relatie en de invloed van COPD
25-07-2014 om 09:01 uurIk wil onderstaande verhaal hier delen.
Het is een vrij dramatisch liefdesverhaal waarin mijn angst voor haar COPD roet in het eten heeft gegooid.
Ik ken haar 2,5 jaar. Alles wat wij deden was fijn omdat er oprechte passie, liefde, warmte, aantrekkingskracht, humor, respect, waardering, gelijkwaardigheid, vertrouwen en genegenheid was.
Wat ons ook heeft verbonden was narcisme, omdat wij beiden een ex bleken te hebben die narcistische trekken had. Die gemeenschappelijkheid verbond, en gezamenlijk hebben wij haast een soort expertise over narcisme ontwikkeld.
Zij heeft zelfs een keer beeldje van ons gemaakt en zij noemde het `echte liefde`.
Ik heb gaandeweg echter een scherm om mij heen getrokken omdat ik een niet gedefinieerde angst voor het onbekende van de progressie van COPD ontwikkelde.
Daardoor nam zij langzaam afstand hetgeen ik snap. Wij spraken enige tijd terug af niet meer een relatie te hebben met elkaar.
Onze band is echter zó sterk dat wij recent nog een gezamenlijk weekend van 1 tot 3 augustus 2014 naar de Moezel hadden gepland. Dat zegt mij iets over het gevoel voor elkaar en de band die er is.
Omdat zij echter toch vooruit wilde is heeft zij vrij recent een andere man leren kennen. Het weekend weg kon toen niet meer doorgaan.
Wat er vervolgens gebeurde met mij is heftig. Soms zeggen mensen wel eens dat er een schok nodig is om iemand wakker te schudden.
De schok heeft op mij het effect gehad dat ik nu geen enkele angst meer voor COPD heb en dat ik treur om het geluk dat verloren is gegaan, om de liefde voor haar.
Want het gaat om het gevoel voor iemand, daar wil ik mij in mijn leven door laten leiden en niet meer door een onbestemde angst voor COPD. Als eerste stap heb ik mij nu op dit forum aangemeld.
Ik heb nog steeds goed contact met haar, ik verwijt haar niets! Dat heb ik haar ook laten weten.
Ik heb haar ook laten weten dat niet niet aan daten met anderen moet denken.
Het is met het lezen van dit verhaal misschien al wel duidelijk, maar ik wil het graag ondubbelzinnig als volgt samenvatten: de relatie is mislukt door mijn angst voor COPD (ik noem dat een scherm optrekken). Het gevoel, de liefde, oftewel de basis voor een relatie is altijd goed geweest, dat kan ik gerust schrijven want dat vind zij ook. Dat is dus ook het punt niet geweest. Door de schok ben ik mijn angst voor COPD kwijtgeraakt. Het is voor mij een persoonlijk drama. Maar ook zij heeft mij laten weten mijn pijn te voelen.
Laat eventuele reacties svp waardig en respectvol zijn, het is al moeilijk genoeg.
Ik sluit af met een zeer toepasselijk gedicht:
“Volg je hart, luister naar de signalen.
Ook al zijn de dagen zwart en begin je te dwalen.
Voel je instinct zegt genoeg, weet wat je hart bedoelt
als je door emoties wordt overspoelt.
Laat je leiden door je hart in lief en leed
Laat je gevoel spreken dat weet ik zeker
dat je de juiste keuze maakt”.
@wimvd
Een relatie met een chronische zieke is over het algemeen moeilijk en het ligt ook aan de partner of deze er mee wil leven.
Want je bent dan namelijk beide "ziek"
Want afspraken maken is leuk maar ook regelmatig af moeten zeggen omdat het luisteren naar eigen lichaam beter is.
Ik wens je veel sterkte
Welkom Wim,
Knap dat je je kwetsbaar opstelt en je verhaal hier deelt. Ik kan me best voorstellen dat je "een scherm optrok". Het is ook niet niks. Fijn dat je nu niet meer bang bent. Kijk hier eens rond op de topics van mensen met COPD, wie weet haal je daar informatie en inzicht uit.
Sterkte! Fonsjo/Yvonne
Dank jullie wel voor reacties tot nu toe. De reacties sterken mij. Ik ga hier zeker verder lezen voor informatie en inzichten.
Dag Wim wat dapper, jouw verhaal. Ik denk dat je niet eens zo bang was voor de COPD maar meer voor wat de gevolgen zijn, en onzekerheid. Bang om dat waar je van houdt te zien lijden en angst of je dan wel in staat bent er te zijn, maar geloof me, de liefde en gewoon het er zijn is al veel waard.
Probeer het nog eens uit te leggen en als jullie voor elkaar gemaakt zijn komt het vanzelf goed en heeft het toch zo mogen zijn. Als je haar uitlegt dat je gewoon bang bent iemand waar je van houdt misschien wel te moeten verliezen ver voor je er klaar voor bent... niemand zal jou daar dan om veroordelen.
Accepteer jezelf en je eigen angsten want ze zijn volkomen normaal... Sterkte!
Kwetsbaar, dat is het woord dat bij me opkomt Wimvd.
Ach, zo stoer als we er soms aan de buitenkant uitzien, zo bang kunnen we van binnen zijn denk ik.
Het buitenkantje is niet altijd gelijk met het binnenkantje.
Beschouw het maar als een levensles. Van elke ervaring kun je rijker worden.
Veel sterkte, en neem de tijd om te rouwen. Het is niet niks als een relatie verbroken wordt.
Het is nu 5 dagen geleden sinds ik dit onderwerp gestart ben. Ik wil graag wat inzichten delen die ik vervolgens heb opgedaan, mede dank zij de reacties die geplaatst zijn. Wat overheerst is de overtuiging dat het goed is geweest dat ik dicht bij mijn gevoel ben gebleven. En dat ik op het relationele vlak niet de omstandigheden leidend laat zijn, maar de persoon om wie het gaat voorop stel. Dat ik echt heb leren luisteren naar mijn hart. Weliswaar heb ik een hoge prijs moeten betalen, maar toch blijf ik daar bij.
Ik kan best begrijpen dat je angst voor COPD hebt gehad. Het wordt vaak onderschat wat de impact van een chronische ziekte kan hebben op je naasten. Ik vind het heel dapper van je dat je dit verhaal met ons deelt.
Het is inderdaad een levensles waar jij helaas een hoge prijs voor hebt moeten betalen.
Het komt erop neer dat uiteindelijk zij en die andere man niet bij elkaar bleken te passen.
Morgen ga ik naar een bijeenkomst van het Longpunt in mijn regio. Het thema is kwaliteit van leven bij chronische longziekten. Ik hoop veel nieuwe inzichten te verwerven. Ik denk dat het alles te maken heeft met de achtergrond van het starten van dit topic door mij.
Ik hoop dat je op de bijeenkomst van het longontsteking wat meer info krijgt waar je naar op zoek bent.