Door Esther

Wat zou je doen?

16-09-2005 om 20:41 uur Gesloten

We weten allemaal dat het leven eindig is, dat is een van de weinige dingen in dit leven die zeker zijn :+.

Stel: Op de een of andere manier kom je te weten dat je nog maar een bepaalde tijd (laten we zeggen, een maand) te leven hebt. En aangezien dit natuurlijk allemaal theoretisch is gaat dat gebeuren op de mooiste en zachtste manier die er bestaat :). Bijkomend voordeel van een theorie is dat we voorbij kunnen gaan aan het verdriet dat zoiets ongetwijfeld teweeg brengt en zijn gebrek aan 'tijd' of 'geld' niet bestaand  :s).

Wat zou je doen?

Is dan het moment aangebroken dat je roept: "NU ga ik alles doen waarvan ik altijd gezegd heb: Dat moet ik OOIT nog eens doen." of toch niet? Kortom, zijn er nog dingen die je absoluut nog wilt doen/meemaken voordat je het tijdelijke met het eeuwige verwisselt maar die er op de een of andere manier toch nooit van schijnen te komen?

Ikzelf heb nooit de behoefte gehad om bijv. de zon onder te zien gaan in Japan, te bungyjumpen in de Rocky Mountains of een wereldreis te maken. Een maand is te kort om dingen te doen/corrigeren die eerder niet helemaal lekker uit de verf zijn gekomen (bijv. een studie af te ronden o.i.d.). Het enige dat ik waarschijnlijk in die situatie zou doen is me omringen met de mensen van wie ik houd, en dat ook eindelijk eens uitspreken in plaats van ervan uitgaan dat 'men' dat wel weet. Verder zou ik van mijn hart absoluut geen moordkuil meer maken en 'gewoon' zeggen wat ik op mijn hart heb in plaats van de binnenvetter te blijven die ik nu ben :@. Kortom, genieten van de tijd die me rest :).

De reacties zijn gesloten. Naar de laatste reactie gaan?
16-09-2005 om 20:56 uur

Hoi
Wat een zwaar onderwerp, ik zou het niet weten, ik denk dat ik eerst helemaal overstuur zou zijn als ik te horen kreeg dat ik nog één maand te leven had.
Maar ik denk wel dat ik zeker met mijn familie praten ga over het hoe hierna. Ik denk dat ik nog zou zorgen dat alles goed voor hun was, dat alles zo gemakkelijk mogelijk voor hun is, dat ze niet voor verrassingen komen te staan, ik weet niet of er nog iets zou zijn wat ik graag zou willen doen, ja misschien de laatste maand niet meer benauwd hebben, dat ik nog samen met mijn gezin kon fietsen of hele einden lopen, ja dat zou ik graag doen,
Maar ik hoop dat het nog lang geen sprake van is, en dat ik nog heel lang samen mogen leven.
Liefs Tinie O-)

16-09-2005 om 21:04 uur
Reactie op tiniesijbom


Hoi
Wat een zwaar onderwerp, ik zou het niet weten, ik denk dat ik eerst helemaal overstuur zou zijn als ik te horen kreeg dat ik nog één maand te leven had.
Maar ik denk wel dat ik zeker met mijn familie praten ga over het hoe hierna. Ik denk dat ik nog zou zorgen dat alles goed voor hun was, dat alles zo gemakkelijk mogelijk voor hun is, dat ze niet voor verrassingen komen te staan, ik weet niet of er nog iets zou zijn wat ik graag zou willen doen, ja misschien de laatste maand niet meer benauwd hebben, dat ik nog samen met mijn gezin kon fietsen of hele einden lopen, ja dat zou ik graag doen,
Maar ik hoop dat het nog lang geen sprake van is, en dat ik nog heel lang samen mogen leven.
Liefs Tinie O-)

Het is helemaal niet zo heel zwaar bedoeld hoor, misschien een beetje zwaar gebracht alleen... Eigenlijk bedoel ik te vragen wat je altijd nog een keer zou willen doen, maar niet aan toe komt door allerlei andere dingen in je leven. De deadline van het leven heb ik erbij gehaald omdat je dan wel MOET :+.
Het voordeel van een theorie is dat je dingen die de werkelijkheid zo zwaar zouden maken kunt 'negeren/vergeten'. Daarom heb ik het ook over de zachtste en mooiste dood die er bestaat, zonder erbij stil te staan dat het in werkelijkheid toch vaak op die manier loopt....

16-09-2005 om 21:07 uur
Reactie op Esther


We weten allemaal dat het leven eindig is, dat is een van de weinige dingen in dit leven die zeker zijn :+.

Stel: Op de een of andere manier kom je te weten dat je nog maar een bepaalde tijd (laten we zeggen, een maand) te leven hebt. En aangezien dit natuurlijk allemaal theoretisch is gaat dat gebeuren op de mooiste en zachtste manier die er bestaat :). Bijkomend voordeel van een theorie is dat we voorbij kunnen gaan aan het verdriet dat zoiets ongetwijfeld teweeg brengt en zijn gebrek aan 'tijd' of 'geld' niet bestaand  :s).

Wat zou je doen?

Is dan het moment aangebroken dat je roept: "NU ga ik alles doen waarvan ik altijd gezegd heb: Dat moet ik OOIT nog eens doen." of toch niet? Kortom, zijn er nog dingen die je absoluut nog wilt doen/meemaken voordat je het tijdelijke met het eeuwige verwisselt maar die er op de een of andere manier toch nooit van schijnen te komen?

Ikzelf heb nooit de behoefte gehad om bijv. de zon onder te zien gaan in Japan, te bungyjumpen in de Rocky Mountains of een wereldreis te maken. Een maand is te kort om dingen te doen/corrigeren die eerder niet helemaal lekker uit de verf zijn gekomen (bijv. een studie af te ronden o.i.d.). Het enige dat ik waarschijnlijk in die situatie zou doen is me omringen met de mensen van wie ik houd, en dat ook eindelijk eens uitspreken in plaats van ervan uitgaan dat 'men' dat wel weet. Verder zou ik van mijn hart absoluut geen moordkuil meer maken en 'gewoon' zeggen wat ik op mijn hart heb in plaats van de binnenvetter te blijven die ik nu ben :@. Kortom, genieten van de tijd die me rest :).



Ik denk dat ik laatste zou doen, ik ben nl. ook een heel introvert typje en dan nog zou ik het heel moeilijk vinden om die dingen te zeggen die er echt toe doen. :X Maar voorlopig ben ik nog niet van plan om te gaan, te druk, te leuk, nog genoeg om te genieten en van mensen te houden. wel een onderwerp waar je niet dagelijks bij stil staat, tenminste ik niet. Ben nl. van plan om minstens 80 teworden. Geniet allemaal van een herfstig weekend en jij ook Esther geniet er gewoon van. ^O^

17-09-2005 om 09:36 uur

hoi
ik zou graag naar zwitserland gaan of ander hooggebergte om te proberen of ik dan inderdaad heerlijk alles kan doen,wat in me op komt. *O* dus zou zeker proberen om daar die maand heen te gaan,we willen dit proberen te doen als we 25 jaar getrouwd zijn.  *) moet nog paar jaar geduuld hebben en heel hard sparen,anders gaat het nog niet lukken.  :P maar dromen moet een mens houden,dan heb je altijd wat om naar uit te kijken. ^O^
mocht dat niet lukken zou ik lux jacht huren lijkt me ook heel gaaf om keer mee te maken,maar ben ook heel tevrede met ons notedopje.die ons brengt waar we heen willen,wie weet winnen we de loterij nog eens.
maar het is heerlijk om te dromen over deze dingen,ooit krijgen we het wel voorelkaar.
ben beneuwd naar jullie dromen
marit

17-09-2005 om 12:37 uur

ik zou alle dingen doen die op dat moment in me op komen en zoveel mogelijk in een maand proppen. nog genieten van mn leven, vooral voortdurend mn vrienden/andere mensen die ik liefheb om heen willen hebben. ik zou absoluut niet gaan treuren maar er voor gaan!ik ken een meisje wat nu nog maar 2 jaar te leven heeft. ik heb ooit een liedje voor haar geschreven(als mensen het willen lezen kan ik het er wel opzetten, het is wel engels)...ze is nu getrouwd ook al was nog maar net 19 geloof ik...dat vind ik wel geweldig :s)

groetjes nina

17-09-2005 om 13:04 uur

Toen ik dit topic las werd ik even heel erg verdrietig want een lieve kennis van mij  heeft dus  de diagnose A.L.S. gekregen. Had eigenlijk net als ik Fybromialgie en wij zeurde dan ook vaak samen over onze pijntjes en klachten. En natuurlijk de gezondheidszorg die het je soms zo moeilijk maakt. Omdat haar klachten erger werden ging ze naar een ander ziekenhuis toe en kreeg ze deze diagnose. Zij heeft dus inderdaad niet meer zo'n lang leven. Lees iedere dag op haar weblog en ben vol bewondering over haar kracht en openheid over haar ziekte en haar angst en eenzaamheid in de strijd tegen de dood. Ook probeert zij nu zoveel mogelijk te betekenen voor de mensen om haar heen en zoveel mogelijk nog uit het leven te halen zover dit nog mogelijk is. En dingen te regelen voor haar nog jonge zoon.
Ik denk zelf dat ieder mens anders zal reageren en er anders mee zal omgaan als hij weet dat hij nog maar kort te leven heeft. Het ligt toch een beetje aan je karakter en de omgeving om je heen. heb je nog jonge kinderen, heb je veel pijn noem maar iets op.
Maar ik heb in mijn leven al jong geleerd dat je van iedere dag moet genieten en dan niet van de grote dingen maar juist de kleinen dingen om je heen die je leven zo speciaal maken. Voor mij zijn mensen dan ook veel belangrijker dan dingen. En natuurlijk de natuur en dieren om mij heen daar leef ik ook voor.
Ik zou het liefst een heel groot feest met al de mensen waar ik van houd willen geven en intens genieten van elkaars gezelschap. Maar daar hoef ik niet persee mee te wachten tot ik dood ga. Als ik ooit genoeg geld heb dan doe ik het liefst ieder jaar.

17-09-2005 om 13:35 uur
Reactie op kaatje


Toen ik dit topic las werd ik even heel erg verdrietig want een lieve kennis van mij  heeft dus  de diagnose A.L.S. gekregen. Had eigenlijk net als ik Fybromialgie en wij zeurde dan ook vaak samen over onze pijntjes en klachten. En natuurlijk de gezondheidszorg die het je soms zo moeilijk maakt. Omdat haar klachten erger werden ging ze naar een ander ziekenhuis toe en kreeg ze deze diagnose. Zij heeft dus inderdaad niet meer zo'n lang leven. Lees iedere dag op haar weblog en ben vol bewondering over haar kracht en openheid over haar ziekte en haar angst en eenzaamheid in de strijd tegen de dood. Ook probeert zij nu zoveel mogelijk te betekenen voor de mensen om haar heen en zoveel mogelijk nog uit het leven te halen zover dit nog mogelijk is. En dingen te regelen voor haar nog jonge zoon.
Ik denk zelf dat ieder mens anders zal reageren en er anders mee zal omgaan als hij weet dat hij nog maar kort te leven heeft. Het ligt toch een beetje aan je karakter en de omgeving om je heen. heb je nog jonge kinderen, heb je veel pijn noem maar iets op.
Maar ik heb in mijn leven al jong geleerd dat je van iedere dag moet genieten en dan niet van de grote dingen maar juist de kleinen dingen om je heen die je leven zo speciaal maken. Voor mij zijn mensen dan ook veel belangrijker dan dingen. En natuurlijk de natuur en dieren om mij heen daar leef ik ook voor.
Ik zou het liefst een heel groot feest met al de mensen waar ik van houd willen geven en intens genieten van elkaars gezelschap. Maar daar hoef ik niet persee mee te wachten tot ik dood ga. Als ik ooit genoeg geld heb dan doe ik het liefst ieder jaar.


Heel veel sterkte Kaatje.

Wat ik bedoelde met dit topic, is zeker niet het bagatelliseren van de dood en het verdriet en de zorgen die daarbij komen kijken.
Meer het tot nadenken stemmen... Wat wil je nog graag doen, maar komt er op de een of andere manier niet van? De kleine en grote wensen die je hebt, maar die steeds weer op de achtergrond verdwijnen omdat er andere dingen zijn die belangrijker zijn op de momenten dat je ze zou kunnen vervullen.
Maakt de deadline van het leven dat je dan toch eindelijk die dingen gaat doen, of kies je op zo'n moment toch voor andere dingen...

Zwaar onderwerp? Ja.
Morbide? Waarschijnlijk ook. Maar ik ben van mening dat nadenken over dit soort dingen helemaal zo slecht nog niet is :).

18-09-2005 om 08:09 uur

Hoi Esther
Inderdaad denken we niet graag na over die dingen, het einde, maar het is denk ik zo dat we alle moeilijke dingen graag ver weg schuiven en er niet over na willen denken.
Ik heb er na jou onderwerp er nog vaak aangedacht, en ik denk dus dat jou onderwerp wel iets achterlaat.
Een fijne dag
Tinie *O* :W

18-09-2005 om 18:14 uur

Hoi Esther,

De dood hoort gewoon bij het leven, denk daar dan uiteraard wel eens overna. Ik zou niet weten wat ik nog heel graag zou willen doen, ik probeer alle leuke dingen meteen te doen en als dat niet lukt dan probeer ik dat zo snel mogelijk te doen. Iedere week naar mijn scoutingvrienden, leiding geven aan kinderen tussen de 5 en 7 jaar, naar vriendinnen toe als ze me nodig hebben of als we gewoon iets gezelligs gaan doen. Ik ga ook mee als vrijwilliger bij de Wielewaal, dat heb ik wel een paar jaar uitgesteld omdat ik me daar te jong voor voelde. Ik probeer me ook zo min mogelijk door mijn astma te laten tegenhouden. Stel dat ik te horen krijg dat ik nog maar heel kort te leven heb dan denk ik dat ik alle ruzies bijleg en mijn crematie ga regelen. Weet nu al de muziek daarvoor.

25-09-2005 om 14:38 uur

Wat ik zou doen: Als de sodemieter gaan trouwen en op huwelijksreis, alles regelen voor de kinderen dat ze goed achter blijven en veel tijd met mijn familie en vrienden door brengen.