relatie en de invloed van COPD

Ik wil onderstaande verhaal hier delen.
Het is een vrij dramatisch liefdesverhaal waarin mijn angst voor haar COPD roet in het eten heeft gegooid.
Ik ken haar 2,5 jaar. Alles wat wij deden was fijn omdat er oprechte passie, liefde, warmte, aantrekkingskracht, humor, respect, waardering, gelijkwaardigheid, vertrouwen en genegenheid was.
Wat ons ook heeft verbonden was narcisme, omdat wij beiden een ex bleken te hebben die narcistische trekken had. Die gemeenschappelijkheid verbond, en gezamenlijk hebben wij haast een soort expertise over narcisme ontwikkeld.
Zij heeft zelfs een keer beeldje van ons gemaakt en zij noemde het `echte liefde`.
Ik heb gaandeweg echter een scherm om mij heen getrokken omdat ik een niet gedefinieerde angst voor het onbekende van de progressie van COPD ontwikkelde.
Daardoor nam zij langzaam afstand hetgeen ik snap. Wij spraken enige tijd terug af niet meer een relatie te hebben met elkaar.
Onze band is echter zó sterk dat wij recent nog een gezamenlijk weekend van 1 tot 3 augustus 2014 naar de Moezel hadden gepland. Dat zegt mij iets over het gevoel voor elkaar en de band die er is.
Omdat zij echter toch vooruit wilde is heeft zij vrij recent een andere man leren kennen. Het weekend weg kon toen niet meer doorgaan.
Wat er vervolgens gebeurde met mij is heftig. Soms zeggen mensen wel eens dat er een schok nodig is om iemand wakker te schudden.
De schok heeft op mij het effect gehad dat ik nu geen enkele angst meer voor COPD heb en dat ik treur om het geluk dat verloren is gegaan, om de liefde voor haar.
Want het gaat om het gevoel voor iemand, daar wil ik mij in mijn leven door laten leiden en niet meer door een onbestemde angst voor COPD. Als eerste stap heb ik mij nu op dit forum aangemeld.
Ik heb nog steeds goed contact met haar, ik verwijt haar niets! Dat heb ik haar ook laten weten.
Ik heb haar ook laten weten dat niet niet aan daten met anderen moet denken.
Het is met het lezen van dit verhaal misschien al wel duidelijk, maar ik wil het graag ondubbelzinnig als volgt samenvatten: de relatie is mislukt door mijn angst voor COPD (ik noem dat een scherm optrekken). Het gevoel, de liefde, oftewel de basis voor een relatie is altijd goed geweest, dat kan ik gerust schrijven want dat vind zij ook. Dat is dus ook het punt niet geweest. Door de schok ben ik mijn angst voor COPD kwijtgeraakt. Het is voor mij een persoonlijk drama. Maar ook zij heeft mij laten weten mijn pijn te voelen.
Laat eventuele reacties svp waardig en respectvol zijn, het is al moeilijk genoeg.
Ik sluit af met een zeer toepasselijk gedicht:

“Volg je hart, luister naar de signalen.
Ook al zijn de dagen zwart en begin je te dwalen.
Voel je instinct zegt genoeg, weet wat je hart bedoelt
als je door emoties wordt overspoelt.
Laat je leiden door je hart in lief en leed
Laat je gevoel spreken dat weet ik zeker
dat je de juiste keuze maakt”.