zoals ik dat in het ziekenhuis kreeg!
Ik kwam er s'avonds toen zelf achter dat mijn onderrug vast zat en ook mijn bovenrug, tussen de schouderbladen! Dit kwam natuurlijk doordat ik in principe al 12 dagen noodgedwongen alleen in een houding in bed heb gelegen. Alleen die pijn vanuit mijn linkerzij was nog niet te verklaren.
Maandagmorgen overlegd met de zaalarts en deze wist mij eindelijk te vertellen dat de pijn vanuit mijn linkerzij waarschijnlijk komt door de operatie. Ze was er bijna zeker van dat er een of enkele ribben waren gekneusd. Wellicht was er ook nog een spier of pees geraakt. Dat was dus een flinke geruststelling!
Tegen de middag werd de drain verwijderd door de longarts. Dit was een vervelend gevoel, maar het deed gelukkig geen pijn. Dit komt omdat de epiduraal met verdoving pas daarna werd verwijderd. Er werd een klein beetje lucht aangezogen maar een flinke dot Betadinezalf (beter als vaseline zoals bij mijn 1e keer) en een flinke pleister sloot de opening prima af. Voor de zekerheid moest ik nog een nacht blijven omdat de Pijn-Arts zeker wilde weten dat ik thuis de juiste medicatie kreeg, om de pijn onder controle te kunnen houden. Deze werd maandagmiddag nog aangepast zodat er kom worden gekeken of ik die nacht kon doorkomen.
Dat was gelukkig het geval. Het is inmiddels dinsdag 3-12-2013 en ik kreeg s'ochtends te horen dat ik s'middags kon worden opgehaald. Thuis aangekomen heb ik nog veel pijn, maar ik weet dat dit niet vanuit de longen komt, maar vanuit de gekneusde ribben en een vastzittende rug. Dit zal volgende week met Fysiotherapie worden aangepakt.
Groetjes, Cloffie
Het is al wat jaren geleden, maar je leert best veel van die klaplongen.
Na de eerste klaplong kon ik snel weer naar huis met een "heimlich klepje" , maar helaas dat ging niet goed. Twee maanden ziekenhuis met waterslot, plakpogingen die wezenloos pijnlijk waren en enorme krampen over het hele lichaam gaven. Uiteindelijk is de linker bovenkwab verwijderd met een originele operatie, dus geen kijkoperatie. Daarna geen klaplongen meer en ik was direct van het roken af. En gelijk weet je dat roken echt schadelijk is.
Pijnbestrijding voor en na de operatie waren redelijk slecht. De morfinepomp zorgde voor een tijdelijk lamme arm. Morfine was best prettig, totdat ze overgingen naar paracetamol. Pomp eruit en dan zeuren als je na 8 uur vraagt om een paracetamol. "mevrouw, weet u wel hoe schadelijk paracetamol is?". Dat soort dingen onthou je.
Ik weet nu dat ik met mijn hand op de bovenkant van de borst/long kan zien of de long nog beweegt. Als de hand met de ademhaling mee beweegt heb je waarschijnlijk geen klaplong. Als de hand en dus de borstkas aan een kant niet mee beweegt, wordt het tijd voor een bezoekje aan het ziekenhuis.
De enige angst die ik heb, is of de andere long niet knapt op een dag. Ook die heeft grote bullae. In de slechte long is een paar keer een schimmel terecht gekomen. Dus daar is niet veel meer van over.
Na de operatie heeft het zeker 5 maanden geduurd, voordat ik pijnvrij was. De eerste periode stekende pijnen, en langzamerhand zeurende pijn, en pijn bij inspanning. Dat hoort er dus ook bij, maar het stopt een keer.
Sterkte voor degenen die er nog middenin zitten
Ik heb zelf een klaplong gehad op 10 december 2012! Ik kwam onder de douche vandaan en voelde een enorme druk op me borst en pijn boven in de rug tussen me schouderbladen! Ik dacht dat ik last had van me hart! Toch maar ff naar de dokter geweest, hier bleek ik geen ruis te hebben aan de rechterkant, ze gaf aan dat ik met de ambulance naar het ziekenhuis moest en ik heb zelf even geluisterd naar de stilte van me long ;) wel apart moet ik zeggen. Eenmaal in het ziekenhuis, hartfilmpje, longfoto's en ja hoor een klaplong! ik kreeg een drain (zonder pijn) het ontplooien van de long moet ik zeggen was wel pijnlijk!
Ik kreeg in het ziekenhuis te horen dat ik een operatie kon ondergaan ik kreeg een vel papier met uitleg over de verschillende operaties met percentages op een terugkeer van een klaplong, ook kon ik ervoor kiezen er niks aan te laten doen (vrije keus) Ik besloot een VATS operatie te ondergaan, omdat ik de kans op herhaling tot minimaal wou terug brengen.
Ik ben direct gestopt met roken en heb af en toe nog wel een naar gevoel, dat het vastgeplakt is aan mijn borstwand voornamelijk met douchen! ook als ik jeuk heb op me schouderblad voelt het toch raar aan, maar het is niet anders en daar zou ik mee moeten leren leven.
Toch vraag ik me af of je ooit over deze angst heen komt!
Dit is mijn verhaal...
15 Augustus 2009 ben ik opgenomen ivm een spontane klaplong links. Na 1 week is de drain op waterslot gezet, gevolg long nogmaals ingeklapt, na 1,5 week nog steeds 'luchtlek' zoals dat genoemd werd, is er besloten om een ct-scan te maken. Hierop was te zien dat ik veel bullae vorming had en operatie noodzakelijk was. Zo gezegd, zo gedaan. Er is een bullectomie en pleurectomie via VATS uitgevoerd. Long is vastgeplakt aan het borstvlies.
Na 3 weken veel pijn, hondsberoerd en doodop mocht ik eindelijk naar huis. Daar hield de pijn niet mee op. Pijn aan de long is langzaam beter geworden. Af en toe nog wel eens een steek, maar dat is het dan ook. De zenuw is een ander verhaal. Door de VATS is er een zenuw geraakt, waardoor ik neuropathie heb in bepaalde zone van mijn linker kant. De neuropathie is pas eind 2010 ontdekt. (Bijna een jaar lang door verscheidene artsen voor gek verklaard. Ik moest me niet zo aanstellen. Pijn zat tussen de oren.)
Jaren pijnvrij geweest... Nu begin 2015 weer dat zelfde gevoel als de eerste keer. Het schurende, kreukelende, knisperende gevoel als toen. Weer pijnscheuten bovenkant long links met uitstraling schouder en zijkant. Ik omschrijf het als zonnestralen naar boven en links. Af en toe wat benauwd en kortademig. Langzaamaan werd de pijn heviger.
Na 1 dag toch maar de huisarts gebeld. Telefonisch gelijk doorgestuurd voor X-ray. Niets te zien. Weer naar huis gestuurd. Volgende dag heeft lichamelijk onderzoek niets uitgewezen. Konden de klachten niet echt plaatsen. 5 Dagen later door de dokterspost doorgestuurd naar SEH. Wederom een thoraxfoto gemaakt, bloedgassen afgenomen en lichamelijk onderzoek. Weer niets. Wel Morfine meegekregen voor zo nodig.
Een paar dagen Morfine gebruikt, daarna alleen paracetamol en ibuprofen. Het is een paar dagen redelijk goed gegaan, daarna weer heel snel minder gegaan. Vanaf dinsdagnacht weer Morfine genomen om in ieder geval de nacht goed door te komen. Ik heb 6 nachten met 5 uur slaap of minder gehad. Maandagavond werd ik wakker na drie kwartier slaap, met helse pijn. Na 2 uur nog steeds dezelfde pijn toch maar dokterspost gebeld. Kon ook niets vinden. Advies; gebruik de Morfine standaard om de 4 uur. De hele nacht geen oog dicht gedaan. Pijn, beroerd en bekaf weer naar de huisarts. Meteen doorgestuurd naar de SEH.
Op de SEH zijn 2 thoraxfoto's gemaakt. Niets te zien. Bloedgassen niets te zien. Longecho niets te zien. Inmiddels zo stoned als een garnaal van al de Morfine. Het hielp maar minimaal. (Achteraf gezien leuke bijwerkingen gehad zoals slapeloosheid. Geen wonder dat ik zo beroerd in mijn vel zat.) Toch maar een nacht op het observatorium opgenomen zonder Morfine. Langzaamaan werd het beter. Ik ben snel in slaap gevallen. Pijn aardig te houden. Volgende ochtend naar huis gestuurd met een vervolg afspraak op de longpoli.
Inmiddels is de pijn redelijk te houden, al vreet ik mijzelf na 3,5 week nog steeds helemaal vol met paracetamol en ibuprofen. De pijn komt nog steeds in golven.
Heeft iemand hier ervaring mee. Dat ondanks dat er niets te vinden is, toch iets mis was met de long wat met thoraxfoto en eventueel longecho niet te zien was?
Ik heb in 2006 aan beide kanten een klaplong gehad en daarna ook aan beide kanten een VATS operatie gehad. Ik ben erg benieuwd naar mensen die na een klaplong een vliegreis gemaakt hebben. Wij hebben voor deze zomer een vakantie geboekt naar Mallorca. Ik ben erg angstig om te vliegen, bang om weer een klaplong te krijgen.
Groet, Yordy
Mijn broer heeft drie klaplongen gehad in 2015. Alledrie linkerlong. De eerste in juli 2015 (In UMC Leiden behandeld met drain en waterslot, 10 dagen opname). Dan een tweede eind juli 2015 in Barcelona (zelfde behandeling met drain) en dan een laatste klaplong in september 2015. Deze laatste ook eerst behandeld met drain (ging moeizaam, Hij lag toen terug in Leiden) en toen is er besloten in oktober de long via VATS te plakken. Dit is ook in UMC in Leiden gebeurd. Hij heeft erg afgezien van deze operatie en herstelde maar langzaam.
Maar dan het goede nieuws! In januari 2016 is hij naar Lissabon gevlogen en half februari 2016 naar Borneo. Dit is een lange vliegreis. Geen enkel probleem. Dokters hadden hem gezegd dat na het plakken van de long er minder kans was op een klaplong.
Ik zou zeggen: Vraag het eens na bij je arts. Ik begrijp dat je ongerust bent, maar hier dus een positieve ervaring met vliegen na de VATS operatie.
Ruim 5 weken geleden heb ik zelf door een ernstig ongeluk 2 ribben door mn long gehad, en dus een klaplong. in het ziekenhuis was en na een paar dagen met mijn andere long ook raak! 2 klaplongen gehad dus. omdat ik nog andere 'mankementen' aan mijn lichaam had en in het buitenland in het ziekenhuis lag, lag ik daar 3 weken. daarna kreeg ik te horen dat ik met het vliegtuig naar huis mocht... met 2 klaplongen na 3 weken al vliegen dacht ik??? de foto's van mijn longen waren goed en alle doktoren hadden gezegd dat er geen enkel probleem was dus ben gewoon gaan vliegen.. geen moment last gehad en nu ook nog geen moment pijn gehad.
Mijn ervaring met een klaplong
In 2011 kreeg ik mijn eerste klaplong.
Heb een aantaldagen in het ziekenhuisgelegen met een drain .
Van het plaatsen heb ik helemaal niks gevoeld.
Enige dat pijn deed was het ontplooien van mijn long.
Hierna is het 4 jaar goed gegaan met me long terwijl er tog wel de angst was dat dit terug kwam.
In juli 2015 ging het helaas tog weer fout.
Het probleem nu was de de klaplong te klein was om wat aan te doen. Dus nu moest ik gewoon rustig aan doen en kijken of hij weer vanzelf ontplooit.
De long ontplooide zich weer na een aantal dagen.
Nu moest ik van de arts goed na gaan denken of ik een vats wilde.
Npg voordat ik een gesprek met de chirurg had voor infoematie ging het alweer fout dus de beslissing voor een vats was snel gemaakt.
Ik zag er enorm tegen op om wat er komen zou.
Eenmaal op de inslaapkamer was ik erg gespannen .
Tot ik plots wakker werd en alles voorbij was.
Ik heb na de operatie geen enkele pijn meer gevoeld ook niet toen de ruggenprik er uit ging.
Na een aantal weken herstellen kreeg ik tog weer last van mijn long en het bleek tog weer een klaplong te zijn
Wel was deze weer te klein om ieta aan te doen.
Dus weer vanzelf laten herstellen en een aantal weken later kreeg ik weer pijn aan dezelfde kant.
Na deze klaplong heb ik extra lang de tijd genomen om te herstellen en tot op heden is het nog altijd goed gegaan.
Tog blijft er de angst dat het weer zal gebeuren.
Mijn zoon van 14 heeft in 2016 meerdere klaplongen gehad en in november 2016 is zijn long vastgeniet. In augustus 2017 (exact 9 maanden na de operatie) gaan we voor het eerst op vliegvakantie met de kids. Gran Canaria, dus geen lange vliegreis. Van de longarts mag hij vanaf 6 maanden na de operatie vliegen. Maar dan komt bij mij als moeder toch de angst om de hoek kijken. Dus Swat ik hou me maar aan jouw woorden vast. Maar heeft iemand ervaring met een nieuwe klaplong bij het vliegen na een operatie?
Hoi allemaal,
Ikzelf heb nu drie klaplongen gehad, alledrie aan de rechterkant:
1e klaplong: eind februari 2017, natuurlijk genezen
2e klaplong: half juli 2017, drain en waterslot
3e klaplong: eind juli 2017, pleurectomie d.m.v. VATS
Na de VATS lag de long nog niet goed aan en tot op heden nog steeds niet. Wel steeds een stukje meer, maar hij ligt nog zo'n 2 centimeter los. Hierdoor ben ik in mijn dagelijks leven vrij beperkt qua uithoudingsvermogen. De longarts wil nog een paar weken wachten, om te zien of de long toch nog uit zichzelf goed gaat liggen.
Heeft iemand ervaring met een long die niet snel goed wil gaan liggen?
Veel groeten!
Suzy