Mijn poes is ook een bijzondere dier ... Er zijn namelijk niet veel rode vrouwtjes poezen. Moest toen best zoeken naar een nieuwe rode poes. Mijn vorige had ik gevonden tijdens een trektocht door Frankrijk als kitten.
Op enig ogenblik na een week trekken (lopend) door Frankrijk zat daar op een bosweg in heinde of verre geen mens of boerderij te bekennen een mauwend mooi getekende rode kitten ... nog gezocht naar een nest of naar de moeder poes maar niet gevonden. Toen maar besloten deze mee te nemen in mijn rugzak en heb ik onderweg een dierenarts bezocht voor inentingen en controle. Na een paar weken in mijn rugzak meegereisd te zijn en steeds in mijn eenpersoons tentje met me geslapen te hebben deze meegenomen naar Nederland.
Mijn Franse kat had een mooi leven en ging soms gewoon maanden op reis dan kreeg ik bericht dat hij ergens waargenomen was ... na 4-6 maanden kwam die weer thuis om op adem te komen. In begin was ik eerst erg ongerust en ging ik zoeken naar mijn kat die na een paar maanden weer op stap ging en weer kreeg ik bericht " .. je kat zit hier of hier...". Vele keren is die op pad gegaan en wederom thuis gekomen jaar in jaar uit. Helaas op enig moment heeft een brommer hem aangereden, na diverse operaties wat niet mocht baten, is hij op 19 jarige leeftijd overleden ... Mijn Franse kater was niet gesteriliseerd en zie ik nog steeds overal nageslacht van hem lopen, daar in de buurt heeft hij vast een tijdje gelogeerd denk ik dan. Het mag duidelijk zijn dat ik helemaal verkocht ben aan rode poezen en katers.
Heb na mijn Franse kat dan ook moeite gedaan om een nieuwe rode en deze keer een poes te vinden... en die vond ik in Kootstertille Friesland wederom een vondeling in het asiel daar. Ook mijn huidige is een wilde bras en zou ik een boekje vol kunnen schrijven over haar, een schoot poes is ze niet en wil ze nu na 8 jaar nog steeds wild spelen met me, 's nachts maakt ze me wakker door dat ze door het huis aan het rennen is. Als ik boodschappen ga doen loopt ze met me mee naar de winkel en soms wil ze de winkel ook in maar dat mag niet. Vechten doet ze ook en gaat ze een goed gevecht niet uit de weg. De dame is al een keer bijna haar oog verloren, gelukkig heb ik een vriendin die oogheelkundig dierenarts is. Die vriendin heeft dat oog geopereerd en heeft ze het oog gelukkig kunnen behouden, daarom kan ze soms best boos kijken vind ik, je blijft het namelijk wel zien aan het rechter oog.
Die franse kat was ook heel speciaal dus. Leuk, die kattenavonturen.
Bij onze kleindochters in Winterswijk waar wij elke dinsdag oppassen is sinds kort een jonge rode kater in huis. Wat een schattig, mooi beestje. Het maakt het oppassen nog leuker.
@ Oma Akke dat is erg leuk een kitten en oppassen. Hoelang ik mijn poes nog zal hebben is de vraag officieel heb ik een kattenallergie. Heb er alleen tot nu toe niet echt last van.
Ik zou dolgraag weer een kat willen, maar ik blijk ook een kattenallergie te hebben, en mijn man wil geen kat voorlopig! En dus amuseer ik me met Sammie, het kleine rode katertje bij mijn kleindochters. Wat kan dat beestje lekker spelen, springen, spinnen.
Ik hoop dat jij je poes nog lang kunt hebben Marcus!
Dank jullie probeer er wat van te maken ben niet zo een "blogger" of schrijver, het is altijd fijn om te horen dat lezers het op prijs stellen.
Zeg wel eens er zit overal wel een verhaal in als je er voor open staat. Als mijn fiets kon praten dan .... die fiets is nog van mijn grootvader geweest en heeft in de tweede wereld oorlog onder de bladeren verstopt gelegen. Niemand wil die fiets nog hebben maar rijd als de beste en heeft nog ouderwetse tandwielen van die tandwielen met drie springende gazellen. Het merk Gazelle staat er allang niet meer op, de fiets is ook al bijna honderd jaar oud. Fietsen en andere producten worden, met dergelijke goede kwaliteit, zo niet meer gemaakt. De fiets kan zeker nog wel honderd jaar mee!
Zou die fiets verhalen kunnen vertellen denk je toch eens in.....
Welk mens zou nou niet zo een uitzicht vanuit zijn keuken missen. Vaak liggen ze op paar meter van mijn huis te slapen en zie ik de plekken waar ze lagen te slapen de volgende ochtend of ze kijken zelfs door het keukenraam.
Ik ben ook blij weer wat van je te zien (de schitterende foto's) en te lezen.
Die sequoiabomen zijn werkelijk gigantisch.
En je kat is een prachtdier!
Mijn poes is ook een bijzondere dier ... Er zijn namelijk niet veel rode vrouwtjes poezen. Moest toen best zoeken naar een nieuwe rode poes. Mijn vorige had ik gevonden tijdens een trektocht door Frankrijk als kitten.
Op enig ogenblik na een week trekken (lopend) door Frankrijk zat daar op een bosweg in heinde of verre geen mens of boerderij te bekennen een mauwend mooi getekende rode kitten ... nog gezocht naar een nest of naar de moeder poes maar niet gevonden. Toen maar besloten deze mee te nemen in mijn rugzak en heb ik onderweg een dierenarts bezocht voor inentingen en controle. Na een paar weken in mijn rugzak meegereisd te zijn en steeds in mijn eenpersoons tentje met me geslapen te hebben deze meegenomen naar Nederland.
Mijn Franse kat had een mooi leven en ging soms gewoon maanden op reis dan kreeg ik bericht dat hij ergens waargenomen was ... na 4-6 maanden kwam die weer thuis om op adem te komen. In begin was ik eerst erg ongerust en ging ik zoeken naar mijn kat die na een paar maanden weer op stap ging en weer kreeg ik bericht " .. je kat zit hier of hier...". Vele keren is die op pad gegaan en wederom thuis gekomen jaar in jaar uit. Helaas op enig moment heeft een brommer hem aangereden, na diverse operaties wat niet mocht baten, is hij op 19 jarige leeftijd overleden ... Mijn Franse kater was niet gesteriliseerd en zie ik nog steeds overal nageslacht van hem lopen, daar in de buurt heeft hij vast een tijdje gelogeerd denk ik dan. Het mag duidelijk zijn dat ik helemaal verkocht ben aan rode poezen en katers.
Heb na mijn Franse kat dan ook moeite gedaan om een nieuwe rode en deze keer een poes te vinden... en die vond ik in Kootstertille Friesland wederom een vondeling in het asiel daar. Ook mijn huidige is een wilde bras en zou ik een boekje vol kunnen schrijven over haar, een schoot poes is ze niet en wil ze nu na 8 jaar nog steeds wild spelen met me, 's nachts maakt ze me wakker door dat ze door het huis aan het rennen is. Als ik boodschappen ga doen loopt ze met me mee naar de winkel en soms wil ze de winkel ook in maar dat mag niet. Vechten doet ze ook en gaat ze een goed gevecht niet uit de weg. De dame is al een keer bijna haar oog verloren, gelukkig heb ik een vriendin die oogheelkundig dierenarts is. Die vriendin heeft dat oog geopereerd en heeft ze het oog gelukkig kunnen behouden, daarom kan ze soms best boos kijken vind ik, je blijft het namelijk wel zien aan het rechter oog.
Een bijzondere poes, dat is het......
Die franse kat was ook heel speciaal dus. Leuk, die kattenavonturen.
Bij onze kleindochters in Winterswijk waar wij elke dinsdag oppassen is sinds kort een jonge rode kater in huis. Wat een schattig, mooi beestje. Het maakt het oppassen nog leuker.
@ Oma Akke dat is erg leuk een kitten en oppassen. Hoelang ik mijn poes nog zal hebben is de vraag officieel heb ik een kattenallergie. Heb er alleen tot nu toe niet echt last van.
Ik zou dolgraag weer een kat willen, maar ik blijk ook een kattenallergie te hebben, en mijn man wil geen kat voorlopig! En dus amuseer ik me met Sammie, het kleine rode katertje bij mijn kleindochters. Wat kan dat beestje lekker spelen, springen, spinnen.
Ik hoop dat jij je poes nog lang kunt hebben Marcus!
Ze zijn zo lief en speels dan nog hoewel sommigen dat hun hele leven blijven. Oma Akke geniet jij er ook maar van zolang het kan.
Marcus, wat heb je bijzondere dingen meegemaakt met je rode katten.
Ik hoop dat je nog lang van je kat kunt genieten.
Succes met je operatie(s)!
Hoi Marcus,
Wat blijft het leuk om over je reizen naar Zweden te lezen, en ook over je katten.
Veel sterkte met de aankomende operaties en het herstel!
Dank jullie probeer er wat van te maken ben niet zo een "blogger" of schrijver, het is altijd fijn om te horen dat lezers het op prijs stellen.
Zeg wel eens er zit overal wel een verhaal in als je er voor open staat. Als mijn fiets kon praten dan .... die fiets is nog van mijn grootvader geweest en heeft in de tweede wereld oorlog onder de bladeren verstopt gelegen. Niemand wil die fiets nog hebben maar rijd als de beste en heeft nog ouderwetse tandwielen van die tandwielen met drie springende gazellen. Het merk Gazelle staat er allang niet meer op, de fiets is ook al bijna honderd jaar oud. Fietsen en andere producten worden, met dergelijke goede kwaliteit, zo niet meer gemaakt. De fiets kan zeker nog wel honderd jaar mee!
Zou die fiets verhalen kunnen vertellen denk je toch eens in.....
Welk mens zou nou niet zo een uitzicht vanuit zijn keuken missen. Vaak liggen ze op paar meter van mijn huis te slapen en zie ik de plekken waar ze lagen te slapen de volgende ochtend of ze kijken zelfs door het keukenraam.