Er was eens... nummer twee!
18-06-2007 om 15:22 uurWat mij betreft beginnen we weer overnieuw, ik vond het wel leuk, dus bij dezen, ik dacht wel leuk iets over snoepjes deze keer haha
Er was eens, ver weg van onze planeet, een heel klein planeetje met de naam Mentos.
Op dat planeetje leefden allemaal hele kleine ronde mensjes in allerlei kleuren, ze werden M&M's genoemd.
"Ja, dat snappen we wel"zeiden de marsmannetjes, "maar we willen toch wel zeker weten dat jullie ons écht nodig hebben en ons niet willen ontvoeren."
Er werd een spoedberaad gehouden onder de Fruitellas en de M&M's en uiteindelijk stapte Red Choco naar voren. 'Ik blijf achter als onderpand,' zei hij.
Dat vonden de Marsmannetjes goed en toen gingen ze weer terug in een raket van de Marsmannetjes.
Red Choco hoopte heel erg dat alles goed zou gaan en dat hij nu niet door de marsmannetjes gegijzeld zou worden, maar één ding wist hij zeker, als de kleintjes maar beter zouden worden.
** is lekker stilgevallen he.. jammer.... hier weer een poging om hem omhoog te krijgen ;)
de kleintjes werden steeds zieker wat nu?
wat moesten ze doen?
wat was slim?
Een nieuwe poging:
Een korte terugblik: Op planeet Mentos, leefden eens M&Ms en Fruitella's. Met hun kindjes was er iets vreemds aan de hand, de Fruitella kindjes glommen en de M&M's niet. Het bleek dat de Mini Marsjes de boosdoeners waren, zij smeerden spul op hen, waardoor ze erorm gingen zweten en ze deels oplosten.
Ze gingen met behulp van een raket naar planeet Mars, om hulp te vragen. Toen ze daar na een lange reis aankwamen wilden de Marsmannetjes hen niet helpen. Ze dachten dat de Fruitella's en M&M's kwade bedoelingen hadden. Terwijl ze alleen maar hulp wilden voor hun zieke kindjes. Red Choco bleef achter als onderpand, om hun vertrouwen te winnen. Intussen werden de kleintjes steeds zieker...
Hoe het verder gaat:
De marsmannetjes namen hun gasten mee naar één van hun raketdorpjes. Red Choco moest langs de keizer. Hij moest immers daar uitleg geven, waarom ze op bezoek waren. Hij had gehoord dat de keizer wel 7.500 km verderop woonde, op de top van een berg die wel 2.700 meter hoog was...
Hoe konden ze de berg op komen?
Hun zieke kindjes zouden de zware toch niet vol houden. Een optie was om hen de berg op te rijden. Maar waar vonden ze materiaal? Hoe kregen ze dit voor elkaar?
Ze bedachten een plan. Het zag er naar uit dat het zo zou lukken. Nog een paar aanpassingen en dan...
Ze hadden bedacht dat ze karretjes konden maken. Alleen groeiden er geen bomen...
Gelukkig waren er wel suikerstruikjes, en dropJoJo's dropscheuten. Met dropscheuten en dropjojo's konden ze karretjes bouwen. Nu maar hopen dat het niet gaat regenen, want dan gaat drop kleven aan de kindjes.