Mijn vader ♡

Hallo allemaal,

Ik ben nog niet zo lang actief hier, maar ik merkte wel meteen dat iedereen hier respectvol met elkaar omgaat, heerlijk om zoiets nog eens mee te mogen maken!

Nou, even mijn verhaal, ik ben Elisa, ik ben 18 jaar en ik studeer voor Verpleegkundige, ben momenteel leerling - verpleegkundige op de longafdeling (pulmonologie). Ik heb een kat, Minoe, mijn ouders en mijn broer en zus. Ook heb ik sinds 2008 een vriend, en hebben wij nu plannen om samen te gaan wonen.

Over mijn vader.. Hij is een vrij gesloten persoon, je hoort hem nooit klagen. Zo ook niet op vrijdag 10 februari 2012. Ik kwam thuis slapen voor een weekendje, omdat ik even rust nodig had van stress die ik gehad had die week met mijn vriend, mijn vader was de hele week al een beetje grieperig, en voelde zich niet lekker. Hij zei tegen mij dat het wel ging, en dat hij naar bed wou en of ik hem even wilde helpen met opstaan en alles opruimen. Hij is echter nooit in bed gekomen. Op het moment dat ik hem rechtop zette, vertrok zijn hele gezicht van pijn, hij werd lijkbleek, begon zomaar opeens ontzettend te zweten, en te hyperventileren, ik heb naar mijn zus geschreeuwd dat ze 112 moest bellen, die waren snel ter plaatse en hij is meegenomen naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis hebben ze mijn moeder van haar afdeling laten oproepen en is zij naar de SHH gekomen, vrijwel direct na aankomst is hij naar de EHH overgeplaatst, (Eerste Hart Hulp), allerlei apparaten werden op hem aangesloten, spray in zijn mond, infuus, allerlei medicatie en niet hielp in eerste instantie, het heeft tot 4 uur 's nachts geduurd voor hij stabiel was.
Hij heeft 2 dagen doorgebracht op de EHH (coronary care) en is toen overgeplaatst naar de medium care. De maandag ging het heel goed, en op dinsdag is hij overgeplaatst naar een normale hart afdeling en had hij alleen nog maar een infuus, geen ECG apparaat meer etc. Ik ben 's middags na mijn school langs gegaan, en hij voelde zich prima, had weer zin om zijn bed uit te gaan. Ik zei dat ik vanavond nog langs kwam met mijn vriend en zus, en ben met een gerust hart weggegaan.
Ik was nog geen half uur thuis voor we gebeld werden dat we meteen moesten komen... Hij had wéér een hartinfarct gehad... We zijn gelijk naar het ziekenhuis gegaan en daar aangekomen al vrij snel afscheid genomen omdat hij direct naar de OK ging. Ze hebben bij die operatie 3 stents geplaatst en hij is meteen teruggeplaatst naar de coronary care en weer aan allerlei hartapparaten.
Een paar dagen later leek alles weer goed te gaan, echter was zijn ECG nog altijd afwijkend, hij had een extra slag in zijn hart, maar geen pijn meer. De arts stelde voor dat hij kleine stukjes mocht gaan lopen, prima, ik hem begeleid, maar hij kwam niet verder dan de deur, dit was een groot uitroepteken, want hoeveel hartweefsel was nu daadwerkelijk afgestorven??
Artsen vertelden ons niet veel, 's avonds toen mijn vader sliep zijn we met de dienstdoende arts gaan praten, hij vertelde ons dat hij een groot infarct en een middelgroot infarct heeft gehad, en de kans bestaat dat hij waarschijnlijk nooit meer zal kunnen fietsen of lange afstanden kunnen lopen.. Je kunt je dit haast niet inbeelden als je vader al meer dan 30 jaar voor hetzelfde bedrijf werkt, iedere ochtend om 7 uur weggaat, alle klussen in huis zelf doet, noem het maar op... Dit was een grote klap voor hem en voor ons..

Hij is nu anderhalve week thuis, mijn moeder gaat iedere dag met hem wandelen, zij heeft 2 weken zorgverlof gehad, en begint vrijdag weer met werken, hier ziet ze zwaar, heel zwaar tegen op... Mijn vader heeft een aantal levensgewoonten moeten veranderen, en hij zal nooit meer kunnen werken, kwa inkomen zullen we er niet zoveel op achteruitgaan, omdat hij nu gewoon met pensioen is. Gister zou zijn officiele laatste werkdag zijn geweest... Hij baalde er zó van dat hij geen afscheid heeft kunnen nemen van zijn collega's, op de manier zoals hij had gewild en had gepland.
Wij hebben 32 vogels, zebravinkjes, waarmee we kweken, mijn moeder neemt nu 's ochtends vroeg ook alle zorg voor hun op, omdat mijn vader het niet altijd kan opbrengen, onze buitenvolière is nog niet helemaal af, het zal moeizaam gaan, en lang duren, maar de oude is in ieder geval verkocht.. De vogels zaten toch binnen met de winter..
We zijn nu van plan een hond te nemen, zodat mijn vader de deur wel uit moet, en zodat hij ook gezelschap heeft als zijn kinderen niet thuis zijn.... Wij moeten immers ook allemaal werken...