Gevoelens die botsen Het is om te kotsen, Mijn hart zegt ja mijn verstand zegt nee, Wat moet ik hier mee. Iedere keer het zelfde liedje
Heen en en weer geslingerd Tussen open en eerlijk daar virgis ik mijn nog weleens in deerlijk. Hoezo open eerlijk, stel je gooit je gevoelens los, Open eerlijk draag je dan geen grote tos, Moet je je hersen laten werken zodat ieder het kan merken
Gevoelens die botsen, Het is bij mij al enkele weken, Moet ik ze opzij zetten of mijn hart laten spreken, Het is niet makkelijk zeker niet, Gisteren liggen janken als een vergiet,
Maar wat schiet je er mee op, De wereld draait, Hup kom maar op, Maar mijn hersenpan, is net een dot watten, Een watte, Ja een dot met watten.
Verder zal ik hier mee om moeten gaan, Het is zwaader dan een baan, Met dit gedicht heb ik gericht, Gevoelens die botsen, Hoe ga je er mee om, Het is om te kotsen,
Een gedicht, dat ik een tijdje terug heb geschreven voor mijn zusje, die helaas is overleden. Diep vanuit mijn hart geschreven.
Kim, dat was jouw naam Zo jong al heengegaan Je zag niks van de wereld Je zag alleen vanbinnen
Ik heb je nooit aangeraakt Ik heb je enkel gezien achter glas Ik was pas 3 maar ik weet het nog Hoe mam zat te huilen Pa weg was Tom, Rik en ik mam wilden troosten
Je zou nu bijna 13 zijn Bijna een grote meid Je zou veel vriendjes hebben gehand Ondanks je handicap
Je was pas 3 weken oud Toen je overleed Er veranderde toen een hoop Ik weet het nog precies Pa was weg, Mam was verdrietig
3 mei 1994 Was de dag dat je geboren werd 27 mei 1994 was de dag dat je overleed
Ik behandel jouw neef en nichtje alsof jij het bent Ik heb je nooit goed gekent Maar als ik ooit heenga Zal ik je opzoeken
Je bent mijn enige echte zusje Ik zal je nooit vergeten Je hebt een plek in mijn hart Je woont erin
Grote meid, Ik mis je enorm Vaak denk ik aan je Hoe het met je gaat in de hemel Met andere kindjes om je heen Die ook te vroeg zijn gegaan
Je was zo teder Zo klein Zo zwak Zo fragiel Zo gevoelig
Je ging veel te vroeg Ik heb je nooit gekend Maar ik zal je opzoeken Maar nu nog niet
Ik zal verder leven Zoals jij dat kon Ik zal liefde geven Aan je mogelijke vriendjes
Ik zal goede doelen steunen Die jou zouden steunen Ik zal mensen groeten Alsof het verre vrienden zijn die ik lang niet heb gezien
Mijn meid, Kim Ik hou van je de liefde voor jou zal nooit weggaan
Dikke kus, Je grote Zus
RIP, Kim 3-5-1994 27-5-1994
Waarom rijmt het niet? Ik zou het eerder poëzie dan een gedicht noemen...
in wat voor zin, echt een gedicht voor pd
Ik bedoel gewoon dat ik me er ook erg in herken... kan toch?
Aha je hebt zelfde als ik dus
Ok, ik begrijp het.
PD
Down to the road of a two year town
I'm lying on the ground
listenin' for the train
to come 'round
And when the tracks start tremblin'
I retreat from the sand
and take a look
at my promised land
From all the fights unfought
the train resists once more
drowning in the drought
my desert as my saving shore
heel mooi redraven !! :Y
Gevoelens die botsen
Het is om te kotsen,
Mijn hart zegt ja mijn verstand zegt nee,
Wat moet ik hier mee.
Iedere keer het zelfde liedje
Heen en en weer geslingerd
Tussen open en eerlijk daar virgis ik mijn nog weleens in deerlijk.
Hoezo open eerlijk, stel je gooit je gevoelens los,
Open eerlijk draag je dan geen grote tos,
Moet je je hersen laten werken zodat ieder het kan merken
Gevoelens die botsen,
Het is bij mij al enkele weken,
Moet ik ze opzij zetten of mijn hart laten spreken,
Het is niet makkelijk zeker niet,
Gisteren liggen janken als een vergiet,
Maar wat schiet je er mee op,
De wereld draait,
Hup kom maar op,
Maar mijn hersenpan, is net een dot watten,
Een watte,
Ja een dot met watten.
Verder zal ik hier mee om moeten gaan,
Het is zwaader dan een baan,
Met dit gedicht heb ik gericht,
Gevoelens die botsen,
Hoe ga je er mee om,
Het is om te kotsen,
Kees
Kees,
Janken is niet erg... moet kunnen soms.
En je hart laten spreken is beter dan je gevoelens verbergen!!!!
Mooi gedicht!
Groetje, Jantine
Een gedicht, dat ik een tijdje terug heb geschreven voor mijn zusje, die helaas is overleden. Diep vanuit mijn hart geschreven.
Kim, dat was jouw naam
Zo jong al heengegaan
Je zag niks van de wereld
Je zag alleen vanbinnen
Ik heb je nooit aangeraakt
Ik heb je enkel gezien achter glas
Ik was pas 3 maar ik weet het nog
Hoe mam zat te huilen
Pa weg was
Tom, Rik en ik mam wilden troosten
Je zou nu bijna 13 zijn
Bijna een grote meid
Je zou veel vriendjes hebben gehand
Ondanks je handicap
Je was pas 3 weken oud
Toen je overleed
Er veranderde toen een hoop
Ik weet het nog precies
Pa was weg,
Mam was verdrietig
3 mei 1994
Was de dag dat je geboren werd
27 mei 1994
was de dag dat je overleed
Ik behandel jouw neef en nichtje alsof jij het bent
Ik heb je nooit goed gekent
Maar als ik ooit heenga
Zal ik je opzoeken
Je bent mijn enige echte zusje
Ik zal je nooit vergeten
Je hebt een plek in mijn hart
Je woont erin
Grote meid,
Ik mis je enorm
Vaak denk ik aan je
Hoe het met je gaat
in de hemel
Met andere kindjes om je heen
Die ook te vroeg zijn gegaan
Je was zo teder
Zo klein
Zo zwak
Zo fragiel
Zo gevoelig
Je ging veel te vroeg
Ik heb je nooit gekend
Maar ik zal je opzoeken
Maar nu nog niet
Ik zal verder leven
Zoals jij dat kon
Ik zal liefde geven
Aan je mogelijke vriendjes
Ik zal goede doelen steunen
Die jou zouden steunen
Ik zal mensen groeten
Alsof het verre vrienden zijn die ik lang niet heb gezien
Mijn meid, Kim
Ik hou van je
de liefde voor jou zal nooit weggaan
Dikke kus,
Je grote Zus
RIP, Kim
3-5-1994
27-5-1994
Waarom rijmt het niet?
Ik zou het eerder poëzie dan een gedicht noemen...
heel mooi stijgertje ik krijg er zelfs helemaal de rillingen van en tranen in me ogen
stijgertje super meid dat je zo je gevoel op papier kan zetten over zoiets gevoeligs :Y